Барои Кудакон Архив

ПОРАҲО

Гулпарӣ, чашмат ҷило дорад аҷаб, Қадду болои туро созам ваҷаб. Хотират оё намегиред ғубор, Назди ту оям агар моҳи Раҷаб? Эй духтари арғуштӣ, Бо

МЕҲРИ ВАТАН

Мероси азизи Оли Сомон дорад, Ин равза, ки ном Тоҷикистон дорад. Нарм аст чу обу гили дилҳо хокаш, Мардони тузурги сахтпаймон дорад. Вандорӣ, борад,

НОЗАНИН

Нозанини нозанин, нозафарин, Нози ту бошад маро нозуктар. Бо тамоми ҳастия аз сидқи дил Нозҳоятро бигӯям офарин. Нозанини нозанин, нозфарин, Ғайри ту ёре надорам

МУСТАЗОД

Нокарда гунаҳ дар ин ҷаҳон?! Бигӯ, Аз оламиён, Ҳар касс, ки гунаҳ накард, чун зист?! Бигӯ, Аз одамиён. Ман бад кунам ту бад мукофот

НОМИ ОРЗУҲО

Аз оташи ҷовидонаи дил Ҳамвора турост чеҳра гуглгун. Огоҳ туӣ зи ормонҳо, Моем ба таъли ту мафтун.. Боре натавон гузаштан аз ту, Хоҳам, кит

ДУРУД БА ВАТАН

Шунав дуруди ман, Ватан, Шунав суриди ман, Ватан, Нигар ба рӯи ман, Ватан, Туӣ вуҷуди манн, Ватат! Ғами ту дар дили манн аст, Зи

БОРОН

Ҳангомазанон гузашт борон, Чун нози занон гузашт борон. Бо ишқи ниҳон гузашт борон, Гӯё ки ҷавон гузашт борон. Бо тиру кмон гузашт борон, Шармида

ИСТИҚЛОЛ

Навин рӯз аст Истиқлол, Ки пирӯз аст Истиқлол. Зи кулли рӯзго вақт Беҳин рӯз аст Истиқлол.

ЧОРПОРАҲО

Бар зулфи анбарини ту ман садқа мешавам, Бар рӯи гандумини ту ман садқа мешавам. Сӯям агар биёӣ, эй нозанин, ба ноз, Бар нози нозанини

МЕҲРУБОНИҲО КУНЕМ

Эй азизон, ҷамъ оем, укдаҳоро во кунем, Меҳроҳоро боз нав дар дили худ ҷо кунем. Суҳбатороӣ кунему маҳфилороӣ кунем, Ҳамдигарро марҳабо гӯему мастиҳо кунем.

ЁДИ МОДАР

Модарам, ей модарам, эй модарам, Модари дар зиндагӣ бахтоварам. Меҳри покатро ба дил мепарварам, Чун ту ҳастӣ такягоҳу ёварам. Модаро, боломақомӣ, Мояи номусу номӣ.

ҶОНОНА

Ҷонона, ту зебоӣ, Хушгӯю дилорӣ. Ҳар лаҳза туро хоҳам Дар лаҳзаи танҳоӣ. Ҷонона, туро ҷӯям, Ҷонона, туро бӯям. Ҷонона, биё сӯям Дар лаҳзаи танҳоӣ.

ТАБИБОН

Табибон ҷисму ҷони одамият, Ба дилҳошон ҳамешамеҳру шафқат. Ҳамебошанд бас осудахотири, Агар бошанд одамҳо саломат. Саропо меҳр, сар то по маҳбубат Ва лутфу меҳрубони

ДУХТАРИ ДАРҒ

Духатри дарғӣ, шавӣ меҳмонам. Ба ту пойандоз манн мемонам. Ба тамоми ҳавасу ҳастии худ Бари ту байт ғазал мехонам. Духтари дарғӣ туӣ хушқаду баст,

ГУЛПАРӢ

Гулпарӣ, ороми ҷонӣ, Ту барои ман ҷаҳонӣ. Дар даруни дидаи манн Ҳамчун гавҳар ҷовидонӣ. Гупарӣ, мерӣ ба ноз, Ҳарду зулфонат дароз. Аз нигоҳи оташинат

ДАР ЛАБИ БОМАТ

Ту маро барои дигар мешунавӣ, Дафтари ишқи маро мехонӣ. Ё ба хобат ту маро мебинӣ, Дарди ҷонсӯзи маро медонӣ. Ту дигар боз хаёлолудӣ, Ва

Насихат аз бузургон

Ҳама гӯшу дил сӯи дарвеш дор, Ғами кори ӯ чун ғами хеш дор. Чу аз хештан номвар дод дод, Ҷаҳон гашт аз –ӯ шоду

Касб — Хунар

Куҷо коҳилӣ тирабахтӣ бувад, Ба ӯ бар ҳаме ранҷу сахтӣ бувад. Ки чун коҳилӣ пеша гирад ҷавон, Бимонад манишпасту тираравон. Ҳунар беш бинӣ зи

Хирад ва хирадмандӣ

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи човидони шинос, Хирад мояи зиндагони шинос. Хирадманд мардум туро дӯст гашт, Чунон дон, кибо

Суханхои бехтарин — панду насихат

Чу хоҳи, ки озод боши зи ранҷ, Беозору оганда, беранҷу ганҷ. Беозории зердастон гузин, Ки ёби зи ҳар касс ба дод офарин. Набояд, ки

ЧАШМОНИ ЁР

Аз нигоҳаш ммедиҳад мазмун маро чашмони ёр, Медурахшат мисли ахтар пурзиё чашмони ёр. Бо нигоҳаш меравам аз худ, надорам чорае, Дилфиребу дилписанду дилбаро чашмони

МАСЛИҲАТИ МЕДОДАМЕ

Гар ба ишқат манн саропо ҷони худ медодаме, Чун барои васли ту имони худ мечидаме, Сад гулат аз мазраи армони худ медодаме. Ошиқонро маслиҳат

ЧАШМИ ХУМОРИРО БУБИН

Он дилбари таннозро, чашми хумориро бубин, Сар то ба бар зебо бувад, ёри баҳориро бубин. Қомат ба ноз афрохта, бар дил шарарр андохта, Дилро

КИТОБИ ЗИНДАГӢ

Ман китоби зиндагии хешро Аз сари ёрӣ бароят додам. Бо мӯҳаббатҳои беандозаам. Баҳри ту, эй ҳамсафар, дар зиндагӣ Ҳар чӣ мехоҳӣ, кунун омодаам. Ростӣ

ИШҚИ ТУ

Бе суҳбати ту ҷаҳон нахоҳам, Яъне, ки дигар ҷон нахоҳам. Гар ҳастии ман ту мебихоҳӣ, Бе номи ту ман амон нахоҳам. Ҷонро бидиҳам ба

НОЗИ НОШИРИН МАКУН

Ҷони ширин, ин ҷафо чандин макун, Десабаб озори мо беҳин макун. Дар ғамат моил мани бечароро, Раҳм кун, бедод беш аз ин макун. Чанд

ДУСТИИ БЕЗАВОЛ

Шеър дар васфи дустии Алишери Навоӣ ва Абдураҳмони Ҷомӣ Навоӣ: Ассалом алайкум, мӯътабар устоз! Кӯзу қош устида пойқадамлар! Ҷомӣ: Ассалом алайкум, шогирди мумтоз, Бугун

САЛОМИ ОШИҚ

Эй дилбари хушхироми ошиқ, Номи ту бувад паёми ошиқ. Сармаст шудам манн аз нигоҳат, Гӯё зи шароби ҷоми ошиқ. Биномой чамоли хещ бар ман,

ШУКР, ДАР ИН ВАТАНӢ

Кони панду ҳама шеъру суханӣ, Ба Худо, зебу фари анҷуманӣ. Ба муҳаббат, ба садоқат, ба сахо Омати Тойию ҳам қуҳканӣ. Ба шарори дилу бо

САЛОМУ САД САЛОМ

Биё, биё, азизи дил, дуруд, Зи шавқи дил бихонамат суруд. Ба қавли ваъдаҳоу гуфтаҳо Ҳикояти манну ту инчунину набуд. Куҷост он муҳаббати самимияти, Куҷост

МАРДИ БУЗУРГ

Ҳар чӣ ҳастам, боз гӯё холиям, Бо ҳамон умру ба пиронсолиям. Худ ба худ ташвиш бар бишкистанам, Ман кунун чун шишаҳои холиям. Дар талоши

ДАРДҲО

Гар вуҷудат ранч дид аз дарди ҷон, Андар ӯ пайдост аз дарди ҷахон. Мешавад дунёи ту ториктар, Низ дунёи бадан он ҷо ниҳон. Не

ОРЗУИ НЕК

Як рӯз бо ғами худу як рӯз бо нигор, Кай мерасад ба охири якранг рӯзгор? Бо луфту меҳрубонии Яздони беғараз, Аз даргаҳаш хамешаам охир

МАЙ ДЕҲ ЗИ СОҒАРАТ

Бо нози мебарӣ дилро ба мактабат, А кӯчаи дил  бигзарам  гӯё, ки аз барат. Фархундабахт  бошадо, ҳар касс варо насиб, Бошад   ҳамеша  дар гузар 

МУМТОЗИ ҲУНАР

Одам базаковат буда, мумтози ҳунар ӯст, Назди ҳамаи давру замон соҳиби зар ӯст. Сарчашмаи илҳоми саодат, ки ҳаёт аст, Гулгун Ватане дораду бо аҳли

АДОИ БӮСАҲО

Нест гуноҳе маро, аз чӣ ҷафо кардаӣ, Бо нигаҳи гарми худ обу адо кардаӣ. Роҳи наҷоти мааром аз ҳама сӯ бастаӣ, Ишқу умеди маро

ҶОНИ ҶОНОН

Наззора кун ба рӯяш, ҷонон итоб дорад, Аз рӯи одати худ бар рӯ ниқоб дорад. Ҳар як нигоҳи ошиқ чандин савол дорад, Ҳар як

ҲАВАСИ СӮИ ТУ

Ба ҳаваси ту хоҳам хоҳам омад, Ҳар нафас сӯи ту хоҳам омад. Лаззат аз суҳбати ту то бибарам, Басу бас сӯи ту хоҳам омакд.

ДАР ХОНАИ ДИЛ

Аз меҳри ту манн ошиқи ин созу тарона , Чашмони хумори ту гирифтори замона. Занчҷири сари зулфи ту моро ба қафас бурд, Ин аст

МАРДИ ОШИҚ

Умри ман чун бувад ба паймонаш, Чорае ки дигар зи фармонаш? Марди ошиқ кист, медонӣ? Он ки ӯ наметарсад аз ҷонаш. Ҳеҷ теғе наметавонад

БА ХИЛВАТГОҲИ ЗУЛФ

Ту медонӣ, туро манн мепарастам, Биё, акнун бидеҳ дастат ба дастам. Ба зулфони сиёҳат аҳд бастам, Аҷоиб риштае омад ба дастам. Бибин, соқӣ маро

ГУФТАМ

Гуфтам: Чӣ кунам барои ту? Гуфт : — Чунон, Гуфтам, ки чунонат чӣ бувад? Гуфт : — Ҳамон. Гуфтам, ки фалонат кӣ бувад? Гуфт

ВАФОИ ИШҚ

Корам набувад ҳасса бафардои қиёмат, К-он доди Худо буд, ки афрохта қомат. Дар ишқу вафо чора ба ҷуз додани ҷон нест, Гӯям ба ту,

СОҚИНОМА

Соқӣ, бидеҳ як ҷоми май, масту ғазалхон парвард, Ғамро зи мо дурр афканад, шоди диҳад, ҷон правард. Бирхезу фикри бода кун, фикри дигар омад

УМРИ ОДАМ

Зиндагонӣ, эй азизон, ак дам аст, Нақши ӯ мисли дурахши шабнам аст. Аз тамоннои ҷафокори фалак Ҳар нафас аз бандагии одам аст. Ҳастии мо

СУБҲИ ОБӢ

Чӣ аҷаб ғулғулаи борон аст, Лутфи яздонии бепоён аст.. Мекунад бӯи баҳорам бедор, Ахи паймонаву ҳам паймон аст. Гулу себарга саропой дуост, Вожа дар

ДУОИ НЕК

Ҷонона, дилам ба ту  вафо  карда, Лекин дили ту ба манн ҷафо карда. Бар мо раҳи  ишқро нишон дода, Дар нимаи  раҳ    вале   раҳо

ФАЛҒАР

Ҷону ҷигарам, Фалғар, Нури ба саарам, Фалғар. Ба мноми баланди ту Бологнузарам, Фалғар. Ҳар пораи санги ту Ёқуту зарам, Фалғар. Аз дониши устодон Соҳинбанзарам,

ҲАМДИГАРРО ДӯСТ ДОРЕД

Зиндагӣ бо дӯстон аз ғам барист, Дӯсти дар эътиқоду боварист. Бо муҳаббат, бо садақа зистан, Ҳамдигаро ёр будан, ёварист. Қадри ёру дӯстонро доштанд Беҳтарин

ҚАБОИ НАВАРӮСОН

Тур обо мо агар  короизмоист, Паёпай  бош ба мо, чун ҷудоист. Надорӣ   тоқати   ишқщзмоӣ, Бирав   аз мо, ки ақлат  рутоист. Фидои   чашмаки   нозофаринат, Чаро  

АҲДУ ПАЙМОНИ ШУМО

Ин ҷингар хйн гашта ҳамчун лаъли хандони шумо, Мешавам ошиқ ба он чашмони рахшони шумо. Гар шавад рухсат, бароям сайри боғи ошиқон, Ман бихоҳам

ТОҶДОРАМ

Душабешаҳр, шаҳри комгорон, Душанбешаҳр, шаҳри номдорон. Дили манн дар канори ту Ватан ёфт, Зи тору пуди ишқат пираҳан бофт. Ба чашми ман мисоли гавҳар

ТОҶИК МАН

Тоҷдорам, тоҷдорам, тоҷикам, Аз ниёгон ёдгорам, тоҷикам. Чун Зарафшонам, чу фарҳангам равон, То бухор раҳсипор, тоҷикам. Медурахшад шамъи дониш то абад Дар замири нурборам,

ЭЙ ВАТАН

Тахт дорам, тоҷ дорам, эй Ватан, эй ишқ, Аз ниёгон ёдгорам, эй Ватан эй ишқ. Ба Зарафшон аст фарҳанги ту чун ҷорӣ, Сӯи фардо

ТАСВИРИ ВАТАН

Шукрона  ба номи  Тоҷикстон, Шукрона  ба хони   Тоҷикистон. Шукрона  ба оби  Тоҷикистон, Шукрона ба номи  Тоҷикистон. Эй  мулки  ягона ҷонфизоям, Бе ту набувад 

ДУШАНБЕ

Дилам хоҳад барои ёдгорӣ Нависам дар тани деворҳоят Ду-се байте чу арзи меҳру савганд Барои ту, барои наслҳоят. Ду-се байте, ки ҷӯшад аз дили

БАРОИ СОРБОН

Мо кӯдакем, кӯдаки нодону содаем, Бар зочаҳои дигаре мо дил ниҳодаем. Акнун ба зери осмон дар роҳи орзу Сад осмони дигаре дар худ кушодаем.

Давраи кудакӣ

Боз мехоҳам, ки аз нав кӯдаки нодон шавам, Боз мехоҳам, ки аз нав кӯдаки гирён шавам. Бар сари зонуи модар боз биншинам даме, Гиряму

КОРВОНИ КӮҲҲО

Ба зери болиши кӯдак гузоранд Ба рӯзи нийяти гаҳворабандон Зи рӯи расм як нони тамоме, Ки бахти комиле ёбад зи даврон. Ва ё дар

Мардон

Онҳо, ки замини модаронро Чун хокшинос мешиносанд, Андоза кунанд бо қадамҳо Ҳар роҳи варову сар набозанд. Бояст шинохт ин заминро, Чун пайкари захмноки одам.

ДЕҲҚОНИ ХОКПОШ

Ба омоче, ки мероси худоист, Замини бандагиро карда шудгор, Гузашт ӯ сарҳади бечорагиро, Ба бахту бо замин шуд ҷовидон ёр. Зи даст омочро ҳаргиз

ШЕЪРИ МӮЙСАФЕДОН

Баҳор ояд, чу вақти кишт ояд, Замин ҳамчун дили ошиқ биҷӯшад. Ҷавону пир баҳри ҳосили нав Саҳар то шом дар саҳро бикӯшад. Нахустин донаро

БАЧЧАГӢ ШЕЪР

Суруди яккафарёди шабонгоҳии хирманкӯб Ба гӯшам мерасад аз дуру дилро медиҳад ковиш. Дилаш монанди саҳро бекарон асту саховатманд, Садои навҳадораш бар дилам илқо кунад

КАБКИ ДАРӢ

Эй кабки дарӣ, ту будӣ озод, Дар сар-сари санг мепаридӣ. Дар қуллаи пойпораи кӯҳ Аз ҳеҷ касе намерамидӣ. Мехондӣ суруди ҳастиятро Бо қаҳқаҳае ба

Гумон

Гумон дорӣ, ки баъди бо ту будан, Пас аз бо ту нишастан, роз гуфтан, Сари зулфи туро бозӣ намудан, Бувад чизе кирои боз гуфтан?

Куҳистон ва даври кӯдакӣ

Аз куҳистонӣ, зи фасли кӯдакӣ Кӯҳро дар синаят ҷо додаӣ. Дар сари сад қуллаҳо по мондаӣ, Дил ба рози кӯҳҳо бикшодаӣ. Рӯй дар оби

ДАР ГИРДИ АРЧА

Соли нав  омад, Шоду ғазалхон, Табрик  созем, Онро рафиқон.   Имрӯз-рӯзи Якуми январ. Рӯзи  муборак, Рӯзи мунаварdar

БАДИ САБО ДАРОМАД, ФИРДАВС ГАШТ САҲРО

Боди сабо даромад, фирдавс гашт саҳро, Орост бӯстонро найсон ба фарши дебо. Нору ба норван-бар сорӣ бар настаран-бар, Қумрӣ ба норван-бар бардонштанд ово. Кӯҳсор

ФИШОНД АЗ САВСАНУ ГУЛ СИМУ ЗАР БОД

Фишон аз савсану гул симу зар бод, :Зеҳи бод е, ки раҳмат бод бар бод! Бидод аз нақи Озар сад нишон об, Намуд аз

АЗ СИДҚИ ДИЛ

Тарсу наям, аз тарси ҷон Дар дил маро набвад нишон, Бовар надорӣ гар, бикун Ҳар вақт хоҳи имтиҳон. Аз тайи роҳи дури дур Ҳаргиз

ХОНА -ПУРИ ДОНА

Мӯрча рӯзи тамом Бар кашон-кашон кард, Аз субҳ то дами шом Пур хамаро зи дон кард. Дон разқи хонадон аст, Серӣ зи рӯйи дон

СӯҲБАТИ СОМОН БО ОРУИ АСАЛ

Ору, ору, эй ору, Сахту сангин кори ту, Аз баҳри андаке шаҳд Рӯзе гӯл мекун бӯ. Умре овора ҳастӣ, Сар сону саргардонӣ Оё ҳама