ишқ Архив
Ҳасудо, кам мабин, ман беҳисобам, Ҳазорон сол дар аҳди шабобам. Ту аз як козаи пурдуда ҳастӣ, Ман аз як дудаи пурофтобам! Магӯӣ норасу нокораҳое,
Яки мову сади мо бигзарад боз, Ҳама неку бади мо бигзарад боз. Замоне ҳаққи навбат буд моро, Замоне навбати мо бигзарад боз. Яке гӯяд.
Шабе ёди ту кардам, хонаам сӯхт, Зи тобу таб дили девонаам сӯхт. Ба ёди чашмҳои оташинат Ҷаҳони қиссаву афсонаам сӯхт. Ҷавон будию чун гулдаста
Диламро мехурад ҳар дам ғами ишқ, Даме беҳамдамам созад дами ишқ. Намедонист олам аз вуҷудам Намебудам агар дар олами ишқ. Чӣ гӯям, дафтарам холист
Билеҳ ҷоме, ки месӯзад замирам. Бидех чоме. ки то ман дарнагирам Зи дасти марг би! резам шабу рӯ з, Ба уммеде. ки аз дасти
Худ қатра, ба баҳри бекарон цил бастам. Худ зарра, ба хуршеди ҷаҳон дил бастам. Аклам ба фалак расиду кӯтоҳам худ, Худ хокияму ба осмон
Мо фарри каён наҷуста фарту т шудем, Аз хонаи гаҳвора ба тобут шудем. Бар олами лохут набурдем раҳе, Нобуд дар ин олами носут шу
Ман омадаам, ки хешро оғозам, Гах сӯзаму гаҳ созаму гах бигдозам. Ман омадаам, ки ҷони бечораи хеш Дар бозии маргу зиндагӣ дарбозам. Ман масту
Ёрони ҷавониям, куҷоец, куҷо? Ин қадр зи ҳам дур чароед, чаро? Аввал ҳама ҷамъ мисли дарё будем, Имрӯз чу шохоба ҷудоец, ҷудо. Ҳамбистари ёру
Онон, ки забонй офаринам хонанд, Барчоши такаллуф ба сарам афшонанд, Дар зиндагиям ба ҷои гул хор диҳанд, Чун даргузарам, ба гури ман гул монанд.
Рафтам ман аз бари ту, дидор дар қиёмат! Рафтам ман аз сари ту, дидор дар қиёмат! Эй паршикастаи ман, мисли уқоб бигзашт Ҳамболу ҳампари1
Ношукрии ишқ аст ҳамин пир шуданҳо, Дил додаву дил бурдаву дилгир шуданҳо. Ҷон додаву ҷон канда ба ҷонон нарасидан, Аз ҷони худу ҷони ҷаҳон
Ҳар нафас бинам зи чашми шӯхи ту нози дигар, Ҳар нафас бикшоям аз даври лабат рози дигар. Ҳар кадар бо ту бубинам кишвари афсонае,
Гар намедонистамат, шояд дилам осуда буд, Хотирам ҷамъ аз ғами ҳар будаву нобуда буд. Гар намедидам туро бо ташнагиҳои дилам, Роҳу умрам беумеду орзу
Зиндагиям бе шукӯҳи ишқат орое надошг, Ҳамчу шаҳри мурдагоне буд, овое надошт. То набудӣ, гӯиё дар синаи ман дил набуд, Ё агар буд, андуҳу
То дилфурӯз омад ишқи дубораи мо, Дар осмон дурахшид аз нав ситораи мо. Рамзошнои ишқем он қадр, к-аз сари сӯз Дил метапад шабу рӯз
Ту маро бедаступо кардию рафтӣ, Синаамро гамсаро кардию рафтӣ. Аз балои ногаҳон тарсида будам, Коре бадтар аз бало кардию рафтӣ. Ман сазовори дилат дил
Кӯзаро бишкаставу бар санг туҳмат мцкунй, Ҷомро бишкаста, соқиро маломат мекунй. Бас дуиҳо дидаам дар табъи пасту дуни ту, Худ разолаткору уммеди адолат мекунӣ.
Ба баҳори нав расидам, зи баҳор шукр гӯям, Ба нигори нав расидам, зи нигор шукр гӯям, Зи хумори ишқ шодам, ки дили маро ҷавон
Худ ба ними роҳу ангези рашодат мекунем, Худ даруни чоху сӯи маҳ ишорат мекунем. Хешро носохта, бо асли худ нагдохта, Дур аз лутфему даъвои
Бинам зи савдои ҷаҳон савдои дил, савдои дил, Ақсои олам бошадам ақсои дил, ақсои дил. Ин ҷою он ҷои ҷаҳон чунки даме осуда нест,
Ишқ овардам, пушаймонам макун. Оташ овардам, гулафшонам макун. Хешро то ишқи ту аз сад даре Ҷамъ овардам, парешонам макун. Шодӣ овардам, ба ғам рангаш
Ишқи навоғози моро ҳеҷ анҷоме мабод, Қалби ноороми моро ҳеҷ ороме мабод. Дигарон бошанд инъоме зи даврон чашмдор, Баҳри ман ҷуз васли ту аз
Дили бсдилбаре дорам, на месӯзад, на месозад, Кафи хокистаре дорам, на месӯзад, на месозад. Зи паҳноҳои гардунҳо ба рӯи хоки ҳомунҳо Фитода ахтаре дорам,
Ёр меҷӯему бо ноёр қисмат мекунем, Бахр меҷӯему бо ҷӯе қаноат мекунем. Ишк меҷӯему аз шавқе пушаймон мехурем, Кам меҷӯему бо ҷоме кифоят мекунем.