Намуди Назм Архив

ШЕЪРИ ЗАНИ МАҲБУБ

Эй зане ки дӯстат дорам, Пайкари ту хирмани заррини пурбор аст, Хирмане к-аз баҳри як донаш Дод Бобоям биҳишти ҷовидон аз даст. Лек он

ФАЛСАФАИ КАМОЛОТ

Ман чӣ дарёям, Дар таҳам ҷорӣ набошад боз як дарё Ҳамчунин пуршӯр, Ҳамчунин пурнӯр. Ман чӣ кӯҳастам, Гар набошад кӯҳи дигар пойбасти ман Ҳамсари

ТУ СУРУДИ ДИЛИ МАН

Ту суруди дили ман, Ту сурудӣ, ки ҳама рӯзу шабӣ дар дили ман. Ту дуруди дили ман, Ту дурудӣ, ки сириштӣ ҳама обу гили

ШОХИ ШИКАСТА

Дар шохсори хотирам имшаб наво бизан, Эй мурғаки чаман, чамани ёдҳои ман. Дарде ки ҳаст дар дилам аз талхии фироқ, Ширин бикун ба шеваи

ДОСТОНИ ИШҚИ МАН

Рӯ ба рӯйи сафҳаи шоҳии рухсорат Бо қаламчӯби сиёҳи шоирии хеш ҳайронам, К-ин сапедиҳои симинро чӣ сон бо ранг омезам В-он сиёҳиҳои шоми қиргуни

ШОИСТАТАРИН

Дар дилам чашмаи хуршед биҷӯшад ҳама рӯз, Орзую ҳавасу нийяти ман хуршедист. Дар шаби тортарини дили ман маҳтоб аст, Шоми навмедии ман субҳдами уммедест.

ПИЁДАГОН

Пиёдагон ки аз азал замин ба дӯш меравед, Даме, ки хаста мешавед дар масири ҷовидон, Чаро барои такяи шумо Намерасад замон? Пиёдагон ки мерасед

ДАРЁ, МАРО БИГИР…

Ман меравам зи соҳили дарёи мавҷхез Дар сангбанди соҳили худ лолу бесадо. Дарё пур аз сухан, Дарё пур аз наво. Мавҷе баногаҳ аз бари

ИЛТИҶО АЗ СИМУРГ

Маро бибар ба ҷаҳони муназзаҳу равшан, Ки покро сари парвоз ҷониби покист. Зи арши нур бигирад фурӯғ синаи ман, Агарчи покдилеро замин ҳам афлокест.

ЁРОН…

Ёрон, маро чӣ гуна тавонед вошинохт, К-аз авҷи осмони шумо, чун ситорае Як лаҳза даргирифта сарозер меравам Аз беканорае ба дигар беканорае. Он дам

ИНТИХОБ

Сипарда ними роҳамро, Расидам бар сари роҳе, ки дар санг Ин сухан ҳак буд: «Равию боз гардӣ, лек бемақсуд», «Равию барнагардӣ, лек бомақсуд». Ду

ШАБИ ҒУССА

Чӣ кунам ба номи ҷовид, ки зи худ нишон гузорам, Ки ман аз ҷаҳони ҷовид ғами ҷовидона дорам. Чӣ ҷаҳон, ки ормонаш сари дор

ПАЁМ АЗ ИШҚ МЕХОҲАД…

Паём аз ишқ мехоҳад дили шайдои ман имшаб, На танҳо дил, ки мехоҳад ҳама аъзои ман имшаб. Дилу ҷонам ҷудо мехоҳаду ҳам даст, ҳам

ЭЙ УҚОБИ ГАРДУНСАЙР!

Эй уқоби гардунсайр, аз чӣ ҷони ту ҳаста-ст, Ё ки осмон паст аст, ё ки боли ту баста-ст. Ё ки хоҷаи парвоз ришта баста

ШЕЪРИ ХУНДОРИ МАН ГИРЯД…

Абр хушкид аз гиря, то чӣ бар тори ман гиряд, Боми афлок нам гирад, абри озори ман гиряд. Рӯҳи бедор – афсурда, дилҳушивор –

БА КАМОН ЧӢ ГУНА ХӮ ГИРАМ…

Зи рафоқати камондорон ба дили рамида ғамгинам, Ба камон чӣ гуна хӯ гирам, ба камин чӣ гунна биншинам. Ба камаршикастагон ҳаргиз набувад маро забардастӣ,

ШОИРЕ ОЯД…

Дар замоне, ки башар дар хобҳои коҳилӣ хуфта, Баъди хӯрданҳои барги оламе чун кирми абрешим, Нест гӯё хоҳиши бедорияш то рӯзи растохез, Ба садои

ИШҚИ ДУХТАРИ ҚАЗОҚ

Як шаби ишқ туро бахшидам, Гуфтию шона задӣ мӯйи баланд. Дида он шоназанӣ дар дили ман Тапиши ишқи ту мешуд садчанд. Гуфтиям: «Халқи маро

TУ МАРО МЕШУНАВӢ?

Ту маро мешунавӣ? Саҳар ойӣ сари сарчашма ба об, Нигарӣ ҳалқарави мавҷи маҳин, Шунавӣ гӯшакии обу алаф, Даме эҳсос кунӣ набзи замин, Дир миёни

БУЛБУЛИ ДАШТӢ

Хест байни шоирон баҳси шадид, Булбули даштӣ, агар бошад, кӣ дид? З-он яке мегуфт, оё дашт чист, Боз мурғаш… ин магар писханд нест? Ҷойи

ОФТОБИ ХУШНОР

Тираву пурбим буд паҳнои арк, Рафта буд хуршед аз болои арк. Лашкару дарбориён аз ду тараф, Дир миёни аркмайдон баста саф. Хукм мебурданд Айниро

ҒӮССАИ ХУҶАНД

Эй шаҳри Хуҷанди бостонӣ, Донӣ, ки маро бо ҷойи ҷонӣ. Аммо ба ту шеъри ғам нависам, Ҳарчанд ки хонию нахонӣ. Мункиршудае зи номи хешӣ

ТАЪНАИ ФАРИШТА

Ту,эй фариштае, ки аз баландии само Ба ҷониби замини паст бингарӣ, Магар аз инат он фароғату сафо, Ки аз башар ҷудоиву Зи насли дигарӣ

МАНУ ИН ОСМОНИ ТОЗУРӮ…

Ману ин осмони тозарӯ ҳамрангу ҳамсонем, Гаҳе абриву гаҳ беабру ниливу дурахшонем, Ки аз меҳри ту хандонем, Ки аз ҳаҷри ту гирёнем. Ману ин

БУБАХШОЙӢ…

Бубахшойӣ, Ки боре хостам Бе ёди рӯят шеър гӯям ман, Зи бӯйи бодҳо бе бӯйи мӯят шеър ҷӯям ман, Ҳама шеъру сухан аз ёд

ЧУ БӮЕ БАР МАШОМИ МАН БУВАД…

Чу бӯе бар машоми ман бувад, бӯйи туро ёбам, Чу рӯе пеши чашми ман бувад, рӯйи туро ёбам. Чу аз кӯе ба кӯе мекашонам

ИЛТИҶО

Гарчи гардам камбаҳо ман бе ту, ёри бебаҳо, Гарчи бе ту нест истеъдодаму завқу даҳо, Гарчи ҳар як ибтидоям бе ту бошад интиҳо, Ту

САВОБИ ТУ, ГУНОҲИ МАН

Ҳамоғушии мо айни гуноҳ аст, На онӣ дигару ман ҳам на инам. Ба чашмони ту гул танҳо гиёҳ аст, Манаш чун ошиқи хуршед бинам.

ДИЛАМ ГУМ МЕЗАНАД

Мерасӣ бар ёди ман ҳар гаҳ, дилам гум мезанад В-ар зи ёдам меравӣ ногаҳ, дилам гум мезанад. Ман ба ҷойи ҷони худ ҷони туро

ФИРОҚНОМАИ ПАДАР

Бо сактаи дил ту аз ҷаҳон бигзаштӣ, Шуд ҳасрати мо, падар, ҷавон бигзаштӣ. Гар зиндагият ба даҳр осон нагузашт, Осон ту вале фариштасон бигзаштӣ.

ПАДРУДИ ВАРЗОБ

Бор бандам зи ту, Варзобдара, Хайр то соли дигар. Орад ин соли навинам самара, Назанам фоли дигар. Хайр, эй хонаяки чӯбиамон, Ту кунӣ навҳаву

ҲУЗНИ ШИРИН

Равам аз шаҳр сӯйи кӯҳи баланд, Пастии зумрае барам аз ёд, Устувории кӯҳро бинам, Шавам аз бесуботҳо озод. Шеваи якзабони рӯд ба гӯш, Барам

ШОХОБ

Дилам аз ёди ту дарёи сухан шуд, дарё, Ҳамчу оғӯши ту, к-аз мавҷи равон шуд лабрез. То бигӯям ғазали мавҷи сухангӯйи туро, Рӯди Сайхун,

ДУ ТАШНАЛАБ

Ба лаби чашмаи кӯҳӣ омад Ташналаб духтараки чилкокул. Сари сарчашмаи сероб нишаст, То хурад об аз он чашмаи гул. Рӯйи худ дид дар ойинаи

АТРИ МУҲАББАТ

Атри муҳаббат медиҳад шабҳои хушбӯйи баҳор, Бе ту насибам чун бувад шабҳои хушрӯйи баҳор, То ман намонам бенасиб, эй ту насиби ман, биё!  

Мехри Модар

Гуянд маро чу зод модар. Пистон баз даҳон гирифтан омӯхт. Шабхо бари гаҳвораи ман. Бедор нишасту хуфтан омухт. Дастам бигирифту по ба по бурд,

АЗ НАВБАҲОРИ РӮЯТ…

Аз навбаҳори рӯят ман навбаҳор ёбам, Дар рӯзҳои абрӣ муштоқӣ офтобам. Даргоҳи дил бигардад то офтобрӯя, Аз офтоби рӯят як лаҳза рӯ натобам. Сӯйе

ДИГАР КАЙ МЕРАСАД ДИДА БА ДИДОР?!

Чу берун меравам з-ин остона, Дигар ин остону осмона Маро бо ту нахоҳад дид, эй ёр, Дигар кай мерасад дида ба дидор?! Ба назди

БА ТУ ИМШАБИ БАҲОРОН…

Ба ту имшаби баҳорон ҳама сабзу гулфишонам, Ки ту чун баҳор созӣ тару тоза ҷисму ҷонам. Ту ба шаҳри тирарӯйе, ки бувад ғуборолуд, Бикушойӣ

БО БАҲОРИ САБЗУ МУРҒОНИ САФЕД

Ханда мекардӣ ту дар оғуши ман Бо ҳавасҳову ҷавониҳои хеш. Мӯйҳоят дар бару дар дӯши ман Мавҷ мезад чун хаёли ман пареш. Ошёни тирае

ДАР САЙР

Эй мурғ, мазан зинҳор Бар захми дилам минқор, К-аз реши равони он Хун мечакад аз озор. Эй бод, макун бозӣ Бо мӯйи парешонам, К-аз

ЛОЛАИ СӮЗОН

Лаби ҷӯ барги зуф зор асту сархам, Зи хотирҳо бувад қоқу фаромӯш. Дар ин ҷо навбаҳорон ҳам нагардад Сияҳгӯше дигар зеби баногӯш. Нишинад сӯзанак

МАСХАРАБОЗ

Хуб донам, ки ба даври айём На ба ҳар тоифа ҳайкал созанд. Лек бояд, ки ба иззу икром Ҳайкали масхарабоз афрозанд. Оқибат пайкара бояд

МАРДЕ АЗ БАЛКОН…

Марде аз балкон саҳарҳо мекунад фарёд, Марде аз балкон писарро мекунад фарёд. Ӯ басо маъюсу маҳзун мекунад фарёд, Як вуҷуди решу дилхун мекунад фарёд.

РУҶӮИ СЕВАК

Навиштае ба зери акси рассоми арман Мартирос Сарян ва Паруйр Севак, ки дар он шоир дасти рассоми 90-соларо бо эҳтиром мебӯсад. Магар гулҳо ба

РОСТИИ ҚОМАТИ ДЕВОРҲО…

Ростии қомати деворҳо Рост дорад қомати меъморро. Зиндагии тоза мебахшад шабе Мисраи тар шоири бедорро. То шавад ҳар одамизод одаме, Бояд аз худ сохт

АРОБАИ КӮҲНА

Ҳамчу бори куҳан ба пуштаи деҳ Мондааст ин аробаи вайрон. Чархҳояш ба хок рафту фурӯ, Соғу атфода як тараф ҳайрон. Тахтаҳои нагуну бишкаста Дар

ТУТЗОРИ АЗИМ

Самои Сорбоғ аз бедимоғӣ Сарашро монда буд андар сари кӯҳ. Агар бори само бар дӯши куҳ буд, Ба дӯши мардумаш буд бори андӯҳ. Садои

КИШТИ ТАҚДИР

Заминро барзгар танҳо барои худ намекорад, Барои хештан танҳо намеафшонад ӯ дона. Агарчи чоши гандум ҳосили ранҷу азоби ӯст, Дар он хирман вале бошад

ТИРАЧАШМЕ БО ЧАРОҒ

Тирачашме шабона раҳ мебурд, Дошт фонуси равшане дар даст. «- Ту, ки зулмат зи нур нашносӣ, Аз чароғӣ раҳат чӣ суде ҳаст?» «-Ин чароғам

ШЕЪРИ ВАТАН

Ба ёди Мирзо Турсунзода Рӯзи ман сар мешавад ҳар рӯз бо шеъри Ватан, Шод бодо рӯҳи ту, то нек бошад рӯзи ман. Мекунад шеъри

ЗАБОНИ ТОҶИКӢ

Нест исме ҷовидону нест ҷисме ҷовидон, Зери гардун бонишону бенишон миранда аст. Гар наёбад насли инсон ҷони ҷовид аз сухан, Ин тану тӯши амонат

ТУ МАРО, ЭЙ ДИЛ…

Ту маро, эй дил, чӣ савдое ба сар овардаӣ, Бо туям ҳамдостонӣ сах меояд гарон. Лаҳзае хоҳам, ки бошам бе дилу бе дарди дил,

ҲАМОҒӮШ

Гул ҳамоғӯш ба хоре рустаст, Аҳд гӯё ки ба ёре бастаст. Лек хораш тани гул озорад, Ҳар нафас ранҷи наваш боз орад. Теша бар

СУРУДИ ФАРДО

Ман аз баҳори навангез бо шумо мардум, Дуруд хоҳам гуфт, Суруд хоҳам гуфт. Дар ин баҳор ниҳолони тар ҷавона кунанд, Парандагон ба дарахтони сабз

ТОҶИКИСТОН

Тоҷикистон, обу хокам обу хоки поки туст, Ту маро ҳам ҷои ҷон, ҳам ҷои дил, ҳам ҷои чашм. Ман қадам ҷун мениҳам, дар зери

БО ПАДАР ХУРСАНД БУДАМ

То падар буд шодӣ доштам ҳам нишот, Ғам ба ҷои шодӣ омад чашм пӯшид аз ҳаёт. *** Бар сари болини ӯ чандин табибон омаданд,

ПАНДИ ПАДАР

Чун падарро мо намудем гӯру чӯб, Аз падар бо мо бимонд чанд панди хуб: *** Одамон аз маърифат ёфтанд қадр, Маърифатдорон нишинанд ҷои садр.

ПАДАР ВА ФАРЗАНДОН

Даҳ писар аз як падар ёфт парвариш, Рафт сиёҳӣ аз сару аз мӯи риш. *** Вақти пирӣ он падар афтод зи по, Гуфт бо

ФАРЗАНД

“Фарзанди хуб боғи падар, Фарзанди бад доғи падар”. *** Кор меравад вақти саҳар, Бо як азобе он падар. *** Фарзанд, фарзандони ӯ, Доим хӯранд

МУКОФОТИ АМАЛ

Дар даруни решаҳои як дарахт, Хона кард муше замин буд гарчи сахт. Зиндагӣ кард чанд муддат, чанд вақт, Дар ҳамон ҷо он муши баргаштбахт.

ҲИКОЯТИ БЕНАМОЗ

Аз замони ҳазрати Мӯсо расидааст то ба мо, Як ҳикоят оварам баҳри шумо. *** Лаб-лаби дарё рӯзе кард гузар, Зикргӯён ёди аллоҳ дош ба

ҚИССАИ КАДБОНУ

Ош гуфта шавла пухтӣ, Таги таомро сӯхтӣ, Ҳуши ту дар куҷо буд? Куқо назора дӯхтӣ? Самбӯсаи ту хом аст, Самбӯса ӯ ба ном аст.

НОНРЕЗА

Набераам Фарида Нонрезаҳоро дида, Ба дидаҳо молида Хам шуда чида-чида. Нонреза ҳам нон аст-ку, Баракоти хон аз ӯ Нонрезаро марезон, Ба зери пой ҳарсӯ.

ОШНОЁН

Ба феъли ошноён ошноям, Зи ошноён наёфтам ошно кас. Ҳама даъво кунанд аз ошной, Надоранд ошной як сари хас. *** Ҳайф, ба хоб бигзашт

ШӮХӢ БА ШӮХӢ

Шӯхам ба шӯхӣ-шӯхӣ, Бар ман бипошид духи. Гуфто: Дигар махӯр ғам, Хушбӯтар аз кулӯхӣ.

КАМПИРОНИ ҒОРАТГАР

Ҳар ҷо худой ё тӯй Он кампирони пургӯй Ҳозир шаванд дар он ҷо Шинанд бо ҳам рӯ ба рӯ. *** Карда насиҳат бисёр Ба

ДУШМАНОН

Вақте рафтам он расул мегуфт доим: Уматӣ, Дар ҷаҳон аз дасти душман ӯ надида роҳате. Баъди чордаҳ қарн имрӯз душманон, Ҳамла карданд, ин ба

САНГИ БАДГАВҲАР

(БА ДУШМАНОНИ МУҲАММАД(С) “Санги бадгавҳар агар косаи заррин шиканад Қимати санг наяфзояду зар кам нашавад”. Эй Худо, ҳар кӣ шавад душмани ту ё ки

ПАДАРНОМА

(Силсилаи шеърҳо) ПАДАР Вақти пирӣ бар падар роҳати ҷон лозим аст, Як паноҳгоҳ аз ҳавои барфу борон лозим аст. *** Ҳам зану фарзанди худ

ТАБИБ ВА БЕМОР

************************* ТАБИБ Ман дору додам хӯрдӣ, Вақте ба хона бурдӣ? БЕМОР Чу дору додӣ бурдам, Аз дорӯҳо бихӯрдам. ТАБИБ Хӯрдӣ аз рӯи реҷа? Бигӯ

БЕМОР

Тани соқам носоқ шуд, Ҷисм устухони қоқ шуд. Дарди шикам дод азоб, Шабҳо намекунам хоб. Майлаш-майлаш табибҷон, Шояд кунад фоида он.