Ҳархела Архив

ЧУН БАҲОР ОЯД

Ҷаҳон аз хулд гӯӣ моя гирад, чун баҳор ояб, Ба чашм аз дурр ҳар даште бистои пурнигор ояд. Болойи хайрию дарди шақоиқро пизиш ояд,

НАВРӯЗ ХУШ АСТ

Бар чеҳраи гул насими Наврӯз хуш аст, Дар саҳни чаман рӯи дилафрӯзхуш аст. Аз дай, ки гузашт, ҳар чӣ гӯӣ, хуш нест, Хуш бошу

ҒУНЧАИ ГУЛ

Як шаб аз навбаҳор вақти саҳар, Бод бар боғ кард роҳи гузар, Ғунчаи гул паём дод бо вай, Гуфт: бар боғ омадам андар, Хаймоҳа

АЗ РӯЗГОРИ ГУЛ

Гетӣ биҳиштовр шуд аз рӯзгори гул, Дар боғ бишкуфид рухи чун нигори гул. Шуд зоғ чун Уторид дар боғ сӯхта, То шуд падид ҷеҳраи

АЙБАИ ҒУНЧА БАРФУРӯХТ МАШЪАЛАЙИ ГУЛИСТОН

Боди сабо барфурӯхт машъалайи гулистон, Шамьи гуҳабор гашт гулбин парвинфишон. Айбаи ғунча кушод размакушойи баҳор, Сидрайи аксун ниҳод бар китифи арғӯвон. Нофайи тотор гашт

ЧУН ХАЙМА КАШИД ГУЛ БА САҲРО…

Чун хайма кашид гул ба саҳро, Шуд хок ба рӯи гул мутарро. Хандид шукуфа бар дарахтон, Чун сиккаи рӯи некбахтон. Аз лолаи сурху аз

ХАБИРИ ГУЛ БА ЧАМАН МЕОРАНД

Хабари гул ба чаман меоранд, Роҳати ҷон сӯйи тан меоранд. Хубрӯёни раёҳин обе Ба рухи кори чаман меоранд. Нафаси бодщи сабо, пиндорӣ, Корвоне зи

ОМАД БАҲОРО ОШИҚОН

Омад баҳори ошиқон, то хокдон бӯстон шавад, Омад нидойи осмон, то мурғи паррон шавад. Ҳам баҳр пургавҳар шавад, ҳам шӯра чун кавсар шавад, Ҳам

ТАРАБ, ЭЙ ДИЛ, КИ НАВБАҲОР ОМАД

Тараб, эй дил, ки давбаҳор омад, Аз сабо бӯйи зулфи ёр омад. Ҳон назора, ки гул ҷамол намуд, Бин тамошо, ки навбаҳор омад. Ба

АЛАМИ ДАВЛАТИ НАВРӯЗ БА САҲРО БАРХОСТ

Алами давлати наврӯз ба саҳро бархост, Заҳмати лашкари сармо зи сари мо бархос. Бар арӯсони чаман баст сабо гуҳаре, Ки ба ғаввосии абр аз

РОҲИ БӯСТОН

Саборо гоҳи он омад, ки роҳи бӯстон гирад, Замонро сабза дар дебову гул дар парниён гирад. Ҷанҳад аз чашм мавҷи обу ларзоон дар замин

ХУШ БУВАД СОҒАРИ ПУРБОДА ДАР ФАЙЁМИ БАҲОР

Хуш бувад соғари пурбода дар файёми баҳор Хуш бувад соғари пурбода дар айёми баҳор, Хоса дар сояйи гулҳои тарандоми баҳор Ошиқи зори баҳор аст

ЧАМАН ДИЛБУРДАЙИ ОЙИН МЕКУНАД БОЗ

Чаман дилбурдайи ойин мекунад боз, Ҷаҳонро лола рангин мекунад боз. Насими хуншафас бо ғунча ҳар дам Ҳадиси нофаи Чин мекунад боз. Шукуфа ҳар заре,

ҲАББАЗО, НУЗҲАТИ АЙЁМИ БАҲОР

Ҳаббазо, нузҳати айёми баҳор, КИ барад з-аҳли хирад сабру қарор. Вақти он аст, ки аз хона кунад Ба тамошо сӯйи гулзор гузор. Дашт аз

ҶАВОНОН РӮЙ ДАР САҲРО НИҲОДАНД

Саҳаргоҳон, ки абри навбаҳорон Ба ишрат хайма зад бар кӯҳсорон, Бисоти кӯҳ шуд аз лола худранг, Баромад лаъли сероб аз дили санг. Ба ишрат

ХАБАРИ ГУЛ

Овард ба мо булбули ошиқ хабари гул: Ҷуз булбули гулдӯст кӣ донад хатари гул? Ҳарчанд ки дар гул ҳама хубиву хушӣ аст, Бу мул

ЗИ КӮЙ ЁР МЕОЯД НАСИМИ НАВРӮЗӢ

Зи кӯй ёр меояд насими боди наврӯзӣ, Аз ин бод ар мадад хоҳӣ чароғи дил барафрӯзӣ, Чу гул гар хурдае дорӣ, худоро, сарфи ишрат

БИКШОД НИҚОБ АЗ РУХИ ГУЛ БОДИ БАҲОРОН

Бикшод ниқоб аз рухи гул боди баҳорон, Шуд тарфи чаман базмгаҳи бодагусорон. Шуд лоласитон гарди гул, азбаски ниҳоданд Рӯ сӯйи тамошойи чаман лолаузорон. Дар

НАВБАҲОР ОМАДУ ШУД МАНЗИЛИ ХУРШЕД БАДАЛ

Навбаҳор омаду шуд манзили бадал, Чашмай ҳут равон шуд ба чарогоҳи ҳамал. Боғ имрӯз биҳишт асту ҷавон аст чаман, Ҳамчун ҳурони биҳиштӣ ҳама пӯшида

БОД ГУЛЗЕР ШУД…

Бод гулрез шуду бар сари гул жола чакид, Об дар ҷӯю зи пероҳани ҷӯ сабза дамид. Гул зи рух пардаву наргис ба чаман чашм

БУЛБУЛОНЕ, КИ ДАР МАВСИМИ ГУЛ ХОМӯШЕМ

Дӯстон, вақти гул он беҳ,ки ба ишрат кӯшем, Сухани пири муғон аст ба ҷон, май нӯшем. Нест дар кас караму вақти тараб мегузарад, Чора

ЁФТ ТАХТИ ЧАМАН АЗ БАХТИ ҲУМОЮН ҒУНЧА

Ёфт тахти чаман аз бахти ҳумоюн ғунча, Тоҷвар низ шуд аз толеъи маймун ғунча. Боғро чашм расидаст магар аз наргис, Ки баровард лабу медамад

ЛОЛА БАРОМАД ЗИ БОҒ СУРХУ СЕФЕДУ СИЁҲ

Лола баромад зи боғ сурху сафеду сииёҳ, Марҳами дил шуд ба доғ сурхум сафеду сиёх. Бо руху холи зақан субҳ баромад чу меҳр, Он

ГУЛИ СУРХ

Соқиё, хез, ки омад ба тамошо гули сурх, Боғ шуд базму қадаҳ лолаву саҳро гули сурх. Боз шуд оташи хокистари булбул равшан, Ки барафрӯхта

БАРОИ ГУЛ ЧАМАН ОРОСТ САБЗА

Чу Хизри бӯстон бархост сабза, Барои гул чаман орост сабза, Гахе пинҳон, гаҳе пайдост сабза, Геҳе зеру гаҳе болост сабза. Магар сармояйи савдост сабза,

ЛОЛА БАР НОХУН ҚАЛАМ БИНҲОД БАҲРИ ИМТИҲОН

То қалам шуд сунбули тар дар саводи бӯстон, Лола бар нохун қалам бинҳод баҳри имтиҳон Гавҳари назме, ки шабнам баҳри гул иншон намуд, Булбул

БАҲОРИЯ

Чӣ аҷаб, боз зи нав борон аст Ин ҳама луфти хушия Яздон аст. Чӣ аҷаб, бӯи баҳорон ояд, Аҳди паймонаву ҳам паймон аст. Гули

МУҚАДАМАИ ҚАСИДА НАВРӮЗӢ

Навбаҳор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Ғунчахуспони чаноро ғунчайи гул муттакост . Со дарӯёнро барад аз ҷо ҳайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбӯро

ДУБАЙТӢ

Ман аз Дарғам, ки авлодам ҷасур аст, Чу авлоди ҷасурам аз Ғафур аст. Агар хоҳам дилам сайру саёҳат, Тамошогоҳи манн Суффи Ғафур аст. Юиёяд

Наврӯзи — РУБОӢ

Фасли Наврӯзу баҳору соли нав омад кунун, Гул зи гулшан, лола аз кӯҳсор меояд бурун. Эй падар, усоли моро хизмат шойиста кун, З-он ки

БАҲОРИ УМР

Ҳама коре, ки карда, бесарам буд, Ҳамак савдои умри манн зарар буд. Чӣ ҳосил шуд аз ин бозӣ надонам, Ки охир оқибат гӯё батар

БАҲОРИ КӮҲИСТОН

Лола – раққосаи машъалдоре, Бойчечак – шафақи субҳона. Сабзаҳо – кокули нобофтае, Мезанад бод ба нармӣ шона. Кӯҳ монанди манор аст баланд, Ҳама дам

ЗАНГӮЛАИ БЕДОРӢ

Зангӯлаи бедорӣ шуморо огоҳ мекунад: Чун дарёҳотон дарёи дил нест, дарё дарёи шумо нест. Чун дар саҳро тухми ифтихор намекоред, саҳро саҳрои шумо нест.

ГУЛМАҲТОБ

Гулрези баҳоре буд, Ишқеву хуморе буд. Андар лаби дарёе Лаб бар лаби ёре буд. Ӯ бахти ҷавонам буд, Гӯё ки ҷаҳонам буд. Дар қолии

Мебора борон, эй худо, мебора борон

(Ба равиши таронаи маҳаллӣ) Мебора борон, эй худо, мебора борон, Насли чавонам, эй худо, шуд тирборон. Боғи дилам зард, эй худо, доғи дилам сурх,

Баҳор омад гулистонро тамошо кун

Шабе, эй шамъ, дар оғуши мо ҷо метавон кардан, Чу гул дар гулшани мо синаро во метавон кардан. Чаро як раҳ назар бар ҳолам,

ИШҚУ АМАЛ

Фасли хуби баҳор, Соҳили Вахш, Сабзаю лола буду боди саҳар… Менишастем ҳар ду дар гулзор Бе маю бе пиёлаю соғар. Масти дидори якдигар гашта

НАВБАҲОР АСТ

Навбаҳор аст, ҳаво ташна дар ин гулзор аст, Шинаву ҷоми маю соғари гул саршор аст. Чун чаман соҳиби анҷому сару гул набувад, Дидайи абр

РАВШАНИИ КАНОР КУ?

Фасли баҳор мерасад, бодайи хушгувор ку? Бар сари раҳ нишаста гул, замзамайи ҳазор ку? Гул ба чаман кушодааст чодари чархи нилгун, Соғари айш карда

РУБОӢ

Фасли Наврӯзу навбаҳор омад, Мафсими сайри лолазор омад, Кудакони асири мактабро Щоҳиди айш дар канор омад.

БАҲОРИЯ

Саҳар, ки булбули шӯрида нолае сар кард. Зи хун дида гули сурх домане тар кард. Кулоҳгӯшайи худро шикаст гул ба чаман, Банафша саҷдаи таъзимро

БАСКИ АНДАР БОҒ АЗ ҶАННАТ АСАР ДОРАД БАҲОР

Баски андар боғ аз ҷаннат асар дорад баҳор, Ҷомае ҳамчун пари тӯтӣ ба бар дорад баҳор. Дам ба дам ой инасон дар ишратободи чаман

БАҲОРИЯ

Чун шуд вазон зи тарфи чаман боди навбаҳор Он дам ба дил фитод маро ёди навбаҳор. Болидааст ҷон ба тану дил ба синнам, Наздик

ЭЙ БОДИ НАВБАҲОРӣ!

Эй боди навбаҳорӣ, бӯйи биҳишти дорӣ, Аз сӯйи гул расидӣ ё пайки он нигорӣ? Не, инчунин насиме аз гулистон наёяд, Маълум шуд зи бӯят,

САБАҚИ ШУКУФТАН

Наврӯз навид орад аз рӯзи баҳор, Хуш бо чароғи синаафрӯзи баҳор. Бидҳад сабақи шкуфтану ворастан, Шодам зи фурӯғи ибратомӯзи баҳор. Наврӯз намунаи навин рӯзи

ОМАД БАҲОРУ САЙРИ ГУЛИСТОН ҒАМИНАМ АСТ

Омад баҳору сайри гулистон ғаминам аст Базми висоли ғунчайи хандон ғанимат аст. Бо қамоти хамида равам сӯйи бӯстон, Наззорайи бунафшаву райҳон ғамимат аст. Эй

ОМАД БАҲОРУ МАВКИБИ ГУЛҲО РАСИДААСТ

Омад   баҳору   мавкиби   гулҳо   расидааст, Лола  алам  ба  кӯҳу    ба  саҳро   кашидааст. Булбул    суруд    гуфта,   сарандоз гашта  сарв, Ғунча   зи  завқи  ҷуббаи   хазро    дирадааст.

Шеър дар бораи иди Навруз

Навбаҳор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Ғунчахуспони чаноро ғунчайи гул муттакост . Со дарӯёнро барад аз ҷо ҳайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбӯро

Мавсими баҳор

Омад баҳору равнақи гулҳои боғ ку? Бар сабзаҳо таровату бар лола доғ ку? Мурғон кашидаанд сари худ ба зери бол, Бар сайри боғ булбули

Шеъри омад омади баҳор

Омад баҳору бар кафи соқӣ пиёла ку? Бар саҳни бӯстон гулу бар дашт лола ку? Гул кард ғунчаи қафас аз ҷӯши навбаҳор, Эй мурғи

БАҲОР

Сайра гулзорре, ки, ё раб, дар назар дорад баҳор, Аз паси тофус доман дар камар дорад баҳор. Шабнами моро ба ҳайрат об мебояд шудан,

Соли нав Табрик!

Гӯши дил бодо Шуморо бар садои зиндагӣ, Чашми дил равшан бимонад аз зиёи зиндагӣ. То хирад бошад Шуморо раҳнамоӣ зиндагӣ, Бар Шум обо ин таманно

Шеъри Табрик Соли нав!

Боз як соли бурд ва бохт даргузаашт, Лаҳзаҳои бебозгашти ҳаёт низ гузашт, Гоҳ ширин буду гоҳ шур мисолаш нест дигар, Пушаймон нашав ва бар

Соли нав

Марҳабо эй соли на хуш омадӣ! Як ҷавони навча дар ҷӯш омадӣ, Омадӣ, хуш омадӣ меҳмони нав, Як даме бинмо тановул ҷони ман.

Соли нав омад

Соли нави бобарор Ҳама онро интизор, Хурду калони деҳа, Ҳама хурсанд беозор, Шодии хоҳаракон, Бозии додаракон, Хурсандии модарон, Соли нав омад гуен, Бобою бибиямон,

ТАРОНАИ САБЗИНА

Наврӯзи шукуфой, эй ҷашни ниёишҳо, Бар гӯшаи лабҳоям бахшой кушоишҳо. Бошад, ки баоросо гӯям сухани сабзе, Дилгарми навозишҳо, саргарми ситоишҳо. Бо хомаи сабзи худ

БА ХАЛҚИ ЛАТИШ

Ҳаст байни мардуми Эрони ман Одати халқӣ зи даврони куҳан: Гар ки дар як хонавода ҷашн ҳаст, Ҳамҷиворон, чӣ ғанӣ, чӣ тангдаст, Ҳар касе

Тирамоҳ

Тирамоҳ омад ҳама чо зард гашта Ва богу дашту сахро борон гашта Ҳама меваҳон пухтанд дар тирамоҳ Зи буи дилкашаш сармаст гашта

МАВЛУДИ ШЕЪР

Сӯзи дили ошуфтаам Сӯзони сӯзон мешавад. Дар дида рози хуфтаам Ногаҳ фурӯзон мешавад. Дар синаи хуншори ман Саршор мегардад алам. Дар дафтари ашъори ман

Тирамоҳ

На дигар хирмани гандум, на дигар хирмани моҳам, Ба ҳаво тӯдаи абрам, ба замин тӯдаи қоҳам; Тирамоҳам, тирамоҳам, тирамоҳам, тирамоҳам, Ҳама зардам, ҳама гардам,ҳама

Ҳайкали Фирдавсӣ

Ҳайкали Фирдавсӣ дар майдони Озодӣ, Қиблаи меҳанпарастон, Қутби меҳан, Ҷойгоҳи тавбаву савганди мардон… Баски ӯ аз мармари шеър, Баски ӯ аз хорасанги маҳками назм

БОРОНИ ТИРАМОҲ

Рехт борон… торҳои сим-сим Хуш навои осмонӣ доштанд. Зеру бамҳошон ба рӯи бомҳо Муждаҳои меҳргонӣ доштанд. Рехт борон… риштаҳои нуқрагун Шуд сари дӯши дарахтон

МУВОФИҚИ АМРИ ПОДШОҲ

Рӯзе подшоҳ аз Мулло Насриддин ранҷиду: — Дигар ҳаргиз рӯятро ба ман нишон надеҳ. – гуфт. Мулло бошад : — Хуб шудааст, гуфту аз

CИРРИ ҶОВИДОНАИ УМРИ АФАНДИ

Худо шинухез, корубор ва гуфту  гузори Афандиро мушоҳида карда, ба Азроили гуфт: Мушоҳида ба  кардаба Азроили гуфт -Бофарову бипурс, ки Афандӣ аз мо чӣ

БАРОБАРИ ПИСАРАМ БУДАӢ

Рӯзе Шайтон ба Афандӣ худро таъриф карда гуфт: — Ту назди ман як бача ҳастӣ. — Ту чанд солаӣ-Пурсид Афандӣ, -Ҳазорсола,-ҷавоб дод Шайтон. Афандӣ

МУҲЛАТ БАРОИ ИСБОТИ САДОҚАТ

Подшоҳ рӯзе  ба Афандӣ гуфт: — Ҳар замон ту ман ба шумо садоқат дорам мегӯӣ. Хоҳӣ ки ман ба сидқи ту бовар кунам, ба

Шеър дар бораи Модар

Гӯянд маро чу зод модар Пистон ба даҳон гирифтан омухт Шабҳо бари гаҳвораи ман Бедор нишасту хуфтан омӯхт Як ҳарфу ду ҳарф бар забонам

Шеърхои Исломи

Шеърҳои Исломӣ ба забони тоҷикӣ дар саҳифаи мазкур гирд оварда шудаанд, ки дар он суханҳои мусалмонӣ (мусулмони) аз суханҳои Паёмбар Муҳаммад (САВ), Имоми Аъзам,

ЯК НИГОҲ

Бо шумо бахшем ҷонро, баҳри мо бас як нигоҳ, Бо яке наззора бинмоед моро истилоҳ. Бар даме з –ин марҳамат маҳрум мехоҳед кард, Не

ХАСАД (ҲАСАД)

Ҳар дилеро баҳри худ созад агар маъво ҳасад, Ҳукмрони соҳиби он дил шавад танҳо ҳасад. Кору бору эҳтиёҷи худ пазонад нобакор, То қабеҳ гардонданат

Анбори гандум — ғалла

Ҳосил омад бекарон, Шуд пуру паймон ватан, Хурраму хандон ватан. Ҳаркуҷо анбор буд, Ё тиҳӣ як ғор буд,- Шуд пуропур аз мавод. Тӯй сар

ИСТИҚБОЛ

Оламу одам бувад фобастаи иқбол, бин, Гар яке ҳоли забун, войи дигар аҳвол, бин. Дар миёни ҷангу тӯфон мекунад олам фиғон, Одаму маймун шуда