АҚЛУ  ОҚИЛОН

Ҳар  киро  ақл  аст,  дониш,  эй  азиз,

Дур  бояд  буданаш  аз  чор  чиз.

Кори   худ  бо  носазо  накунад  раҳо,

Мард  мекунад  ба  ҷои  носазо.

Ақл  дорӣ,  майли  бекори  макун,

З-ин  чу  бигзаштӣ,  сабуксори  макун.

Ҳар  киро  аз  ҳилм  дио  равшан  бувад,

Дар  замона   бо  салоҳи  тан  бувад.

То  шавӣ  пеш  аз  ҳама  дар  рӯзгор,

Даст  бар  нону  намак  бикшода  дор.

То  ту   боши  дар  замона  додгар,

Зердастонро  накӯ  дорӣ  асар.

Ҳар  кӣ  ӯ  аз  аз  ҳирс  дунё  дор  шуд,

Бегумон,  аз   вай  худо  безор  шуд.

Баҳри  зар  мастоӣ  дунёдорро,

То  чӣ  хоҳи   кардан  ин  мурдорро.

Мурдагонанд  ағниёни  рӯзгор,

Эй  писар ,  бо  мурдагон  сӯҳбат  мадор.

Молу  зар  беҳад  ба  даст  оварда  гар,

Баъд  аз  он  дар  гӯри  ҳасрат  бурда  гар.

Муаллиф: Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4)

---

---