Барои Кудакон Архив

Карнайгул

Карнайгулаш меноманд, Ки бошад ҳамчун карнай, Аммо мисоли карнай Фин нахезад аз вай. Занбуру шахпаракҳо, Вақте ки пешаш оянд, Бо хушаву бо баргҳош Базми

Офтобпараст

Офтобпарастро бинӣ. Офтобро гӯё бинӣ. Гарчи бошад чун офтоб, Ҷое надорад шитоб. Аз баландии поя, Байни бои ҳамсоя Нигаҳ ба мо мекунад, Рақси зебо

Гули Лола

Лола бувад бешумор Бо рангҳои бисёр. Лола зарду кабуд аст, Бунафши хушнамуд аст. Ҳам сафед бошад лола Чун арӯси қинола. Аммо аз ҳама зебо

Гули хайри

Гули хайриро аз дур Гумон кунӣ: пиёла, Ки сурх асту сафед аст Дар рӯйи кафи ёла. Пиёла гаҳ пур аз субҳ, Гоҳе зи оби

Гули Нилуфар

Бо дамидани офтоб Н илуфар хезад аз хоб, Мисли парии оби Берун барояд аз об. Гуяд: «Салом, эй офтоб, Эй офтоби ҷаҳонтоб, Аз ҳама

Гули Сияҳгӯш

Гули сияҳгӯш Пайки баҳор аст, Аз вай зимистон Анвар фирор аст. Гули сияҳгуш Гули умед аст, Гӯшаш сияҳ, лек Дилаш сафед аст. Гӯяд: «Ман

ҲУСНИ ЗАМИН

Гулҳо ҳусни заминанд, Базебу нозанинанд. Боғу саҳрову кӯҳсор, Раставу лаби ҷӯбор, Бо гул чунин хушрӯянд, Рангорангу хушбӯянд. Ҳар гул дорад ба худ ном, Ҳам

ГУЛҲОИ ТОҶИКИСТОН

Дар кӯҳу пуштаи мо, Дар боғу киштаи мо Гул бируяд беҳисоб Бо рангу буйи ноёб. Номҳои зебо доранд, Қимати дунё доранд. Бояд онҳоро донем,

Ҳарфи А

А АфсАри Алифбост, А сАрвАри Алифбост. А ояд Аз хАмА пеш, А бошАд Аз хАмА беш. А-ро, ки нАгз дони, АлбАттА нАғз хони! Б

Китоб чист?

Авҷу барорам китоб, Шабзиндадорам китоб. Беминнат устоди ман, Зӯру модарам – китоб! Ҳусни баҳорам -китоб Дӯст туро чу модам Як умр дорам -китоб

Чемпион кист?

Фарзоди мо чемпион, Каратести ҷаҳон, Аз ҳар гӯшаи дунё, Дорад медали тилло, Аз Ҷопон аз Булғор, Аз Чину мулки тотор, Дар сабқати ҷаҳонӣ- Бо

Ду додарак – Ду бодбарак

Ду додарак, Ду бодбарак, Ду болбарак, Тори сарак, Боло барад, Зебо парад, Ду орзу, Аз сӯ ба сӯ, То осмон, Бар ҷовидон

23- Феврал — Рузи артиши миллӣ

Шеър дар васфи артиши миллӣ Аё кишвари ман ту гавҳари ман, Ҳамеша боши сарсабз, аё сарзаминам! Муборак бодо иди артиш эй далерон! Кунун 23-юми

БЕҲТАРИН МАКТАБ

Ҷилваи парчами мо Истиқлол, Фараҳи ҳар дами мо истиқлол. Мақсаду матлаби мо Истқилол. Беҳтарин мактаби мо Истиқлол. Ҳама фирӯзии мо Истиқлол, Рӯзи мо, рӯзии

МУБОРАК ҶАШНИ ИСТИҚЛОЛ

Ҷаҳондонис Истиқлол, Ҷаҳонхонист Истиқлол, Ҷаҳонсозит Истиқлол. Ҷаҳонибонист Истиқлол. Зи нури поки Истиқлол Саропо мо дурахшонем. Ба раҳи худшиносиҳо Қадам мардона мемонем. Ба амри поки

ИСТИҚЛОЛ

Зиндагӣ дар ватанам озодист, Нафаси дил ба танам озодист. Мезанад болу бувад болида, Маънии ҳар суханам озодист. Ғунча-ғунча-ст ҳама вораста, Бар-барги чаманам озодист. Гулфишонист

Дар васфи мактаб

Эй монда ба роҳи мактаб, Олист мақому ҷоҳи мактаб. Мактаб сабаби ҳаёт бошад, Мактаб сабаби наҷот бошад. Мактаб ба ту ақл бахшад… Бархезу гузор

Мактаб

Занги нахустин Бошад гуворо, Шодӣ физояд Дилҳои моро.   Эй занги аввал Чу субҳи хониш. Моро бихонӣ Бар боғи дониш   Нақорат: Ширин саодат

Суруди мактаб

Саҳаргоҳон, ки булбул дар наво шуд, Гул аз шодӣ шукуфту ғунча во шуд. Шумо, эй булбулони боғи мактаб, Саҳаргоҳон чаро хобед ҳар шаб? Шумо

Дар Китобхона

То хастему хаст китоб. Намонем аз даст китоб. Аз хама нахуст китоб, Мехрубону дуст китоб Хар ки бошад китобдуст Китоб уро дорад дуст  

Рӯбоии мактаб

Мактаб ба ту ёд медиҳад илму адаб, Мактаб зи ту мебарад ғаму ранҷу тааб. Як нуқтаи мухтасар зи мактаб гӯям Одам нашавад магар касе

Мактаб

Аз файзи Яздон хон аст мактаб, Бар лаъли ирфон кон аст мактаб. Бе ҷон ҷасадро қадре набошад, Ҷисм аст, инсон ҷон аст мактаб. Аз

МАКТАБИ МО

Ба тори кӯҳу бар домони саҳро, Ба оғуши деҳу шаҳри дилоро, Ба сӯйи чашмаву рӯди мусаффо, Ба ҳар ҷое, ки таътил бурд моро, Ту

МАСНАВИ ДАР ВАСФИ МАКТАБ

Эй монда қадам ба роҳи мактаб, Олист мақому ҷоҳи мактаб. Мактаб сабаби ҳаёт бошад, Мактаб сабаби наҷот бошад. Мактаб ба ту ақлу ҳуш бахшад.

МАКТАБ

Аз файзи яздон хон аст мактаб, Бар лаъли ирфон кон аст мактаб. Бе чон ҷасадро қадре набошад, Ҷисм аст инсон, ҷон аст мактаб. Аз

ЗАНГИ ОХИРИН

Як нафас боз сабр бинмоед, Чеҳраҳотон ба ёди худ гирам, Дӯстон, дӯстони ҳамдарсам, Пас равам ҷустуҷӯи тақдирам. Ёдҳо, чеҳраҳою хислатҳо, Ҳазлу шӯхӣ, латифагӯиҳо –

МОДАР ВА МАКТАБ

Модарам дар синфи мо, Ёд медиҳад «Алифбо». Қавлаш яку кораш як, Гуфтору рафтораш як.   Ба гуфти модарҷонам, Модари меҳрубонам. Доимо хубу аъло, Хондан

ШЕЪРИ АЛИФБО

Эй Алифбо ту ҳастӣ, Дарди кушодаи мо. Аз ту гузашта равем, Мо ҳама сӯи фардо.   Касе агар надонад, Қадри туро чу нодон. Монанди

Шеър дар бораи мактаб

Чашмаи саршори илм аз остони мактаб аст, Мурғи масти орзу аз ошёни мактаб аст. Ақлу дониш, илму ирфон, дафтару меҳри китоб, Баҳри мо хидматрасон

МАКТАБАМ

Эй мактаби мо Ту дилрабоӣ Эй гулшани мо, Ту дилкушоӣ. Панди туро мо Дорем дар гӯш, Накарда асло Онро фаромӯш   Гул кун ҳамеша,

ОМӮЗГОР

Он қаҳрамони кору дигар сафири давлат, В-он шоири ҷаҳонӣ – дастонсарои миллат. Ин баргузидаи халқ, он нозиши замона, В-он зуфунуни якто, арбоби илму санъат.

ЗАНГӮЛА

Дӯстон рафтанд ҳар сӯ дар талоши зиндагӣ, Аз барои ризқи пошида ба ҳар самти ҷаҳон. Он яке ошиқ шуду рафт аз қафои духтаре, Дигаре

МУАЛЛИМИ МО

Субҳи дилафрӯз Бархезад аз хоб, Чун рӯ намояд Меҳри ҷаҳонтоб Дар саҳни  мактаб, Дар боғе гулпӯш, Моро би гирад Бо меҳри оғӯш- Муаллими мо!

Мактаби мо

Банди якум Мактаби мо,Мактаби мо, Меҳрубон чун модари мо. Ҷашни бунёдат муборак! Рӯзи масъудат муборак! Нақарот Эй Ватан, эй Мактаби мо, Сулҳпарвар хонаи мо.

Даврони кӯдакии духтарии ман

Тифлию шашсолаги дар ёди ман. Чашм пушам волидон дар хоби ман. Шаш соли умри ман шодона буд. Чунки модар падарам дар хона буд. Шаш

ҲАДАҲА

Рамазон омаду мулло ҳадаҳа, Шикамаш чун дафи гӯё ҳадаҳа. Дараке ёбад аз ифторе агар, Бидавад бесару  бепо, ҳадаҳа. Мо зи муллову гапаш дар ҳазарем,

ОДОБИ ПАНДУ НАСИҲАТ

Чун  туро  омад  мақоме  созгор, Бар  набандӣ  рахт  з-он  ҷо  зинҳор. Дар  насиҳат  он  ки  напазирад  сухан, Бо  чунин  кас   панди  худ  зоеъ  макун.

ПАНДУ  НАСИҲАТ

Хоб  кам  кун  авали  рӯз,  эй  писар, Нафсро  бадхӯ  маёмӯз,  эй  писар. Охири  рӯзат  накӯ  набвад  маном, Пештар  аз  шом  хоб  омад  ҳаром. Аҳли 

Шеър дар бораи 9-уми май Рӯзи ғалаба

ТАСВИРИ БАҲОР

Барафканд, эй санам, абри бихиштӣ Заминоро хилъати урдибиҳиштӣ. Биҳишти андро-хури биҳиштӣ. Замин бар сони хунолуда дебо, Ҳаво бар сони ниландуда ваштӣ. Ба таъми нӯш

ПАРАСТУ

Усто парасту Ту пухтакорӣ, Дар лонасозӣ, Ҳамто надорӣ.   Ҳасти ҳунарманд, Усто парсту Ту мекуни кор Аъло, парасту,  

ҚОҚУ

Қоқу сари раҳ, Қоқу лаби ҷар, Хуршеди баҳор, Тобад ба назар.   Як дона ба ту, Як дона ба ман, Хуршеди баҳор, Дар боғу

БАҲОРИ БОРОНӢ

Имсол баҳор серборон, Рӯяд чоқлаву торон. Дашту даман сабз шавад, Ғаладона нағз шавад.   Ҷамбелак, сиёалаф, Рӯида дар ҳар тараф. Чукриву қоқу дар ҳар

БАҲОРОН

Дар дараи Гулдара, Лола расад яксара, Яксара хандон ҳама, Шоду ғазалхон ҳама.   Ин тарафат пит-пилиқ, Он тарафат пит-пилиқ, Қақра қақар кабкакон, Чаҳчаҳа чаҳ

Бодоми баҳорон

Аёми баҳору бомдодӣ Вақти фараҳ асту гоҳи шодӣ. Бар ҷониби марғзор бинӣ, Ҳар сӯ гулу лолазор бинӣ. Ҳаст оби равон равон ба ҳар сӯ,

НИҲОЛ

Ай, ту ниҳоли мевадор, О, ки шинонамат баҳор, Об диҳам, расо диҳам, Серу пурӣ ғизо диҳам.   Сояи ту саодатам, Ҳосили ту ҳаловатам. Хихмати

ЛОЛАГУЛ

Лола гули худрӯй аст, Лола гули хушрӯй аст. Дар гирди санг аст лоа, Сурху хушранг аст лола.   Он ҷо лола рӯйяд, Он ҷо

Ёрӣ

Яке борон шуд Сели калон шуд Дар деҳи хомӯш Доду фиғон шуд: “Бузғоларо бурд” “Гусоларо бурд” Аз чор ҷониб “Баргиру мон” шуд Рафтам ба

САБЗАДЕҲ

Офтоб аз теға чун сар мекашад, Те аз сар зар банд бар сар мекашад, Сабзадеҳ бо ташнаҳолии зиёд Нурро пеш аз ҳама дармекашад. Хона-

БАРОИ Чӣ?

Аз саволи беҷавоб Калам  омад ба дард: Барои чӣ сабза сабз? Боҳ барои чӣ зард? Хок сусту мулоим Санг барои чи сахт? Барои чӣ хам

ШОХИ БЕД

Шохи  бед  сабз  гашта рӯзи  бод, Чун  яке  маст  навони  сарнагун. Лола  барги  лаъл  бингар  бомдод, Чун   сари  шамшер  олуда  ба  хун.

БАД-ИН ТОЗАГӣ БАҲОР

Бад-ин хуррамӣ ҷаҳон, бад-ин тозагӣ баҳор, Бад-ин равшанӣ шароб, бад-ин накӯй нигор. Яке чун биҳишти анд, яке чун ҳавои дӯст , Яке чун гулоби

БОДИ НАВРӯЗӣ

Боди наврӯзӣ ҳаме дар бӯстон бӯтгар шавад, То зи сунъаш ҳар дарахте лӯъбате дигар шавад. Боғ ҳамчун кулбаи баззоз пердебо шавад, Бод ҳамчун таблаи

ХУРРАМ РӯЗГОР ОЯД

Ҳаме гуфтам, ки вай бошад, ки хуррам рӯзгор ояд, Ҷаҳон а нав ҷавон гардад, баҳори ғамгусор ояд. Баҳори ғамгусор ояд, ки ҳар касро ба

БИШКУФТ ҶАҲОН

Навбаҳор омаду бишкуфт ба як бор ҷаҳон, Бар сар афканд замин, ҳар чӣ гуҳар дошт ниҳон. То зи хобби хуш бишкофт гули сурӣ чашм,

ҶАШНИ ФАРРУХ

Ҷаҳон анҷуман шуд барии тахти ӯй, Аз он баршуда фарраи бахти ӯй, Ба Ҷамшеди-бар гавҳар афшонданд Мар он рӯзро рӯзри  нав хонданд. Сари соли

БОДИ НАВРӯЗӣ

Боди наврӯзӣ ҳаме дар бӯстон зоҳир шавад, То ба сеҳраш дидаи ҳар гулбоне нозир шавад. Гул, ки шаб соҳир шавад, пажмурда гардад бомдод, В-ин

БОДИ АНБАРСӯЗ

Ин яке бурд сӯи кӯҳсор аз марғзор, В-он гулоб овард сӯи марғзор аз кӯҳсор. Хок пиндорӣ ба моҳу Муштарӣ обиста аст, Мурғ пиндорӣ, ки

АБРИ БАҲОР

Сиришки абр ба кардори лӯълӯӣ лолост Насими бод ба кирдори анбари сорост. Сипоҳи барф рамиду сипоҳи лола расиид, Хурӯши зоғ нашасту хурӯши фохта хост.

ЧУН БАҲОР ОЯД

Ҷаҳон аз хулд гӯӣ моя гирад, чун баҳор ояб, Ба чашм аз дурр ҳар даште бистои пурнигор ояд. Болойи хайрию дарди шақоиқро пизиш ояд,

НАВРӯЗ ХУШ АСТ

Бар чеҳраи гул насими Наврӯз хуш аст, Дар саҳни чаман рӯи дилафрӯзхуш аст. Аз дай, ки гузашт, ҳар чӣ гӯӣ, хуш нест, Хуш бошу

ҒУНЧАИ ГУЛ

Як шаб аз навбаҳор вақти саҳар, Бод бар боғ кард роҳи гузар, Ғунчаи гул паём дод бо вай, Гуфт: бар боғ омадам андар, Хаймоҳа

ҶАШНИ ФАРХУНДАИ ФАРВАРДИН АСТ

Ҷашни фархундаи фарвандин аст, Рӯзи бозори гулу насрин аст. Об чун оташи удафрӯз аст, Бод чун хоки абирогин аст. Боғ пероста гулзори биҳишт, Гулбун

САБЗАҲО ЧУН НАҚШИ ДЕБО ДИЛБАРИ ЗЕБО ШУДАНД

Сабзаҳо  чун нақши  дебо  дилбари  зебо  шуданд, Абр   дебобоф  шуд,   то  сабзаҳо   дебо  шуданд. Қатрайи  борон  ба ашки  дилбарон  монанда  шуд, Роғро  чун  рӯйи

БАШОРАТ ОРАД АЗ НАВРӯЗ МОРО ҲАР ЗАМОН ЛАКЛАК

Башорат орад аз Наврӯз моро ҳар замон лаклак, Кунад ғамгиндили мо з-он башорат шодмаон лаклак. Шавад холӣ зи барфу зоғ паҳнои замин яксар, Зи

АЙЁМИ ҶАВОНИСТ ЗАМИНРОВУ ЗАМОНРО

Наврӯз ҷавон кард бадал пиру ҷавонро, Айёми ҷавонист заминрову замонро. Хар сол дар ин фасл барорад фалаки пир Чун табъи ҷавонони ҷаҳондӯст ҷаҳонро. Бигрифт

РӯЗИ БОЗОРИ ГУЛУ РАЙҲОН АСТ

Рӯзи айшу тарабу бӯстон аст, Рӯзи бозори гулу райҳон аст. Тӯдайи хок абиромез аст, Домани хок абирафшон аст. Лола бар шохи зумуррад ба масал

АЗ РӯЗГОРИ ГУЛ

Гетӣ биҳиштовр шуд аз рӯзгори гул, Дар боғ бишкуфид рухи чун нигори гул. Шуд зоғ чун Уторид дар боғ сӯхта, То шуд падид ҷеҳраи

ЧУ ОЯД БА СӯЙИ ҲАМАЛ ОФТОБ

Чу ояд ба сӯйи ҳамал офтоб, Ҷаҳонро шавад тоза аҳди шубоб. Сабо бехабарвор дар бӯстон, Зи рухсори гуд даррабояд ниқоб. Хуш ояд дар ин

АЙБАИ ҒУНЧА БАРФУРӯХТ МАШЪАЛАЙИ ГУЛИСТОН

Боди сабо барфурӯхт машъалайи гулистон, Шамьи гуҳабор гашт гулбин парвинфишон. Айбаи ғунча кушод размакушойи баҳор, Сидрайи аксун ниҳод бар китифи арғӯвон. Нофайи тотор гашт

ЧУН ХАЙМА КАШИД ГУЛ БА САҲРО…

Чун хайма кашид гул ба саҳро, Шуд хок ба рӯи гул мутарро. Хандид шукуфа бар дарахтон, Чун сиккаи рӯи некбахтон. Аз лолаи сурху аз

ДУРРУ ГУҲАР БА САРИ ОЛАМ НИСОР

Вақти сабӯҳ ҳаст, биёр, эй нигор, Ҷоми май, он дофеъи ранҷи хумор. Рӯйи тараб кай бувад аз мо ниҳон, Гашта чунин ҷеҳрайи субҳ ошкор.