Шеър Архив

ШОХИ БЕД

Шохи  бед  сабз  гашта рӯзи  бод, Чун  яке  маст  навони  сарнагун. Лола  барги  лаъл  бингар  бомдод, Чун   сари  шамшер  олуда  ба  хун.

БАД-ИН ТОЗАГӣ БАҲОР

Бад-ин хуррамӣ ҷаҳон, бад-ин тозагӣ баҳор, Бад-ин равшанӣ шароб, бад-ин накӯй нигор. Яке чун биҳишти анд, яке чун ҳавои дӯст , Яке чун гулоби

БОДИ НАВРӯЗӣ

Боди наврӯзӣ ҳаме дар бӯстон бӯтгар шавад, То зи сунъаш ҳар дарахте лӯъбате дигар шавад. Боғ ҳамчун кулбаи баззоз пердебо шавад, Бод ҳамчун таблаи

ХУРРАМ РӯЗГОР ОЯД

Ҳаме гуфтам, ки вай бошад, ки хуррам рӯзгор ояд, Ҷаҳон а нав ҷавон гардад, баҳори ғамгусор ояд. Баҳори ғамгусор ояд, ки ҳар касро ба

БИШКУФТ ҶАҲОН

Навбаҳор омаду бишкуфт ба як бор ҷаҳон, Бар сар афканд замин, ҳар чӣ гуҳар дошт ниҳон. То зи хобби хуш бишкофт гули сурӣ чашм,

ҶАШНИ ФАРРУХ

Ҷаҳон анҷуман шуд барии тахти ӯй, Аз он баршуда фарраи бахти ӯй, Ба Ҷамшеди-бар гавҳар афшонданд Мар он рӯзро рӯзри  нав хонданд. Сари соли

БОДИ НАВРӯЗӣ

Боди наврӯзӣ ҳаме дар бӯстон зоҳир шавад, То ба сеҳраш дидаи ҳар гулбоне нозир шавад. Гул, ки шаб соҳир шавад, пажмурда гардад бомдод, В-ин

БОДИ АНБАРСӯЗ

Ин яке бурд сӯи кӯҳсор аз марғзор, В-он гулоб овард сӯи марғзор аз кӯҳсор. Хок пиндорӣ ба моҳу Муштарӣ обиста аст, Мурғ пиндорӣ, ки

АБРИ БАҲОР

Сиришки абр ба кардори лӯълӯӣ лолост Насими бод ба кирдори анбари сорост. Сипоҳи барф рамиду сипоҳи лола расиид, Хурӯши зоғ нашасту хурӯши фохта хост.

ЧУН БАҲОР ОЯД

Ҷаҳон аз хулд гӯӣ моя гирад, чун баҳор ояб, Ба чашм аз дурр ҳар даште бистои пурнигор ояд. Болойи хайрию дарди шақоиқро пизиш ояд,

НАВРӯЗ ХУШ АСТ

Бар чеҳраи гул насими Наврӯз хуш аст, Дар саҳни чаман рӯи дилафрӯзхуш аст. Аз дай, ки гузашт, ҳар чӣ гӯӣ, хуш нест, Хуш бошу

ҒУНЧАИ ГУЛ

Як шаб аз навбаҳор вақти саҳар, Бод бар боғ кард роҳи гузар, Ғунчаи гул паём дод бо вай, Гуфт: бар боғ омадам андар, Хаймоҳа

ҶАШНИ ФАРХУНДАИ ФАРВАРДИН АСТ

Ҷашни фархундаи фарвандин аст, Рӯзи бозори гулу насрин аст. Об чун оташи удафрӯз аст, Бод чун хоки абирогин аст. Боғ пероста гулзори биҳишт, Гулбун

САБЗАҲО ЧУН НАҚШИ ДЕБО ДИЛБАРИ ЗЕБО ШУДАНД

Сабзаҳо  чун нақши  дебо  дилбари  зебо  шуданд, Абр   дебобоф  шуд,   то  сабзаҳо   дебо  шуданд. Қатрайи  борон  ба ашки  дилбарон  монанда  шуд, Роғро  чун  рӯйи

БАШОРАТ ОРАД АЗ НАВРӯЗ МОРО ҲАР ЗАМОН ЛАКЛАК

Башорат орад аз Наврӯз моро ҳар замон лаклак, Кунад ғамгиндили мо з-он башорат шодмаон лаклак. Шавад холӣ зи барфу зоғ паҳнои замин яксар, Зи

АЙЁМИ ҶАВОНИСТ ЗАМИНРОВУ ЗАМОНРО

Наврӯз ҷавон кард бадал пиру ҷавонро, Айёми ҷавонист заминрову замонро. Хар сол дар ин фасл барорад фалаки пир Чун табъи ҷавонони ҷаҳондӯст ҷаҳонро. Бигрифт

РӯЗИ БОЗОРИ ГУЛУ РАЙҲОН АСТ

Рӯзи айшу тарабу бӯстон аст, Рӯзи бозори гулу райҳон аст. Тӯдайи хок абиромез аст, Домани хок абирафшон аст. Лола бар шохи зумуррад ба масал

АЗ РӯЗГОРИ ГУЛ

Гетӣ биҳиштовр шуд аз рӯзгори гул, Дар боғ бишкуфид рухи чун нигори гул. Шуд зоғ чун Уторид дар боғ сӯхта, То шуд падид ҷеҳраи

ЧУ ОЯД БА СӯЙИ ҲАМАЛ ОФТОБ

Чу ояд ба сӯйи ҳамал офтоб, Ҷаҳонро шавад тоза аҳди шубоб. Сабо бехабарвор дар бӯстон, Зи рухсори гуд даррабояд ниқоб. Хуш ояд дар ин

АЙБАИ ҒУНЧА БАРФУРӯХТ МАШЪАЛАЙИ ГУЛИСТОН

Боди сабо барфурӯхт машъалайи гулистон, Шамьи гуҳабор гашт гулбин парвинфишон. Айбаи ғунча кушод размакушойи баҳор, Сидрайи аксун ниҳод бар китифи арғӯвон. Нофайи тотор гашт

ЧУН ХАЙМА КАШИД ГУЛ БА САҲРО…

Чун хайма кашид гул ба саҳро, Шуд хок ба рӯи гул мутарро. Хандид шукуфа бар дарахтон, Чун сиккаи рӯи некбахтон. Аз лолаи сурху аз

ДУРРУ ГУҲАР БА САРИ ОЛАМ НИСОР

Вақти сабӯҳ ҳаст, биёр, эй нигор, Ҷоми май, он дофеъи ранҷи хумор. Рӯйи тараб кай бувад аз мо ниҳон, Гашта чунин ҷеҳрайи субҳ ошкор.

ХАБИРИ ГУЛ БА ЧАМАН МЕОРАНД

Хабари гул ба чаман меоранд, Роҳати ҷон сӯйи тан меоранд. Хубрӯёни раёҳин обе Ба рухи кори чаман меоранд. Нафаси бодщи сабо, пиндорӣ, Корвоне зи

ТОЗАВУ ХУРРАМ АСТ ЧУН РУХИ ЁР

Тозаву хуррам аст чун рухи ёр Саҳни гетӣ зи рангу бӯйи баҳор. Даштор аз зумуррад аст бисот, Кӯҳро пурабарҷад аст канор. Чатри беҷода манбаи

ОМАД БАҲОРО ОШИҚОН

Омад баҳори ошиқон, то хокдон бӯстон шавад, Омад нидойи осмон, то мурғи паррон шавад. Ҳам баҳр пургавҳар шавад, ҳам шӯра чун кавсар шавад, Ҳам

ТАРАБ, ЭЙ ДИЛ, КИ НАВБАҲОР ОМАД

Тараб, эй дил, ки давбаҳор омад, Аз сабо бӯйи зулфи ёр омад. Ҳон назора, ки гул ҷамол намуд, Бин тамошо, ки навбаҳор омад. Ба

АЛАМИ ДАВЛАТИ НАВРӯЗ БА САҲРО БАРХОСТ

Алами давлати наврӯз ба саҳро бархост, Заҳмати лашкари сармо зи сари мо бархос. Бар арӯсони чаман баст сабо гуҳаре, Ки ба ғаввосии абр аз

РОҲИ БӯСТОН

Саборо гоҳи он омад, ки роҳи бӯстон гирад, Замонро сабза дар дебову гул дар парниён гирад. Ҷанҳад аз чашм мавҷи обу ларзоон дар замин

ХУШ БУВАД СОҒАРИ ПУРБОДА ДАР ФАЙЁМИ БАҲОР

Хуш бувад соғари пурбода дар файёми баҳор Хуш бувад соғари пурбода дар айёми баҳор, Хоса дар сояйи гулҳои тарандоми баҳор Ошиқи зори баҳор аст

ЧАМАН ДИЛБУРДАЙИ ОЙИН МЕКУНАД БОЗ

Чаман дилбурдайи ойин мекунад боз, Ҷаҳонро лола рангин мекунад боз. Насими хуншафас бо ғунча ҳар дам Ҳадиси нофаи Чин мекунад боз. Шукуфа ҳар заре,

ҲАББАЗО, НУЗҲАТИ АЙЁМИ БАҲОР

Ҳаббазо, нузҳати айёми баҳор, КИ барад з-аҳли хирад сабру қарор. Вақти он аст, ки аз хона кунад Ба тамошо сӯйи гулзор гузор. Дашт аз

ҶАВОНОН РӮЙ ДАР САҲРО НИҲОДАНД

Саҳаргоҳон, ки абри навбаҳорон Ба ишрат хайма зад бар кӯҳсорон, Бисоти кӯҳ шуд аз лола худранг, Баромад лаъли сероб аз дили санг. Ба ишрат

ХАБАРИ ГУЛ

Овард ба мо булбули ошиқ хабари гул: Ҷуз булбули гулдӯст кӣ донад хатари гул? Ҳарчанд ки дар гул ҳама хубиву хушӣ аст, Бу мул

ЗИ КӮЙ ЁР МЕОЯД НАСИМИ НАВРӮЗӢ

Зи кӯй ёр меояд насими боди наврӯзӣ, Аз ин бод ар мадад хоҳӣ чароғи дил барафрӯзӣ, Чу гул гар хурдае дорӣ, худоро, сарфи ишрат

БИКШОД НИҚОБ АЗ РУХИ ГУЛ БОДИ БАҲОРОН

Бикшод ниқоб аз рухи гул боди баҳорон, Шуд тарфи чаман базмгаҳи бодагусорон. Шуд лоласитон гарди гул, азбаски ниҳоданд Рӯ сӯйи тамошойи чаман лолаузорон. Дар

НАВБАҲОР ОМАДУ ШУД МАНЗИЛИ ХУРШЕД БАДАЛ

Навбаҳор омаду шуд манзили бадал, Чашмай ҳут равон шуд ба чарогоҳи ҳамал. Боғ имрӯз биҳишт асту ҷавон аст чаман, Ҳамчун ҳурони биҳиштӣ ҳама пӯшида

БОД ГУЛЗЕР ШУД…

Бод гулрез шуду бар сари гул жола чакид, Об дар ҷӯю зи пероҳани ҷӯ сабза дамид. Гул зи рух пардаву наргис ба чаман чашм

БУЛБУЛОНЕ, КИ ДАР МАВСИМИ ГУЛ ХОМӯШЕМ

Дӯстон, вақти гул он беҳ,ки ба ишрат кӯшем, Сухани пири муғон аст ба ҷон, май нӯшем. Нест дар кас караму вақти тараб мегузарад, Чора

ЁФТ ТАХТИ ЧАМАН АЗ БАХТИ ҲУМОЮН ҒУНЧА

Ёфт тахти чаман аз бахти ҳумоюн ғунча, Тоҷвар низ шуд аз толеъи маймун ғунча. Боғро чашм расидаст магар аз наргис, Ки баровард лабу медамад

ЛОЛА БАРОМАД ЗИ БОҒ СУРХУ СЕФЕДУ СИЁҲ

Лола баромад зи боғ сурху сафеду сииёҳ, Марҳами дил шуд ба доғ сурхум сафеду сиёх. Бо руху холи зақан субҳ баромад чу меҳр, Он

ГУЛИ СУРХ

Соқиё, хез, ки омад ба тамошо гули сурх, Боғ шуд базму қадаҳ лолаву саҳро гули сурх. Боз шуд оташи хокистари булбул равшан, Ки барафрӯхта

БАРОИ ГУЛ ЧАМАН ОРОСТ САБЗА

Чу Хизри бӯстон бархост сабза, Барои гул чаман орост сабза, Гахе пинҳон, гаҳе пайдост сабза, Геҳе зеру гаҳе болост сабза. Магар сармояйи савдост сабза,

ЛОЛА БАР НОХУН ҚАЛАМ БИНҲОД БАҲРИ ИМТИҲОН

То қалам шуд сунбули тар дар саводи бӯстон, Лола бар нохун қалам бинҳод баҳри имтиҳон Гавҳари назме, ки шабнам баҳри гул иншон намуд, Булбул

БАҲОРИЯ

Чӣ аҷаб, боз зи нав борон аст Ин ҳама луфти хушия Яздон аст. Чӣ аҷаб, бӯи баҳорон ояд, Аҳди паймонаву ҳам паймон аст. Гули

МУҚАДАМАИ ҚАСИДА НАВРӮЗӢ

Навбаҳор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Ғунчахуспони чаноро ғунчайи гул муттакост . Со дарӯёнро барад аз ҷо ҳайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбӯро

ДУБАЙТӢ

Ман аз Дарғам, ки авлодам ҷасур аст, Чу авлоди ҷасурам аз Ғафур аст. Агар хоҳам дилам сайру саёҳат, Тамошогоҳи манн Суффи Ғафур аст. Юиёяд

Наврӯзи — РУБОӢ

Фасли Наврӯзу баҳору соли нав омад кунун, Гул зи гулшан, лола аз кӯҳсор меояд бурун. Эй падар, усоли моро хизмат шойиста кун, З-он ки

БАҲОРИ КӮҲИСТОН

Лола – раққосаи машъалдоре, Бойчечак – шафақи субҳона. Сабзаҳо – кокули нобофтае, Мезанад бод ба нармӣ шона. Кӯҳ монанди манор аст баланд, Ҳама дам

ЗАНГӮЛАИ БЕДОРӢ

Зангӯлаи бедорӣ шуморо огоҳ мекунад: Чун дарёҳотон дарёи дил нест, дарё дарёи шумо нест. Чун дар саҳро тухми ифтихор намекоред, саҳро саҳрои шумо нест.

ГУЛМАҲТОБ

Гулрези баҳоре буд, Ишқеву хуморе буд. Андар лаби дарёе Лаб бар лаби ёре буд. Ӯ бахти ҷавонам буд, Гӯё ки ҷаҳонам буд. Дар қолии

ИШҚУ АМАЛ

Фасли хуби баҳор, Соҳили Вахш, Сабзаю лола буду боди саҳар… Менишастем ҳар ду дар гулзор Бе маю бе пиёлаю соғар. Масти дидори якдигар гашта

НАВБАҲОР АСТ

Навбаҳор аст, ҳаво ташна дар ин гулзор аст, Шинаву ҷоми маю соғари гул саршор аст. Чун чаман соҳиби анҷому сару гул набувад, Дидайи абр

РАВШАНИИ КАНОР КУ?

Фасли баҳор мерасад, бодайи хушгувор ку? Бар сари раҳ нишаста гул, замзамайи ҳазор ку? Гул ба чаман кушодааст чодари чархи нилгун, Соғари айш карда

БАҲОРИЯ

Саҳар, ки булбули шӯрида нолае сар кард. Зи хун дида гули сурх домане тар кард. Кулоҳгӯшайи худро шикаст гул ба чаман, Банафша саҷдаи таъзимро

БАСКИ АНДАР БОҒ АЗ ҶАННАТ АСАР ДОРАД БАҲОР

Баски андар боғ аз ҷаннат асар дорад баҳор, Ҷомае ҳамчун пари тӯтӣ ба бар дорад баҳор. Дам ба дам ой инасон дар ишратободи чаман

БАҲОРИЯ

Чун шуд вазон зи тарфи чаман боди навбаҳор Он дам ба дил фитод маро ёди навбаҳор. Болидааст ҷон ба тану дил ба синнам, Наздик

ҚАБОИ НАВАРӮСОН

Маро аз меҳру армон офариданд, Барои ман туро ҷон офариданд. Туро ҳусну ҷамоли хубрӯён, Маро шайдои даврон офариданд. Ту хушрӯӣ, ту хушнӯӣ, ту хушбӯ,

ДАРЁИ ДӮСТӢ

Аз қатра пуроб гашта ҷӯбор, Ҷӯбор ба рӯд рафта пайваст. Гар қатра ба ҳамдигар наёмехт, Сад сол зи банди кӯҳ намераст. Ин аст, ки

ЭЙ БОДИ НАВБАҲОРӣ!

Эй боди навбаҳорӣ, бӯйи биҳишти дорӣ, Аз сӯйи гул расидӣ ё пайки он нигорӣ? Не, инчунин насиме аз гулистон наёяд, Маълум шуд зи бӯят,

САБАҚИ ШУКУФТАН

Наврӯз навид орад аз рӯзи баҳор, Хуш бо чароғи синаафрӯзи баҳор. Бидҳад сабақи шкуфтану ворастан, Шодам зи фурӯғи ибратомӯзи баҳор. Наврӯз намунаи навин рӯзи

ОМАД БАҲОРУ МАВКИБИ ГУЛҲО РАСИДААСТ

Омад   баҳору   мавкиби   гулҳо   расидааст, Лола  алам  ба  кӯҳу    ба  саҳро   кашидааст. Булбул    суруд    гуфта,   сарандоз гашта  сарв, Ғунча   зи  завқи  ҷуббаи   хазро    дирадааст.

Шеър дар бораи иди Навруз

Навбаҳор омад, гулистон аз пайи нашъунамост, Ғунчахуспони чаноро ғунчайи гул муттакост . Со дарӯёнро барад аз ҷо ҳайвойи сабзааш, Сабзхаттонро насими сунбулаш кокулрабост. Нозбӯро

Суманак

Суманаки нав, ҳаловати ҷон, Меояд аз ту, Буи баҳорон, Шабҳо нишаста, Хурсанду хушҳол, Модарам туро, Мепазад ҳарсол,

БАҲОР

Сайра гулзорре, ки, ё раб, дар назар дорад баҳор, Аз паси тофус доман дар камар дорад баҳор. Шабнами моро ба ҳайрат об мебояд шудан,

НАВРӮЗӢ

Наврӯз лола орад, Май дар пиёла орад, Пайғоми навбаҳорон Бар кӯҳу ёла орад. Наврӯзи навбаҳорон бар дӯстон муборак, Ҷашни гулу муҳаббат дар бӯстон муборак.

Забони тоҷикӣ — забони модарӣ

Дустдорам забони рӯдакиро. Забони тоҷику форси дариро. Забони тоҷикӣ мероси модар. Ширин асту ба ҷони мо баробар Забонам ифтихори милати ман Забонам ифтихори давлати

МАН КАЛОН МЕШАВАМ

Ман калон мешавам, Қаҳрамон мешавам, Бар диёри худам, Посбон мешавам.   Гул барин дар чаман, Бишкуфад бахти ман. Доимо дар дилам, Маҳкам аст ин

Ба ёди Падар

Хуни дилам рехти падар аз дидаи гирёни ман, Бар ҷойи об мечакад хун аз сари миҷгони ман. Бо ёди номат зиндаам доим ба хобам

Суруди Миллии Ҷумҳури Тоҷикистон

Диёри арҷаманди мо, Баа бахти сари азизи ту баланда бод, Саодати ту, давлату ту бегазанд бод! Зи дурии замонахо расидаем, Ба зери парчами ту

Соли нав Табрик!

Гӯши дил бодо Шуморо бар садои зиндагӣ, Чашми дил равшан бимонад аз зиёи зиндагӣ. То хирад бошад Шуморо раҳнамоӣ зиндагӣ, Бар Шум обо ин таманно

Соли нав омад

Соли нави бобарор Ҳама онро интизор, Хурду калони деҳа, Ҳама хурсанд беозор, Шодии хоҳаракон, Бозии додаракон, Хурсандии модарон, Соли нав омад гуен, Бобою бибиямон,

Шеъри Модар

Эй модари ҷони ман Ҳам ҷону ҷаҳони Ман Эй рушании хона Нури дидагони ман Сад ҷабру ҷафо дидӣ Озор басо дидӣ То субҳ ту