Навруз Архив

Савганд

Савганд ба сарсабзиву савганд ба Навруз, Савганд ба ин кишвари пайванд ба Наврӯз. Савганд ба ин нурфишон Меҳани Хуршед, Савганд ба уммеди дили миллати

ҲУСНИ ЗАМИН

Гулҳо ҳусни заминанд, Базебу нозанинанд. Боғу саҳрову кӯҳсор, Раставу лаби ҷӯбор, Бо гул чунин хушрӯянд, Рангорангу хушбӯянд. Ҳар гул дорад ба худ ном, Ҳам

Навруз

Наврузи навбаҳорон, Чи хуш, бар ҳазорон, Қарнҳо ҳанӯз пеш аз мо, Ҷамшед бикарда барпо. Ҷашни қадими тоҷик, Ҷашни асили тоҷик. Баҳри ту ин шоирон,

Навбаҳор

Эй навбаҳори зебо, Биё ба деҳаи мо. Бо файзи некат бахор, Деҳаро сарсабз намо Ҳосил шавад фаровон Аз кишту кори деҳқон Мо ба саҳро

Шеър Навруз

Пирони ҷаҳондида, Сад фасли хазон дида, Умре зи нишон дида, Тире зи камон дида. «Навруз муборак бод!» «Наврӯз муборак бод!» Нӯрони ҳарду дида, Бо

Наврузи омад

Дилам як рўз метаркад. Чуноне донаи гандум, Пуропур аз муҳаббатҳои нуронӣ шуда Наврўзу метаркад, Заминро майсаборон мекунад рўзе. Баҳору сабзаборон мекунам роҳи туро рўзе,

Суманак

Мон, ки хуб сабза дамонад суманак, Мон, ки хуб шира давонад суманак. Мон, ки дар рўи тафи лахчаалов, Сўхтан чист? Бидонад суманак. Сурх гардида

Борони Наврузи

Гирён нашавед рўзи борон, Аз файзу сахои навбаҳорон. Пайванд замину осмон аст, Пайванд шавед, дўстдорон. Бар санг занед ҷоми бода, Онро шиканед, бодахорон. Ҳарчанд

Навбаҳор

Навбаҳор омад, ба духтарҳои хушрў гул диҳед, Гўш бар савти наю бар чаҳ-чаҳи булбул диҳед. Сабз бодо ҷонатон дар базми сабзи навбаҳор, Гоҳ-гаҳ бар

Мо мардумон

Мо мардумони мамлакати офтобием Чун Золи Зар ба мўйи зару чашми обием. Дар сафҳаи замон Хубу бади ҷаҳон Бисёр дидаем. Аз базри офтоб, Аз

Гули Сурх

ЭЙ ГУЛИ ЁСУМАНИ ФАСЛИ БАҲОР, Аз чи ин қадр ту зебою латифу хуби? Ба Худо байни ҳама лоларухон, Гули хушбу, асалӣ, маҳбубӣ! Эй гули

Рӯзи Нав!

Аз ғуруби ишқи мо даҳ сол рафт, Даҳ баҳор бигзашт бо шодию ғам. Лек дар фасли баҳори чордаҳ, Ман туро бори дигар пазмон шудам.

Имрӯз Наврӯзи

Дар дили сабзи баҳорат зоданд, То ки чун ғунчаи гул муъҷизаофар бошӣ, То ки чун лола пур аз шуълаву ахгар бошӣ, То ки чун

Омад Наврӯзи!

Сари бодоми пургул дар баҳорон, Дили ман бо дили ту гуфтугў дошт. Туро чун шохаи бодоми пургул, Дили ман дар ҷавони ҷустуҷў дошт. Гули

Борони баҳор

Дар чорзарби тундар, Дастури навбаҳорист. Айёми дилситонӣ, Айёми дилсупорист. Ангезаи муҳаббат, Дар чаҳ-чаҳи ҳазор аст. Дар ғул-ғули канорӣ, Дар ишваи нигор аст. Ҳам лола,

Наврӯз!

Ман аз ин ситоразорон, ки ба шаб ҳамекунад ноз, Ба якин расидам охир, ки маҳам ба чоҳ бурдам. Ба ҳамон нигоҳи аввал, ки ба

Наврӯз

Ту биё, ба ҷашни Наврӯз! Зи ғамат дубора имшаб ба ғазал паноҳ бурдам, Ту бубин, ки ин шикоят ба суроғи моҳ бурдам. Чу ғамат

Наврӯзи

Доман пури шеърдона дорад Наврӯз. Аз ҳикмати шоирони хушлаҳни Ватан, Гулчини гули тарона дорад Наврӯз. Чун уст нигорандаи абёти Ачам, Сармасти шоирона дорад Наврӯз.

Барги сабз

Чун абр ба Наврӯз руҳи лола бишуст, Бархезу ба ҷоми бода кун азм дуруст. К-ин сабза, ки имруз тамошогаҳи туст, Фардо хама аз хоки

Наврузи

Навбахор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Гунчахуспони чаноро гунчайи гул муттакост . Со даруёнро барад аз чо хайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбуро

Навбахор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Гунчахуспони чаноро гунчайи гул муттакост . Со даруёнро барад аз чо хайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбуро

Щеъри дар васфи Суманак

Маро аз мехру армон офариданд, Барои ман туро чон офариданд. Туро хусну чамоли хубруён, Маро шайдои даврон офариданд. Ту хушруи, ту хушнуи, ту хушбу,

СУМАНАК

Суманаки нав, халовати чон, Меояд аз ту, Буи бахорон, Шабхо нишаста, Хурсанду хушвол, Модарам туро, Мепазад харсол,

Щеър дар васфи Навруз

Навруз лола орад, Май дар пиёла орад, Пайгоми навбахорон Бар куху ёла орад. Наврузи навбахорон бар дустон муборак, Чашни гулу мухаббат дар бустон муборак.

Щеъри Наврузи

Наврузи Бузург омад ороиши олам, Мерос ба наздики мулуки Ачам аз ч ам. Наврузатон фируз бод, Ҳар рeзатон Навруз бод! Булбул ба васфи Навруз

Табрикоти наврӯзӣ

Рафиқо, дар сабоҳи фасли наврӯз, Чу гул шуд аз рӯхи гул хандаомӯз. Дар айёме, ки шомаш субҳранг аст, Шабаш чун рӯзу рӯзаш оламафрӯз. Фиристонам

Наврӯзи Муборак!

Нафаси тозаи Наврӯз муборак бошад, Чеҳраи поку дилафрӯз муборак бошад. Ҳама ҷо хуррамию тозаҷавонӣ бинам, Чашми фархундаю фирӯз муборак бошад! Куртаи сабз ба бар

Наврӯзӣ муборак бод!

Имрӯз баҳор омад, Бо ханда нигор омад, Вай аз паи кор омад. Наврӯзӣ муборак бод! Фирӯзӣ муборак бод! Шодӣ бидамад бар ҷон, Аз бӯи

БОДИ НАВРӯЗӣ

Боди наврӯзӣ ҳаме дар бӯстон бӯтгар шавад, То зи сунъаш ҳар дарахте лӯъбате дигар шавад. Боғ ҳамчун кулбаи баззоз пердебо шавад, Бод ҳамчун таблаи

ХУРРАМ РӯЗГОР ОЯД

Ҳаме гуфтам, ки вай бошад, ки хуррам рӯзгор ояд, Ҷаҳон а нав ҷавон гардад, баҳори ғамгусор ояд. Баҳори ғамгусор ояд, ки ҳар касро ба

БИШКУФТ ҶАҲОН

Навбаҳор омаду бишкуфт ба як бор ҷаҳон, Бар сар афканд замин, ҳар чӣ гуҳар дошт ниҳон. То зи хобби хуш бишкофт гули сурӣ чашм,

ҶАШНИ ФАРРУХ

Ҷаҳон анҷуман шуд барии тахти ӯй, Аз он баршуда фарраи бахти ӯй, Ба Ҷамшеди-бар гавҳар афшонданд Мар он рӯзро рӯзри  нав хонданд. Сари соли

Наврузи дилбар

Дилбозии дилбарона дорад Наврӯз, Нозу нафаси занона дорад Наврӯз. Монанди арӯсакони гулпероҳан, Сад ишваю сад баҳона дорад Наврӯз, Аз навдаи гул чу майдабофӣ карда,

Наврузро ба навбахорон

Навруза ба навбаҳор кай мебинам Гулҳора ба шаш қатор кай мебинам Гулҳора ба шаш қатор дар фасли баҳор Дунёра ба як қарор кай мебинам.

Бакои Навруз

Навруз ки бар замин бувад ҳуснфизо, Рафтанд чи асрҳову урост бақо. Хоҳи ту агар бақои умрат бошад, Бар руи замин ба мисли Навруз биё!

Наврузи дилафруз

Кунун хӯрд бояд майи хушгувор, Ки май бӯи мушк ояд аз ҷӯйбор. Ҳаво пурхурушу замин пур зи ҷӯш. Хунак он ки дил шод дорад

Лола баромад дар Навруз

Навруз шуду лолаи хушранг баромад, Булбул ба тамошои даъфу чанг баромад, Мурғони ҳаво ҷумла бикарданд парвоз, Мурғи дили ман аз қафаси танг баромад.

Навруз омад

Зимистон рафтаву Навруз ояд Башорат ҳаркуҷо: Хушруз ояд! Нидо омад зи пушти куҳи фарёд Ки имшаб назди мо Фируз ояд Биё гулҳои ишқу меҳрубонӣ

Назмхои Наврузи

Навруз расид ёри дирузии ман Як руз биё барои дилсузии ман Ғамхои ту куҳнаанд, аммо имруз Хуштар зи ғами ту нест наврӯзии ман Дар

Наврузи навбахорон

Омад баҳори хуррам, бо рангу рӯи тийб, Бо сад ҳазор накҳадту ороиши аҷиб. Шояд, ки марди пир ба-д-ин гаҳ шавад ҷавон, Гети ба дил

ҒАЗАЛИ БАҲОР

Чашми бадмасти маро шеваи дилдорӣ деҳ Ба дили бехабарам пайки гирифторӣ деҳ. Ба дили соддаи ман эй нафаси наврўзӣ Ҷавҳари теғ бидеҳ, ханҷари айёри

Ба хок гардонад

Чун лола ба навруз қадаҳ гир ба даст, Бо лоларухе агар туро фурсат аст. Май нуш ба хуррами, ки ин чархи кабуд Ногоҳ туро

НАВРӮЗӢ

Наврӯз бар дар омада, ёрон, ба ҳам расед, Ба хандаҳои беғаши орӣ зи ғам расед. Наврӯзро рисолати ишқ офаридан аст, Эй ошиқон, ба қиммати

БОДИ НАВРӯЗӣ

Боди наврӯзӣ ҳаме дар бӯстон зоҳир шавад, То ба сеҳраш дидаи ҳар гулбоне нозир шавад. Гул, ки шаб соҳир шавад, пажмурда гардад бомдод, В-ин

Навруз муборак бод!

Муборак бод Наврӯз бар тоҷику бар тоҷикистонӣ, Азизони дилу дида, муборак иди орёнӣ, Расидем боз бар Навруз, ба соли нав, ба рӯзи нав, Дар

БОДИ АНБАРСӯЗ

Ин яке бурд сӯи кӯҳсор аз марғзор, В-он гулоб овард сӯи марғзор аз кӯҳсор. Хок пиндорӣ ба моҳу Муштарӣ обиста аст, Мурғ пиндорӣ, ки

АБРИ БАҲОР

Сиришки абр ба кардори лӯълӯӣ лолост Насими бод ба кирдори анбари сорост. Сипоҳи барф рамиду сипоҳи лола расиид, Хурӯши зоғ нашасту хурӯши фохта хост.

ЧУН БАҲОР ОЯД

Ҷаҳон аз хулд гӯӣ моя гирад, чун баҳор ояб, Ба чашм аз дурр ҳар даште бистои пурнигор ояд. Болойи хайрию дарди шақоиқро пизиш ояд,

НАВРӯЗ ХУШ АСТ

Бар чеҳраи гул насими Наврӯз хуш аст, Дар саҳни чаман рӯи дилафрӯзхуш аст. Аз дай, ки гузашт, ҳар чӣ гӯӣ, хуш нест, Хуш бошу

ҒУНЧАИ ГУЛ

Як шаб аз навбаҳор вақти саҳар, Бод бар боғ кард роҳи гузар, Ғунчаи гул паём дод бо вай, Гуфт: бар боғ омадам андар, Хаймоҳа

ҶАШНИ ФАРХУНДАИ ФАРВАРДИН АСТ

Ҷашни фархундаи фарвандин аст, Рӯзи бозори гулу насрин аст. Об чун оташи удафрӯз аст, Бод чун хоки абирогин аст. Боғ пероста гулзори биҳишт, Гулбун

САБЗАҲО ЧУН НАҚШИ ДЕБО ДИЛБАРИ ЗЕБО ШУДАНД

Сабзаҳо  чун нақши  дебо  дилбари  зебо  шуданд, Абр   дебобоф  шуд,   то  сабзаҳо   дебо  шуданд. Қатрайи  борон  ба ашки  дилбарон  монанда  шуд, Роғро  чун  рӯйи

БАШОРАТ ОРАД АЗ НАВРӯЗ МОРО ҲАР ЗАМОН ЛАКЛАК

Башорат орад аз Наврӯз моро ҳар замон лаклак, Кунад ғамгиндили мо з-он башорат шодмаон лаклак. Шавад холӣ зи барфу зоғ паҳнои замин яксар, Зи

АЙЁМИ ҶАВОНИСТ ЗАМИНРОВУ ЗАМОНРО

Наврӯз ҷавон кард бадал пиру ҷавонро, Айёми ҷавонист заминрову замонро. Хар сол дар ин фасл барорад фалаки пир Чун табъи ҷавонони ҷаҳондӯст ҷаҳонро. Бигрифт

РӯЗИ БОЗОРИ ГУЛУ РАЙҲОН АСТ

Рӯзи айшу тарабу бӯстон аст, Рӯзи бозори гулу райҳон аст. Тӯдайи хок абиромез аст, Домани хок абирафшон аст. Лола бар шохи зумуррад ба масал

АЗ РӯЗГОРИ ГУЛ

Гетӣ биҳиштовр шуд аз рӯзгори гул, Дар боғ бишкуфид рухи чун нигори гул. Шуд зоғ чун Уторид дар боғ сӯхта, То шуд падид ҷеҳраи

ЧУ ОЯД БА СӯЙИ ҲАМАЛ ОФТОБ

Чу ояд ба сӯйи ҳамал офтоб, Ҷаҳонро шавад тоза аҳди шубоб. Сабо бехабарвор дар бӯстон, Зи рухсори гуд даррабояд ниқоб. Хуш ояд дар ин

АЙБАИ ҒУНЧА БАРФУРӯХТ МАШЪАЛАЙИ ГУЛИСТОН

Боди сабо барфурӯхт машъалайи гулистон, Шамьи гуҳабор гашт гулбин парвинфишон. Айбаи ғунча кушод размакушойи баҳор, Сидрайи аксун ниҳод бар китифи арғӯвон. Нофайи тотор гашт

ЧУН ХАЙМА КАШИД ГУЛ БА САҲРО…

Чун хайма кашид гул ба саҳро, Шуд хок ба рӯи гул мутарро. Хандид шукуфа бар дарахтон, Чун сиккаи рӯи некбахтон. Аз лолаи сурху аз

ДУРРУ ГУҲАР БА САРИ ОЛАМ НИСОР

Вақти сабӯҳ ҳаст, биёр, эй нигор, Ҷоми май, он дофеъи ранҷи хумор. Рӯйи тараб кай бувад аз мо ниҳон, Гашта чунин ҷеҳрайи субҳ ошкор.

ХАБИРИ ГУЛ БА ЧАМАН МЕОРАНД

Хабари гул ба чаман меоранд, Роҳати ҷон сӯйи тан меоранд. Хубрӯёни раёҳин обе Ба рухи кори чаман меоранд. Нафаси бодщи сабо, пиндорӣ, Корвоне зи

ТОЗАВУ ХУРРАМ АСТ ЧУН РУХИ ЁР

Тозаву хуррам аст чун рухи ёр Саҳни гетӣ зи рангу бӯйи баҳор. Даштор аз зумуррад аст бисот, Кӯҳро пурабарҷад аст канор. Чатри беҷода манбаи

ОМАД БАҲОРО ОШИҚОН

Омад баҳори ошиқон, то хокдон бӯстон шавад, Омад нидойи осмон, то мурғи паррон шавад. Ҳам баҳр пургавҳар шавад, ҳам шӯра чун кавсар шавад, Ҳам

ТАРАБ, ЭЙ ДИЛ, КИ НАВБАҲОР ОМАД

Тараб, эй дил, ки давбаҳор омад, Аз сабо бӯйи зулфи ёр омад. Ҳон назора, ки гул ҷамол намуд, Бин тамошо, ки навбаҳор омад. Ба

АЛАМИ ДАВЛАТИ НАВРӯЗ БА САҲРО БАРХОСТ

Алами давлати наврӯз ба саҳро бархост, Заҳмати лашкари сармо зи сари мо бархос. Бар арӯсони чаман баст сабо гуҳаре, Ки ба ғаввосии абр аз

РОҲИ БӯСТОН

Саборо гоҳи он омад, ки роҳи бӯстон гирад, Замонро сабза дар дебову гул дар парниён гирад. Ҷанҳад аз чашм мавҷи обу ларзоон дар замин

ХУШ БУВАД СОҒАРИ ПУРБОДА ДАР ФАЙЁМИ БАҲОР

Хуш бувад соғари пурбода дар файёми баҳор Хуш бувад соғари пурбода дар айёми баҳор, Хоса дар сояйи гулҳои тарандоми баҳор Ошиқи зори баҳор аст

ЧАМАН ДИЛБУРДАЙИ ОЙИН МЕКУНАД БОЗ

Чаман дилбурдайи ойин мекунад боз, Ҷаҳонро лола рангин мекунад боз. Насими хуншафас бо ғунча ҳар дам Ҳадиси нофаи Чин мекунад боз. Шукуфа ҳар заре,

ҲАББАЗО, НУЗҲАТИ АЙЁМИ БАҲОР

Ҳаббазо, нузҳати айёми баҳор, КИ барад з-аҳли хирад сабру қарор. Вақти он аст, ки аз хона кунад Ба тамошо сӯйи гулзор гузор. Дашт аз

ҶАВОНОН РӮЙ ДАР САҲРО НИҲОДАНД

Саҳаргоҳон, ки абри навбаҳорон Ба ишрат хайма зад бар кӯҳсорон, Бисоти кӯҳ шуд аз лола худранг, Баромад лаъли сероб аз дили санг. Ба ишрат

ХАБАРИ ГУЛ

Овард ба мо булбули ошиқ хабари гул: Ҷуз булбули гулдӯст кӣ донад хатари гул? Ҳарчанд ки дар гул ҳама хубиву хушӣ аст, Бу мул

ЗИ КӮЙ ЁР МЕОЯД НАСИМИ НАВРӮЗӢ

Зи кӯй ёр меояд насими боди наврӯзӣ, Аз ин бод ар мадад хоҳӣ чароғи дил барафрӯзӣ, Чу гул гар хурдае дорӣ, худоро, сарфи ишрат