Архив автора

ДУХТАРИ ДАРҒ

Духатри дарғӣ, шавӣ меҳмонам. Ба ту пойандоз манн мемонам. Ба тамоми ҳавасу ҳастии худ Бари ту байт ғазал мехонам. Духтари дарғӣ туӣ хушқаду баст,

ГУЛПАРӢ

Гулпарӣ, ороми ҷонӣ, Ту барои ман ҷаҳонӣ. Дар даруни дидаи манн Ҳамчун гавҳар ҷовидонӣ. Гупарӣ, мерӣ ба ноз, Ҳарду зулфонат дароз. Аз нигоҳи оташинат

ДАР ЛАБИ БОМАТ

Ту маро барои дигар мешунавӣ, Дафтари ишқи маро мехонӣ. Ё ба хобат ту маро мебинӣ, Дарди ҷонсӯзи маро медонӣ. Ту дигар боз хаёлолудӣ, Ва

САНАМИ ХИМЧАМИЁН

Рӯзу шаб, бин, чунон мегузарад, Умри мо низ гарон мегузорад. Дар баҳори дили бесабру қарор Ишқи инсон ба хазон мегузорад. Барг накшодаву пажмурду бирехт,

CАД ПАНДИ ФИРДАВСӢ

Зи ҳар донише чун сухан бишнавӣ, Зи омӯхтан як замон нағнавӣ. Хирад раҳнамою хирад дилкушой, Хирад даст гирад ба хар ду сарой… Касе к-ӯ

Беҳтарин пандҳои тоҷикӣ

Чу паймони озодагон бишканӣ, Нишони бузургӣ ба хок афканӣ. Надонӣ, ки мардони паймоншикан, Сутуда набошанд дар анҷуман. Аз имрӯз коре ба фардо мамон, Чӣ

Гапҳои нағз аз гузаштагон

Чу доно туро душмани ҷон бувад Беҳ аз дӯстмарде, ки нодон бувад. Хирадманд бошу беозор бош, Ҳамеша забонро нигаҳдор бош. Ниёгони мо номдорон буданд,

Насихат аз бузургон

Ҳама гӯшу дил сӯи дарвеш дор, Ғами кори ӯ чун ғами хеш дор. Чу аз хештан номвар дод дод, Ҷаҳон гашт аз –ӯ шоду

Фарҳанги маърифат

Зи доно бипурсид пас додгар, Ки фарҳанг беҳтар бувад ё гуҳар? Чунин дод посух бад –ӯ раҳнамун, Ки фарҳанг бошад зи гавҳар фузун. Ки

Омузгор

Агар гум кунад роҳи омӯзгор, Сазад гар ғафо бинад аз рӯзгор… Чу фармонпазиранда бошад писар, Навозанда бояд ки бошад падар. Зи бадгавҳарон бад набошад

Касб — Хунар

Куҷо коҳилӣ тирабахтӣ бувад, Ба ӯ бар ҳаме ранҷу сахтӣ бувад. Ки чун коҳилӣ пеша гирад ҷавон, Бимонад манишпасту тираравон. Ҳунар беш бинӣ зи

Марди точик

Ба мардӣ набояд шудан дар гумон, Ки бар ту дароз аст дасти замон Ҳаме то тавонӣ ба некӣ гарой, Ситоиш кун ӯро, ки шуд

Хирад ва хирадмандӣ

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи човидони шинос, Хирад мояи зиндагони шинос. Хирадманд мардум туро дӯст гашт, Чунон дон, кибо

Суханхои бехтарин — панду насихат

Чу хоҳи, ки озод боши зи ранҷ, Беозору оганда, беранҷу ганҷ. Беозории зердастон гузин, Ки ёби зи ҳар касс ба дод офарин. Набояд, ки

Панду Хикмат аз Фирдавси

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи ҷовидонӣ шинос, Хирад мояи зиндагонӣ шинос. Ки бар анҷуман марди бисьёргӯй, Бикоҳад зи гуфтори

ЧАШМОНИ ЁР

Аз нигоҳаш ммедиҳад мазмун маро чашмони ёр, Медурахшат мисли ахтар пурзиё чашмони ёр. Бо нигоҳаш меравам аз худ, надорам чорае, Дилфиребу дилписанду дилбаро чашмони

МАСЛИҲАТИ МЕДОДАМЕ

Гар ба ишқат манн саропо ҷони худ медодаме, Чун барои васли ту имони худ мечидаме, Сад гулат аз мазраи армони худ медодаме. Ошиқонро маслиҳат

ЧАШМИ ХУМОРИРО БУБИН

Он дилбари таннозро, чашми хумориро бубин, Сар то ба бар зебо бувад, ёри баҳориро бубин. Қомат ба ноз афрохта, бар дил шарарр андохта, Дилро

КИТОБИ ЗИНДАГӢ

Ман китоби зиндагии хешро Аз сари ёрӣ бароят додам. Бо мӯҳаббатҳои беандозаам. Баҳри ту, эй ҳамсафар, дар зиндагӣ Ҳар чӣ мехоҳӣ, кунун омодаам. Ростӣ

ЧАКОМАҲО

Ту меоиву хоҳӣ рафт, Одам, Ҷахандаст ин ҷахон донӣ дамодам. Шавӣ то з – омаду рафтат хабардор, Нашин осуда, заҳмат каш ба олам. Парастӣ

ЯК НИГОҲ

Бо шумо бахшем ҷонро, баҳри мо бас як нигоҳ, Бо яке наззора бинмоед моро истилоҳ. Бар даме з –ин марҳамат маҳрум мехоҳед кард, Не

ОРЗӮИ АДОЛАТ (Умед)

Касе дар асл бовиҷдон агар содир гуноҳе кард, Давоми ҷумлаи умр аз надомат оҳу воҳе кард. Аз ин боис зи озурдан ҳаловатхона меҷӯяд, Адолатро

ХАСАД (ҲАСАД)

Ҳар дилеро баҳри худ созад агар маъво ҳасад, Ҳукмрони соҳиби он дил шавад танҳо ҳасад. Кору бору эҳтиёҷи худ пазонад нобакор, То қабеҳ гардонданат

ИШҚИ ТУ

Бе суҳбати ту ҷаҳон нахоҳам, Яъне, ки дигар ҷон нахоҳам. Гар ҳастии ман ту мебихоҳӣ, Бе номи ту ман амон нахоҳам. Ҷонро бидиҳам ба

Фалсафаи Зиндагӣ

Чархи каҷрафтор дорад хислате: Бар яке гар лутфу эҳсон мекунад, Дигареро монда зери бори ғам Қоматашро хам ба даврон мекунад.   Дида ин номеҳрубонӣ

Анбори гандум — ғалла

Ҳосил омад бекарон, Шуд пуру паймон ватан, Хурраму хандон ватан. Ҳаркуҷо анбор буд, Ё тиҳӣ як ғор буд,- Шуд пуропур аз мавод. Тӯй сар

НОЗИ НОШИРИН МАКУН

Ҷони ширин, ин ҷафо чандин макун, Десабаб озори мо беҳин макун. Дар ғамат моил мани бечароро, Раҳм кун, бедод беш аз ин макун. Чанд

ОДАМИЗОД

Ин муҳит аст қафас баҳри ту, эй одамзод, Натавон рафт бурун аз дари он, зан фарёд. Кӯхи умрат бихӯрад тешаи соат кам-кам, Мехӯрӣ обаки

ОЛЛОҲ ГУВОҲ ДОРЕМ МО

Одамон, донед, як хуршеду маҳ дорем мо, Як замин, як хона, як гардун – панаҳ дорем мо. Тахти мулку ҷоҳи мо рӯи кафи ҳамдастӣ

ДУСТИИ БЕЗАВОЛ

Шеър дар васфи дустии Алишери Навоӣ ва Абдураҳмони Ҷомӣ Навоӣ: Ассалом алайкум, мӯътабар устоз! Кӯзу қош устида пойқадамлар! Ҷомӣ: Ассалом алайкум, шогирди мумтоз, Бугун

САЛОМИ ОШИҚ

Эй дилбари хушхироми ошиқ, Номи ту бувад паёми ошиқ. Сармаст шудам манн аз нигоҳат, Гӯё зи шароби ҷоми ошиқ. Биномой чамоли хещ бар ман,

ВОХӮРДАМ ҶОНОНАРО

Эй табиат, дар сарам андохтӣ афсонаро, Синаам сӯзондаӣ вохӯрда як ҷононаро. Шуд мунаввар хонаи дил аз зиёе ногаҳон, Гӯиё кардӣ чаманзоре дили вайронаро. Шамъи

ИСТИҚБОЛ

Оламу одам бувад фобастаи иқбол, бин, Гар яке ҳоли забун, войи дигар аҳвол, бин. Дар миёни ҷангу тӯфон мекунад олам фиғон, Одаму маймун шуда

ШУКР, ДАР ИН ВАТАНӢ

Кони панду ҳама шеъру суханӣ, Ба Худо, зебу фари анҷуманӣ. Ба муҳаббат, ба садоқат, ба сахо Омати Тойию ҳам қуҳканӣ. Ба шарори дилу бо

НАМЕФОРАД СУХАН

Шеър дар васфи замони солҳои аввалини истиқлолияти кишвар (Тоҷикистон) 1992-1994. Бемадор аз кор оӣ, Дар баданат нест ҷон, Рост истодан набитвонӣ ба навбат, Нест

Чи бояд кард дар зиндагӣ

Ҳар куҷо рафтӣ ба коре, Ғун шавад ҳоҷатбарор, Бингарад пешу пасашро, Чор чашмонаш тамаъ. Ҳар кӣ дар роҳи худо Дасте занад баҳри савоб, Ёфтан

МӮ ОРОӢ

Ман туро ёд кунам, ёраки манн, меоӣ, Лутф фармову биё, эй ки маро дунёӣ. Ёдам омад ҳама он лаҳза, ки бо ҳам будем, Ошиқи

САЛОМУ САД САЛОМ

Биё, биё, азизи дил, дуруд, Зи шавқи дил бихонамат суруд. Ба қавли ваъдаҳоу гуфтаҳо Ҳикояти манну ту инчунину набуд. Куҷост он муҳаббати самимияти, Куҷост

ТАМАЪ

Мекунад аҳли башарро Сер аз ҷонаш тамаъ, Ҳам ҷудо созад мусулмонро Зи имонаш тамаъ. Бегараз одам надидам Ман ба дунёи ғараз, Модар аз духтар,

МАРДИ БУЗУРГ

Ҳар чӣ ҳастам, боз гӯё холиям, Бо ҳамон умру ба пиронсолиям. Худ ба худ ташвиш бар бишкистанам, Ман кунун чун шишаҳои холиям. Дар талоши

САРВАТ

Сарвати ноёби инсон, дӯстон, виҷдон бувад, Молики ин сарвати ноёб асил инсон бувад. Бор ёбад ҳар кӣ аз кирдори худ дар рӯзгор, Зарб аз

ДАРДҲО

Гар вуҷудат ранч дид аз дарди ҷон, Андар ӯ пайдост аз дарди ҷахон. Мешавад дунёи ту ториктар, Низ дунёи бадан он ҷо ниҳон. Не

НЕКРО АҒЁР БЕШ

 Некуён, дар даҳр аз чӣ некуро ағёр беш, Гул, ки бехоре набошад, ин гулеро хор беш?!   Ҳар кассе бар дарди давронаш, ки марҳамҷу

БОЗСОЗӢ

Бозсозӣ гуфтанӣ гап Баҳри инсон шуд завол, Беҷавоб аз баҳри мардум Гӯё омад савол. Маънии озодии Қонунфаромуш дар амал, Дуздию каззобӣ, Ноинсофӣ дар авҷи

ОРЗУИ НЕК

Як рӯз бо ғами худу як рӯз бо нигор, Кай мерасад ба охири якранг рӯзгор? Бо луфту меҳрубонии Яздони беғараз, Аз даргаҳаш хамешаам охир

Байтҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ

Сарфарозам, фуруд орам сар, Чашми миннатпазир бар рӯят Гул ниҳам пояи муқаддаси ту, Зарби дил шуд баробари дили ту. Гули сурхам рамузи хуни ту

МАЙ ДЕҲ ЗИ СОҒАРАТ

Бо нози мебарӣ дилро ба мактабат, А кӯчаи дил  бигзарам  гӯё, ки аз барат. Фархундабахт  бошадо, ҳар касс варо насиб, Бошад   ҳамеша  дар гузар 

МУМТОЗИ ҲУНАР

Одам базаковат буда, мумтози ҳунар ӯст, Назди ҳамаи давру замон соҳиби зар ӯст. Сарчашмаи илҳоми саодат, ки ҳаёт аст, Гулгун Ватане дораду бо аҳли

Мисраҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ

Бар хеш ҳастам чун худ мухолиф Монанди зоҳир ботин надонам. Неку бадамро донам, валекин Ман одами нав будан натонам. Он сон, ки ҳастам мемонам,

АДОИ БӮСАҲО

Нест гуноҳе маро, аз чӣ ҷафо кардаӣ, Бо нигаҳи гарми худ обу адо кардаӣ. Роҳи наҷоти мааром аз ҳама сӯ бастаӣ, Ишқу умеди маро

ҶОНИ ҶОНОН

Наззора кун ба рӯяш, ҷонон итоб дорад, Аз рӯи одати худ бар рӯ ниқоб дорад. Ҳар як нигоҳи ошиқ чандин савол дорад, Ҳар як

ҲАВАСИ СӮИ ТУ

Ба ҳаваси ту хоҳам хоҳам омад, Ҳар нафас сӯи ту хоҳам омад. Лаззат аз суҳбати ту то бибарам, Басу бас сӯи ту хоҳам омакд.

ДАР ХОНАИ ДИЛ

Аз меҳри ту манн ошиқи ин созу тарона , Чашмони хумори ту гирифтори замона. Занчҷири сари зулфи ту моро ба қафас бурд, Ин аст

МАРДИ ОШИҚ

Умри ман чун бувад ба паймонаш, Чорае ки дигар зи фармонаш? Марди ошиқ кист, медонӣ? Он ки ӯ наметарсад аз ҷонаш. Ҳеҷ теғе наметавонад

БА ХИЛВАТГОҲИ ЗУЛФ

Ту медонӣ, туро манн мепарастам, Биё, акнун бидеҳ дастат ба дастам. Ба зулфони сиёҳат аҳд бастам, Аҷоиб риштае омад ба дастам. Бибин, соқӣ маро

ГУФТАМ

Гуфтам: Чӣ кунам барои ту? Гуфт : — Чунон, Гуфтам, ки чунонат чӣ бувад? Гуфт : — Ҳамон. Гуфтам, ки фалонат кӣ бувад? Гуфт

ВАФОИ ИШҚ

Корам набувад ҳасса бафардои қиёмат, К-он доди Худо буд, ки афрохта қомат. Дар ишқу вафо чора ба ҷуз додани ҷон нест, Гӯям ба ту,

Рамазон — Рамадан

Расписание — календарь поста Рамадан в городе Москвы для 2017 г. намного отличается от других городов России и мира своими свойственным расположением, ведь в

СОҚИНОМА

Соқӣ, бидеҳ як ҷоми май, масту ғазалхон парвард, Ғамро зи мо дурр афканад, шоди диҳад, ҷон правард. Бирхезу фикри бода кун, фикри дигар омад

УМРИ ОДАМ

Зиндагонӣ, эй азизон, ак дам аст, Нақши ӯ мисли дурахши шабнам аст. Аз тамоннои ҷафокори фалак Ҳар нафас аз бандагии одам аст. Ҳастии мо

СУБҲИ ОБӢ

Чӣ аҷаб ғулғулаи борон аст, Лутфи яздонии бепоён аст.. Мекунад бӯи баҳорам бедор, Ахи паймонаву ҳам паймон аст. Гулу себарга саропой дуост, Вожа дар

ДУОИ НЕК

Ҷонона, дилам ба ту  вафо  карда, Лекин дили ту ба манн ҷафо карда. Бар мо раҳи  ишқро нишон дода, Дар нимаи  раҳ    вале   раҳо

ФАЛҒАР

Ҷону ҷигарам, Фалғар, Нури ба саарам, Фалғар. Ба мноми баланди ту Бологнузарам, Фалғар. Ҳар пораи санги ту Ёқуту зарам, Фалғар. Аз дониши устодон Соҳинбанзарам,

ҲАМДИГАРРО ДӯСТ ДОРЕД

Зиндагӣ бо дӯстон аз ғам барист, Дӯсти дар эътиқоду боварист. Бо муҳаббат, бо садақа зистан, Ҳамдигаро ёр будан, ёварист. Қадри ёру дӯстонро доштанд Беҳтарин

ҚАБОИ НАВАРӮСОН

Тур обо мо агар  короизмоист, Паёпай  бош ба мо, чун ҷудоист. Надорӣ   тоқати   ишқщзмоӣ, Бирав   аз мо, ки ақлат  рутоист. Фидои   чашмаки   нозофаринат, Чаро  

АҲДУ ПАЙМОНИ ШУМО

Ин ҷингар хйн гашта ҳамчун лаъли хандони шумо, Мешавам ошиқ ба он чашмони рахшони шумо. Гар шавад рухсат, бароям сайри боғи ошиқон, Ман бихоҳам

ДУШАНБЕ

Душабешаҳр, шаҳри комгорон, Душанбешаҳр, шаҳри номдорон. Дили манн дар канори ту Ватан ёфт, Зи тору пуди ишқат пираҳан бофт. Ба чашми ман мисоли гавҳар

ТОҶДОРАМ

Душабешаҳр, шаҳри комгорон, Душанбешаҳр, шаҳри номдорон. Дили манн дар канори ту Ватан ёфт, Зи тору пуди ишқат пираҳан бофт. Ба чашми ман мисоли гавҳар

Байтҳои тоҷикӣ

Соҳили навҷавонии умрам Монда дар пушти хотироти туман, Ташнакомии ишқи манн аз васл Ҳамчу захми бадарди саҳни бадан. Рӯз то рӯз мешавам наздик, Сарҳисоби

Байту мисраҳо

Эй умри абас, шириниат моро бас, Пеши тарабат хориши дар даст чу хас. Дар зери ях аст агарчи манзилгаҳи ман, Гӯям, ки кашам зи

Дунёи мо

Нигар, дунё фараҳбахш асту рангин, Ки тасвираш увайдо андарунат. Ту ин сон оламе дорӣ ба ботин, Валекин кашфи он дорад забунат. Одамӣ як киштӣ

АЗ ЗИНДАГӢ ЗАКОВАТ

Афтода дар чӣ кӯе, халқам, кунун ҳаётат, Дар хеш мехӯрӣ тоб, бишкаста ду қанотат. З – осудагӣ тани ту афтода дурр, эй воҳ, Дар