КИ БО МАРДУМ ХОРӢ ОВАРАД
Ҳашт хислат оварад ҳори бар ӯй,
Бо ту гӯям, гар ҳамехоҳӣ бигӯй.
Аввал он бошад, ки монанди магас,
Марди нохонда шавад меҳмони кас.
Ҳар кӣ ӯ меҳмони кас нохонда шуд,
Назди мардум хору зору ронда шуд.
Дигар он бошад, ки нодоне равад,
Кадхудои хонаи мардум шавад.
Кор кардан бар ҳадиси он ду мард,
К-аз сари ҷаҳланд доим дар набард.
Ҳар кӣ биншинад забардасти судур,
Гар расад хоре бар рӯяш нест дур.
Нест ҷамъеро чу бар қавли ту гӯш,
Сад сухан гар бошадат як сар бипӯш.
Ҳоҷатӣ худро магӯ бо душманон,
З-ин батар хорӣ набошад дар ҷаҳон.
Аз фурӯмоя муродӣ худ маҷӯй,
То наёяд маар туро хорӣ ба рӯй.
Бар зану кӯдак макун бозӣ ҳало,
То нагардӣ хору зору мубтало.
