Архив автора

Хештаншиносро аз мо дуруд диҳед

Касе, к-ў тани хештанро шинохт, Ба майдони ком аспи иқбол тохт. Касе, к-ў шиносандаи хештан Набошад, бувад дев ё аҳраман! Гар ў хештанро шиносанда

Дар оѓози ин сухан гўяд

Ҷаҳондида диҳқон чунин кард ёд, Ки Кисро чу тоҷи шаҳӣ барниҳод, Ба пирўз рўзе яке сур кард, Ҷаҳонро аз оҳарманон дур кард. Ба доду

Гуфтор андар хирад

Чу дониш бувад бо хирад, биҳтар аст, Ки кон дониш асту хирад гавҳар аст! Хирад барнишонад абар тахти оҷ , Хирад барниҳад бар сари

Пандномаи Анўшервон

Сипос аз Худованди чархи баланд, Ки дар дил нагунҷад аз ў чуну чанд. Ҷаҳонофарин кирдигори сипиҳр, Фурўзандаи пайкари моҳу миҳр, Ба ҷуз бандагӣ мар

АТОИ ҲАҚ ТАЪОЛО

Чор  чизат  аз  атоҳои  карим, Бо  ту  гӯям,  ёдгираш,  эй  салим. Фарзи  ҳақ  аввал  ба  ҷо  овардан  аст, Волидайн  аз  хеш  розӣ  кардан  аст.

БОИСИ ЗАВОЛИ САЛТАНАТ

Чор  чиз  омад  фасоди  подшоҳ, Бо  ту  мегӯям,  вале  дораш  нигоҳ. Аввал  андар  мамлакат  ҷаври  амир Дигар  он  ғафлат  ки  бошад  дар  вазир. Ранҷи 

ОБРӮРО  БИЯФЗОЯД

Мефизояд  обрӯ  аз  панҷ  чиз, Бо  ту  гӯям,  бишнав,  эй  аҳли  тамиз. Дар  саховат  кӯш,  агар  дорӣ  ғано, То  физоят  обрӯят  аз  сахо Бурдборию 

ТАРИҚИ  ЗИНДАГОНӢ

Нохушӣ  дар  зиндагонӣ,  эй  валид, Мардро  аз  хӯи  бад  гардад  падид. Он  ки  набвад  мардро  феъли  накӯ, Мурда  медонаш,  ки  набвад  зинда  ӯ. Ҳар 

НАСИҲАТ  ВА  ХАЙРАНДЕШӢ

Ҳар  киро  дар  кор  одат  бошадаш, Дар  ҷаҳон  бахту  саодат  бошадаш. Аввалан  гар  бинад  ӯ  айби  касон, Дар  маломат  ҳеҷ  накшояд  забон Ҳар  киро 

ФАВОИДИ ХИДМАТИ НЕКОН

То  тавонӣ,  эй  писар,  хидмат  гузин, То  шавад  аспи  муродат  зери  зин. Банда  чун  хидмат  бари  мардон  кунад, Хидмати ӯ  гунбазӣ  гардон  кунад. Баҳри 

ҶАҲОНИ  ФОНӣ

Дар  ҷаҳон  донӣ  кӣ  бошад  мӯътабар, Он  кӣ  ӯро  бок  набвад  аз  хатар. Кам  кунад  бо  кас  вафо  ин  рӯзгор, Ҷавр  дорад,  несташ  бо 

ТАҶРИД  ВА ТАФРИД

Гар   сафо  мебоядат  таҷрид  шав, В-ар  хабар  дорӣ ,  эй  аҳли  дид  шав. Тарки  даъвӣ   ҳаст  таҷрид,  эй  писар, Фаҳм  кун маънии  тафрид,  эй 

Одами Бахил

Се  аломат  зоҳир  омад  дар  бахил, Бо  ту  гӯям  ёд  гираш,  эй  халил. Аввало  аз  соилон  тарсон  бувад, В-аз  балои  ҷуъ  ҳам  ларзон  бувад.

ФАЗИЛАТИ  САДАҚА

То  амон  бошӣ  зӣ  қаҳри  кирдигор, Садақа  мадеҳ  дар  ниҳону  ошкор. Садқа  деҳ  ҳар  бомдоду  ҳар  пагоҳ, То  балоҳо  аз  ту  гардонад  алло Ҳар 

АЛОМАТИ  МАРДИ  ФОСИҚ

Ҳаст  фосиқро  се  хислат  дар  ниҳод: Бошад  аввал  дар  дилаш  ҳубби  фассод. Хислаташ  озурдани  халқи  худост, Дур  дорад  хешро  аз  роҳи  рост.

ФОИДАИ СИЛЛАИ РАҲМ 

Рав  ба  пурсидан  бари  хешони  хеш, То  кӣ  гардад  муддати  умри  ту  беш. Ҳар  кӣ  гардонад  зи  хешованд  рӯй, Бегумон,  нуқсон  пазирад  умри  ӯй.

Хонанд Уро

Қурон, ки меҳин калом хонанд уро, Гаҳ-гоҳ, на бардавом, хонанд, уро. Бар гирди пиёла ояте равшан, ҳаст, К-андар ҳама ҷо мудом хонанд уро.

АЛОМАТИ  МАРДИ ШАҚӢ

Ҳаст  зоҳир  се  аломат  дар  шақӣ, Мехӯрад  доим  ҳаром  аз  аҳмақӣ Бетаҳорат  бошаду  бегоҳхез, Ҳам  зи  аҳли  умум  бошад  дар  гурез  . Эй  писар, 

ДАР  ДУНЁ  АЗ  ОН  ХУШ  НАБОЯД  БУД

Шодии  дунё   саросар  ғам  бувад, Сури  ӯро  дар  ақиб  мотам  бувад. Наҳи  “ло  тафраҳ”  зи  дунё  гӯш  дор, Ҷои   шодӣ   нест  дунё,  ҳуш  дор.

АЛОМАТИ  МАРДИ   АҲМАҚ  

Се  аломат  дон,  ки  дар  аҳмақ  бувад, Аввалан  ғофил  зи  ёди  ҳақ  бувад. Гуфтани  бисёр  одаташ  бошадаш, Коҳили  андар  ибодат  бошадаш. Эй  писар,  чун 

ҲАДАҲА

Рамазон омаду мулло ҳадаҳа, Шикамаш чун дафи гӯё ҳадаҳа. Дараке ёбад аз ифторе агар, Бидавад бесару  бепо, ҳадаҳа. Мо зи муллову гапаш дар ҳазарем,

ЧАҲОР  ЧИЗ  АЗ  ЧАҲОР  ЧИЗ  КАМОЛ  ЁБАД

Чор  чиз  аз  чори  дигар  шуд  тамом, Чун  шунидӣ,  ёд  медор,  эй  ғулом. Дониши  мард  аз  хирад  гирад  камол, Аз  амал  динат  ҳамеёбад  ҷамол.

Модарҷонам

Нафрат куни дар ин дунё . Ҷавобош нафрат ойад. Гуму дарди ҳасрати дунё Бар сарат чунон ояд

Сухан

Сухан навиштам бо оби дида. Суханро аз харсу чида-чида . Ошиқ шудам ба нокасе. Рузе рафт бо дигар касе. Маро сузонду чеҳра хандон буд

Модарҷонам

Модарам эй модари ғамхораам, Будаи шабҳо сари гаҳвораам. Ман ба хоби нозу лек бедор ту, Модарам эй модари бечораам. Модарам доди дили бекинаам, Меҳри

Дар 63-солагӣ

Бидидӣ, эй падар синни Паямбар Зи лутфу қисмати Аллоҳи акбар Бубинӣ роҳати фарзандҳоро Фароғат бахшадат ин хонаву дар. * * * * * *

Эй модари биҳиштӣ

Дилсӯзу меҳрубонӣ, эй модари биҳитштӣ. Дар сарзамини меҳри донам умед киштӣ! Дорам умед аз ту, бахти сафед аз ту, Охир ту ояҳое аз бахту

Салом Модар

Ба номи ту ин, калон модар, Бар шири ту, эҳтиром модар, Ҳар соату субҳу шом, модар, Аз ҷону дилам салом модар! Ту ранҷ кашида

Ҳурмати падару модар

Ба пирӣ хидмати модар, падар кун, Ҷавонию чунун аз бадар кун! Мазан таъна бар эшон аз дили сер, Ки дигар ёбӣ замон, гардӣ ту

Нахоҳам ман

Нахоҳам ман на гармову на сармо Нахоҳам ман на ганҷнву на зарҳо Ягона хоҳише дорам ҳамин аст: Бароям дасти модар бошаду бас Ки гирад

Ин қадар ту зебоӣ

Ин қадар ту зебоӣ, Ин қадар дилороӣ, Қуввати дили моӣ, Нури чашми биноӣ, Водии Ҳисори ман, Мулки зарнисори ман. Пахтаи ту тилло шуд, Мардумат

Тарҷумаи ҳоли шоир

Оина чин оина, симурғи мусофир , ҳон! Дар буткадаи бовар бо хотири саргардон. Девору дару занҷир кай доми муҳаббат буд, Яъне ки накун соат,

Умеди ман аз ишқи ту шуд барбод

Аз оинаи чашмам тасвири ҳаёт уфтод, Вақте, ки умеди ман аз ишқи ту шуд барбод. Аз коргаҳи гавҳар як силсила ашки ман, Шуд ҳуҷҷати

Кайфи зиндагӣ нест

Шамолу шаб, шамолу шаб, сафо нест, Ситора дар навори кибриё нест. Дили ман орзуманди надорад. Дилам дигар ба дунё ошно нест. Ғараз ҳам нест,

Дилбарам

Дилбарам дилрабои дигаре шуд, Дилбарам дилдодаи дигаре шуд. Биё ки ман туро ёд кунам. Ба пеши хонаат рафта файрот кунам.

Дар ҳаққи Мунира Ҳакимова

Шарики туй ба ҳар манзил, Гуле буди ба ҳар маҳфил, Ҳунармандонро ҳамдил, Ба рӯзи ид куҷо рафтӣ, Зи мо дорулбақо рафти! Буди ту беҳтарин

ФАЗИЛАТИ ЗИКРИ ОЛЛОҲ 

Бо  доим ,  эй  писар,  бо  ёди  ҳақ, Гар  хабар  дорӣ  зи  адлу  доди  ҳақ. Зинда  дор  аз  зикр  субҳу  шомро, Дар  тағофул  магзарон 

БОЗГАРДОНИДАНИ ОН МУҲОЛ АСТ

Чор  чиз  аст,  он  ки  баъд  аз  рафтанаш, Аз   муҳол   аст   бозоварданаш. Чун  ҳадисе  рафт  ногаҳ  бар  забон, Ё  ки  тире  ҷаст  берун  аз 

ОДОБИ ПАНДУ НАСИҲАТ

Чун  туро  омад  мақоме  созгор, Бар  набандӣ  рахт  з-он  ҷо  зинҳор. Дар  насиҳат  он  ки  напазирад  сухан, Бо  чунин  кас   панди  худ  зоеъ  макун.

АЛОМАТИ  МУДБИРОН

Чор  чиз  омад  нишони  мудбирӣ, Ёдгираш  гар  ту  равшанхотирӣ. Мудбирӣ  бошад  ба  аблаҳ  машварат, Пас  ба  ҷоҳил  додани  симу  зарат. Ҳар  кӣ  панди  дӯстон 

КИ БО МАРДУМ ХОРӢ ОВАРАД 

Ҳашт  хислат  оварад  ҳори  бар   ӯй, Бо  ту  гӯям,  гар  ҳамехоҳӣ  бигӯй. Аввал он  бошад,  ки  монанди  магас, Марди  нохонда  шавад  меҳмони  кас. Ҳар 

ФАЗИЛАТИ  ФУТУВВАТ

Чист  мардӣ?  Эй  писар,  некӯ  бидон, Аввалан  тарсидан  аз  ҳақ  дар  ниҳон. Узр  хоҳад  мард  пеш  аз  маъсият, Бошадаш  тоъат  беш  аз  маъсият. Он 

БИСМИЛЛОҲИР РАҲМОНИР РАҲИМ

Ҳамди  беҳад  маар  худои  покро, Он  ки  ҷон  бахшид  мушти  хокро. Он  ки  дар  одам  дамид  ӯ  рӯҳро, Дод  аз   тӯфон  наҷот  ӯ  Нӯҳро.

ПАНДУ  НАСИҲАТ

Хоб  кам  кун  авали  рӯз,  эй  писар, Нафсро  бадхӯ  маёмӯз,  эй  писар. Охири  рӯзат  накӯ  набвад  маном, Пештар  аз  шом  хоб  омад  ҳаром. Аҳли 

ҒАНИМАТ  ДОНИСТАНИ  УМР

Умрро  медон  ғанимат  ҳар  нафас, Чун  равад,  дигар  наёяд  бозпас. Ҳеҷ  кас   аз  худ   қазоро  рад  накард, Ҳар  кӣ  розӣ  аз  қазо  шуд  бад 

Инсон мешави?

Беранҷу ҷафо соҳиби унвон нашавӣ, Бар тахт расӣ, вале Сулаймон нашавӣ. Дар асл агар нест, Худо дар дили ту, Сад бор ба Ҳаҷ равӣ,

Мухаммад САВ — НАЗМ

САРИ МАН ХОКИ ПОЯТ Ё МУҲАММАД. МЕМИРАМ МАН БАРОЯТ Ё МУҲАММАД. БА ДАРДИ МАНИ БЕ БЕЧОРА ДАВО КУН. КИ ТАНҲО ТУИ ДАРМОНАМ Ё МУҲАММАД.

Худовандо мададам кун

Ё Раб ту маро саркашу мастам накунӣ. Дар кори худат кутоҳдастам накунӣ. Сабру тоқатам деҳ дар рузӣ сахтӣ. Муҳтоҷ ба мардумони пастам накунӣ.

ЗИНДАГОНӢ БО ХУШӢ 

Дар   ҷаҳон  шаш  чиз  меояд  ба кор: Аввалин  ёру  таоми  хушгувор. Хуш  бувад  ёри  мувофиқ  дар  ҷаҳон, Боз  махдуме  ки  бошад  меҳрубон. Ҳар  сухан, 

Худоё

Шудам ошиқ ба Қурьонат Худоё. Шудам ошиқ ба Гуфторат Худоё. Шудам ошиқ ба он Дунё Худоё. Шудам ошиқ ба Дидорат Худоё.

Намозу рузаи қазоӣ

Чаҳорсола намози қазоӣ дорам ман, Чаҳорсола намози қазоӣ дар гардан. Чаҳорсола намози қазоии худро Ба рӯи хирмани испеди пахта мехонам, Ба пахтазори сафеди шукуфта

Интихоби ғафлат

Аз  худои  хештан  ғофил  мабош, Ғофилона  дар  раҳи  ботил  мабош. Ҷои  гиряст  ин  ҷаҳон  дар  вай  маханд, Чашми  ибрат  баркушою  лаб  бубанд. Ҳамчу  мӯр 

Сабақ

Сабақ гирифт эи ӯстои зиндагӣ шогирд: —Зи баҳри он ки ҳама умр одамат хонанд — Ғами замона, ғами рӯзгору ёру диёр, Ки сарҳурӯфи алифбои

Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим

Ибтидо  мекунам  ба номи  Худо, К-аз  ду  ҳарф  офарид  арзу  само. Номи  ҳақ бар забон  ҳамеронам, Ки  ба  ҷону  дилаш  ҳамехонам. Молику  сониъу  қадиму

Лоиқо

Лоиқо сузиши қалбат шабаҳи сузи ҷигар нест, Чун дафтари ашъори ту дар даҳр гуҳар нест. Он лаззати ширин, ки ашъори ту дорад Дар канду

Эмомалии Раҳмон

Эмомалии Раҳмон шуд   пешвои муаззам Давлати тоҷиконро зи нав кард у муназзам Ба мардуми мамлакат шоди бахшиду сурур Вақте ки буд чеҳраи мардуми мо

Диёре бошадам чун Тоҷикистон

Диёре бошадам чун Тоҷикистон Баҳори бехазону боғу бустон Ба ҳар як гушаи олам бигарди Намеёби чу у зебо гулистон Ба монанди ҳамон тифле, ки

Узбеку тоҷик

Узбеку тоҷик аз азал Ҳастанд пайванди ягдигар Ин ду миллат аст бародар Фарзанди як падар модар Навойи шоири узбек Саьди аст  булбули точики Ҳар

Агар хоҳи

Агар хоҳи ки рози дахҳр дони Наёби чуз китоб пайванди ҷони Барои ҷумла бар мақсуд расидан Ту мебояд варо аввал бихони Агар қадраш надони

Ду чашми роздони ту

Ду чашми роздони ту, маро ҳамроз мехонад, Сано гӯям чашмонат, маро дамсоз мехонад. Ба дил мавсими гул овардию боре бигуфтиям: “Туро гулҳои мастонам, ба

Гар моҳ шави назар

Гар моҳ шави назар ба рӯят накунам Гар об шави куза ба ҷуйят наравам Гар дастаи гул шавию афти ба замин Вало ба худо

Диёрам Тоҷикистон

Диёрам Точикистон ном дорад Фазои дилкашу ором дорад Магу аз шуҳрату шони Бадахшон Чу Помир дар ҷаҳон як бои дорад Зи Хуҷанду Ҳисори бостонаш

ПАДАР

Беозору меҳрубон, Ҳастед шумо падарҷон. Баҳри моён кӯдакон, Азиз ҳастеду кордон. Эй падари хушзабон, Нури фарри хонадон. Бошед сиҳад саломат, Бар сари хурду калон.

Сухан

Сухани ман дили сангро шиканад шаке нест Кулфату ғам бираҳонад зи дилат шаке нест Шубҳа дори ба каломи хеш бигӯ ҳарфе зи худ Ҳар

Эй дил

Эй дил бигу ëри вафодо рам ку? О неки ба ишқи у гирифто рам ку? Шаб то ба саҳар дар ғами у беморам. Дармони

Шеър дар васфи Фарзанд (Писар)

Писарам, нусхаи дилу ҷонам, Орзӯям, умедам, армонам, Побапо бурдамат ба роҳи ҳаёт, То ки бошӣ асои дастонам. Рӯи дастон калон накарда туро, Ман калон

Баҳор омад

Баҳор омад ба саҳрову дару дашт, Ҷавони ҳам баҳоре буду бигзашт. Сари кабри ҷавонон лола руяд, Даме,ки маҳвашон ояд ба гулгашт.

Аё модар

Аё модар бирафти дар ҷавони, Бароям сард гашта зиндагони. Куҷо шуд хандаву меҳру садоят, Куҷо шуд он нигоҳи пурсафоят. Аё модар бирафти аз бари

Ин манам

Ин манам он содаи дилбаста бар чашмони ту. Ин манам девонаи гумроҳа аз гамҳои ту. Ин на ман бошам ки ишқатро кунам гаҳ зери

Ошиқи

Ту ишқи ман ту ёри ман эй Нигина Ту меҳрубонам ғамбурорам эй Нигина Туро ман ҳар шаб ёд мекунам эй Нигина Ки хушбахт ба

Наврӯз

Баҳорон шуд,баҳорон шуд, Ҳама ин ҷо гулисто шуд. Даруни майса гулзор шуд, Баҳорон шуд,баҳорон шуд. Баҳорон шуд,баҳорон шуд, Ҳама ҷо сабзазорон шуд. Гули лола

Падар ва Модар

Падар хуб аст, модар нозанин аст. Бародар меваи руи замин аст. Азизон қадри ҳамдигар бидонед, Ки умри одами зери замин аст