Ҳархела Архив

Ба маҷлисҳову минбарҳо бигӯянд

Бақор омад, баҳори ман наёмад, Гуле аз гулузори ман наёмал. На овое, на савғое, на бахше Зи ишқи бебарори ман наёмад. Сарам қурбони меқри

Маро бигдозу бигдоз

Диле дорӣ, дилозоре надорӣ, Ғаме дорию ғамхоре надорӣ. Чӣ ношукрӣ, чӣ бадбахтӣ, чӣ зуфтӣ, Ки бадхоҳи сазоворе надорӣ. Аламбардори номи ман ту бошӣ, Давоми

Баҳор

Дилам ҷуз васли ту коме надорад, Агарчи аз ту пайғомс надорад. Дилором аст номи ту, валекин Дилам аз ишқат ороме надорад. Канорат беканор аст,

Бихиште доштем он соат

Биё. гулғун°аи мижюнхамида. Биё, гулчеҳраи кокулбурида. На танҳо ман дар ин дунёи равшан. Худо ҳам чу н ту зебое надида. Хушо базми дилу ҳам

Валекин боз мегӯянд мардум

Бие. чоно. ки ҷони ман туро бод, Дили соҳибкиронн ман туро бод. Бакори ман, хазони ман ту будй, Баҳори ман. хазони ман туро бод!

Имрӯз туро қасри забарҷад созанд

Чун даргузарам, рӯҳи маро шод бикун, Номам ба забон биёру фарёд бикун. Ҳар гоҳ, ки ҷоми май фитод аз дастат, Аз ҷоми шикастаи дилам

Дарёст барошуфтаю соҳил барчост

Дарёст равону соҳилаш бепарвост, Дарёст барошуфтаю соҳил барчост. Дарё чу бихушкид, бимонад соҳил Ҳамчун ду лабе, ки аз лаби ёр ҷудост. Нӯшед ба ёди

Фотиҳа бар мазори мо омад

Раҳми парвардигори мо омад, Нури ҳақ бар диёри мо омад. Ҷанги бунёдсӯзи мо бигзашт, Сулҳи бунёдкори мо омад. Зиндагӣ сахттар зи мурдагӣ буд, Ҳотифи

Зи канори гарми ишқе ба канори дил расидам

Зи баҳори ҳусни ёре ба баҳори дил расидам, Зи канори гарми ишқе ба канори дил расидам. Ба канори сарди дунё зи ҳазор барқу оташ

Фақат на чеҳраи саҳрову синаи талҳо

Баҳор омаду домони теппаҳо сабз аст, Тарона сабз, сухан сабз, муддао сабз аст. Фақат на чеҳраи саҳрову синаи талҳо, Нигоҳу чашму дилу ҷони одамо

Зи пой то ба сарам гулфишонй мехоҳам

Баҳор омаду ман сабзҷонй мехоҳам, Чу сабза сабзии бахти ҷаҳонӣ мсхоҳам. Ба пои ёр ба монанди арғувони баҳор Зи пой то ба сарам гулфишонй

Намонад як гул аз боғи баҳорон

Маро рӯзе, ки хушканд обшорон, ёд хоҳӣ кард, Ба ҳам часпад лабони чашмасорон, ёд хоҳӣ кард. Тароват кӯч бандад аз ҳарими равшани гулшан Намонад

Дар мазраи хушкида борони нумӯафзо

Эй шӯри ҷаҳони ман, эй ишқи ҷавони ман, Дар пои дарахти хушк, эй оби равони ман Дар мазраи хушкида борони нумӯафзо, Дар синаи беуммед

Ё ки аз пешу барам мегузарад.

Умр аз пеши дарам мегузарад, Ё ки аз пешу барам мегузарад. Аз чӣ роҳе ба чӣ ранге бошад, Навбати умри сарам мегузарад. Тирамоҳ ояд

Зи ҷанҷолу кашокашҳои дунё

Дилам мондаст аз ғавғои дунё, Зи ҷанҷолу кашокашҳои дунё Дурӯиҳои дунё бесабаб нест, Худ илко мекунад савдои дунё. Ба ҷону дил ба ҷуз нақши

Мудом дилфирефта зи рангу бӯ набудаам

Фақат асири мастию маю сабӯ набудаам, Мудом дилфирефта зи рангу бӯ набудаам. Чу даштҳои тирамаҳ нагаштаам тиҳӣ зи худ, Чу санги сард бехабар зи

Аввал ороми дили бирён диҳад

Шод бод он, к-ӯ ғами ёрон хурад, Ҳасрати дунёи бепоён хурад. Аввал ороми дили бирён диҳад, Баъд бегам барраи бирён хурад. Аз гулӯяш нагзарад

Аз куҷо донам шумори рӯзҳои мондаро

Чанд рӯзе бо хумори бӯсаҳоят зиндаам, Санги сардам. бо шарори бӯсаҳоят зиндаам. Аз куҷо донам шумори рӯзҳои мондаро, То ба накди бешумори бӯсаҳоят зиндаам.

Осиёе ки пас аз навбати мо мегардад

Тирамоҳ омад, азизон, аз алам шеван занем, Дар гами гулшан май андар шуълаи гулхан занем. Осмон паст омада, гӯӣ ки бар сар мезанад, Соғаре

Ёди айёме, ки бо ман ҳамнавой доштй

Тирамоҳи ман, баҳори ман куҷост? Бебарорам ман, барори ман куҷост? Хушкдасту хушклаб мондам, дареғ, Бӯсаҳои гарми ёри ман куҷост? Дар кафам монда кафи хокистаре,

ИЛҲОМ АЗ «ШОҲНОМА» ПИСАРИ ҲАЖДАҲУМИ КОВА

Одамизод ҳанӯз озурдаст Аз ҳама ҷангу ҷадалҳои қадим. Одамизод ҳанӯз ошуфтаст Аз ҳама шуришу балвои қадим. То абад одамӣ хундор бувад Аз ҳама душмани

МАНУ ТУ

Ҳеҷ оонӣ, ки чй кардем ба модар ману ту? Ё, чӣ кардем ба ҳам, ҷони бародар, ману ту? Саъи кардем ба вайронии кишвар ману

МАРСИЯИ ХУРШЕД

На он тақлид ин тақлид, На он хуршед ин хуршед. Зи баъди чанд милён сол мемирӣ ту, эй Хуршед! Ҷавоби он қадар дарвозаҳои субҳро

Косни — гул

Ин гули косни андак Ёд оварад бодбезак, Бодбезаки каб-кабуд, Бодбезаки хушнамуд! Шавад аз боди гузар Баргҳои ӯ бозигар. Гӯё ки мебезад бод, Бо фараҳу

ГУЛИ КАВАР

Дидаӣ ту каварро, Ҳусни зову камарро? Наметарсад аз хамӣ. Аз гармиву аз намӣ. Бар ҷариҳо фурояд, Аз сангу шах барояд. Гулаш алови зинда, Набошад

ГУЛИ СЕБАРГА

Себаргазор чӣ зебост, Гулаш боби тамошост! Кунӣ як лаҳза гумон- Чии гул аст марминҷон, Ҳой марминҷони пухта, Роҳати чони пухта! Себаргаро се барг аст,

Гули Садбарг

Садбарг чаро садбарг аст? Зеро варо сад барг аст! Гарчи ранги ба ранг аст, Дар ҳар намуд қашанг аст. Ҳар баргаш нагзу хушрӯй, Ҳам

Гули Газанда

Газанда дар лаби ҷӯ Ба об кунад гуфтугӯ. Надорад бо касе кор, Бо ҳар хору хасе кор. Наздаш наояд аз дур На магасу на

Печак гул

Гули печак — бахтиёр, Панҷаҳояш бешумор. Намонад дар рӯйи хок Афтодарӯҳу амнок. Панҷаҳояш мададгор ӯро барои ҳар кор. Печид ба тани ниҳол, Боло равад

Гули Наргис

Баҳор гуяд: «Наргис аст» Чашмони зебои ман. У ҳасту ин ҷаҳон аст Зеби тамошои ман.» Дар боғу рои ёла Равшан аст чашми баҳор Ҳам

Карнайгул

Карнайгулаш меноманд, Ки бошад ҳамчун карнай, Аммо мисоли карнай Фин нахезад аз вай. Занбуру шахпаракҳо, Вақте ки пешаш оянд, Бо хушаву бо баргҳош Базми

Гули Лола

Лола бувад бешумор Бо рангҳои бисёр. Лола зарду кабуд аст, Бунафши хушнамуд аст. Ҳам сафед бошад лола Чун арӯси қинола. Аммо аз ҳама зебо

Бунафша — Гул

Гули гулҳо бунафша, Шодии мо бунафша! Бунафшаранг барояд, Кӯҳу талро орояд. Дугонаи баҳор аст, Ҳушёру беқарор аст. Номи ин гули зебо Зебандаи духтарҳо.

Лолахасак — гул

Лолахасак лола аст, Зеби дашту ёла аст, Монанди байракчаҳост, Рӯйи дасти бачаҳост. Нозук аст лолахасак, Ҷабраш макун бедарак: Якбора барги гулҳош Пеши ту мехӯрад

Гули хайри

Гули хайриро аз дур Гумон кунӣ: пиёла, Ки сурх асту сафед аст Дар рӯйи кафи ёла. Пиёла гаҳ пур аз субҳ, Гоҳе зи оби

Гули Нилуфар

Бо дамидани офтоб Н илуфар хезад аз хоб, Мисли парии оби Берун барояд аз об. Гуяд: «Салом, эй офтоб, Эй офтоби ҷаҳонтоб, Аз ҳама

Гули Сияҳгӯш

Гули сияҳгӯш Пайки баҳор аст, Аз вай зимистон Анвар фирор аст. Гули сияҳгуш Гули умед аст, Гӯшаш сияҳ, лек Дилаш сафед аст. Гӯяд: «Ман

ҲУСНИ ЗАМИН

Гулҳо ҳусни заминанд, Базебу нозанинанд. Боғу саҳрову кӯҳсор, Раставу лаби ҷӯбор, Бо гул чунин хушрӯянд, Рангорангу хушбӯянд. Ҳар гул дорад ба худ ном, Ҳам

ГУЛҲОИ ТОҶИКИСТОН

Дар кӯҳу пуштаи мо, Дар боғу киштаи мо Гул бируяд беҳисоб Бо рангу буйи ноёб. Номҳои зебо доранд, Қимати дунё доранд. Бояд онҳоро донем,

Фасли БАҲОР!

Фасли баҳорон омад, Ба хонамон даромад. Одамон иди НАВРӮЗ Ҷашн гирифтанду хуш. * * * Лекин парандаҳои Аккаю зоғи ало… Хомӯш монданду хароб. Бале

НИЁИШИ ИСТИҚЛОЛ

Ба Истиқлоли меҳан саҷда орам, Намозамро ба даргоҳаш гузорам. Бихонам ояти шукронааш беш, Ки ҳаст он ҳадяи Парвардигорам. Бибӯсам парчами сабзи Ватанро, Хазони дил

Баҳор

Бихандад лола дар саҳро Ба сони чеҳраи Лайло. Бигиряд абр дар гардун Бахруло сони дидаи Маҷнун. Зи оби ҷӯй ҳар соат Ҳаме бӯйи гулоб

ҲАДАҲА

Рамазон омаду мулло ҳадаҳа, Шикамаш чун дафи гӯё ҳадаҳа. Дараке ёбад аз ифторе агар, Бидавад бесару  бепо, ҳадаҳа. Мо зи муллову гапаш дар ҳазарем,

Дар ҳаққи Мунира Ҳакимова

Шарики туй ба ҳар манзил, Гуле буди ба ҳар маҳфил, Ҳунармандонро ҳамдил, Ба рӯзи ид куҷо рафтӣ, Зи мо дорулбақо рафти! Буди ту беҳтарин

Табрикоти наврӯзӣ

Рафиқо, дар сабоҳи фасли наврӯз, Чу гул шуд аз рӯхи гул хандаомӯз. Дар айёме, ки шомаш субҳранг аст, Шабаш чун рӯзу рӯзаш оламафрӯз. Фиристонам

Наврӯзи Муборак!

Нафаси тозаи Наврӯз муборак бошад, Чеҳраи поку дилафрӯз муборак бошад. Ҳама ҷо хуррамию тозаҷавонӣ бинам, Чашми фархундаю фирӯз муборак бошад! Куртаи сабз ба бар

ТАСВИРИ БАҲОР

Барафканд, эй санам, абри бихиштӣ Заминоро хилъати урдибиҳиштӣ. Биҳишти андро-хури биҳиштӣ. Замин бар сони хунолуда дебо, Ҳаво бар сони ниландуда ваштӣ. Ба таъми нӯш

ПАРАСТУ

Усто парасту Ту пухтакорӣ, Дар лонасозӣ, Ҳамто надорӣ.   Ҳасти ҳунарманд, Усто парсту Ту мекуни кор Аъло, парасту,  

ҚОҚУ

Қоқу сари раҳ, Қоқу лаби ҷар, Хуршеди баҳор, Тобад ба назар.   Як дона ба ту, Як дона ба ман, Хуршеди баҳор, Дар боғу

БАҲОРИ БОРОНӢ

Имсол баҳор серборон, Рӯяд чоқлаву торон. Дашту даман сабз шавад, Ғаладона нағз шавад.   Ҷамбелак, сиёалаф, Рӯида дар ҳар тараф. Чукриву қоқу дар ҳар

БАҲОРОН

Дар дараи Гулдара, Лола расад яксара, Яксара хандон ҳама, Шоду ғазалхон ҳама.   Ин тарафат пит-пилиқ, Он тарафат пит-пилиқ, Қақра қақар кабкакон, Чаҳчаҳа чаҳ

Бодоми баҳорон

Аёми баҳору бомдодӣ Вақти фараҳ асту гоҳи шодӣ. Бар ҷониби марғзор бинӣ, Ҳар сӯ гулу лолазор бинӣ. Ҳаст оби равон равон ба ҳар сӯ,

НИҲОЛ

Ай, ту ниҳоли мевадор, О, ки шинонамат баҳор, Об диҳам, расо диҳам, Серу пурӣ ғизо диҳам.   Сояи ту саодатам, Ҳосили ту ҳаловатам. Хихмати

БАҲОРӢ

Зи навои навбаҳорон биравад зи ҷону дил ғам, Ба нигоҳи мардум орад ҳаваси нигоҳи олам, Ба чамангули фиребо фиканам нигоҳи зебо, Ки даруни ӯ

ЛОЛАГУЛ

Лола гули худрӯй аст, Лола гули хушрӯй аст. Дар гирди санг аст лоа, Сурху хушранг аст лола.   Он ҷо лола рӯйяд, Он ҷо

Ёрӣ

Яке борон шуд Сели калон шуд Дар деҳи хомӯш Доду фиғон шуд: “Бузғоларо бурд” “Гусоларо бурд” Аз чор ҷониб “Баргиру мон” шуд Рафтам ба

Шеъри Бахор

Оё баҳорон омадаст? Води гулафшон омадаст Овози мурғон омадаст Чупон ба илҳом омадаст Оё баҳорон омадаст? Абри гузар гирён шудаст Ҳар сӯ бубин борон

МАНЗАРАИ БАҲОР

Саҳар аз хоб бархезу биё як бор чаманро бин, Гули садбаргро як сӯ, дигар сӯ, он суманро бин. Ту аз беғи биҳишту қиссаи Ҳурон

САБЗАДЕҲ

Офтоб аз теға чун сар мекашад, Те аз сар зар банд бар сар мекашад, Сабзадеҳ бо ташнаҳолии зиёд Нурро пеш аз ҳама дармекашад. Хона-

Табрикоти 8 март барои Бонувон — Модарон

Табрик гуем Шуморо, Бо ин иди баҳорӣ, 8-уми март муборак, Бонувони гиромӣ, Пеш аз ҳама саломат, Бошед аз самими дил, Чеҳраҳои шумоён, Пурнуриаш намоён.

БАРГПАЙВАНД

Ниҳоли сабзи армонҳо, Ту ҳар субҳе шароби ноби шабнамро, Ба ҷоми баргҳои сабз менӯшӣ, Ки сархуш дар ҳавои ишқ меҷунбӣ, Ба нарми дар самои

ГУЛИ ГУЛҲО

Аз ёна гул овардем, Дудона гул овардем, Баҳри қабул овардам, Гули гулҳо  сияҳгӯш. Гули баҳор омада, Муждаи кор омада, Баҳри нисо омада, Гули гулҳо

БАҲОР КӯЧ БАСТ

Бо ханда бигзашт офтоб Аз теғи қӯҳи нӯқратоб. Бар кӯйи бераҳ раҳ кушод, Гармӣ ба оби сард   дод. Вақте ки  аз саҳро гузашт, Гулранг  

САБЗИ САБЗ

Сабза саҳар сар кашид, Сабза  аз хоки тар кашид. Дид осмони сабзи  сабз, Оби равон сабзи сабз, Кӯҳи  гардо сабзи сазб, Дашти  калон сабзи

БАРОИ Чӣ?

Аз саволи беҷавоб Калам  омад ба дард: Барои чӣ сабза сабз? Боҳ барои чӣ зард? Хок сусту мулоим Санг барои чи сахт? Барои чӣ хам

ШОХИ БЕД

Шохи  бед  сабз  гашта рӯзи  бод, Чун  яке  маст  навони  сарнагун. Лола  барги  лаъл  бингар  бомдод, Чун   сари  шамшер  олуда  ба  хун.

БАД-ИН ТОЗАГӣ БАҲОР

Бад-ин хуррамӣ ҷаҳон, бад-ин тозагӣ баҳор, Бад-ин равшанӣ шароб, бад-ин накӯй нигор. Яке чун биҳишти анд, яке чун ҳавои дӯст , Яке чун гулоби

БИШКУФТ ҶАҲОН

Навбаҳор омаду бишкуфт ба як бор ҷаҳон, Бар сар афканд замин, ҳар чӣ гуҳар дошт ниҳон. То зи хобби хуш бишкофт гули сурӣ чашм,

Лола баромад дар Навруз

Навруз шуду лолаи хушранг баромад, Булбул ба тамошои даъфу чанг баромад, Мурғони ҳаво ҷумла бикарданд парвоз, Мурғи дили ман аз қафаси танг баромад.

ҒАЗАЛИ БАҲОР

Чашми бадмасти маро шеваи дилдорӣ деҳ Ба дили бехабарам пайки гирифторӣ деҳ. Ба дили соддаи ман эй нафаси наврўзӣ Ҷавҳари теғ бидеҳ, ханҷари айёри

Ба хок гардонад

Чун лола ба навруз қадаҳ гир ба даст, Бо лоларухе агар туро фурсат аст. Май нуш ба хуррами, ки ин чархи кабуд Ногоҳ туро

АБРИ БАҲОР

Сиришки абр ба кардори лӯълӯӣ лолост Насими бод ба кирдори анбари сорост. Сипоҳи барф рамиду сипоҳи лола расиид, Хурӯши зоғ нашасту хурӯши фохта хост.