Архив автора

БУЛБУЛИ ХОНИШ

Сад барг хандон шудааст, Булбул ғазалхон гаштааст, Олам гулистон шудааст   Гулғунча чашмаш боз кард, Сад шеваю сад ноз кард, Аёми нек оғоз кард.

ВАТАН АСТ

Шаҳҷоизаи ягонаи ман Ватан аст, Шаҳномаи пурфасонаи ман Вата наст. Дар боғи ҷаҳон ҳазору як гул рӯяд, Садбарги пур аз ҷавонаи ман Вата наст.

ҚАНОАТ  ВАРЗИДАН       

Бо  қаноат  соз  доим,  эй  писар, Гар  чи  ҳеҷ  аз  фақр  набвад  талхтар. Ҳар  саҳар  бархезу  истиғфор  кун, Фурсате  акнун  кӣ  дорӣ,  кор  кун.

ҲОҶАТ  ХОСТАН

Ҳоҷати  худро  маҷӯй  аз  зиштрӯй, Он  ки  дорад  рӯи  хуб,  аз  вай  биҷӯй. Мӯминеро  бо  ту  чун  афтод  кор, То  тавонӣ  ҳоҷатӣ  ӯро  барор.

Анори дона – дона

  (суруди чинакчиён)   Як дона гул ду дона, Анори дона дона. Мо омадем ба саҳро, Бригадир дар туйхона.   Дар боғи мо шафтолу,

МУРҒОБӢ

Эй мурғи нағзи обӣ, Дар обҳо чӣ кобӣ? Ман мурғи об ҳастам, Ба ҷон варо парастам.   Бистари гармам об аст, Болини нармам об

Хасту нест

Чун ҳаст зи ҳар чи ҳаст бод андар даст, Чун нест зи ҳар чи нест нуқсону шикаст. Ангор, ки ҳар чи ҳаст дар олам

Дарёб, ки умри рафтаро натавон ёфт

Чун булбули маст роҳ дар бустон ёфт, Руи гулу чоми бодаро хандон ёфт, Омад ба забони хол, дар гушам гуфт: «Дарёб, ки умри рафтаро

МУҲАБАТНОМА

Зиҳӣ, эй мардуми озодаву хуршедзоди ман, Чароғи шомгоҳу нур андар бомдоди ман. Ҳазору сад тараннум наваҳорон  аз дилам хезад, Гули васли шумо бикшуфта дар

ТУӢ,  ТУ!

Дар байни нозанинон моҳи замон туӣ, ту, Дар олами муҳаббат меҳри ҷаҳон туӣ, ту.   Равшан намояд ин дар дилро фурӯғи ҳуснат, Ҳам нури

ВАТАН

Дар мағзи ҷону тан, Андар вуҷуди ман, Чун рӯди мавҷзан, Меҷӯшад ин сухан Ватан, Ватан, Ватан!   Хоку ҳавои ту, Обу самои ту, Сидқу

Умари Хайём — Рубоиёт 4

173 Аз ранч кашидаи одами хур гардад, Қатра чу қадаш ҳабси садаф, дур гардад. Гар мол намонд, сар бимонод ба чой, Паймона чу шуд

Ишку мухаббат чист?

Эй ишқ, эй тараннуми номат таронаҳо, Маъшуқи ошнои ҳама ошиқонаҳо, Эй маъни ҷамол ба ҳар сурате ки ҳаст Мазмуну муҳтавои тамоми таронаҳо Бо ҳар

ҲАФТОДУ ПАНҶ СОЛ ЗИ УМРИ МУБОРАКАШ

Ҳафтоду панҷ сол зи умри муборакаш Бигзашту боз ҳуши ҷавон аст ҳуши ӯ. Ҳафтоду панҷ чӯби ситам хӯрду хам нашуд, Пеши амири хоин мардона

ВОДАРЕҒ

Фасли гармӣ рафту боз омад зимистон, водареғ, Бедаву  силос н-овардам, водареғ. Ҳар куҷо буд сояи салқин бед он ҷо шудам, Коҳи хирманро наовардам ба

ВАРЗИШ

Яку дую сею чор, Дилҳои мо беқарор. Ба варзиши навбатӣ, Саф бастему тайёр.   Субҳидам хеста аз хоб, Худро диҳем обут об. Варзиш ба

ФАЗИЛАТИ  МЕҲМОН

Эй  бародар,  меҳмонро  нек  дор, Ҳаст  меҳмон  аз  атои  кирдигор. Меҳмон  рӯзӣ  зи  худ  меоварад, Пас  гуноҳӣ  мизбонро  мебарад. Ҳар  киро  ҷаббор  дорад  душманаш,

ҲАҚҚИ МОДАРӢ

Эй дарахте, ки ман зи шохаи ту Гоҳу бегоҳ мевае хӯрдам, Ҳам зи чӯби туву зи сояи ту Баҳри ҳоҷот баҳрае бурдам, Пеши ман

Модарномаи Лоик Шерали

То ту будӣ, модарам, Хона пур буд. Сад ҷаҳон аз ҳикмати пирона пур буд. То ту будӣ, модарам, Мурғи диламро Ошёни меҳр з-обу дона

ҶАВҲАРИ ҲАСТӢ

Аз сари пистони ту сар мешавад шӯри ҳама, Аз сари дастони ту пайроҳаи дури ҳама. Аз дили ту сар шавад дарёдилӣ, Қобили сурат шавад

ИДИ ҲАҚИҚӢ

Дидам ба умри худ ман бисёр идҳоро, Ҷашни ҷулуси шоҳон, милоди анбиёро. З-он ҷашнҳо валекин як даста боз розӣ: Дорои кону фабрик, сармояву арозӣ.

ҚАСОВАТИ  ҚАЛБ

Сахтдилро  се  аломат  ёфтам, Чун  бидидам,  рӯ   аз  ӯ  бартофтам. Бо  заифон  бошадаш  ҷавру  ситам, Ҳам  қаноат  набвадаш  бо  бешу  кам. Мавъизат  ҳарчанд  гӯӣ 

ДОМОНИ МОДАР

Вақти тифлӣ, вақти роҳ омӯхтан, То наафтад, дошт ӯ аз домани ту. То намонад дасту пойи баста дар гаҳвора танҳо, Дошт ӯ аз домани

ВАЪДА

Сардори мо ба минбар, Баромад бо карру фар. Халтаи гапро кушод Ваъдаи бисёре дод: — Мо барои бачагон Созем боғи калон, Ҷояш ҳамворӣ бошад,

НАТОИҶИ  САХОВАТ

То  биёбӣ  аз  паси  шиддат  раҳо. Бош  пайваста  ҷамонмард,  эй  ахӣ, З-он  кӣ  набвад  дузахӣ  мардӣ  сахӣ. Дар  руҳи  марди  сахӣ  нури  сафост, З-он 

ЁДИ ЯК ҲАМСАБАҚИ МАРҲУМАМ

Ёд дорам, ки ба ангушти ишорат рӯзе Духтареро ба қади роҳ нишонам дода, Гуфтӣ: ваҳ, ошиқи ӯям, хабараш нест аз ин Меҳраш андар дилу

Моҷарои ҳаққи шир

Як пагоҳи бар сари домоди худ, Модари келин паи ҷанҷол бишуд: — Зодаам як духтари озодарӯ, Бе  қалину мол манн додам ба шӯ. Духтарамро

ФАҚИРИ БАРАҲНА

Ҳасти мову ту ҳама Хиркаи кӯҳна дар назар, Нақш ба нақш кардамаш Ҷумла зи пораи ҷигар. Нақше зи пораи ҳазин, Нақше зи ашку оҳи

Одати Ғалатӣ

Рӯзе хаёл карда, Рафтам ба сӯи Горгаз, Чун асбоби даркорӣ, Гирифтам печкаи газ Баҳри шинондани он Як моҳакак давидам, Як балони газашро Хеле гарон

ЧОРДАРД

Яке дарди бимонӣ зинда ё на, Яке дарди чӣ пеш ояд сари зо. Яке дарди чӣ хоҳад буд имрӯз, Яке дарди чӣ хоҳад буд

МАН ШУМОРО ЁД КАРДАМ, ДӮСТОН!

Хонаам холист, наздам дӯст нест, Дӯстон рафтанд дӯш аз назди ман. Ин шабам танҳо, надорам сӯҳбате Бо ягон ёру рафиқи хештан. Хонаам гӯр аст

АЛЛА

Хоб рав, нури ду чашмон, Хобидаст олам, Сабза, инсону ҳайвон, Мурғу моҳи ҳам.   Танҳо ҷуйҳо равонанд, Онҳо ширинзабонанд, То фарзандам бихобад, Алла! мехонанд.

КӮЛИ КӮҲӢ

Дода ҳарорат ба замин офтоб, Мекунад азбаски ҳамеша шитоб, Ташна зи ҳад монда гаҳе нисфи рӯз, Чашм кунад чор ба як коса об.  

БА МУНОСИБАТИ ШАСТСОЛАГИИ  ПАВЛО ТИЧИНА

То шунидам созашро тор ба тор, Ҷон гирифтам чун аз бӯи баҳор. Аз он дам хондам, такрор дар такрор, Бо завқ, байтҳои равонпарвараш.  

ОВОЗИ ОЗАРБОЙҶОН

Боз меояд ба гуш овози Озарбойҷон, Шодӣ орад нағмаи мумтози Озарбойҷон. Қудрати ҳизби Ленин бахшидаш ин имкон ки шуд, Кори Озарбойҷон эъҷози Озарбойҷон. Дасти

БА МӮСАФЕДОНИ ШАҲР ВА КОЛХОЗҲОИ ЛЕНИНОБОД

  Имрӯз дар ҳузури ҷавонони мӯсафед, Чандон хушам, ки ҳар нафасам ҳаст рӯзи ид. Шод он ки пешашон қадаре рози дил бигуфт, Хушбахт он

ВАТАНИ СОВЕТӢ

Маҳбуби  ҳама халқи ҷаҳон шуд Ватани мо, Уммеди ҳама беватанон шуд Ватани мо,   Чун сар нафарозему тафохур нанамоем? Шаъну шарафи одамиён шуд Ватани

БА ХИЗБИ РАХНАМОИ МО

Зи қалби поку рӯҳи пурҷилои мо, Дуруди мо ба ҳизби раҳнамои мо – Ба ҳизби коммунизм, ҳизби пурхирад Ки ақлаш оварад зафар барои мо.

КАРОМАТҲОИ АЛЛОҲ ТАЪОЛО

Чор  чиз  аст  аз  кароматҳои  ҳақ, Муқбил  аст  он  кас  кӣ  гирад  ин  сабақ. Аввал  он  бошад  кӣ  бошад  ростгуй, Бо  саховат  бошаду  ҳам 

КОРҲОИ ШАЙТОНӢ

Чор  хислат  феъли  шайтонӣ  бувад, Донад  инҳо,  ҳар  кӣ  раҳмонӣ  бувад: Атсаи  мардум  чу  бигзашт  аз  яке, Бошад  он  аз  феъли  шайтон  бешаке. Хуни 

Маро

Чу аз модар ба дунё омадам ман, Маро дар гоҳвора баста буданд. Сари гаҳвораам биншаста ёрон, Бароям номи лоиқ ҷуста буданд. Ду дасту пойи

Машука

Мо бо маю маъшуқу шумо-дайру куништ, Мо аҳли чаҳимему шумо аҳли баҳишт. Тақсири ман аз рузи азал чист, бигу? Наққош чунин ба лавҳи тақдир

БА РУХИ ПОКИ ВАТАН ДИЛБАНДАМ

Ман ба ин хоки Ватан дилбандам, Ба рухи поки Ватан дилбандам, Ба ҳамин рӯз, ки ин дам дорам, Сари таъзим фурӯ меорам. Дар замири

ГУНБАДИ САБЗИ МАЗОРИ МОДАРАМ

Дар баҳорон бо ҳазорон мавҷи сабз – Гунбади сабзи мазори модарам, Зери боми гунбади ҳафт осмон Ҳар куҷо бошам, туро ёд оварам. Ёд орад

Умри даргузарон

З-он бода, ки умрро ҳаёти дигар аст, Пур кун қадаҳе, гарчи туро дарди сар аст. Барнеҳ ба кафан, ки кори олам самар аст, Биштоб,

САНАДИ СУЛҲРО ИМЗО МЕКУНЕМ!

Мо пайравони афкори Ленин, Халқи шӯравӣ, халқи боидрок, Чун замини Сталинградро Аз бадхоҳи нопок мекардем пок, Он дам к-аз хуррам диёри Ленин Хасмро мерӯфтем

Киссаи Нух чу хамехони

. Мову маю маъшуқу сабуҳ, эй соқи, Аз мо н-ояд тавба (и) Насуҳ, эй соқи. То кай хони киссаи Нуҳ, эй соқи, Пеш ор

Рубаи Хаяма

333 Мурғе дидам нишаста бар бораи Тус, Дар пеш ниҳода каллаи Кайковус, Бо кала ҳамегуфт, ки афсус, афсус, Ку бонги чарасҳову чи шуд нолаи

ОН КИ ДӮСТИРО НАШОЯД

Дӯстат  бошад  зиёнкор,  эй  писар, Ту  тамаъ  з-он  дӯст,  бародар  эй  писар. Ҳар  кӣ  мегӯяд  бадиҳои  ту  фош, Дӯст  машмораш  бад-ӯ   ҳамдам  мабош. Дӯстӣ 

Умари Хайёом — шеъру рубоиёт

207 Чонам ба фидои он, ки у ахл бувад, Сар дар кадамаш агар нихи, сахл бувад. Хохи, ки бидони ба якин дузахро, Дузах ба

ФАЗИЛАТИ  ФАҚР

Фақр  медонӣ,  чӣ  бошад,  эй  писар? Бо  ту  гӯям  гар  надорӣ  з-он  хабар. Гарчи  бошад  бенаво  ӯ  зери  далқ, Хешро  мунъим  намояд  пешӣ  халқ.

Чистон №2

Кист он, ки рӯз то бегаҳ давид, Ошу нон баҳри шумо тайёр кард, То шумо дар мактаб омӯзед илм, Ҷумла кори хонаву бозор кард,

РАҲРАВИ ЗИНДАГӢ

Раҳрави роҳи басе дуру дароз, Раҳрави роҳи пур аз шебу фароз, Меравӣ ҷониби фардо нигарон, Хосиятхоҳ зи умри гузарон. Роҳи ту – роҳ суи

Чингилак му дори

Ин шимми васеъ дар тани ту танг афтод, Пӯшидани мӯди мо ба тани ту нанг афтод. Ҷингилак мӯ дорӣ, Мӯи хушрӯ дорӣ, Дар пушти

МАНУ ҶУРАҲОИ МАН

Мону   ҷураҳои ман Як деҳа  пур астем, Ману  ҷураҳои манн Хурдони  чирадастем.   Ҷое,   ки ҷойи  ёрист, Ҷойи мо бошад  он ҷо, Хурд магӯ,  

СУРУДИ МОДАР

Тифли гирёнам, калон шав, Дар ҷаҳон аз ман нишон шав, Достон шав! Достон шав! Ганҷи шаҳворам ту бошӣ, Бахти бедорам ту бошӣ, Дар ҷаҳони

МОДАР

Бӯйи ҷону бӯйи нону бӯйи пистон, Бӯйи гулҳои баҳори баччагӣ, Бӯйи шири гарми навдӯшида меояд зи дастони ту, модар. Дар рухат ожангҳо чун сатри

ЧАРОҒ

Рӯйи  ҷӯ, Сари кӯча, Боло дари кӯча, Сӯйи соҳил Сӯйи  боғ, Монд акоямм чароғ. Кӯчаи пур-пури  санг, Кӯчаи торику танг, Кӯчаи  пурчангу дуд, Нӯрони 

АРЧА

Бар арча нигар,  ситода  масрур Дар теғаи  кӯҳӣ осмонрас, Чун   мӯрии    боми хонаи аз дур Тобад  ҳама дам ба дида касс.   Ба қатраи

ДЕҲИ МО ҶОЙИ КОР АСТ

Деҳа надорад ором Аз  субҳ  то дари шом. Кори деҳа бисур аст, Дасти  ҳама бакор  аст: Яке  сӯйи пуштаҳо Рамара  барад чаро; Об яке 

Рафт

Чун кор на бар муроди мо хоҳад рафт, Андешаву чаҳди мо кучо хоҳад рафт? Пайваста нишастаем дар ҳасрати он-к, Дер омадему зуд мебояд рафт.

Бахти сахт

Чун мегузарад кор, чи осону чи сахт, Дар якдама орият, чи идбору чи бахт, Чун чои дигар ниҳодаме бояд рахт, Наздики хирадманд чи тобуту

Деву Пари

Чун диву пареру пору перор гузашт, Шодиву ғаму меҳнати бисёр гузашт. Имруз бад-он чи мерасад, хушдил бош, Ин низ чунончи омад, анор гузашт.

Дашту нагашт

Чун чарх ба коми як хирадманд нагашт, Ту хоҳ фалак ҳафт шумар, хоҳи ҳашт, Чун бояд мурду орзуҳо ҳама ҳишт, Чи мур хурад ба

Дуруст бишуст

Чун абр ба навруз руҳи лола бишуст, Бархезу ба чоми бода кун аҳд дуруст, К-ин сабза, ки имруз тамошогаҳи туст, Фардо ҳама аз хоки

Рузи нахуст

Чун омаданам ба ман набуд рузи нахуст В-ин рафтани бемурод азмест дуруст. Бархезу миён бибанд, эй соқии чуст, К-андуҳи чаҳон ба май фуру бояд

Гузашту нагзашт

Чун об ба чуйбору чун бод ба дашт, Рузе дигар аз навбати умрам бигузашт. Ҳаргиз ғами ду руз маро ёд нагашт, Рузе, ки наймадасту

Дунё чист

Чандин ғами молу ҳасрати дунё чист? Ҳаргиз диди кассе, ки човид бизист? Ин чанд нафас дар тани ту ориятист, Бо орияти орияти бояд бизист.

Дамест

Таркиби табоеъ чу ба коми ту дамест, Рав, шод бизи, агарчи ба ту ситамест. Бо аҳли хирад бош, ки асли тани ту Гардеву насимеву

Пиёла шикаст

Таркиби пиёларо, ки дар май пайваст, Бишкастани он раво намедорад маст. Чандин сару пои нозанинони чаҳон Аз меҳри ки пайвасту ба кини ки шикаст

Тараб бо зиндагони

То ҳушёрам, тараб зи ман пинҳон аст, Чун маст шавам, дар хирадам нуқсон аст. Ҳолест миёни мастиву ҳушёри, Ман бандаи он, ки зиндагони он

БА ДӮСТАМ ДӮСТ

Сӯзи пинҳону қасди олият Дар дил асту фақат худат донӣ. Гарчи дар дарс пешсаф ҳастӣ Дар фани ишқ лек ҳайронӣ. Арзи ишқат ба гӯши