Шеър Архив

ЗАМИНИ БОРИ АВВАЛ КИШТ ГАРДИДА

Замини бори аввал кишт гардида, Ба дунё чашм медӯзад ба мисли кӯдаки навзод. Туро, эй марди деҳқон, бар сари гаҳворааш дида, Гаҳе механдаду гаҳ

РОҲНИШИН

Дар сари роҳ аст гӯрат, Модари ғамкуштаи ман, Шеъри дарду оҳи ҷонам, Байти хуноғуштаи ман. Бигзаранд аз паҳлуи ту мардумон Гоҳ боло, гоҳ поён,

НЕСТ БОД ҶАНГ

Дирӯз омад муждае Аз шаҳри Порижи қашанг: “Сулҳи ҷаҳон ёбад зафар, Гирем пеши роҳи ҷанг!” “Ҷанги ҷаҳон нест бод!”- Бишнид гӯши осмон, Асло намехоҳем

МО ҶАВОНИИ ҶАҲОНЕМ

Ҷумла як тан гашта мо бархостем, Баҳри ҳифзи навҷавони ҷаҳон. Ҷумла як тан гашта, мо бархостем, То намонад ҷангро ному нишон. Дӯст медорем ом

ОБИ ВАРЗОБ

Обаки варзоб Зам-зама дорад. Савти дилорош Шодӣ биёрад.   Кабки хиромон, Қаҳ-қаҳа дорад. Савти хушилҳон Бар ҳама форад.

Модари меҳрубони ман

Ҳар саҳари чу офтоб Аз ҳама пештар зи хоб Чашм кушода, сӯӣ ман Мекунад инчунин хитоб “Рӯз шудаст Азизҷон Хез зи мактабат намон” Бо

РАВ КУНУН ДОРУ БИЁР

«Монтиёри номӣ» — и қишлоқи мо, Менамояд ҳар гаҳе хоҳад мақом. Ӯ ба ҷои хизмату кори накӯ. Месарояд ин сурудашро мудом:   «Монтиёрам, монтиёрам,

ПАРАСТУҶОН

Парастуҷон, парасту Чи гуна хушпараст-ӯ! Чи гуна беғубор аст, Чу духтари баҳор аст.   Аҷаб накӯсиришт аст, Чу мурғаки биҳишт аст. Нигар намуди нағзаш,

ХАЗОН

Хазон мерӯфтӣ он рӯз, эй модар, Хазон мерӯфтӣ аз пешгоҳи кулбаи фартут. Хазони умр аз аҷзои ту мерехт, Хазон мерӯфтӣ… Гарчи хазонрези ҳаётат буд.

БА МОДАРАМ

Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо,модари пирам, Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад ният, Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон, Бубинӣ

ТУ ОЗОДӢ МАГАР, ЭЙ ЗАН?

Ту озодӣ магар, эй зан? Зи худ шодӣ магар, эй зан? Туро озод кард Уктабр Зи банди ҷаҳлу зулму ҷабр, Вале аз зулм вораста,

БАРФАК

Барфак борид шабона, Дар дашту боми хона. То саҳари, во аҷаб! Барфак борид ду ваҷаб. Рӯи ҳавлӣ сафед шуд, Сафед навдаи бед шуд. Зебо

Санги таърихгир

Чу Ансорӣ ба рӯи тахтасанге Навиштам чанд байти сӯзноке. На баҳри шӯҳратею ёдгорӣ, Фақат бар хотири як номи поке. Навиштам номи поки дилбареро, Пас

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ  ВОПАСИН АКСИ МОДАРАМ, КИ МУҲИДДИН ОЛИМПУР БАРДОШТААСТ Қиблагоҳам! Модари олампаноҳам! Дастҳо дар пеши бар дар пеши дар истодастӣ ҳанӯз. Аз дару

Умари Хайём — Рубоиёт — 3

139 Ҳар сабза, ки бар канори чуе будааст, Гуй, ки хати фариштахуе будаст. То бар сари сабза по ба хори наниҳи. К-он сабз зи

ЗИНДАГӢ, БИНМО БА МАН РОҲИ САФЕД!

Духтаре рӯзе ба ман мактуб дод, Буд мактубаш муҳаббатномае. Буд арзи ишқи софе, эътиқод Бо забони коғазею хомае. Шарм карду рафт пас аз назди

СУХАНИ МАРДУМОНИ ОДДӢ

Ҷаҳонгирон боз ҳам ҷанг мехоҳанд, Аз шараф безоранд, нанг мехоҳанд. Мушти ҳамдастӣ маҳкамтар, ёрон! Ин сангҳои ваҳшӣ санг мехоҳанд.   Мо ҳама дорем ишқи

БУЛБУЛИ ХОНИШ

Сад барг хандон шудааст, Булбул ғазалхон гаштааст, Олам гулистон шудааст   Гулғунча чашмаш боз кард, Сад шеваю сад ноз кард, Аёми нек оғоз кард.

Анори дона – дона

  (суруди чинакчиён)   Як дона гул ду дона, Анори дона дона. Мо омадем ба саҳро, Бригадир дар туйхона.   Дар боғи мо шафтолу,

МУРҒОБӢ

Эй мурғи нағзи обӣ, Дар обҳо чӣ кобӣ? Ман мурғи об ҳастам, Ба ҷон варо парастам.   Бистари гармам об аст, Болини нармам об

ВАТАН

Дар мағзи ҷону тан, Андар вуҷуди ман, Чун рӯди мавҷзан, Меҷӯшад ин сухан Ватан, Ватан, Ватан!   Хоку ҳавои ту, Обу самои ту, Сидқу

ҲАФТОДУ ПАНҶ СОЛ ЗИ УМРИ МУБОРАКАШ

Ҳафтоду панҷ сол зи умри муборакаш Бигзашту боз ҳуши ҷавон аст ҳуши ӯ. Ҳафтоду панҷ чӯби ситам хӯрду хам нашуд, Пеши амири хоин мардона

ВАРЗИШ

Яку дую сею чор, Дилҳои мо беқарор. Ба варзиши навбатӣ, Саф бастему тайёр.   Субҳидам хеста аз хоб, Худро диҳем обут об. Варзиш ба

ҲАҚҚИ МОДАРӢ

Эй дарахте, ки ман зи шохаи ту Гоҳу бегоҳ мевае хӯрдам, Ҳам зи чӯби туву зи сояи ту Баҳри ҳоҷот баҳрае бурдам, Пеши ман

Модарномаи Лоик Шерали

То ту будӣ, модарам, Хона пур буд. Сад ҷаҳон аз ҳикмати пирона пур буд. То ту будӣ, модарам, Мурғи диламро Ошёни меҳр з-обу дона

ҶАВҲАРИ ҲАСТӢ

Аз сари пистони ту сар мешавад шӯри ҳама, Аз сари дастони ту пайроҳаи дури ҳама. Аз дили ту сар шавад дарёдилӣ, Қобили сурат шавад

ИДИ ҲАҚИҚӢ

Дидам ба умри худ ман бисёр идҳоро, Ҷашни ҷулуси шоҳон, милоди анбиёро. З-он ҷашнҳо валекин як даста боз розӣ: Дорои кону фабрик, сармояву арозӣ.

ДОМОНИ МОДАР

Вақти тифлӣ, вақти роҳ омӯхтан, То наафтад, дошт ӯ аз домани ту. То намонад дасту пойи баста дар гаҳвора танҳо, Дошт ӯ аз домани

ВАЪДА

Сардори мо ба минбар, Баромад бо карру фар. Халтаи гапро кушод Ваъдаи бисёре дод: — Мо барои бачагон Созем боғи калон, Ҷояш ҳамворӣ бошад,

ЁДИ ЯК ҲАМСАБАҚИ МАРҲУМАМ

Ёд дорам, ки ба ангушти ишорат рӯзе Духтареро ба қади роҳ нишонам дода, Гуфтӣ: ваҳ, ошиқи ӯям, хабараш нест аз ин Меҳраш андар дилу

Моҷарои ҳаққи шир

Як пагоҳи бар сари домоди худ, Модари келин паи ҷанҷол бишуд: — Зодаам як духтари озодарӯ, Бе  қалину мол манн додам ба шӯ. Духтарамро

Одати Ғалатӣ

Рӯзе хаёл карда, Рафтам ба сӯи Горгаз, Чун асбоби даркорӣ, Гирифтам печкаи газ Баҳри шинондани он Як моҳакак давидам, Як балони газашро Хеле гарон

ЧОРДАРД

Яке дарди бимонӣ зинда ё на, Яке дарди чӣ пеш ояд сари зо. Яке дарди чӣ хоҳад буд имрӯз, Яке дарди чӣ хоҳад буд

МАН ШУМОРО ЁД КАРДАМ, ДӮСТОН!

Хонаам холист, наздам дӯст нест, Дӯстон рафтанд дӯш аз назди ман. Ин шабам танҳо, надорам сӯҳбате Бо ягон ёру рафиқи хештан. Хонаам гӯр аст

КӮЛИ КӮҲӢ

Дода ҳарорат ба замин офтоб, Мекунад азбаски ҳамеша шитоб, Ташна зи ҳад монда гаҳе нисфи рӯз, Чашм кунад чор ба як коса об.  

БА МУНОСИБАТИ ШАСТСОЛАГИИ  ПАВЛО ТИЧИНА

То шунидам созашро тор ба тор, Ҷон гирифтам чун аз бӯи баҳор. Аз он дам хондам, такрор дар такрор, Бо завқ, байтҳои равонпарвараш.  

ОВОЗИ ОЗАРБОЙҶОН

Боз меояд ба гуш овози Озарбойҷон, Шодӣ орад нағмаи мумтози Озарбойҷон. Қудрати ҳизби Ленин бахшидаш ин имкон ки шуд, Кори Озарбойҷон эъҷози Озарбойҷон. Дасти

БА МӮСАФЕДОНИ ШАҲР ВА КОЛХОЗҲОИ ЛЕНИНОБОД

  Имрӯз дар ҳузури ҷавонони мӯсафед, Чандон хушам, ки ҳар нафасам ҳаст рӯзи ид. Шод он ки пешашон қадаре рози дил бигуфт, Хушбахт он

БА ХИЗБИ РАХНАМОИ МО

Зи қалби поку рӯҳи пурҷилои мо, Дуруди мо ба ҳизби раҳнамои мо – Ба ҳизби коммунизм, ҳизби пурхирад Ки ақлаш оварад зафар барои мо.

Маро

Чу аз модар ба дунё омадам ман, Маро дар гоҳвора баста буданд. Сари гаҳвораам биншаста ёрон, Бароям номи лоиқ ҷуста буданд. Ду дасту пойи

ГУНБАДИ САБЗИ МАЗОРИ МОДАРАМ

Дар баҳорон бо ҳазорон мавҷи сабз – Гунбади сабзи мазори модарам, Зери боми гунбади ҳафт осмон Ҳар куҷо бошам, туро ёд оварам. Ёд орад

САНАДИ СУЛҲРО ИМЗО МЕКУНЕМ!

Мо пайравони афкори Ленин, Халқи шӯравӣ, халқи боидрок, Чун замини Сталинградро Аз бадхоҳи нопок мекардем пок, Он дам к-аз хуррам диёри Ленин Хасмро мерӯфтем

МОДАР

Бӯйи ҷону бӯйи нону бӯйи пистон, Бӯйи гулҳои баҳори баччагӣ, Бӯйи шири гарми навдӯшида меояд зи дастони ту, модар. Дар рухат ожангҳо чун сатри

ЧАРОҒ

Рӯйи  ҷӯ, Сари кӯча, Боло дари кӯча, Сӯйи соҳил Сӯйи  боғ, Монд акоямм чароғ. Кӯчаи пур-пури  санг, Кӯчаи торику танг, Кӯчаи  пурчангу дуд, Нӯрони 

ДЕҲИ МО ҶОЙИ КОР АСТ

Деҳа надорад ором Аз  субҳ  то дари шом. Кори деҳа бисур аст, Дасти  ҳама бакор  аст: Яке  сӯйи пуштаҳо Рамара  барад чаро; Об яке 

БА ДӮСТАМ ДӮСТ

Сӯзи пинҳону қасди олият Дар дил асту фақат худат донӣ. Гарчи дар дарс пешсаф ҳастӣ Дар фани ишқ лек ҳайронӣ. Арзи ишқат ба гӯши

МЕҲР ВА ЗАР

Доништалабам, на каси нодор, на доро, Танҳо паи мақсуд ба уммед равонам. Аз он чи муяссар шуда аз давлати дунё, Дар даст маро ҳаст

ТУРО ДИД ДИЛАМ…

Дили ман нест чу обе, ки ба ҳар ҷӯй давад, Дили ман нест насиме, ки ба ҳар сӯй давад. На чу овора ба ҳар

ХАНДАИ ҶОНОНА

Хандаҳои дилкаши мастонаи ҷононаро Кӯҳҳо бишнида, хандиданд бо акси садо. Бод оҳиста вазида бо навозиш сӯи дашт, Майсаҳои кӯҳро алвонҷ дода мегузашт. Обҳо ҷорӣ

ҚУФЛ (ҚУЛФ)

То надуздад молу мулки ҳеҷ касро ҳеҷ кас, Фикр карда мардумон, пас қуфлу дарбон ёфтанд. Хотири худ ҷамъ бинмуда, паи ишқу ҳавас В-аз паи

НОМ

Як ҷавон мехост шуҳрат ёбад андар байни халқ, Номи худро зинда гардонад ба олам ҷовидон. Фикр карду оқибат як чорае пайдо намуд: Канд номашро

ХОНАҲОИ ДЕҲИ МО

Бо хондаи офтоб Деҳа мехезад аз  хоб. Дарҳояш    чун  шавад  боз, Пур  мешавад    аз овоз. Дар  синаи   танги  кӯҳ бинӣ дунё  шӯкуҳ. Хонаҳо  пасту 

СУОЛ АЗ МОДАРИ ТОҶИК

Модари тоҷики ман, Эй модари бисёрфазанд, Дар мақоми аввалӣ дар силки зодан, Дар мақоми аввалӣ ҳам низ дар фарзанд мурдан… Зоданат оё барои оҳу

БУЗҒОЛА

Бузғола бозӣ мекард, Ҳам даву тозе мекард. Гоҳ шир хӯрад, гаҳ алаф, Метозад ӯ ҳар тараф.   Бузғолаам балоча, Почаҳояш алоча, Нон мехура аз

ЧОЧАК

Аз саҳар то шом, Дорем мо мақом, Чочи резинӣ, Мондаем дар ком.   Дар ҷайби момо, Дар ҷайби додо, Чочаки бисёр, Аз барои мо.

РӮЗЕ МЕРАСАД

Ҳиллаи бисёр дорӣ, эй мудир. Роҳи пулро интизорӣ эй мудир. Зери тахта мениҳӣ моли фузун, Аз барои харчиворӣ, эй мудир.   Обро ту бо

ЯЛЛӢ

Ман ки мастам ялалӣ, Майхурӣ мастам, ялалӣ. Истакон дар қиссаву масти аластам, ялалӣ, Биргадир аз рӯи бекорӣ маошамро надод, Дасти манн бар доманаш то

ҲОЛАШ ТАБОҲ

Порахӯре кард одат, Ба хӯрдани молу пул. Ҳар касе, ки «ма» гӯяд, Менамуд онро қабул.   Аз «те» мудом қимоб буд, Шунидам ҳам намехост.

ДОСТОНИ НОТАМОМ

Оҳ, ин хат хати як ҷононест, Ёфтам ногаҳаш аз байни китоб. Хондаму боз бихондам онро, Охираш буд «фиристед ҷавоб!» Буд вақте, ки нависандаи хат

Бадкирдор

Дар деҳаи зебои мо, Дар байни одамҳои нағз Бо ҳулқу боа твори худ Ӯ пистаи пусидамағз.   Бошад мизоҷаш мисли дӯғ Гардад қатиқ бар

Париж — ШАҲРИ ШАҲРҲО

Як замон рафтам ба пойтахти Фаранг, Шаҳри сарафроз, Парижи қашанг. Рӯи Эйфел, бо гуруҳи дӯстон Даври ҳам будем мо сӯҳбаткунон. Як нафар аз мардуми

ҶӮИ НАВ

Дил ин ки табаҳ шуд ки шавад шоду нашуд – шуд, Хун шуд ки шавад аз қафас озоду нашуд – шуд. Гар халқ ҷигарсухта

ВОЛОТАР АЗ ҲАМА

Як дами ҷон костани модарон Беҳ зи ҳама мӯъҷизи пайғамбарон. Як нигаҳи шӯълавари модарон Беҳ зи ҳама анҷумани ахтарон. Як сухани бонамаки модарон Беҳ

ШЕЪРИ УЗБЕКИ «ҚАРДОШ  ЭЛЛАР» 

Оламда бор шодликлару завку сафо дӯстликдан, Ҳаёт ширин, баланд иқбол, гӯзал дунё дӯстликдан. Дӯсти – шоди, дӯсти – ривоҷ, дӯсти – хотирҷамъи аст, Шуълаафшон

ЧӯҶА ПАЙИ ДОНА РАФТ

Чӯҷа паси хона рафт, Чӯҷа пайи хона рафт. Аз раҳ гузашт чуҷа, Аз раҳ нагузашт чӯҷа. Девори боғ омад роғ, Бигздашт девори боғ. Ҷу