Барои Кудакон Архив

ХАБИРИ ГУЛ БА ЧАМАН МЕОРАНД

Хабари гул ба чаман меоранд, Роҳати ҷон сӯйи тан меоранд. Хубрӯёни раёҳин обе Ба рухи кори чаман меоранд. Нафаси бодщи сабо, пиндорӣ, Корвоне зи

ТОЗАВУ ХУРРАМ АСТ ЧУН РУХИ ЁР

Тозаву хуррам аст чун рухи ёр Саҳни гетӣ зи рангу бӯйи баҳор. Даштор аз зумуррад аст бисот, Кӯҳро пурабарҷад аст канор. Чатри беҷода манбаи

ОМАД БАҲОРО ОШИҚОН

Омад баҳори ошиқон, то хокдон бӯстон шавад, Омад нидойи осмон, то мурғи паррон шавад. Ҳам баҳр пургавҳар шавад, ҳам шӯра чун кавсар шавад, Ҳам

ТАРАБ, ЭЙ ДИЛ, КИ НАВБАҲОР ОМАД

Тараб, эй дил, ки давбаҳор омад, Аз сабо бӯйи зулфи ёр омад. Ҳон назора, ки гул ҷамол намуд, Бин тамошо, ки навбаҳор омад. Ба

АЛАМИ ДАВЛАТИ НАВРӯЗ БА САҲРО БАРХОСТ

Алами давлати наврӯз ба саҳро бархост, Заҳмати лашкари сармо зи сари мо бархос. Бар арӯсони чаман баст сабо гуҳаре, Ки ба ғаввосии абр аз

РОҲИ БӯСТОН

Саборо гоҳи он омад, ки роҳи бӯстон гирад, Замонро сабза дар дебову гул дар парниён гирад. Ҷанҳад аз чашм мавҷи обу ларзоон дар замин

ХУШ БУВАД СОҒАРИ ПУРБОДА ДАР ФАЙЁМИ БАҲОР

Хуш бувад соғари пурбода дар файёми баҳор Хуш бувад соғари пурбода дар айёми баҳор, Хоса дар сояйи гулҳои тарандоми баҳор Ошиқи зори баҳор аст

ЧАМАН ДИЛБУРДАЙИ ОЙИН МЕКУНАД БОЗ

Чаман дилбурдайи ойин мекунад боз, Ҷаҳонро лола рангин мекунад боз. Насими хуншафас бо ғунча ҳар дам Ҳадиси нофаи Чин мекунад боз. Шукуфа ҳар заре,

ҶАВОНОН РӮЙ ДАР САҲРО НИҲОДАНД

Саҳаргоҳон, ки абри навбаҳорон Ба ишрат хайма зад бар кӯҳсорон, Бисоти кӯҳ шуд аз лола худранг, Баромад лаъли сероб аз дили санг. Ба ишрат

ХАБАРИ ГУЛ

Овард ба мо булбули ошиқ хабари гул: Ҷуз булбули гулдӯст кӣ донад хатари гул? Ҳарчанд ки дар гул ҳама хубиву хушӣ аст, Бу мул

ЗИ КӮЙ ЁР МЕОЯД НАСИМИ НАВРӮЗӢ

Зи кӯй ёр меояд насими боди наврӯзӣ, Аз ин бод ар мадад хоҳӣ чароғи дил барафрӯзӣ, Чу гул гар хурдае дорӣ, худоро, сарфи ишрат

НАВБАҲОР ОМАДУ ШУД МАНЗИЛИ ХУРШЕД БАДАЛ

Навбаҳор омаду шуд манзили бадал, Чашмай ҳут равон шуд ба чарогоҳи ҳамал. Боғ имрӯз биҳишт асту ҷавон аст чаман, Ҳамчун ҳурони биҳиштӣ ҳама пӯшида

БОД ГУЛЗЕР ШУД…

Бод гулрез шуду бар сари гул жола чакид, Об дар ҷӯю зи пероҳани ҷӯ сабза дамид. Гул зи рух пардаву наргис ба чаман чашм

БУЛБУЛОНЕ, КИ ДАР МАВСИМИ ГУЛ ХОМӯШЕМ

Дӯстон, вақти гул он беҳ,ки ба ишрат кӯшем, Сухани пири муғон аст ба ҷон, май нӯшем. Нест дар кас караму вақти тараб мегузарад, Чора

ЁФТ ТАХТИ ЧАМАН АЗ БАХТИ ҲУМОЮН ҒУНЧА

Ёфт тахти чаман аз бахти ҳумоюн ғунча, Тоҷвар низ шуд аз толеъи маймун ғунча. Боғро чашм расидаст магар аз наргис, Ки баровард лабу медамад

ЛОЛА БАРОМАД ЗИ БОҒ СУРХУ СЕФЕДУ СИЁҲ

Лола баромад зи боғ сурху сафеду сииёҳ, Марҳами дил шуд ба доғ сурхум сафеду сиёх. Бо руху холи зақан субҳ баромад чу меҳр, Он

ГУЛИ СУРХ

Соқиё, хез, ки омад ба тамошо гули сурх, Боғ шуд базму қадаҳ лолаву саҳро гули сурх. Боз шуд оташи хокистари булбул равшан, Ки барафрӯхта

БАРОИ ГУЛ ЧАМАН ОРОСТ САБЗА

Чу Хизри бӯстон бархост сабза, Барои гул чаман орост сабза, Гахе пинҳон, гаҳе пайдост сабза, Геҳе зеру гаҳе болост сабза. Магар сармояйи савдост сабза,

БАҲОРИЯ

Чӣ аҷаб, боз зи нав борон аст Ин ҳама луфти хушия Яздон аст. Чӣ аҷаб, бӯи баҳорон ояд, Аҳди паймонаву ҳам паймон аст. Гули

МУҚАДАМАИ ҚАСИДА НАВРӮЗӢ

Навбаҳор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Ғунчахуспони чаноро ғунчайи гул муттакост . Со дарӯёнро барад аз ҷо ҳайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбӯро

Наврӯзи — РУБОӢ

Фасли Наврӯзу баҳору соли нав омад кунун, Гул зи гулшан, лола аз кӯҳсор меояд бурун. Эй падар, усоли моро хизмат шойиста кун, З-он ки

БАҲОРИ УМР

Ҳама коре, ки карда, бесарам буд, Ҳамак савдои умри манн зарар буд. Чӣ ҳосил шуд аз ин бозӣ надонам, Ки охир оқибат гӯё батар

НАВБАҲОР АСТ

Навбаҳор аст, ҳаво ташна дар ин гулзор аст, Шинаву ҷоми маю соғари гул саршор аст. Чун чаман соҳиби анҷому сару гул набувад, Дидайи абр

РАВШАНИИ КАНОР КУ?

Фасли баҳор мерасад, бодайи хушгувор ку? Бар сари раҳ нишаста гул, замзамайи ҳазор ку? Гул ба чаман кушодааст чодари чархи нилгун, Соғари айш карда

РУБОӢ

Фасли Наврӯзу навбаҳор омад, Мафсими сайри лолазор омад, Кудакони асири мактабро Щоҳиди айш дар канор омад.

БАСКИ АНДАР БОҒ АЗ ҶАННАТ АСАР ДОРАД БАҲОР

Баски андар боғ аз ҷаннат асар дорад баҳор, Ҷомае ҳамчун пари тӯтӣ ба бар дорад баҳор. Дам ба дам ой инасон дар ишратободи чаман

БАҲОРИЯ

Чун шуд вазон зи тарфи чаман боди навбаҳор Он дам ба дил фитод маро ёди навбаҳор. Болидааст ҷон ба тану дил ба синнам, Наздик

ҚАБОИ НАВАРӮСОН

Маро аз меҳру армон офариданд, Барои ман туро ҷон офариданд. Туро ҳусну ҷамоли хубрӯён, Маро шайдои даврон офариданд. Ту хушрӯӣ, ту хушнӯӣ, ту хушбӯ,

ЭЙ БОДИ НАВБАҲОРӣ!

Эй боди навбаҳорӣ, бӯйи биҳишти дорӣ, Аз сӯйи гул расидӣ ё пайки он нигорӣ? Не, инчунин насиме аз гулистон наёяд, Маълум шуд зи бӯят,

САБАҚИ ШУКУФТАН

Наврӯз навид орад аз рӯзи баҳор, Хуш бо чароғи синаафрӯзи баҳор. Бидҳад сабақи шкуфтану ворастан, Шодам зи фурӯғи ибратомӯзи баҳор. Наврӯз намунаи навин рӯзи

ОМАД БАҲОРУ САЙРИ ГУЛИСТОН ҒАМИНАМ АСТ

Омад баҳору сайри гулистон ғаминам аст Базми висоли ғунчайи хандон ғанимат аст. Бо қамоти хамида равам сӯйи бӯстон, Наззорайи бунафшаву райҳон ғамимат аст. Эй

ОМАД БАҲОРУ МАВКИБИ ГУЛҲО РАСИДААСТ

Омад   баҳору   мавкиби   гулҳо   расидааст, Лола  алам  ба  кӯҳу    ба  саҳро   кашидааст. Булбул    суруд    гуфта,   сарандоз гашта  сарв, Ғунча   зи  завқи  ҷуббаи   хазро    дирадааст.

Баҳор Омад

Омад баҳору сайри гулистон ғанимат аст, Базми висолу ғунчаи хандон ғанимат аст. Бо қомати хамида равам сӯйи бӯстон, Наззораи бунафшаю райҳон ғанимат аст. Эй

Забони тоҷикӣ — забони модарӣ

Дустдорам забони рӯдакиро. Забони тоҷику форси дариро. Забони тоҷикӣ мероси модар. Ширин асту ба ҷони мо баробар Забонам ифтихори милати ман Забонам ифтихори давлати

МАН КАЛОН МЕШАВАМ

Ман калон мешавам, Қаҳрамон мешавам, Бар диёри худам, Посбон мешавам.   Гул барин дар чаман, Бишкуфад бахти ман. Доимо дар дилам, Маҳкам аст ин

Шеъри Табрик Соли нав!

Боз як соли бурд ва бохт даргузаашт, Лаҳзаҳои бебозгашти ҳаёт низ гузашт, Гоҳ ширин буду гоҳ шур мисолаш нест дигар, Пушаймон нашав ва бар

Соли нав

Марҳабо эй соли на хуш омадӣ! Як ҷавони навча дар ҷӯш омадӣ, Омадӣ, хуш омадӣ меҳмони нав, Як даме бинмо тановул ҷони ман.

Соли нав омад

Соли нави бобарор Ҳама онро интизор, Хурду калони деҳа, Ҳама хурсанд беозор, Шодии хоҳаракон, Бозии додаракон, Хурсандии модарон, Соли нав омад гуен, Бобою бибиямон,

ҲУКМИ РӮБОҲ

Боре рӯбоҳи маккор, Сардори ҷонварон шуд. Ҷайраи бечораро, Ҷангу маломат намуд. Ҷайра гунаҳгор будаст: Ҷомааш хордор будаст. Ба пушти серхори вай. Чих ел савор

Эмомалӣ Раҳмон

Фахрам аз он ки Тоҷикистониям, Аз пушту авлоди Оли-Сомониям. Такмилбахши давлати Тоҷикон, Шахси бузург Эмомалӣ Раҳмон!

Дар насиҳати фарзанд

Биё, эй нури чашму ҷони дида, Зи ман бишнав яке панди ҳамида. Зи илму дини обо тӯша андӯз, Дигар фанни маоши аср омӯз. На

Замони кудаки

Тифлию шашсолагӣ дар ёди ман. Чашм пушам волидон дар хоби ман. Шаш соли умри ман шодона буд. Чунки модар падарам дар хона буд. Шаш

Меҳмон — Меҳмонхона

Меҳмон омад – хуш омад, Бар манзили мо омад, Қадри ў бошад воло, Худо кардаст, ўро ато. Меҳмон аст зеби хона, Ё дар даргоҳи

МОДАР

Бувад зебо ҳати ман ба модар Баробар кист? дар дунё ба модар! Азизон, қадри модарро бидонед, Набошад ҳеҷ кас ҳамто ба модар. Аё модар,

Рузи Артиши миллӣ (23 феврал)

Ту афсри ҳамватан, Бародари сарбаланд, Дар дифои сарзамин, Аз душман намои эмин,   Ман аз ту фахр намоям, Ба дустонам бигӯям, Ки Шумо ҳастед

Дасти Тоза

Усмон ба хона овард Ду китобчаи ачиб, Хар ду китобча хам дошт Суратчахои базеб   -Акочон, ба ман дихед -Ба ман дихед акочон, Гуфта

Олуча гули бодом

Олуча гули бодом, Ман чойкашакӣ бобом, Бобом шишта чой нӯшад, Ман чойкашаки бобом.

Бахори точикон

Омад баҳору нашъунамои замона ку? Дар шохи гул ривоҷ ба булбул тарона ку? Хум бедимоғу шиша тиҳӣ, сарнугун кадаҳ, Бо сокинони майкада асбоби хона

Зулфи ту

Холи ӯ дар банди он зулфи чу шаст афтодааст, Мужда бод, эй дил, ки дузди ман ба даст афтодааст. Бар сараш Хуршед ҳамчун зарра

Гург ва барф

Танаш чу барфи навборидаи сӯбҳи зимистон буд, Паи дандони ман ҳар ҷо Саҳаргоҳон чу нақши пои гургон буд. Паи ошуби гургони биёбон буд. Ду

Само буғзе ба дил дорад

Само буғзе ба дил дорад, аво абрист, меборад. Дилам ғамгин, сарам вазнин, намедонам чӣ мефорад. Фазои шаҳр хоколуд – рӯзи хокборон аст, Ту гӯӣ

БЕХОБӢ

Хобам намебарад. Ҳама шаб заррае Хобам намебарад. Бас печутоб мехӯрам чун сабза аз шамол, Бас музтариб мешавам аз рӯзи гумшуда. Як лаҳза ёди модари

БАХТИ САФЕД

Ҳар баҳорон бар замин бобои деҳқон Чун бипошад ба ҳавас пундонаро, Гӯӣ тухми орзуи халқро пошад ба хок… Ҳар баҳорон майсаҳо Аз замин чун

БАЛАНДИҲО

Аҷаб дорам, ки ҳар вақте Зи боби Тоҷикистон чун сухан гӯянд, Бигӯянд аз баландиҳои куҳсораш, Сухан гӯянд аз Боми Ҷаҳон, Аз қуллаҳои ганҷдору тоҷдораш.

ЗАБОНИ ПАЙҒАМБАРОН

Метаровад ширмаҳтоб Дар шиканҳои маҳини мавҷи об. Метаровад нури қандил Дар рухи гулгуну дар ҷоми шароб. Менавозад нам-нами борон Мӯю рӯятро баҳорон. Менавозад рӯҳу

БА ПИСАРҲОЯМ СОТИМ ВА СОИБ

Писарҳоям, ҷигарбанди ман астед, Писарҳоям, чу дилбанди ман астед. Нишона аз падар, мероси аҷдод,Ҳ Писарҳоям, камарбанди ман астед. Намоям фахр манн имрӯз фардо, Писарҳоям,

БА ҲАМСАРИ АЗИЗАМ МОҲБИБӢ

Ту ҳастӣ мехрубони ман, Ту ҳастӣ ҷони ҷони ман. Ту ҳастӣ хону мони ман, Ҷаҳоне дар ҷаҳони ман.

БА ХОҲАРАМ МЕҲРИНИСО

Хоҳар, ки туӣ нишонаи модари ман, Як ояти ҷовидона модари ман. Меҳри ту чу меҳри модарам метобад, Эй Меҳринисо, ягонаи модари ман.

ИЛҲОМ АЗ СУҲБАТИ ДОДАРАМ АБДУРАУФ

Шод зӣ баччаи додо, ту саломат бошӣ, Ба ҳамин ҳастии фархунда ғанимат бошӣ. Дар ҳамин чарх, ки бе хоҳиши мо гардон аст, Хохиши ман,

ИЛҲОМ АЗ СУҲБАТИ АКОЯМ МИРЗОЮСУФ

Аз омаданат, дӯст, чунон шод шудам, Бо омадани ту хонаобод шудам. Бишнида суханҳои дилошӯби туро, Аз дарду ғами замона озод шудам.

МОДАР

Ватан гуфтам, ба ёдам модар омад, Ҳадиси зиндаи Пайғамбар омад. Ватанро дӯст доред, эй бародарҳо, Ба он ҳадде, ки модар дӯст медорад шуморо. Гуфтугӯ

БАЙТҲО

Китоби мост моро дониши мо, Ҷаҳондонӣ бувад аз хониши мо. Ватанро мисли модар дӯст дорем, эй бародарҳо, Ба монанде, ки модар дӯст медорад шумоёнро.

БА ҲАМИШИРА

Чак-чакеро бар вариди манн ниҳод, Бар дили манн гӯиё манзил гузошт. Ҳастиям бо як нигаҳ таҳлил кард, Як ҷаҳонам меҳр андар дил гузошт. Чун

БА ФАРЗОН НАЗРӢ

Ту ҳастӣ якраву якрӯ, Вале дар гуфтугӯ хушгӯ. Алолат ҷони покат бод, Бимон фарде чунин некӯ.

СУРУД

Ту аз ҳама зеботарӣ, Ту аз ҳама донотарӣ. Ман гуфтаму мегӯямат, Аз дигарон болотарӣ. Эй ишқи яздонӣ, биё, Эй нури раҳмонӣ, биё. Аз дӯстони

ЗАБОНӢ МОДАРӢ

Забони модари ман худодод аст, Забони илму фан, эъҷоз еҷод аст, Ба гуфтори забони тоҷикӣ мирам, Аз он ки шеваи шевои аҷдод аст. Ман

Худшиносӣ

Шеър гӯям бо забони модарӣ, Бо ҳамон лафзу тамоннои дарӣ. Шеъри ноби тоҷикиро бар шумо Месароям бо забони Рӯдакӣ.

МИНБАРИ ДИЛ

Парчамат бар замон паём овард, Суҳбат бар ҷаҳон салом овард, Решаҳо, решаҳои обият Меваҳои тозаи калон овард.

ЧАКОМАҲОИ ИВТИХОР

Ифтихорам зи номат, эй Ватан аст, Парчамат ҳусни бомат, эй Вата наст. Ҳамчунон ҷоми ошиқ аз майн ноб, Аз майни ишқ ҷомат, эй Вата

ВАТАНДОРИ

Ватандорӣ баробар бо ҷоҳонадорист, Ватандорӣ баробар бо ҷаҳондонист. Ватансозӣ баробар бо ҷаҳонсозит, Ватан розист гар аз ту, ҷаҳон розист.

ВАРАҚИ ИШҚ

То ҳалка садои ишқ дар гӯшам щуд, Гӯё ҳама ганҷи кул фаромӯшам шуд. То як ҷон рамақ аз ишқи ту пайдо кардам, Бар ҷон

ГУЛБАДАН

Дӯст медорам ман гулбадан, Гулбадан, бошем бо ҳам танбатан. Лаззати меҳру вафо бошад чунин, Гулбадан, бошам ғазалхони ту ман. Гулбадан, як шаб туро меҳмон