АЛОРАҒМИ МАҲАЛГАРОЁН
Агар аз Балх ё аз Қандаҳорем,
Ҳама парвардаи як кӯҳсорем.
Дар ин дарёи нопайдоканора
Ба як киштии тӯфонӣ саворем.
Толиби Қандаҳорӣ
Гоҳ-гоҳе маҳалгароёне
«Аз куҷоӣ?» – суол меоранд.
Бо суоли маҳалгароишон
Баҳри миллат завол меоранд.
Ҳунарат чист? Эътиношон нест,
Оҳ, оҳ аз чунин маҳалбозон!
Самарат чист? Кас намепурсад,
Дод, дод аз чунин дағалбозон!
Эҳтиёҷаш ба сангдилҳо нест
Миллати сангиродаи моро.
Эҳтиёҷаш ба сангҷонҳоест
Миллати сангзодаи моро.
Ҷои обод нест дар миллат,
«Аз куҷоӣ?» – суоли вайронист!
«Аз куҷоӣ?» – касе, ки мепурсад
Бори миллат ба дӯш вайро нест!
Хоби шабҳои ман ҳаром шуда,
То ки миллат ҳалолтар бошад.
Мепазирам заволи ҷони хеш,
Миллатам безаволтар бошад.
«Аз куҷоӣ?» – суоли миллаткуш,
Аз чӣ дардӣ, туро чӣ ойин аст?
Баҳри миллат чу сарсупурдаи ӯ
То куҷо меравӣ? Суол ин аст!
Фарқ набвад аз ҷанубӣ ё шимол,
Фарқ бошад ту ҳаромӣ ё ҳалол.
Фарқ набвад аз шимолӣ ё ҷануб,
Фарқ он бошад, ки зиштӣ ё ки хуб.
Миллати мо миллати яклахт нест,
З-ин сабаб хушдавлату хушбахт нест.
То ғамони хешро ғамхора нест,
Миллати мо миллати якпора нест.
Як забону сад забонча дорад ӯ,
Сайд бар сайёди худ биспорад ӯ.
Хешро нашнохта бегонадӯст,
Аз ҳақиқат ғофилу афсонадӯст.
Шаҳманиш будан барояш каҳкашист,
Хештаннашносии ӯ худкушист.
Пеш рафтанҳош вопас рафтан аст,
Аз паи як зумра нокас рафтан аст.
Миллат аз якшохагӣ шохаш шикаст,
Сар ба боло карду андар гум нишаст.
Гар ту дорӣ доғу дарди тоҷикӣ,
Ростиро, марди марди тоҷикӣ.
Гар дили моро бихонӣ, тоҷикӣ,
Гавҳари моро бидонӣ, тоҷикӣ.
Фарқ набвад аз куҷоӣ, эй ҳабиб,
Гар ту моӣ, гар ту моӣ, эй ҳабиб.
Берун аз ҳар қайду бастӣ, зинда бош!
Мисли мо миллатпарастӣ, зинда бош!
* * *
Бидруд оташи дилам! Бидруд, ошиқӣ!
Бидруд саргаронии девонавори ман!
Акнун даруни синаам ҷуз оҳи сард нест,
Бидруд, ҷонфишонии парвонавори ман!
Дигар ба пурсиши дилам дар хобҳои ман
Шабҳо ба рӯи бистарам н-ояд фариштае.
Дигар зи ман намерасад бар дасти он нигор
Дилномаҳои бо ғами ширин навиштае.
Дигар зи оташи дилам номе намондааст
Ҷуз чанд пора коғази оташгирифтае.
Дигар намондааст ба боғи умеди ман
Ҷуз чанд доғи аз ғами дерин шукуфтае.
Дигар садои ишқи ман ҷое намерасад,
З-ин баъд шеърҳои ман фарёди бекасист.
Дигар фазои синаи ман абрбаста аст,
Гулдони хотирам пур аз гулҳои коғазист.
Акнун малул бигзарам аз кӯчаҳои шаҳр,
Ҳар кӯча ёд медиҳад аз гирудори ишқ.
Акнун базӯр бигзарам аз кӯчаҳои шаҳр –
Маҷрӯҳи тирхурдае дар корзори ишқ…
Акнун равонам аз маҳалли бурду бохтҳо,
Аз байни зочабозии бесуди зиндагӣ.
Ҳарчанд бурду бохтҳо хоҳанд боз буд
То вопасин дақиқаи бидруди зиндагӣ.
Бидруд, номаҳои пур аз оташи дарун,
Бидруд, ҳар чӣ доштам, то буд ошиқӣ!
Бидруд, ваъдаҳои фиребои дилнавоз,
Бидруд, оташи дилам! Бидруд, ошиқӣ!
14.8.1990
