Намуди Назм Архив

ОМАД БАҲОРУ МАВКИБИ ГУЛҲО РАСИДААСТ

Омад   баҳору   мавкиби   гулҳо   расидааст, Лола  алам  ба  кӯҳу    ба  саҳро   кашидааст. Булбул    суруд    гуфта,   сарандоз гашта  сарв, Ғунча   зи  завқи  ҷуббаи   хазро    дирадааст.

Шеър дар бораи иди Навруз

Навбаҳор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Ғунчахуспони чаноро ғунчайи гул муттакост . Со дарӯёнро барад аз ҷо ҳайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбӯро

Суманак

Суманаки нав, ҳаловати ҷон, Меояд аз ту, Буи баҳорон, Шабҳо нишаста, Хурсанду хушҳол, Модарам туро, Мепазад ҳарсол,

Мавсими баҳор

Омад баҳору равнақи гулҳои боғ ку? Бар сабзаҳо таровату бар лола доғ ку? Мурғон кашидаанд сари худ ба зери бол, Бар сайри боғ булбули

Шеъри омад омади баҳор

Омад баҳору бар кафи соқӣ пиёла ку? Бар саҳни бӯстон гулу бар дашт лола ку? Гул кард ғунчаи қафас аз ҷӯши навбаҳор, Эй мурғи

БАҲОР

Сайра гулзорре, ки, ё раб, дар назар дорад баҳор, Аз паси тофус доман дар камар дорад баҳор. Шабнами моро ба ҳайрат об мебояд шудан,

НАВРӮЗӢ

Наврӯз лола орад, Май дар пиёла орад, Пайғоми навбаҳорон Бар кӯҳу ёла орад. Наврӯзи навбаҳорон бар дӯстон муборак, Ҷашни гулу муҳаббат дар бӯстон муборак.

Баҳор Омад

Омад баҳору сайри гулистон ғанимат аст, Базми висолу ғунчаи хандон ғанимат аст. Бо қомати хамида равам сӯйи бӯстон, Наззораи бунафшаю райҳон ғанимат аст. Эй

Забони тоҷикӣ — забони модарӣ

Дустдорам забони рӯдакиро. Забони тоҷику форси дариро. Забони тоҷикӣ мероси модар. Ширин асту ба ҷони мо баробар Забонам ифтихори милати ман Забонам ифтихори давлати

МАН КАЛОН МЕШАВАМ

Ман калон мешавам, Қаҳрамон мешавам, Бар диёри худам, Посбон мешавам.   Гул барин дар чаман, Бишкуфад бахти ман. Доимо дар дилам, Маҳкам аст ин

Ба ёди Падар

Хуни дилам рехти падар аз дидаи гирёни ман, Бар ҷойи об мечакад хун аз сари миҷгони ман. Бо ёди номат зиндаам доим ба хобам

Суруди Миллии Ҷумҳури Тоҷикистон

Диёри арҷаманди мо, Баа бахти сари азизи ту баланда бод, Саодати ту, давлату ту бегазанд бод! Зи дурии замонахо расидаем, Ба зери парчами ту

Соли нав Табрик!

Гӯши дил бодо Шуморо бар садои зиндагӣ, Чашми дил равшан бимонад аз зиёи зиндагӣ. То хирад бошад Шуморо раҳнамоӣ зиндагӣ, Бар Шум обо ин таманно

Соли нав омад

Соли нави бобарор Ҳама онро интизор, Хурду калони деҳа, Ҳама хурсанд беозор, Шодии хоҳаракон, Бозии додаракон, Хурсандии модарон, Соли нав омад гуен, Бобою бибиямон,

Шеъри Модар

Эй модари ҷони ман Ҳам ҷону ҷаҳони Ман Эй рушании хона Нури дидагони ман Сад ҷабру ҷафо дидӣ Озор басо дидӣ То субҳ ту

Шеъри тоҷикистон

Чи дунёест?-зебо Тоҷикистон Саросар чун гуле дар сунбулистон Ҳазорон бор гарди гирди олам, Наёбӣ манзиле чун Тоҷикистон. Макони кӯҳсор дорад-Бадахшон, Маконе пур зи оби

БА ХАЛҚИ ЛАТИШ

Ҳаст байни мардуми Эрони ман Одати халқӣ зи даврони куҳан: Гар ки дар як хонавода ҷашн ҳаст, Ҳамҷиворон, чӣ ғанӣ, чӣ тангдаст, Ҳар касе

БАРОДАРӢ

Дар баҳри пурталотум азми ту заврақи туст, Ду бели заврақат дон пурзӯр бозувонат. Манмо зи заврақи асло умеди ёрӣ. Гар нестат ирода, ларзад зи

ҲУКМИ РӮБОҲ

Боре рӯбоҳи маккор, Сардори ҷонварон шуд. Ҷайраи бечораро, Ҷангу маломат намуд. Ҷайра гунаҳгор будаст: Ҷомааш хордор будаст. Ба пушти серхори вай. Чих ел савор

Эмомалӣ Раҳмон

Фахрам аз он ки Тоҷикистониям, Аз пушту авлоди Оли-Сомониям. Такмилбахши давлати Тоҷикон, Шахси бузург Эмомалӣ Раҳмон!

Зулфи парешон ошиқам 

Ман ба он зулфи парешон ошиқам Ман ба он гесӯи афшон ошиқам То ки ҳасту то ки ҳастам дар ҷаҳон То ба охир ошиқам

Ишқи духтару писар

Бие эй ер умидворам, гули  қалбам шикасте шуд. Аз ишқи ту ғаме парвоз, дар дилу ҷон нишасте гул. Касе нест чун сарафрози, халос ёбад

Дар интизор Падари Муҳоҷир

Падарам эй падари раҳдурам. Ҳамеша чашм ба роҳат интизорам, Шабу руз дар фикри падар хобам. Шабу руз худоро зора дорам,

Аз барои Падар

Писар баҳри падар ҷонат фидо кун, Кафи пояш бибӯс нарм нарм садо кун. Ба вақти зиндагияш меҳрубон бош, Ки фардо дер шавад имрӯз нидо

Руҷуъ ба Ҳофиз аз Абдуқаюм Мамадҷонов

Нисбати рўят агар бо Моҳи Парвин кардаанд, Сурати нодида ташбеҳи ба тахмин кардаанд. Чунки ту не моҳ бошиву на дар Парвин ахтарӣ, Бо чароғи

Шеърҳои нави ошиқӣ аз Ноилҷон Мирзоев

Аз доғи ту дам ба дам дилам месузад, Аз бахти пиёдаам дилам месузад Лек чашми маро намекушоди дар ишқ, Аз чашми кушодаам дилам месузад.

Ошиқӣ ва зиндагӣ

Сухан мастона мегӯям, Вале ҳушёр мегардам. На завқи ошиқӣ дорам, На гарди ёр мегардам.

Қадри зиндагӣ

Бар чархи фалак маноз, ки қоматшикан аст, Бар ранги либос маноз, ки охир кафан аст. Мағрур машав ки зиндагӣ чанд рӯз аст, Дар зери замин

Замони кудаки

Тифлию шашсолагӣ дар ёди ман. Чашм пушам волидон дар хоби ман. Шаш соли умри ман шодона буд. Чунки модар падарам дар хона буд. Шаш

Нигоҳат мекунам

Ҷони  ширин  як  нигоҳат  мекунам, Ҳамчу  туҳфа пушту  паноҳат мекунам. Гар  нафаҳми бо  нигоҳу  бо  сухан, Баргашта   рута  сиёҳ мекунам.

Гаҳ  шеъри  маро  касе  хумор  шуд

Гаҳ  шеъри  маро  касе  хумор  шуд, Гаҳ  бар гардани  касе  тумор   шуд. Гаҳ  бод  бибурд   ба  суй   саҳро, Тӯфон  бишуд    соҳили   баҳрҳо, Ё 

На  ҳама 

На  ҳама   шеъри   касе   мехонад, На  ҳама    қадри   касе   медонад. На  ҳама    сузу  гудозе   дорад, На  ҳама    сузи    касе   

Гуфтори Аҷоиб

Зи мӯ то нохуни по сӯхт ҷонам, Фиғон аз дард мекард устухонам. Бигуотам ними ҷонам рафт аз тан, Бигуотам, ки дигар ман нестам ман.

Хӯрсанди дар дил

Ба зери хеш пусонданд, афсус, Ба дарду ғам шудам побанд, афсӯс’ Даҳонам ғор гашт аз кори усто, Дилам хунбор гашт аз кори усто Зи

Моҳи Рамазон

Нуре ба ҷаҳон омад , Бар дидаву ҷон омад . Бар пиру ҷавон омад , Чун шодирасон омад, Моҳи Рамазон омад . Бо марҳамати

Интернет қиммат шудаст!

Боло рафтай очаҷон Нархи интернети мо, Ин приёма дар ҷаҳон, Ҳаргиз касе накардаст. Ман китоби гинесро, Даъват кунам биёянд, Ин рекордро сабт кунанд Дар

Меҳмон — Меҳмонхона

Меҳмон омад – хуш омад, Бар манзили мо омад, Қадри ў бошад воло, Худо кардаст, ўро ато. Меҳмон аст зеби хона, Ё дар даргоҳи

САД ҶОН ФИДОИ ДӮСТ

Бархез, то ниҳем сари худ ба пои дӯст, Ҷонро фидо кунем, ки сад ҷон фидои дӯст. Дар дӯстй мулоҳизаи маргу зист нест, Душман беҳ

Баъд аз ин ишқ

Баъд аз ин ишқ, ба ҳар ишқи ҷаҳон механдам, Ҳар кӣ орад сухан аз ишқ ба он механдам Рӯзе аз ишқ дилам сӯхт, ки

ҲАР КАСУ ҲАР ЧӢ…

Буд дар навҳагарӣ, Кабки дарӣ, Карда об он ҳамаро ҷону ҷигар. Яке аз шавқ бигуфто, лаби худ лесида, Гар садояш бувад ин сон ширин,

ДУ ТАКЯИ ТАКЯХОҲ

Ман нишастам, ки занам такя ба девор, аммо Буд девор чунон ҳам куҳану фарсуда, Ки ҳамон лаҳза ба ман такя бизад. Ва куҷо буд

ЗАҲМАТИ БАРАБАС

Одами аҳди куҳан Сангро бар санг зад, то оташе барҷаст рост. Ман, ки кӯҳи санги дилҳоро ба ҳам даркӯфтам, оташак ҳам барнахост. *** Хушо,

ДУ ШОДӢ

Ду нафар Раҳ ба як чашмаи равшан овард, Як нафар Акси худ дид дар он, бол заду шодӣ кард. В-он дигар Туф бар он

ДАРОЗУ КӮТОҲ

Пири дарвеш Ки яқин буд навад солаш беш, Менишаст охири роҳ, Гӯиё дар сари роҳ. Мекашид аз дили дилсӯхта оҳ: Чӣ дароз аст, Худоё,

ДАР ҶАШНИ РАСУЛ ҲАМЗАТОВ

Дар канори баҳр , дар ҷашни Расул Буд дарёи дамонам ҳамнафас. Ман чӣ донам, ҳарфам оё шуд қабул, Ё ки дарё бурд онро барабас.

ТОҚИИ МИРЗОВУ ПОПОХИ РАСУЛ

Устоди шеъри ноби асри бист, Шоири соҳибқирон Ҳамзат Расул, Ҳайф дар ҷашнат, ки Турсунзода нест, Чун ба ҷойи ӯ маро дорӣ қабул? Бар сарат

ОЙИНАИ НУР

Ин ойинаи нур кӣ будаст, кӣ будаст, К-аз оби рухаш чашмаи хуршед намудаст. Оҳ, ин чӣ гузаштан зи бари мо ба хамӯшӣ, Хомӯш, ки

БИЁ, КИ БИЁ!

Расад шамими баҳор аз ҳаво биё, ки биё, Зи оби ҷӯй нав ояд наво биё, ки биё. Суруди сабзи чаман ояи муҳаббати туст, Ки

ГУФТУГӮ БО РӮҲИ ПАДАР

Эй падар, афсӯс, даврон бар муроди ту нагашт, Навҷавон рафтиву акнун синнам аз синнат гузашт. Шукр онеро ки ҳастам зинда дар рӯйи замин, Гарчи

ДУ НАФАР ДАР ЛАБИ ДАРЁ

Ду нафар ташна лаби дарё буд, Ду нафар дар талаби дарё буд. Ду нафар дошт ҳавову ҳаваси дарёе, Ки шавад дар бари он дунёе.

ТАНҲОИ

Барф будам сари як кӯҳи баланд, Барф будӣ ба сари кӯҳи дигар. Об гаштем зиг армии ҳавас, Рафта аз қулла, нагаштем хабар. Ман ҳамоҳанги

ИНТИЗОР

Омадам дар назди маҷнунбеду донистам, Дигар асло ту намеойӣ. Зери зулфони дарозаш бо умеди васли кӯтоҳе Ошиқу шайдо намепойӣ. Беди маҷнун ҳам зи бори

ТАНҲОВУ ОХИРИН

Дар боғи ман туӣ гули танҳову охирин, Танҳову охирин гули ман, хуш шукуфтанат. Гарчи хуш аст хандаи ту, боз хуштар аст, Дар ман шукуфта

ГУРГИ ОШИҚ

Дар боғи ҳайвоноти яке аз фароғатгоҳҳои Истаравшан гурге, ки бо саге ҷуфт шудааст, дар қафас нигоҳ дошта мешавад. Мезанад ҳамвора худро гург бар девор,

АСПИ КИШАНБАНД

Аспе дар марғзори хурраму сарсабз Чун ҳайкал истодаву хомӯш аст. Он ба алафҳо намезанад даҳане ҳеҷ, Сар боло кардаву саропо гӯш аст. Гарчи ҳавои

ЧАРОҒИ ДУР

Ҳаво на он қадар абрӣ, ки гӯямаш абрист, На равшан асту на торик, нимторик аст. Дар ин замона ба ҷонам на раҳм, на ҷабрест

ХАЗОНИ УМР

Пирзан бо қомати хамгашта мерӯбад хазон Аз азоне то азон. Кӯчаҳоро мекунад аммо пур аз барги хазон Боз ҳам боди вазон. Баски ӯро нест

МЕТАВОН ОЁ ФАРО РАФТ…

Метавон ой фаро рафт аз сари тиру камон? Метавон.   Гар бисабзад дар нигоҳат симчӯби хушк, Чун санавбар боз ояд дар канори бешазораш, Мурғакон

ПИНДОР

Розҳо дорам ба ту, Бо туи ҳозир, ки шаб аз чашмҳо пинҳон Бо мани танҳо сухан мегӯию бо панҷаҳоям хома меронӣ, То маро аз

САФАР

Роҳи ин қулла баланд аст, баланд, Кунад аз паҳлуи гардун гузарею Ҷуз уқобе, ки занад чарх ба арш, Ку дар ин роҳи фаро ҳамсафаре?

МЕРОС

Деҳаи мо сабз буд дар пойи кӯҳ, То варо созанд дигар, Аввалаш карданд хокистар. Боз он тире, ки бояд бар тани бобом мерафт, Аз

ОСМОН БОШАДУ ПАҲНОИ ДИГАР

Қафаси синаи ман боз кунед, Ки дар он мурғи дилам побанд аст. Ҷуфти ҳамболу парам дур равад, Чӣ кунам, дил, ки варо пайванд аст.

ИМОНИ САГ

Дошт сайёде саги тозии пир, Нотавону хастаҷону гӯшагир. Як сабад ҷойе гирифта хоб буд, Қудрати сайдаш набуд, нотоб буд. Кард шукри соҳибашро, ҳар чӣ

ХОБИ САНГ

Булаҷаб кӯҳи азиме рӯ ба рӯям буд, К-андар он фарёд таҳ мерафт чун дар ғор. Ҳар чӣ бонге мезадам саҳмӣ, Заррае бонгам намешуд ҳеҷ

АРЗАДОШТ

Ман намеғунҷам ба маҳфилҳои танге, Саҳнаи эҷоди шоир саҳнаи дунёст. Хешро дар кулли дунё Мекунам эҳсос чун дар хонаи хеш, Хонаи ман хонаи фардост.

ИМОН

Аз чист ки, эй халқи сухансозу хирадманд, Дигар ҳавасу ҳавсалаи шеър надорӣ? Чун шеъри асил аст зи эҷоди Худованд, Гар кори Худо пос надорӣ,

МУАММОИ ВОРАСТАН

Бод мешӯрад, Барф мепечад, Дар замин мехобад анвои дарахти ҷангалу беша, Ё нагун мегардад аз реша. Дар забони буттаҳо лоҳавли ҷон аст, Сахт бӯрон

ЧӢ КУНАМ?!

Мо гиристем, вале бар ғами мо хандиданд. Уфтодем, вале бар сари мо по монданд. Мо ба онон ҳама аз хонаи худ ҷо додем, Мардуми

ШАҲРИ МЕҲОЛУД

Ту гӯйӣ бар сари бому дару кӯча Дар ин дам садҳазорон даст дӯшад гови гардунро, Ки дар як он шавад шаҳрак ба сони хумраи

ЧӢ ЭҲСОНЕ?!

  Чӣ сон печонамат дар парниён имрӯз, Чӣ сон гӯям сухан аз гардани оҷу дуру марҷон, Ки чашми кӯдакони гушна сӯйи нон занад су-су,

САРВИ САБЗУ ТУТИ ХУШК

Ту маро маъзур дор, эй сарви озод, Сарви озоде, ки месабзӣ ба назди кохии обод. Гарчи пиндорам, ки баҳри решаҳоят нест фарқе Дар кадомин

КАМАРБАНДИ КУҲИСТОН

Ман ҳамон сангам, ки аз ҷавфи куҳистон аст, Ман ҳамон мавҷам, ки меҷунбад ба дарёяш. Ман ҳамон рангам, ки дар рангинкамони осмонхез аст, К-он