Аввал Архив

ВАТАН

Ватан сар мешавад аз гоҳвора, Зи шири поку аз пистони модар. Ватан сар мешавад аз он тавора, Ки онро сохта дастони модар. Ватан –

ДУШАНБЕ

Дилам хоҳад барои ёдгорӣ Нависам дар тани деворҳоят Ду-се байте чу арзи меҳру савганд Барои ту, барои наслҳоят. Ду-се байте, ки ҷӯшад аз дили

ҒАЗАЛЕ БАРОИ ХУД

Мешавам ҳар рӯз дигар, ҳар нафас кам мешавам, Ҳар қадар худро биҷӯям, он қадар гум мешавам. Гоҳ мисли сабза мерӯям барои Офтоб, Гоҳ пинҳон

Дили девона

Аз муҳаббат то маломат, Аз садоқат то хиёнат, Аз замин то осмон, Аз осмон то ресмон, Дар сари як мӯй кардӣ дорбозӣ Аз барои

Шеъри Лоик — Зиндаги

Бинам, ки дар мағозаю бозорҳои шаҳр Беназмию ҳаёҳую ҳангомаҳо бувад, Парвози фикрашон фақат то нархи ину он, Маънии зиндагияшон нарху наво бувад. З-ин варта

Користон

Дар дили ман ду лашкари ҷаррор Байни ҳам ҷангу шӯрише доранд. Ҳар кадоме барои матлаби хеш Гирудору кашокаше доранд. Он яке ғолибу дигар мағлуб,

Диле дил

Ман аз ин қофияпардозиҳо бисёр дилгирам. Дилам шеъру суруди бетавофутро набипзирад. Суруде хоҳаму шеъре, Ки мадду ҷазри дарёи дили моро фаро гирад. Суруде хоҳаму

Дар бораи забон

Араб гӯянд Синоро гурӯҳе, Гурӯҳе форс ё тоҷик донанд. Гурӯҳе ӯзбакаш гӯянду лекин Агар сад бор осораш бихонанд, Нафаҳманду паи тафсири ҳар ҳарф Ҳама

Шоира

Бӯалӣ – бихради накӯфарҷом Рози дилро ба ду забон мегуфт. В-он ҳакими нишобурӣ – Хайём Дурри маънӣ ба ду забон месуфт. Шоирон беш дузабон

Руи Замин

Замин – модархудои мутлақи мо, Барои кӯдакон шабзиндадор аст. Ба чашмонаш шикаста хоб гӯӣ, Ба тифлон қисмати нек интизор аст. Мисоли ошиқони покпаймон Замин

Ало шодоб соҳилҳо

Ало, шодоб соҳилҳо, Ба қадри обҳои ҷорӣ мебояд расид имрӯз, Ки рӯзе хушк хоҳад шуд. Ало, зебои маҳфилҳо, Ба қадри ҳар чароғи давра мебояд

Қадди баланд

Қадди одам ба лаҳзаи мурдан Гашта гӯё зи буда норозӣ, Боз, гӯянд, қадре меёзад Дар талошу набарди ҷонбозӣ. Лаҳзаи разми зиндагию марг Одамизод бо

Шири хом

Одамизод шири хомхурда, Мешавад ӯ ба ҳар замон дигар. Борсанги ҷаҳон ба дӯши ӯст, Гоҳ қубҳаш зи ҳуснаш авлотар. Гоҳ аз ишқ тавба мегӯяд,

РАҚҚОСА

Меситезӣ, ____Мегурезӣ, ________ Менавозӣ, ___________Мегудозӣ, Панҷаҳоят мешуморад рӯзҳои рафтаро, Мекунад ошуфтадилтар шоири ошуфтаро. Бо парешонбозиҳои кокулони тобдор Ёдам орӣ аз парешонбозиҳои рӯзгор. Он чунон

БАРОИ МАҲМУДИ ВОҲИД

Агар бераҳбалад бошӣ, Равон шав қад-қади дарё, Ба уқёнус рӯзе мерасӣ, эй дӯст. Агар бераҳбалад бошӣ, Ба роҳи рост роҳӣ шав, Ба кӯи дӯст

ҲУСН

Як буттаи гул будӣ, сар то қадамат гул буд, Фасли гули ҳуснат буд, он вақт ҷавон будӣ. Ҳар печухами мӯят сад лонагаҳи дил буд,

БАРОИ СОРБОН

Мо кӯдакем, кӯдаки нодону содаем, Бар зочаҳои дигаре мо дил ниҳодаем. Акнун ба зери осмон дар роҳи орзу Сад осмони дигаре дар худ кушодаем.

ЧАШМҲОЯШ

Аз нигоҳаш мечакад оҳангҳо, Достонҳо, қиссаҳо, афсонаҳо. Саргузашти чанд ошиқ, Сарнавишти чанд ошиқ, Нутқҳои нӯшбодӣ, Қаҳ-қаҳи мастонаю фарёди шодӣ, Нозиши хушбахтии яклаҳзагӣ, Нолиши бархурдану

БОҚӢ РАҲИМЗОДА

БАРОИ УСТОД БОКИ РАХИМЗОДА Дар ин дунё ду-се марди бузурге пуштибони мост, Дар ин дунё ду-се соҳибдиле ҳамдостони мост. Ба зери осмони ниливу рӯи

Лаби дарё духтари зебо

Равам бегаҳ лаби дарё нишинам, Ки рӯзи рафтаи худро бибинам. Бибинам, то ба чини рӯи дарё Чи монанд аст ожанги ҷабинам. Биомӯзам зи дарё

ДИЛРО КУШО БА МАН

Ҳар кас, ки бо ту бошаду бо ту нафас кашад, Бо чун туе ба бистари уммед сар ниҳад, Як лаҳзааш саодати ҷовид медиҳад, Хушбахт

Саъдии Шерози

Нарафт ӯ як қадам берун зи Шероз, Ҷаҳон аз баҳри ӯ Шероз буда. Канори оби Рукнобод умре Варо ҷои ниёзу ноз буда. Басо аз

Давраи кудакӣ

Боз мехоҳам, ки аз нав кӯдаки нодон шавам, Боз мехоҳам, ки аз нав кӯдаки гирён шавам. Бар сари зонуи модар боз биншинам даме, Гиряму

Дафтари хотира

Даштҳо пурсукуту холиянд, Рӯдҳо бехурӯшу камобанд. Монда урён дарахтҳои сабз, Аз хазон рангзарду нотобанд. Ғаллазорон тиҳӣ шуданд аз файз, Ҳамчунон хонаҳои баъд аз тӯй:

Ишқи аввал дар кудаки

Ишқи аввал – ғӯраи сармозада, Норасида мефитад аз шохсор. Реша гар дар об дорад нахли умр, Боз орад бор дар дигар баҳор, Эй дили

Оқибати ошиқӣ

Туро рӯзе ман аз тақдир медуздам, Туро рӯзе ман аз ту мерабоям. Ба мисли одамони болдори қиссаву афсонаҳо Туро дар рӯи боли хештан мегираму

Шаби аввал

Бо ту будам як шабе танҳо ба танҳо то саҳар, Бо ту будам як шабе дар боғи гулҳо то саҳар. Як шабе зуд аз

МОҲИИ ТИЛЛО

Оби Ому як замон мерехт дар баҳри Хазар, Як замон аз назди ҳавлии ту мекардам гузар. Ман ҷавони сода будам, Бо ту ман дил

Духтарони Душанбе

Хонаҳои баланду шаҳроро, Шаҳри зебою кӯчаю гулгашт… Дар ҳамин кӯчаҳои пурғавғо Ошиқию ҷавониям бигзашт. Ҳар ғурубе нигори атласпӯш, Як гул аз боғи хеш меовард.

ҶАВОНӢ РАФТ

Маро дар кӯчаҳои шаҳр бинӣ Гаҳе сархам, гаҳе шӯридахотир. Маро гаҳ шӯху гаҳ бадқаҳр бинӣ, Гаҳе розӣ, гаҳе қаҳрӣ зи тақдир. Ғами ту куҳна

ҒАЗАЛИ ДАРЁ

Ман он рӯдам, ки андар роҳи туғён На санги раҳ, на соҳил мешиносам. Ман он дарёи пурошӯбу якрав, Ки танҳо шеваи дил мешиносам. Равонам

ТАРОНА

Ман аз бар мекунам рӯзе суруди обшоронро, Забон мебахшам охир ман сукути кӯҳсоронро. Ман охир рӯдҳоро раҳнамоӣ мекунам рӯзе, Паёми об меорам ҷавори даштзоронро.

МАН ҶАВОНАМ…

Ман давоми рӯзгори рафтагонам, Ман нишони одамони бенишонам. Ман ба ҳар як аскари азёдрафта Ёдгори бегазанди ҷовидонам. Ман ҷавонам, ман ҷавонам, ман ҷавонам! Рӯҳбахши

МАН НАМЕМИРАМ

То нагирам хунбаҳои ҷумлаи қурбониёнро, То набахшам умри озоде ҳама зиндониёнро, То наёбам роҳи дилҳои тамоми зиндагонро, То набардорам ба дӯшам дӯшбори ин замонро,

БОЗ ЯК РӮЗАМ ГУЗАШТ

Офтоб аз хонаи ман рафт бегаҳ, Боз як рӯзам гузашт, Боз як рӯзи пур аз сӯзам гузашт. Кай ба дунё омадам ман? Кай зи

СИЛСИЛА

Аз раҳи хоксорӣ баъзеҳо Дар назар гарчи ноаён ҳастанд, Лек аз баҳри гулханафрӯзӣ Гӯиё пешдаргирон ҳастанд. Аввалин одаме, ки ҳарфе гуфт, Буд беном, мо

КОРВОНИ КӮҲҲО

Ба зери болиши кӯдак гузоранд Ба рӯзи нийяти гаҳворабандон Зи рӯи расм як нони тамоме, Ки бахти комиле ёбад зи даврон. Ва ё дар

РУҶӮИ ДОСТОНЕ, КИ ҲАРГИЗ НАМЕТАВОНАМ НАВИШТ

Ҳар саҳар ман бор мебандам ба аспи раҳсипори офтоб, Корвонам бори дилҳо мекашад – аз уфқ то уфқи дигар. Ҳар саҳар аз нав таваллуд

Мардон

Онҳо, ки замини модаронро Чун хокшинос мешиносанд, Андоза кунанд бо қадамҳо Ҳар роҳи варову сар набозанд. Бояст шинохт ин заминро, Чун пайкари захмноки одам.

Марди чист

Ҳар он к-ӯ мард буду заҳрае дошт Ба майдон омаду майдонталаб буд. Ҳамеша бесилоҳ, аммо батадбир Баору нангу боному насаб буд. Ҳар он к-ӯ

Дуст

Дӯстон, хушбахт бошед, Дар ҷаҳон бо ёри хушгил! Дӯстон, хушвақт бошед, Дар дили ёрони хушдил! Ҷои ожанги руху чини ҷабин Рӯзҳои неки худро бишмаред.

Шеърҳои ошиқӣ аз Лоиқ Шералӣ

Бимон, то дар дили покат дили ман ошён монад, Бимон, дар чашмҳои ту ҷавониям ҷавон монад. Ту бо он ҳусни оламгир аз олам чӣ

Шеъри Бародарам

Чу хонам шеърҳои тозапардоз – Ба ранги нав ҳама такрори пешин, Бигӯям, – офарин бодо ба Хайём, Ки беподош гуфт абёти рангин! Чу хонам

ЗАМИНИ ФУРУШИ

Бисёр саворагон бидидам, К-аз фахр ба арш мерасиданд, Биншаста ба рӯи зини заррин, Аз синаи Моҳ мемакиданд. Бо дасти амонати «худоӣ» Аз домани Зӯҳра

ҶАШНИ ҲАЖДАҲСОЛАГӢ

Шеър барои зодруз Кӣ аз модар ду бор таваллуд шудааст? Кӣ ду бор кӯдак будааст? Кӣ ду бор ба ҳаждаҳ даромадааст? Нестӣ нахли дубар,

ШЕЪРИ НАВ

Бахшида шудааст ба Мӯъмин Қаноат Шеъри нав бархост ҳамчун одами нав, Ҳамчу тифли инқилоб Бо саволу бо ҷавобу бо хитоб. Захмҳои пушти Айнӣ сатрҳои

МАРО ЯК ФОЛ ЗАН, ЭЙ ЛӮЛИДУХТАР

Маро як фол зан, эй лӯлидухтар, Ки сарфолӣ диҳам ин ҷону ин сар. Маро як фол зан, бахти маро ёб, Ки чун рӯи ту

СУРУДИ МЕҲНАТ

Чӣ гум кардӣ, ки меҷӯӣ саҳар то шом дар саҳро? Ҷавонӣ? Гармии дил? Гармии даст? Ва ё гум кардаӣ ангуштари мероси модарро, Ки меҷӯӣ

КИТОБИ САНГИН

Шеър барои санги мазор навишташуда.  Ба рӯи санги қабри хоксоре Чунин ҳак гашта байти обдоре: «Маро бо хоҳиши ман н-офариданд, Вале бо хоҳиши худ

ДОСТОНИ ДАСТҲО

Ҷӯяҳо монанди чини рӯи деҳқон, Пунбаи бишкуфта ранги мӯи деҳқон, Пунба хандон, домани саҳро шукуфон, Чун дили поку ҳақиқатҷӯи деҳқон. Куртаи алвон ба қадди

Муҳаббат чист?

Муҳаббат чист? – мепурсидӣ аз ман, Шаби бемоҳ буду беситора. Садоят буд ларзону шикаста, Нигоҳат – шӯълаи алмоспора. Ту мегуфтӣ муҳаббат макру фанд аст,

Хок

Ҳар чӣ арзон бошад, онро дар масал «Мисли хок арзон» бигӯянд одамон. Хок бисёр аз тамоми ганҷҳо, Ганҷҳое, ки дар ӯ бошад ниҳон. Чун

ТОҶИ АРӮСӢ

Ба сарат тоҷи арӯсӣ шаби тӯй, Пеши пою қадамат гул мерехт. Қул-қули шишаи май бар гӯшат Гӯиё чаҳ-чаҳи булбул мерехт. Байни ҳавлӣ чу шарори

ТУ БОШИЮ МАНУ ИН КӮҲСОРОН

Ту бошию лаби дарёи кӯҳӣ, Ҷавонию хумори ношикаста. Ту бошию бари домони саҳро, Бароят гул бичинам даста-даста. Бари домонат аз шабнам шавад тар, Ба

КАБӮТАРҲО

Даруни номаат ҷуфти кабӯтар, Даруни номаат расми диле буд, Даруни номаат барги гули тар Фурӯзон чун забони машъале буд. Кабӯтар номаи секунҷа мебурд, Ба

РОҲИ ҚУЛЛАҲО

Ҳар кӣ хоҳад бар баландиҳо барояд босубот, Ҳар касе хоҳад гузорад по ба тори қуллаҳо, Дар раҳи пурпечухам сӯи фарозиҳои кӯҳ Мекунад таъзим доим,

ДЕҲҚОНИ ХОКПОШ

Ба омоче, ки мероси худоист, Замини бандагиро карда шудгор, Гузашт ӯ сарҳади бечорагиро, Ба бахту бо замин шуд ҷовидон ёр. Зи даст омочро ҳаргиз

СУРУДИ ИФТИХОР

Ба рӯи ин замини беканора На шахси аввалин, на охиринам. Шуои моҳро аз чоҳ ёбам, Гули хуршедро аз хок чинам. Ба марги дӯстон гирям

ДУХТАРИ РУС (РУСТОӢ)

Нарафтӣ ҷанг мисли духтари рус, Набастӣ захмҳои аскаронро. Накардӣ сила бо дастони нармат Сари аз тир маҷрӯҳи ҷавонро. Валекин андаруни номаи худ Фиристодӣ ба

ОДАМИ ХОКӢ

Ахтарони фитода аз афлок Бори дигар ба осмон н-оянд. Сарнагун уфтода аз гардун, Гӯшаеро зи худ наороянд. Лек инсон равад чу бар гардун, Пеши

ҶОГАҲИ ХОЛӢ

Ҷогаҳи холист чун тирдони холӣ, Тир аз он рафта кайҳо бар нишон… Ҷогаҳи холист пур аз қаҳрамон, Пур зи ёду ёдгори қаҳрамон. Буд як

КИШТИИ ФАРДО

Шаҳр ҳамчун киштие дар рӯи баҳр Ҷовидонӣ лангар афкандаст дар баҳри ҳаёт. Пойдевораш на аз оҳан, на аз фӯлод, Балки аз ҷавонист. Кӯчаҳои тахтафарши

ШЕЪРИ МӮЙСАФЕДОН

Баҳор ояд, чу вақти кишт ояд, Замин ҳамчун дили ошиқ биҷӯшад. Ҷавону пир баҳри ҳосили нав Саҳар то шом дар саҳро бикӯшад. Нахустин донаро

БА ЧАШМИ ТУ

Гузаштам аз раҳу бероҳаҳо, аз кӯҳу дарёҳо, Зи даштистони бедоду зи бефарёд саҳроҳо. Гузаштам бе ту шабҳо кӯчаҳои ширгуни ____________________Каҳкашонро, Ту будӣ муҳраи ҷонам.

ДУМБУРА

Реза-реза медавад асп, Аз ҳаво намреза мерезад ба рӯю чашмҳояш. Мешавад ҳар тори ёлаш шаддаи зебои марҷон. Рӯи зин биншаста як зебоҷавон, Ҷомаи домодӣ

КӮҲИСТОН

На масҷид монда, на минбар, ___________________ҳама вайронаву абтар, Намеояд дигар бар гӯш овози азонхоне. Ба тоқу бар равоқи хонақоҳи бехудо холӣ Кабӯтарҳои саҳро мекунанд

ЧАРОҒАТРО ФУРӮЗОН КУН

Ба ту ошиқ шуданду роз гуфтанд, Суханҳои ҳавоӣ гуфта рафтанд. Чу диданд ошёни ту баланд аст, Ба пастиҳои дигар раҳ гирифтанд. Надонистанд дунёи дилатро,

БАЧЧАГӢ ШЕЪР

Суруди яккафарёди шабонгоҳии хирманкӯб Ба гӯшам мерасад аз дуру дилро медиҳад ковиш. Дилаш монанди саҳро бекарон асту саховатманд, Садои навҳадораш бар дилам илқо кунад

ШЕЪРИ ЗИНДАГОНӢ

Зиндагӣ ҷорист чун рӯди равон, Ҳам ба сӯи дашти бирён, ҳам ба сӯи гулситон, Кафки мавҷаш ҳамчу риши мӯйсафедон Пур зи асрор асту пур

Сайди маъни

Ман он сайёди гӯлу сода будам, Ки ту чун моҳӣ лағжидӣ зи дастам, Тамоми рӯз биншастам ба соҳил, Ба уммеде, ки бозоӣ ба шастам.

АҚРАБАКҲОИ СОАТ

Ақрабакҳои соати дастат Соате баъд рӯ ба рӯ оянд. Баъди саргаштагии кӯтоҳе Боз оянду роз бикшоянд. Ақрабакҳо чу рӯи ҳам оянд, Аз ҳасад гӯӣ

ЭЙ ҶАВОНӢ

Мекунӣ шаккокию густохиҳо Бо худоёни замину осмон. Мехурӯшӣ, меситезӣ, Мекушоӣ роҳи худро Дар миёни ин ҳама пасту баландии ҷаҳон. Ҳамчунон Шаддод, ки сӯи худо