Шеър Архив

Гӯй хамагон оқилу донишмандем

Боло биталаб. бирав зи худ болотар, Мавло бошӣ, боз бишав мавлотар. Гар обшарик ноншарикем, хуш аст, Номусшарик агар бувем, авлотар! Фарде чу ба қайди

Дар матни замона ҳеҷ ҷоят ки набуд

Бо бонги сагон, шукр, қаландар нашудем, Ҳангоси харон шунидаву хар нашудем. Будем зи баски ғарқа дар хуни ҷигар. Об аз сари мо гузашту мо

Шеъре, ки зи мағзи дилу ҷон мегӯям

Якпахдуяму худсараму бебокам, Густохаму бериёяму шаккокам. Чун тахти баланди кӯҳ бетахтам ман, Бемансабу бениёз мисли хокам. Аз об баромадӣ, танат ларзон аст, Ҳар қатраи

Эй басо шеъри норасо гуфтам

Аз саманди замон пиёда шудам, Пиру афгору уфтода1 шудам. Ҷодаи шаҳр буд пур аз ман, Ин замон бартараф зи ҷода шудам. Дод, эй дод,

Шеъри ман оташи ман

Дар дил он қадр, ки мақсуди ман аст, Ин ҷаҳон арсаи маҳдуди ман аст. Ҳар чӣ аз будани худ пай ҷустам, Жарф дидам, паи

Шеър

1. Ишора ба шеъри машхури Ҳазрати Иқбол «Аз хоби гарон хез!», ба вижа байти зерин: Аз Ҳинду Самарқанду Ироку Ҳамадон хез, Аз хоби гарон,

Ба зери сангҳои собиту сайёри гардунҳо

Ало, шеъри Аҷам, фардо маро ту зинда хоҳӣ дошт, Ало, шӯри дили дунё, маро ту зинда хоҳӣ дошт. Ба зери сангҳои собиту сайёри гардунҳо

Гиря кардам шомҳо бар мотами ноёбҳо

06 хурдам умрҳо аз косаи гирдобҳо, Тоб хурдам солхо дар дасти оҳантобҳо. Ханда кардам рӯзҳо бар зиндагони бемазоқ, Гиря кардам шомҳо бар мотами ноёбҳо.

Ту вақти ҳар ғурубе меравй чун офтоб ман

Туро ҳар рӯз мебинам, ба коми дил намебинам. Ба чандин орзуят дар мақоми дил намебинам Ту вақти ҳар ғурубе меравй чун офтоб ман, Вале

То сар ниҳам дар пои ту бо ҷумла зориҳои дил

То зинда бошам, меравам бар кӯи ту бо пои дил, То сар ниҳам дар пои ту бо ҷумла зориҳои дил. Ту — навбаҳори шеъри

Ҷои бӯса бар рухи дӯшизаи шеъру сухан

Эй басо дидам касон шоиртароши кардаанд, Шеърро нашнохта, баҳсу талоше кардаанд. Ошно нобуда бо дарди замоиу зиндагй, 3-ошной бо сухан даъвои оше кардаанд. Ҷои

Як ҷаҳон шӯри ҷавонӣ дар ҷаҳони пир буд

Ишқи ту дар синаи ман ҳадяи такдир буд, Як ҷаҳон шӯри ҷавонӣ дар ҷаҳони пир буд. Омадӣ бо гесӯи чун обшорон рез-рез, Шодии ҷони

Шабат хуш бод боре дар канори ёри иҷборӣ

Ало, кайҳони дури ман, ало эй хоксори ман, Ки ҳоло сабз медорӣ баҳори рӯзгори ман. Шабат хуш бод боре дар канори ёри иҷборӣ, Агарчи

Умри ман қурбони он соат, ки аз бӯсу канор

Ҷони ман қурбони як хандидану нозиданат, Лаб ба лаб бинҳодану аз шӯри дил ларзиданат. Умри ман қурбони он соат, ки аз бӯсу канор Бо

Қадри шеър афзуд чун нарху наво

Нест осон бурдани бори сухан, Сода набвад ин ҳама кори сухан. Аз гули хору зи хори гул маро Кардӣ мафтуни гулу хори сухан. Аз

Дар рӯи ҳама тобад як пораи нури ман.

То ту ба додам мерасӣ, оҳам ба кайвон мерасад, То ту ба қадрам мерасӣ, умрам ба поён мерасад. То ёри роҳам мешавӣ, аз роҳ

СУРУДИ НЕКЙ

Дунёи савдо бигзарад, Андӯҳи дилҳо бигзарад, Ҳам навбати мо бигзарад, Аммо ба зери осмон Ҳамчун замини бекарон Некӣ бимонад ҷовидон. Сад баҳр хушкад дар

ФАХРИЯ

Асри ман шеъру газалҳои мананд, На ҳамин шӯру мағалҳои мананд. Ман агап риндиву мастй кардаам. Хотири инсонпарастй кардаам… Ман агар девонагиҳо доштам Яъне бори

ТАЪРИХ ГУВОҲ АСТ…

Барои академик Бобоҷон Ғафуров Таърих гувоҳ аст, ки дар ҳеҷ замоне Тоҷик ба хоки дигаре аз сари кина Бо ҳамҳамаю дамдама лашкар накашидаст. Таърих

Дар баёни накуҳиши нафси аммора

Оқил он бошад, ки ӯ шокир бувад, В-он гаҳе бар нафси худ коҳир бувад. Ҳар ки хашми худ фуру хурд, эй ҷавон, Бошад ӯ

ГУЛИ КАВАР

Дидаӣ ту каварро, Ҳусни зову камарро? Наметарсад аз хамӣ. Аз гармиву аз намӣ. Бар ҷариҳо фурояд, Аз сангу шах барояд. Гулаш алови зинда, Набошад

ГУЛИ СЕБАРГА

Себаргазор чӣ зебост, Гулаш боби тамошост! Кунӣ як лаҳза гумон- Чии гул аст марминҷон, Ҳой марминҷони пухта, Роҳати чони пухта! Себаргаро се барг аст,

Гули Садбарг

Садбарг чаро садбарг аст? Зеро варо сад барг аст! Гарчи ранги ба ранг аст, Дар ҳар намуд қашанг аст. Ҳар баргаш нагзу хушрӯй, Ҳам

Гули Газанда

Газанда дар лаби ҷӯ Ба об кунад гуфтугӯ. Надорад бо касе кор, Бо ҳар хору хасе кор. Наздаш наояд аз дур На магасу на

Печак гул

Гули печак — бахтиёр, Панҷаҳояш бешумор. Намонад дар рӯйи хок Афтодарӯҳу амнок. Панҷаҳояш мададгор ӯро барои ҳар кор. Печид ба тани ниҳол, Боло равад

Гули Наргис

Баҳор гуяд: «Наргис аст» Чашмони зебои ман. У ҳасту ин ҷаҳон аст Зеби тамошои ман.» Дар боғу рои ёла Равшан аст чашми баҳор Ҳам

Карнайгул

Карнайгулаш меноманд, Ки бошад ҳамчун карнай, Аммо мисоли карнай Фин нахезад аз вай. Занбуру шахпаракҳо, Вақте ки пешаш оянд, Бо хушаву бо баргҳош Базми

Офтобпараст

Офтобпарастро бинӣ. Офтобро гӯё бинӣ. Гарчи бошад чун офтоб, Ҷое надорад шитоб. Аз баландии поя, Байни бои ҳамсоя Нигаҳ ба мо мекунад, Рақси зебо

МАКТУБ БА МОДАР

Зиндаӣ то ба ҳанӯз, эй кампир? Ман дуогӯи сари сахти туям. Дар ҳама рӯи ҷаҳони дилгир Ҷуз хаёли ту надорам ҳамдам. Хабар омад, ки

Гули Лола

Лола бувад бешумор Бо рангҳои бисёр. Лола зарду кабуд аст, Бунафши хушнамуд аст. Ҳам сафед бошад лола Чун арӯси қинола. Аммо аз ҳама зебо

Бунафша — Гул

Гули гулҳо бунафша, Шодии мо бунафша! Бунафшаранг барояд, Кӯҳу талро орояд. Дугонаи баҳор аст, Ҳушёру беқарор аст. Номи ин гули зебо Зебандаи духтарҳо.

Лолахасак — гул

Лолахасак лола аст, Зеби дашту ёла аст, Монанди байракчаҳост, Рӯйи дасти бачаҳост. Нозук аст лолахасак, Ҷабраш макун бедарак: Якбора барги гулҳош Пеши ту мехӯрад

Гули хайри

Гули хайриро аз дур Гумон кунӣ: пиёла, Ки сурх асту сафед аст Дар рӯйи кафи ёла. Пиёла гаҳ пур аз субҳ, Гоҳе зи оби

Гули Сияҳгӯш

Гули сияҳгӯш Пайки баҳор аст, Аз вай зимистон Анвар фирор аст. Гули сияҳгуш Гули умед аст, Гӯшаш сияҳ, лек Дилаш сафед аст. Гӯяд: «Ман

ҲУСНИ ЗАМИН

Гулҳо ҳусни заминанд, Базебу нозанинанд. Боғу саҳрову кӯҳсор, Раставу лаби ҷӯбор, Бо гул чунин хушрӯянд, Рангорангу хушбӯянд. Ҳар гул дорад ба худ ном, Ҳам

ГУЛҲОИ ТОҶИКИСТОН

Дар кӯҳу пуштаи мо, Дар боғу киштаи мо Гул бируяд беҳисоб Бо рангу буйи ноёб. Номҳои зебо доранд, Қимати дунё доранд. Бояд онҳоро донем,

Ду додарак – Ду бодбарак

Ду додарак, Ду бодбарак, Ду болбарак, Тори сарак, Боло барад, Зебо парад, Ду орзу, Аз сӯ ба сӯ, То осмон, Бар ҷовидон

Ҳақиқати дустиву ҷурагариву дугонагарӣ

Якеро дуст гуфтам, душмани кард, Якеро хуб гуфтам ман-мани кард, Якеро оқилаш хондам чун инсон, Дарвоз мисли ҳайвон золими кард. Якеро фикр кардам дил

БЕҲТАРИН МАКТАБ

Ҷилваи парчами мо Истиқлол, Фараҳи ҳар дами мо истиқлол. Мақсаду матлаби мо Истқилол. Беҳтарин мактаби мо Истиқлол. Ҳама фирӯзии мо Истиқлол, Рӯзи мо, рӯзии

МУБОРАК ҶАШНИ ИСТИҚЛОЛ

Ҷаҳондонис Истиқлол, Ҷаҳонхонист Истиқлол, Ҷаҳонсозит Истиқлол. Ҷаҳонибонист Истиқлол. Зи нури поки Истиқлол Саропо мо дурахшонем. Ба раҳи худшиносиҳо Қадам мардона мемонем. Ба амри поки

ИСТИҚЛОЛ

Зиндагӣ дар ватанам озодист, Нафаси дил ба танам озодист. Мезанад болу бувад болида, Маънии ҳар суханам озодист. Ғунча-ғунча-ст ҳама вораста, Бар-барги чаманам озодист. Гулфишонист

ИСТИҚЛОЛ

Бод истиқлол ҷовид Дар фазои Тоҷикистон. Дар дили ман дар дили ту, Ҳамватан, чун ишқу дармон. Сози Истиқлол эъҷод аст, Миллати мо бас сарфароз

Мактаб

Занги нахустин Бошад гуворо, Шодӣ физояд Дилҳои моро.   Эй занги аввал Чу субҳи хониш. Моро бихонӣ Бар боғи дониш   Нақорат: Ширин саодат

Қадри умри мову ту дар замони имруза

Умри одам қадр надорад дар замони мову ту, Як ду танга болост аз умру ҷони мову ту. Меҳри инсонро надонад ёраки зебо санам, Аз

Шеъри Рамазон муборак

Рамазон моҳи хубу хоси Худост, Рамазон соати махсуси саност. Тавбаи моҳи шарифи Рамазон, Дастгири ҳама дар рӯзи ҷазост. Рамазон моҳи муборакқадам аст, Рамазон лаҳзаи

МОДАР ВА МАКТАБ

Модарам дар синфи мо, Ёд медиҳад «Алифбо». Қавлаш яку кораш як, Гуфтору рафтораш як.   Ба гуфти модарҷонам, Модари меҳрубонам. Доимо хубу аъло, Хондан

ШЕЪРИ АЛИФБО

Эй Алифбо ту ҳастӣ, Дарди кушодаи мо. Аз ту гузашта равем, Мо ҳама сӯи фардо.   Касе агар надонад, Қадри туро чу нодон. Монанди

МАКТАБАМ

Эй мактаби мо Ту дилрабоӣ Эй гулшани мо, Ту дилкушоӣ. Панди туро мо Дорем дар гӯш, Накарда асло Онро фаромӯш   Гул кун ҳамеша,

ОМӮЗГОР

Он қаҳрамони кору дигар сафири давлат, В-он шоири ҷаҳонӣ – дастонсарои миллат. Ин баргузидаи халқ, он нозиши замона, В-он зуфунуни якто, арбоби илму санъат.

ЗАНГӮЛА

Дӯстон рафтанд ҳар сӯ дар талоши зиндагӣ, Аз барои ризқи пошида ба ҳар самти ҷаҳон. Он яке ошиқ шуду рафт аз қафои духтаре, Дигаре

МУАЛЛИМИ МО

Субҳи дилафрӯз Бархезад аз хоб, Чун рӯ намояд Меҳри ҷаҳонтоб Дар саҳни  мактаб, Дар боғе гулпӯш, Моро би гирад Бо меҳри оғӯш- Муаллими мо!

Модарам гиря макун бар мани ғариб

Модарам ашке марез, ҷонам ба қурбони ту аст. Ҷони ман қурбони он дастони ларзони ту аст. Меравам суи ғарибӣ Модарам ғамгин машав. Дар ғарибӣ

Замона

Замона   шоире  аз   шоирон  аст, Замона ошиқи гулдухтарон   аст. Замона  умри инсон   шона  созад, Замона  мулке  дар хонадон  аст. Агар хоҳи боши оқилу доно,

АЛОМАТИ  МАРДИ ШАҚӢ

Ҳаст  зоҳир  се  аломат  дар  шақӣ, Мехӯрад  доим  ҳаром  аз  аҳмақӣ Бетаҳорат  бошаду  бегоҳхез, Ҳам  зи  аҳли  умум  бошад  дар  гурез  . Эй  писар, 

ҲАДАҲА

Рамазон омаду мулло ҳадаҳа, Шикамаш чун дафи гӯё ҳадаҳа. Дараке ёбад аз ифторе агар, Бидавад бесару  бепо, ҳадаҳа. Мо зи муллову гапаш дар ҳазарем,

Дар ҳаққи Мунира Ҳакимова

Шарики туй ба ҳар манзил, Гуле буди ба ҳар маҳфил, Ҳунармандонро ҳамдил, Ба рӯзи ид куҷо рафтӣ, Зи мо дорулбақо рафти! Буди ту беҳтарин

Инсон мешави?

Беранҷу ҷафо соҳиби унвон нашавӣ, Бар тахт расӣ, вале Сулаймон нашавӣ. Дар асл агар нест, Худо дар дили ту, Сад бор ба Ҳаҷ равӣ,

Мухаммад САВ — НАЗМ

САРИ МАН ХОКИ ПОЯТ Ё МУҲАММАД. МЕМИРАМ МАН БАРОЯТ Ё МУҲАММАД. БА ДАРДИ МАНИ БЕ БЕЧОРА ДАВО КУН. КИ ТАНҲО ТУИ ДАРМОНАМ Ё МУҲАММАД.

Худовандо мададам кун

Ё Раб ту маро саркашу мастам накунӣ. Дар кори худат кутоҳдастам накунӣ. Сабру тоқатам деҳ дар рузӣ сахтӣ. Муҳтоҷ ба мардумони пастам накунӣ.

ЗИНДАГОНӢ БО ХУШӢ 

Дар   ҷаҳон  шаш  чиз  меояд  ба кор: Аввалин  ёру  таоми  хушгувор. Хуш  бувад  ёри  мувофиқ  дар  ҷаҳон, Боз  махдуме  ки  бошад  меҳрубон. Ҳар  сухан, 

ТАСВИРИ БАҲОР

Барафканд, эй санам, абри бихиштӣ Заминоро хилъати урдибиҳиштӣ. Биҳишти андро-хури биҳиштӣ. Замин бар сони хунолуда дебо, Ҳаво бар сони ниландуда ваштӣ. Ба таъми нӯш

ПАРАСТУ

Усто парасту Ту пухтакорӣ, Дар лонасозӣ, Ҳамто надорӣ.   Ҳасти ҳунарманд, Усто парсту Ту мекуни кор Аъло, парасту,  

ҚОҚУ

Қоқу сари раҳ, Қоқу лаби ҷар, Хуршеди баҳор, Тобад ба назар.   Як дона ба ту, Як дона ба ман, Хуршеди баҳор, Дар боғу

БАҲОРИ БОРОНӢ

Имсол баҳор серборон, Рӯяд чоқлаву торон. Дашту даман сабз шавад, Ғаладона нағз шавад.   Ҷамбелак, сиёалаф, Рӯида дар ҳар тараф. Чукриву қоқу дар ҳар

БАҲОРОН

Дар дараи Гулдара, Лола расад яксара, Яксара хандон ҳама, Шоду ғазалхон ҳама.   Ин тарафат пит-пилиқ, Он тарафат пит-пилиқ, Қақра қақар кабкакон, Чаҳчаҳа чаҳ

ЛОЛАГУЛ

Лола гули худрӯй аст, Лола гули хушрӯй аст. Дар гирди санг аст лоа, Сурху хушранг аст лола.   Он ҷо лола рӯйяд, Он ҷо

Ёрӣ

Яке борон шуд Сели калон шуд Дар деҳи хомӯш Доду фиғон шуд: “Бузғоларо бурд” “Гусоларо бурд” Аз чор ҷониб “Баргиру мон” шуд Рафтам ба

Шеъри Бахор

Оё баҳорон омадаст? Води гулафшон омадаст Овози мурғон омадаст Чупон ба илҳом омадаст Оё баҳорон омадаст? Абри гузар гирён шудаст Ҳар сӯ бубин борон

САБЗАДЕҲ

Офтоб аз теға чун сар мекашад, Те аз сар зар банд бар сар мекашад, Сабзадеҳ бо ташнаҳолии зиёд Нурро пеш аз ҳама дармекашад. Хона-

Табрикоти 8 март барои Бонувон — Модарон

Табрик гуем Шуморо, Бо ин иди баҳорӣ, 8-уми март муборак, Бонувони гиромӣ, Пеш аз ҳама саломат, Бошед аз самими дил, Чеҳраҳои шумоён, Пурнуриаш намоён.

БАРГПАЙВАНД

Ниҳоли сабзи армонҳо, Ту ҳар субҳе шароби ноби шабнамро, Ба ҷоми баргҳои сабз менӯшӣ, Ки сархуш дар ҳавои ишқ меҷунбӣ, Ба нарми дар самои

ШОХИ БЕД

Шохи  бед  сабз  гашта рӯзи  бод, Чун  яке  маст  навони  сарнагун. Лола  барги  лаъл  бингар  бомдод, Чун   сари  шамшер  олуда  ба  хун.