Модар Архив

Муҳаббати модар

Писар, рав, қадри модар дон, ки доим Кашад ранҷи писар бечора модар. Бирав, беш аз падар хоҳаш, ки хоҳад Туро беш аз падар бечора

Ҳурмати падару модар

Ба пирӣ хидмати модар, падар кун. Ҷавонию ҷунун аз сар бадар кун! Мазан таъна бар эшон аз дили сер, Ки гар ёби замон, гардӣ

МОДАРАМ АЗ КОР ОМАД

Модарам аз кор омад, Монда шудасту хаста. Мехоҳад ки дам  гирад Дар кунҷи кат нишаста. Ку-ку мегӯ пеши дар, Мурғаки  шилшилапо! Ав-ав накун ин

Интернет қиммат шудаст!

Боло рафтай очаҷон Нархи интернети мо, Ин приёма дар ҷаҳон, Ҳаргиз касе накардаст. Ман китоби гинесро, Даъват кунам биёянд, Ин рекордро сабт кунанд Дар

Шери Модар

Модарам ин ранги зарду оҳи пурдардам надид Сухтам ман аз ғаму у чашми гирёнам надид. Гуфт ки нонёб шав то бурдаи нонат хурам, Ман

Мехри Модар

Гуянд маро чу зод модар. Пистон баз даҳон гирифтан омӯхт. Шабхо бари гаҳвораи ман. Бедор нишасту хуфтан омухт. Дастам бигирифту по ба по бурд,

ЗАНҲОИ ДЕҲОТ

(Ба апаҳоям Нигина ва Бибиҷон) Ин занҳои деҳотӣ Гоҳ-гоҳ пазанд чапотӣ, Ба шаҳр раванд ба хешон. Бо худ баранд савғотӣ *** Вақти саҳар ширавған

Шеър дар васфи модар, аз Лоик ва дигарон

Аё модар – табиат, гар зи ман месохтӣ кӯҳе, Паёпай ашкҳоям мисли дарё паст мерафтанд. Ва армони дилам як порасанги сард мегардид, Тамоми орзуҳо

ЁДИ МОДАР

Модарам, ей модарам, эй модарам, Модари дар зиндагӣ бахтоварам. Меҳри покатро ба дил мепарварам, Чун ту ҳастӣ такягоҳу ёварам. Модаро, боломақомӣ, Мояи номусу номӣ.

Шеър дар васфи модар

Азизу меҳрубонам кист? Модар Фуруғи дидагонам кист? Модар Забони модарӣ омӯхт бар ман Ҳамеша дар забонам кист? Модар Сафои рӯи одам офтоб аст Сафои

Фахр

Аё модар – табиат, гар зи ман месохтӣ кӯҳе, Паёпай ашкҳоям мисли дарё паст мерафтанд. Ва армони дилам як порасанги сард мегардид, Тамоми орзуҳо

МОДАР

Бувад зебо ҳати ман ба модар Баробар кист? дар дунё ба модар! Азизон, қадри модарро бидонед, Набошад ҳеҷ кас ҳамто ба модар. Аё модар,

ЗАНОНИ ДАВРОНИ ПЕШ ВА ҲОЗИР

Занҳо пештар ибо аз чашми мардон доштанд, Наварӯсон куртаи парпаргиребон доштанд. Моҳ ҳам аз ҳуснашон дар осмон мекард рашк, Як ҷаҳон ҳусну малоҳат ҳамчун

МОДАРАМ

— Маро саҳар кӣ хезонд? — Модарам! — Кӣ суйи оби ҷӯ хонд? — Модарам! — Кӣ майда бофт мӯям? — Модарам! — Кӣ

Насиҳати модар

Модарам мегуфт доим вақти хоб: «Хоб кун, албатта, бо паҳлуи рост! Он ҳама коре, ки ният мекунӣ, Сар бикун бо қувваи бозуи рост. Нонро

Модар

Балогардони ман, боши ҳамеша Ҷудо аз ту дилам ором намеша Тамоме умри ман банди нафасҳо Ба қалби ман зада ишқи ту реша Гулам ҷонам

Чистон дар бораи (Модар)

Аз будани кӣ Мо ҳамеша шод? (Модар)

Салом Модар

Бо номи ту ин калом, модар, Бар пири ту эҳтиром , модар! Ҳар соату субҳу шом, модар! Аз ҷону дилам салом,модар! *  *  *

Чистон дар бораи (Фазанд)

Кафшери муҳаббат он, Қаандили хонадон  он. Пайванди насле  ба асл. Кист он? Канӣ гӯетон! (Фарзанд)

Чистон дар бораи (Фарзанд)

Гул не, чу гул мебӯӣ, Ҷон нею ҷон мегӯӣ. Гирӣ ҳар гаҳ сари даст, Гӯё аз нав  мерӯӣ. (Фарзанд)

Табрикоти Иди байналхалкии занон 8 -март

Муҳтарам занону гулдухтарони азизу дилороӣ мо! Ба Шумо Иди байналхалқии занон ки ҳамасола санаи 8-уми март ҷашн гирифта мешавад, муборак гуфта бароятон саодатмандӣ, саломатии

МОДАР

Модарам, олиҳаи покии ишқ, Бо дили покиза покам зодаӣ. Аз вуҷуди поки худ чун меҳри пок Шири поки модариям додаӣ. Покият аз пушти поки

СИПОСНОМА

Модарам, эй модари ҷонпарварам, Пеши поят сар ниҳам, эй сарварам! Кӯдакам ман дар нигоҳат то ҳанӯз, Мегузорӣ дасти шавқат бар сарам. Дӯст медорам туро,

РУБОИЁТ

Бар мадфани модарам чу гул бигзорам, Ман мӯи сафеди хешро бишморам. Чун панҷаи хуршед сарам бинвозад, Аз панҷаи нарми модарам ёд орам. Ёрон ҳама

ҚАСИДАИ МОДАР

Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон, Ангезаест шояд аз аллаҳои модар. Гар шеъраке сурудам аз буду аз набудам, Дар

МОДАРАМ, ЭЙ МОДАРИ ДУНЁНАДИДА

Рӯзҳои шоду беосебамон буд. Як дарахти себамон буд. Зери боли шохҳояш ҷойгоҳи хобамон буд, Нонамон буд, обамон буд. Модарам дар ҷода мегашт, Хушқаду озода

СУОЛ АЗ МОДАРИ ТОҶИК

Модари тоҷики ман, Эй модари бисёрфазанд, Дар мақоми аввалӣ дар силки зодан, Дар мақоми аввалӣ ҳам низ дар фарзанд мурдан… Зоданат оё барои оҳу

ҲАҚҚИ МОДАРӢ

Эй дарахте, ки ман зи шохаи ту Гоҳу бегоҳ мевае хурдам, Ҳам зи чӯби туву зи сояи ту Баҳри ҳоҷот баҳрае бурдам, Пеши ман

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ ВОПАСИН АКСИ МОДАРАМ, КИ МУҲИДДИН ОЛИМПУР БАРДОШТААСТ

Қиблагоҳам! Модари олампаноҳам! Дастҳо дар пеши бар дар пеши дар истодастӣ ҳанӯз. Аз дару даргоҳи ман ҳарчанд рафтӣ зери хок, Ҳамчунон тимсоли меҳру эътиқодастӣ

МОДАРИ БЕЧОРА

Дар миёни кӯҳсорон Бо навои обшорон, Бо сафои чашмасорон, Бо суруди боду борон, Бо дуруди навбаҳорон Ҷон ато кардӣ маро, Ҷон ато кардию худро

СУРУДИ МОДАР

Тифли гирёнам, калон шав, Дар ҷаҳон аз ман нишон шав, Достон шав! Достон шав! Ганҷи шаҳворам ту бошӣ, Бахти бедорам ту бошӣ, Дар ҷаҳони

МУНОҶОТ БА МОДАР

Ғабғаби пурчину абрӯи дуранг, Эй дареғ, ангуштҳо чангак шуда, Зиндагӣ аммо раҳо гашта зи чанг… Об меояд зи чашми обрав – Обҳое, ки гузашта

ДОМОНИ МОДАР

Вақти тифлӣ, вақти роҳ омӯхтан, То наафтад, дошт ӯ аз домани ту. То намонад дасту пои баста дар гаҳвора танҳо, Дошт ӯ аз домани

Оҳ модар!

Гул буду гулдастабандӣ айб буд Дар замони навҷавониҳои ту. Лек акнун зиндагӣ ранге гирифт Аз талошу ҷонфишониҳои ту. Кӯдакони хору зорат чун кабӯтарҳои ром

МОДАР

Бӯи ҷону бӯи нону бӯи пистон, Бӯи гулҳои баҳори баччагӣ, Бӯи шири гарми навдӯшида меояд зи дастони ту, модар. Дар рухат ожангҳо чун сатри

БА МОДАРАМ

Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо, модари пирам, Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад нийят, Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон,

НАСИҲАТИ МОДАР

Модарам мегуфт доим вақти хоб: «Хоб кун, албатта, бо паҳлӯи рост! Он ҳама коре, ки нийят мекунӣ, Сар бикун бо қувваи бозуи рост. Нонро

ЗАРАФШОН, МОДАРИ ЗОРАМ…

Зарафшоно, чӣ монд аз он зарафшонит? Зарафшон, модари ҷон, шӯри пешонит! Зарафшоно, ки мегӯяд зарафшонӣ? Зарафшоно, ту ҳоло заҳрафшонӣ! Чу тифлонат зи барги талхи

НИҲЕБ

Ҳар дам фиғони кӯдаке ояд ба гӯши ман, Чун синаҳои модари ӯро буридаанд. Ҳар лаҳза оҳи модаре ояд ба гӯши ман, Чун қалби софу

МОДАР

Ватан гуфтам, ба ёдам модар омад, Ҳадиси зиндаи Пайғамбар омад. Ватанро дӯст доред, эй бародарҳо, Ба он ҳадде, ки модар дӯст медорад шуморо. Гуфтугӯ

ЗАБОНӢ МОДАРӢ

Забони модари ман худодод аст, Забони илму фан, эъҷоз еҷод аст, Ба гуфтори забони тоҷикӣ мирам, Аз он ки шеваи шевои аҷдод аст. Ман

Шеър дар бораи Модар

Гӯянд маро чу зод модар Пистон ба даҳон гирифтан омухт Шабҳо бари гаҳвораи ман Бедор нишасту хуфтан омӯхт Як ҳарфу ду ҳарф бар забонам

ЁДИ МОДАР

Модарам, ей модарам, эй модарам, Модари дар зиндагӣ бахтоварам. Меҳри покатро ба дил мепарварам, Чун ту ҳастӣ такягоҳу ёварам. Модаро, боломақомӣ, Мояи номусу номӣ.

МОДАРАМ

Дар ҷаҳон, модар, маро монанди ту ғамхор нест, Меҳрубон, мӯнис, ҳабиб, дилбанду дилбардор нест. Ҳамчу нури дидаву чун шаҳди гул пинҳон будам, Сурати инсонӣ

ЁДИ ЗОДГОҲ

Арчаҳои сабз – қадди хоҳарам, Сабзаҳояш – хатти сабзи додарам. Кӯчаҳои тангу беному рақам – Роҳҳои саргузашти модарам. Кӯчаҳоро номи зебо додаанд, Хонаҳоро зебу

Модарчон

Кист он кас, ки шири сафеду лазиз Ба шумо аз ҷигар расонду чашонд Баҳри осоиши шумо аз хоб Хест гаҳвораи шумо ҷунбонд Шустушу карда

Дастони модар

Бӯи гулу нон Бӯи коҳу дон Бӯи ширу ҷон Доранд ин дастон Шахшӯлу маҳин Чолоку матин Монанди замин Неъматофарин Диҳанд ёрӣ Дар пахтакорӣ Дар

Шеър дар васфи Модар

Азизу меҳрубонам кист? Модар Фуруғи дидагонам кист? Модар Забони модарӣ омӯхт бар ман Ҳамеша дар забонам кист? Модар Сафои рӯи одам офтоб аст Сафои

НАСИҲАТИ МОДАР

Модарам мегуфт доим вақти хоб: «Хоб кун, албатта, бо паҳлуи рост! Он ҳама коре, ки ният мекунӣ, Сар бикун бо қувваи бозуи рост. Нонро

ДАР ШАБИ БОРОН

Ин шаби туршрӯйи боронӣ Кулбаи модарам ба ёд омад. Боми ӯ мечакад зи боронҳо, Дар дилам оламе ба дод омад. Дар чунин кулбаи фақирона

ҚАСИДАИ МОДАР

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар, Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон, Ангезаест шояд аз аллаҳои модар. Гар

ДАР САРИ ГӮР

Ҷашни фарзандони худ нодида рафтӣ, модарам, Донаи барчошро ночида рафтӣ, модарам. Пеш-пеши наварӯсу дастаи машъал ба даст Шодмон, пирона норақсида рафтӣ, модарам. Ном мемондӣ

МОДАРҶОНАМ

Роҳату оромии мо, Пухтагарии хоми мо, Хуш зиҳӣ бо номи мо, Модарҷонам-модарҷон. Некӯтарини олам, Дилҷӯтарини олам, Хушрӯтарини олам, Модарҷонам-модарҷон.

ҶОМАИ ГАДОӢ

Чу ман бар арсаи ҳастӣ қадам мондам, Ту бо уммеди бисёре Дари ҳар хонае рафтӣ. Гадоӣ кардӣ аз ҳар хонае як пора газворе –

НОНУ НАСИБ

Куҷо рафтанд, эй модар, Куҷо рафтанд кафтарҳои навболу парат, модар, Куҷо рафтанд фарзандони навдилдодаат, модар? Бисоти тӯй меандӯхтӣ, Баҳри арӯсонат Садаф меҷустию гарди хазина,

ҒАЗАЛҲО Модар

Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст, Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст. Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон

ҲАСРАТ

Ту дигар ба пешвозам дами дар намебаройӣ, Ту дигар ба лаҳҷаи худ бари ман намесаройӣ: «Писари азизам омад, Писари ғазалнависам омад». Ту дигар наметавонӣ,

МОДАРИ БЕЧОРА

Дар миёни кӯҳсорон Бо навои обшорон, Бо сафои чашмасорон, Бо суруди боду борон, Бо дуруди навбаҳорон Ҷон ато кардӣ маро, Ҷон ато кардию худро

МОДАРАМ, ЭЙ МОДАРИ ДУНЁНАДИДА

Рӯзҳои шоду беосебамон буд. Як дарахти себамон буд. Зери боли шохҳояш ҷойгоҳи хобамон буд, Нонамон буд, обамон буд. Модарам дар ҷода мегашт, Хушқаду озода

РОҲНИШИН

Дар сари роҳ аст гӯрат, Модари ғамкуштаи ман, Шеъри дарду оҳи ҷонам, Байти хуноғуштаи ман. Бигзаранд аз паҳлуи ту мардумон Гоҳ боло, гоҳ поён,

МУНОҶОТ БА МОДАР

Мӯйҳо даққиву рӯмоли сиёҳ, Ғабғаби пурчину абруи дуранг, Эй дареғ, ангуштҳо чангак шуда, Зиндагӣ аммо раҳо гашта зи чанг… Об меояд зи чашми обрав

Шеърхо барои санги мазор аз Лоик Шерали

ДУБАЙТИҲО — МОДАР Аё модар, мадори ман ту будӣ, Гули аввалбаҳори ман ту будӣ. Нахушкад чашмаи шеъру сурудам, Зи бас сарчашмадори ман ту будӣ.

Модари меҳрубони ман

Ҳар саҳари чу офтоб Аз ҳама пештар зи хоб Чашм кушода, сӯӣ ман Мекунад инчунин хитоб “Рӯз шудаст Азизҷон Хез зи мактабат намон” Бо

Модар — Барои санги мазор

Бар мадфани модарам чу гул бигзорам, Ман мӯйи сафеди хешро бишморам. Чун панҷаи хуршед сарам бинвозад, Аз панҷаи нарми модарам ёд орам. Ёрон ҳама

ХАЗОН

Хазон мерӯфтӣ он рӯз, эй модар, Хазон мерӯфтӣ аз пешгоҳи кулбаи фартут. Хазони умр аз аҷзои ту мерехт, Хазон мерӯфтӣ… Гарчи хазонрези ҳаётат буд.

БА МОДАРАМ

Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо,модари пирам, Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад ният, Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон, Бубинӣ

ТУ ОЗОДӢ МАГАР, ЭЙ ЗАН?

Ту озодӣ магар, эй зан? Зи худ шодӣ магар, эй зан? Туро озод кард Уктабр Зи банди ҷаҳлу зулму ҷабр, Вале аз зулм вораста,

ҚАРЗ

Ҷавониро ба ту ман қарз хоҳам дод, Ба уммеде, ки баргардонӣ бозаш, Ба рӯзи бекасиҳо дар ғуруби зору танҳоӣ. Ба рӯзи шодмонӣ ҷом деҳ

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ  ВОПАСИН АКСИ МОДАРАМ, КИ МУҲИДДИН ОЛИМПУР БАРДОШТААСТ Қиблагоҳам! Модари олампаноҳам! Дастҳо дар пеши бар дар пеши дар истодастӣ ҳанӯз. Аз дару

ҲАҚҚИ МОДАРӢ

Эй дарахте, ки ман зи шохаи ту Гоҳу бегоҳ мевае хӯрдам, Ҳам зи чӯби туву зи сояи ту Баҳри ҳоҷот баҳрае бурдам, Пеши ман

Модарномаи Лоик Шерали

То ту будӣ, модарам, Хона пур буд. Сад ҷаҳон аз ҳикмати пирона пур буд. То ту будӣ, модарам, Мурғи диламро Ошёни меҳр з-обу дона

ҶАВҲАРИ ҲАСТӢ

Аз сари пистони ту сар мешавад шӯри ҳама, Аз сари дастони ту пайроҳаи дури ҳама. Аз дили ту сар шавад дарёдилӣ, Қобили сурат шавад