Фарзанд Архив

Мо як танем, аммо бо халқ бешуморем

Пинҳон зи назар то кай, дар мадци назар мебош, Хоҳӣ зи хатар растан, дар чанги хатар мебош. у Аз худ чӣ бурун тозӣ, чун

МАН НАМЕМИРАМ

То нагирам хунбаҳои ҷумлаи қурбониёнро, То набахшам умри озоде ҳама зиндониёнро, То наёбам роҳи дилҳои тамоми зиндагонро, То набардорам ба дӯшам дӯшбори ин замонро,

НӮШБОД

Ба дастам ҷоми хайёмӣ, Лаболаб ҷоми гулфоме. Дар ӯ ёди ниёгон аст, ҳам ашки бузургон аст, Дар ӯ шаҳди замину шуълаи хуршеди тобон аст.

Фарзанди бад доғи Падар

Фарзанд чу шавад душмани ту, хор шави, дӯст, Бар нобудану мурдани худ, зор шави, дӯст. Шодӣ макун аз тавлиди лахти ҷигари хеш, Он рӯз

Шеър дар васфи Фарзанд (Писар)

Писарам, нусхаи дилу ҷонам, Орзӯям, умедам, армонам, Побапо бурдамат ба роҳи ҳаёт, То ки бошӣ асои дастонам. Рӯи дастон калон накарда туро, Ман калон

Модар ва писар

Ранч бурда модаре фарзанд пайдо мекунад Ин писарро посбони руи дунё мекунад То шавад пояндаи такдири дунё он писар Дар дили фарзанди худ мехри

Арзи фарзанд

Модар, сари қабрат омадам боз, Бо меҳру муҳаббат омадам боз. То мужда зи фасли гул расонам. Гул чинаму рӯйи қабр монам. То пеши ту

Туй модар

Замину осмони ман туӣ модар, туӣ модар. Ҷаҳони бекарони ман туи модар, туӣ модар. Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш, Ягона меҳрубони ман

Фарзанди ғазалгӯ

Ба кӯйи охират рафтӣ, сари кӯйи ту менолам, Ҳама сӯйи Худо ноланд, ман сӯйи ту менолам. Ту дар зери заминӣ, бе туам рӯйи замин

Дунёи фарзанд

Будӣ дунёи ману рафтӣ зи дунё, модарам, Ман бурун аз хоку ту дар хок танҳо, модарам. Аз канорат то шудам маҳрум дар айёми гул,

Аз барои Падар

Писар баҳри падар ҷонат фидо кун, Кафи пояш бибӯс нарм нарм садо кун. Ба вақти зиндагияш меҳрубон бош, Ки фардо дер шавад имрӯз нидо

Замони кудаки

Тифлию шашсолагӣ дар ёди ман. Чашм пушам волидон дар хоби ман. Шаш соли умри ман шодона буд. Чунки модар падарам дар хона буд. Шаш

ПАДАР ВА ФАРЗАНДОН

Даҳ писар аз як падар ёфт парвариш, Рафт сиёҳӣ аз сару аз мӯи риш. *** Вақти пирӣ он падар афтод зи по, Гуфт бо

ФАРЗАНД

“Фарзанди хуб боғи падар, Фарзанди бад доғи падар”. *** Кор меравад вақти саҳар, Бо як азобе он падар. *** Фарзанд, фарзандони ӯ, Доим хӯранд

Чистон дар бораи (Фазанд)

Кафшери муҳаббат он, Қаандили хонадон  он. Пайванди насле  ба асл. Кист он? Канӣ гӯетон! (Фарзанд)

Чистон дар бораи (Фарзанд)

Гул не, чу гул мебӯӣ, Ҷон нею ҷон мегӯӣ. Гирӣ ҳар гаҳ сари даст, Гӯё аз нав  мерӯӣ. (Фарзанд)

ФАРЗАНДОН

Ту ҳайрон мешавӣ, модар, Ки ман, фарзанди ту ҳар сол як бор Дурӯза меҳмонӣ мебиёям. Пас аз сайру сафар аз шаҳрҳои номию зебо, Харида

Шеър дар васфи фарзанд

Фарзанд ин лаззат аст, Фарзанд аз лаззат аст. Чу меҳр ба ӯ диҳӣ, Зинҳор ту хорӣ набинӣ.

АЛҚАСВА

Дар шаби меъроҷ Пайғамбар ба даргоҳи худо рафт. То биёрад хатти чак бар мардуми ҳамнавъи худ Аз замин сӯи само рафт. Дар шуои моҳи

Гахе ин бошаду гахе он

Гаҳе марг бошад, гаҳе зиндагӣ Гаҳе подшоҳӣ, гаҳе бандагӣ. Падарро кунад ҷо ба тахта зи тахт, Писарро кунад з-он ҷигар лахт-лахт. Писарро барад аз

АЛЛА

Хоб рав, нури ду чашмон, Хобидаст олам, Сабза, инсону ҳайвон, Мурғу моҳи ҳам.   Танҳо ҷуйҳо равонанд, Онҳо ширинзабонанд, То фарзандам бихобад, Алла! мехонанд.