Аввал Архив

БОБОЯМ ОМАД

Аз деҳаи дур Як олами нур Бобоям омад Ҳай-ҳай хуш омад! Ҳамроҳи бобо Ба хонаи мо Бӯи хуши боғ Ҳавои айлоқ Шамоли адир Садаҳои

БАҲРОН ГУЗАРОН

Навбаҳори навҷавонӣ бигзарад, Гулафшони зиндагонӣ бигзарад. Аз баду неки ҷаҳон огоҳ бош, Неку бад ҳам ногаҳонӣ бигзарад. Меҳрварзии ҷавонӣ хуш бувад, Чун хаёлт осмонӣ

ТОҶИКИСТОН

Тоҷикистон фазли ту ганҷинаам, Маърифат аз меҳри ту синаам. Лаҳзае пеш ояндам гар зулмате, Руйи хуршеддии ту оинаам. Мисли гул ҳасти ба чашмам субҳидам,

ДИЁРИ ВАҲДАТ

Гулхандаи мо баҳори Ваҳдат бошад, Лабхандаи мо нисори Ваҳдат бошад. Моем, ки дӯстдору ҳаст пешаи мо, Ин шева зи ифтихори Ваҳдат бошад. Дардест агар

Фарҳанг

Ҷаҳон гардиш кунад аз рои фарҳанг, Сарашро афканад дар пои фарҳанг. Расад аз худкушӣ то худшиносӣ, Башар аз қудрату маънои фарҳанг. Зи куфристон барад

Санои истиқлол

Хумоюн бод итиқлоли тоҷик, Дили аз фахр молмоли тоҷик. Паёми сабз орад кафтари ишқ, Ба гӯши миллати хушфоли тоҷик. Ҷаҳони тоҷикон ранг дар ранг,

Дуруд

Эй ҳамватанон, ҷони ману ҷони шумо, Дасти талаби ман асту домони шумо. Наврӯзи нигоҳатон баҳорам орад, Рӯяд гули меҳр аз шабистони шумо. То омадани

ДАР ВАСФИ ШАҲРИ ДУШАНБЕ

Ҷавҳари чун бирасидам ба ҳамин шаҳри бузург, Олами дидаму шуд хотири ман хурраму шод. Даҳр чун доира ин шаҳр бувад маркази нур. Ё худ

НАСИҲАТИ МОДАР

Модарам мегуфт доим вақти хоб: «Хоб кун, албатта, бо паҳлуи рост! Он ҳама коре, ки ният мекунӣ, Сар бикун бо қувваи бозуи рост. Нонро

БАРОИ ҶАВОНМАРДОН

Хушо, эй модари покизагавҳар, Зи доманат накӯфарзанд овар. Тасалихонаи фарёди кӯдак, Лаби домони поки тӯст, модар. Ба шамъи ҳар ду чашмат чун фаришта Бисози

Лучщие рубаи от Омара Хаяма

316 Мо луъбатаконему фалак луъбатбоз, Аз руи ҳақиқате на аз руи мачоз. Бозича ҳамекунам бар натъи вучуд, Афтем ба сандуқи адам як-як боз. 317

Маънии зиндагони

Ҳайфи он умр, ки дар ғафлату исён гузарад, Ҳайфи он рӯз, ки бе лаззати имон гузарад. Ҳар ки ҳам ҷону ҳам амвол ба дунё

Давраи Пири

Эй Худо, умрам ба пирӣ мерасад хорам макун, Ризқу рӯзиям бидеҳ пеши кассе зорам макун. Навҷавонӣ рафт, омад давраи қоматхамӣ, Пирӣ худ афгор бошад,

Шеър дар бораи Зиндаги

Зиндагиро роҳ гуфтам чоҳ будаст во дареғ. Ҳосили буду набудаш оҳ будаст во дареғ. Орзу кардам ки ман бо ханда созам зиндагӣ. Хандаамро гиряҳо

ДАР ШАБИ БОРОН

Ин шаби туршрӯйи боронӣ Кулбаи модарам ба ёд омад. Боми ӯ мечакад зи боронҳо, Дар дилам оламе ба дод омад. Дар чунин кулбаи фақирона

ҚАСИДАИ МОДАР

Сад ҷону дил фидои як муддаои модар, Фатҳу кушоиш орад дасти дуои модар. Бишнид гар садоям дунёи сахтгӯшон, Ангезаест шояд аз аллаҳои модар. Гар

ДАР САРИ ГӮР

Ҷашни фарзандони худ нодида рафтӣ, модарам, Донаи барчошро ночида рафтӣ, модарам. Пеш-пеши наварӯсу дастаи машъал ба даст Шодмон, пирона норақсида рафтӣ, модарам. Ном мемондӣ

ДИДГОҲИ ХОТИРА

Ба чашми нимбедорат, ба рухсори гули норат, Ба ҳар як пилтаи абрӯ, ба обу тоби гесӯят, Ба лабҳои гулобиранг, гашти қадди дилҷӯят, Бубахшидам ҷавониро,

МОДАРҶОНАМ

Роҳату оромии мо, Пухтагарии хоми мо, Хуш зиҳӣ бо номи мо, Модарҷонам-модарҷон. Некӯтарини олам, Дилҷӯтарини олам, Хушрӯтарини олам, Модарҷонам-модарҷон.

ҶОМАИ ГАДОӢ

Чу ман бар арсаи ҳастӣ қадам мондам, Ту бо уммеди бисёре Дари ҳар хонае рафтӣ. Гадоӣ кардӣ аз ҳар хонае як пора газворе –

Афсонаи «Ҳасан зад»

Аҳмаду Йӯлдош Ҳасан, Фотима, Дода ба дарси худашон хотима. Ваҷдкунон ҷониби саҳро шуданд, Рафта ба боғе ба тамошо шуданд. Сояи беду лаби ҷӯ, пеши

САЙДИ МОҲӢ

Аз барои халқ асло накардам кори соз, Шуғл варзам дар лаби Кофарниҳон соли дароз. Тӯри афғонӣ ба китфам сайди моҳӣ мекунам. Меравам бо шавқи

Аз илм маълум нашуд

Ҳаргиз дили ман зи илм маҳрум нашуд, Кам монд зи асрор ки маълум нашуда, Ҳафтоду ду сол фикр кардам шабу руз, Маълумам шуда, ки

Хама якчоя бишавед!

Онон ки куҳан буданду онон ки наванд, Ҳар як паи якдигар якояк бишаванд, Ин мулки ҷаҳон ба кас намонад ҷовид, Рафтанду равему боз оянду

На туву на ман

Асрори азалро на тудониву на ман, В-ин ҳарфи муаммо на ту хонниву на ман, Ҳаст аз паси парда гуфтугуи ману ту, Чун парда биафтад,

ПОРАХӮР

Нағмаи бисёр дорӣ, порахӯр, Ростӣ, чун аждаҳорӣ, порахур. Ҳар касе гӯяд салом аз эҳтиром, Аз кафаш умедворӣ, орахӯр.   Дасти худро гар барад сӯи

НОНУ НАСИБ

Куҷо рафтанд, эй модар, Куҷо рафтанд кафтарҳои навболу парат, модар, Куҷо рафтанд фарзандони навдилдодаат, модар? Бисоти тӯй меандӯхтӣ, Баҳри арӯсонат Садаф меҷустию гарди хазина,

РӮҲИ НЕҲРУ

То ки баъди марг ҳам туғён кунад, Шӯраду бистезаду ҷавлон кунад, Дар фазои осмон бошад муқим, Дар дили баҳри дамон бошад муқим, Сайр созад

АНДЕШАҲОИ МӮЙСАФЕД

Ҳаётам рангубӯе дошт, дар дил навбаҳорам буд, Нигоҳам ҷустуҷӯе дошт, дар паҳлӯ нигорам буд. Биҳиштам буд дар оғӯш аз дидори маҳбубон, Гаҳе бечиз будам,

ҒАЗАЛҲО Модар

Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст, Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст. Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон

ҲАСРАТ

Ту дигар ба пешвозам дами дар намебаройӣ, Ту дигар ба лаҳҷаи худ бари ман намесаройӣ: «Писари азизам омад, Писари ғазалнависам омад». Ту дигар наметавонӣ,

МАРҲАБО, ПОИ МУБОРАК!

Марҳабо, чашми ту олу, нигаҳи дӯстписанд, Марҳабо, мӯи маҳинбофта, мижгони баланд, Марҳабо, дасти кушоди ба сахо бемонанд, Марҳабо, ду бари рухсораи нобӯсида! Марҳабо, ҳалқаи

АЗ ДОДОМ

  Ман гули додом, Булбули бобом, Ман қанди додом, Пайванди бобом.   Ман шери додом, Панири бобом. Ман ҷони додом, Хонадони бобом.  

Бузак

Ҷигӣ – ҷигӣ бузи ало, Эй бузаки чарси бало. Ду шохи тези ту аҷиб, Риши дарозӣ ту базеб, Биё – биё, ҷигӣ-ҷигӣ. Ҷӯшам туро,

Хаям Омар — рубаи на таджикском языке

300 Бо ёр гар орамида боши ҳама умр, Лаззоти чаҳон чашида боши ҳама умр. Ҳам охири кор рафт бояд в-он гаҳ, Хобе бошад, ки

Умари Хаём — Рубоиёташ — 3

156 Он косагаре, ки косаи сарҳо кард, Дар косагари санъати худ пайдо кард. Бар хони вучуди мо нагун коса ниҳод, В-он косаи сарнагун пур

ДАРДИ БЕДАВО

  Эй шиша, зиҳам чи гунна бе ту, Дар васфи ту манн тарона дорам. Бар гардани борикат ҳамеша Ман бӯсаи ошиқона дорам.   Рӯзе,

МОДАРИ БЕЧОРА

Дар миёни кӯҳсорон Бо навои обшорон, Бо сафои чашмасорон, Бо суруди боду борон, Бо дуруди навбаҳорон Ҷон ато кардӣ маро, Ҷон ато кардию худро

АРЧА

Дар гирди арча Ман шеър хондам. Дар рақсу бозӣ Ақиб намондам.   Кӯлворӣ худро Даррав кушод ӯ. Хирсаки аҷиб Тӯҳфа бидод ӯ.

МОДАРАМ, ЭЙ МОДАРИ ДУНЁНАДИДА

Рӯзҳои шоду беосебамон буд. Як дарахти себамон буд. Зери боли шохҳояш ҷойгоҳи хобамон буд, Нонамон буд, обамон буд. Модарам дар ҷода мегашт, Хушқаду озода

ТОҶИК

Сар бар фалак бисоям аз ифтихори тоҷик, Шодам, аз он ки ҳастам ман аз табори тоҷик. Эъҷоди субҳ орам бар ин дили шикаста, То

ЗАМИНИ БОРИ АВВАЛ КИШТ ГАРДИДА

Замини бори аввал кишт гардида, Ба дунё чашм медӯзад ба мисли кӯдаки навзод. Туро, эй марди деҳқон, бар сари гаҳворааш дида, Гаҳе механдаду гаҳ

РОҲНИШИН

Дар сари роҳ аст гӯрат, Модари ғамкуштаи ман, Шеъри дарду оҳи ҷонам, Байти хуноғуштаи ман. Бигзаранд аз паҳлуи ту мардумон Гоҳ боло, гоҳ поён,

Умари Хаём — Рубоиёт 5

190 Бо ин ду-се нодон, ки чунон медонанд, Аз чаҳл, ки донои чаҳон эшонанд. Хар бош, ки онон зи хари чандонанд, Хар, к-у на

МО ҶАВОНИИ ҶАҲОНЕМ

Ҷумла як тан гашта мо бархостем, Баҳри ҳифзи навҷавони ҷаҳон. Ҷумла як тан гашта, мо бархостем, То намонад ҷангро ному нишон. Дӯст медорем ом

ОБИ ВАРЗОБ

Обаки варзоб Зам-зама дорад. Савти дилорош Шодӣ биёрад.   Кабки хиромон, Қаҳ-қаҳа дорад. Савти хушилҳон Бар ҳама форад.

МУНОҶОТ БА МОДАР

Мӯйҳо даққиву рӯмоли сиёҳ, Ғабғаби пурчину абруи дуранг, Эй дареғ, ангуштҳо чангак шуда, Зиндагӣ аммо раҳо гашта зи чанг… Об меояд зи чашми обрав

Шеърхо барои санги мазор аз Лоик Шерали

ДУБАЙТИҲО — МОДАР Аё модар, мадори ман ту будӣ, Гули аввалбаҳори ман ту будӣ. Нахушкад чашмаи шеъру сурудам, Зи бас сарчашмадори ман ту будӣ.

Модари меҳрубони ман

Ҳар саҳари чу офтоб Аз ҳама пештар зи хоб Чашм кушода, сӯӣ ман Мекунад инчунин хитоб “Рӯз шудаст Азизҷон Хез зи мактабат намон” Бо

Хайём, зи баҳри гунаҳ ин мотамат чист?

Хайём, зи баҳри гунаҳ ин мотамат чист? В-аз хурдани ғам фоида бешу кам чист? Онро, ки гунаҳ накард, ғуфрон набувад, Ғуфрон зи барои гунаҳ

Тӯҳматчӣ (Тухматчи)

Мисли одами бадард, Тӯҳматчие хоб накард. Қаламашро тез намуд, Дафтари тӯҳмат кушуд. — «Мудири мо ҷӯрабоз», Як ҷӯрааш қаддароз, Қади дигарӣ кӯтоҳ, Меравад оҳиста

Ахтари осмон

Чу афтад ахтаре аз боми гардун, Чунин ёбам, ки афтод ахтари ман. Дарахти пир чун афтод вожун, Бигӯяд фоли ҳоли модари ман. Чу роҳе

Макун фикри фардоро

Чун уҳда намекунад касе фардоро, Ҳоли хуш кун ту ин дили шайдоро, Май нуш ба нури моҳ, эй ёр , ки моҳ Бисёр барояду

РАВ КУНУН ДОРУ БИЁР

«Монтиёри номӣ» — и қишлоқи мо, Менамояд ҳар гаҳе хоҳад мақом. Ӯ ба ҷои хизмату кори накӯ. Месарояд ин сурудашро мудом:   «Монтиёрам, монтиёрам,

Ифлосии дил

Ғараз он ҷо, ки бор бикушояд, Дўстиро маҷол танг ояд. Рахт бандад зи дил вафову вифоқ Хона гирад ба сина буғзу нифоқ.

ПАРАСТУҶОН

Парастуҷон, парасту Чи гуна хушпараст-ӯ! Чи гуна беғубор аст, Чу духтари баҳор аст.   Аҷаб накӯсиришт аст, Чу мурғаки биҳишт аст. Нигар намуди нағзаш,

Модар — Барои санги мазор

Бар мадфани модарам чу гул бигзорам, Ман мӯйи сафеди хешро бишморам. Чун панҷаи хуршед сарам бинвозад, Аз панҷаи нарми модарам ёд орам. Ёрон ҳама

Турки дилрабо

Дил ошиқи чашми масту турконаи туст, Ту шамъиву олам ҳама парвонаи туст. Чону дили мо ошиқу девонаи туст, Ту хонаи дил шудиву дил хонаи

КУЛОҲ ВА АСАЛ

Писарам Гев, ба синни даҳ сол, Рӯзе аз мактаб омад хушҳол. Бо худ оварда буд ӯ як дафтар, Номаш «Афсонаи халқи Ховар». Хандае карду

ХАЗОН

Хазон мерӯфтӣ он рӯз, эй модар, Хазон мерӯфтӣ аз пешгоҳи кулбаи фартут. Хазони умр аз аҷзои ту мерехт, Хазон мерӯфтӣ… Гарчи хазонрези ҳаётат буд.

БА МОДАРАМ

Ба кунҷи сандалӣ биншаста шабҳо,модари пирам, Ту шояд ҷомаи домодӣ медӯзӣ ба сад ният, Ки рӯзи тӯй дида бар қади ман, бишканӣ армон, Бубинӣ

ДАР АЛОМАТИ МАРДИ НОДОН         

Шуд  ду  хислат  марди  нодонро  нишон: Сӯҳбати  сибёну  рағбат  бо  занон.

ХАМӮШӢ ВА САХОВАТ

Ҳосил   ояд  чор  чиз  аз  чор  чиз, Ёд  гир  ин  нуқта  аз  ман,  эй  азиз. Хомӯширо  ҳар  кӣ  созад  пешае, Гардад  эмин,  набвадаш  андешае.

Наъти  саидулмурсалин  саллалоҳу  алайҳи  васаллам

Шукри  ҳақро , ки  пешво дорем, Пешвое  чу   Мустафо  дорем. Меҳтару  беҳтару  гузини  ҳама, Сарвару  хотиму  нигини ҳама. Ӯ шариат  баён  кунад  моро, Ӯ 

ТУ ОЗОДӢ МАГАР, ЭЙ ЗАН?

Ту озодӣ магар, эй зан? Зи худ шодӣ магар, эй зан? Туро озод кард Уктабр Зи банди ҷаҳлу зулму ҷабр, Вале аз зулм вораста,

ДУХТАРИ ХАЛҚИ ДАЛЕР

Дар набарди зиндагонӣ духтари халқи далер Дар Корея муддате ҷангид, охир шуд асир.   Дасту по бастанд маҳкам душманонаш бо сутун, «Ҷанг кун бинем!»

ХОҲАМАТ РӮЗИИ ПАРОКАНДА

Хоҳамат бахт, бахти поянда, Қисмати бобарору рангине. Хоҳамат ризқи бас пароканда, Ки варо ҷӯиву ҷаҳон бинӣ. Хоҳамат бахтбони бономус, Ҳамчу худ ғамшарику созанда. Хоҳамат

ОШИҚ

Ҳазорон ҷон ба қурбон дора(д) ошиқ, Фидокорест, паймон дора(д) ошиқ. Фарози ҳафтгунбад кай писандад? Макон дар кӯи ҷонон дора(д) ошиқ. Ҳамеша ёди ҷонон аст

ЗАРАФШОН МЕРАВАД СӮИ БУХОРО

Зарафшон меравад сӯи Бухоро Зи кӯҳи Панҷрӯд, аз чашмасорон. Ба роҳаш ёдгорӣ монда ҷорист, Ба нафъи халқ зар афшонда ҷорист. Ҳаме ҷорист монанди ҷавонӣ,

ҚАРЗ

Ҷавониро ба ту ман қарз хоҳам дод, Ба уммеде, ки баргардонӣ бозаш, Ба рӯзи бекасиҳо дар ғуруби зору танҳоӣ. Ба рӯзи шодмонӣ ҷом деҳ

ДАР ЁДИ ШАРАФ

Оҳ, маҳзунам, ки дар айёми фатҳи осмон, Дар замоне, ки фалакпаймо ба сӯи Моҳ рафт, Шеъри ман аз сафҳае берун наёмад ҳамчу нақш, На

БАРФАК

Барфак борид шабона, Дар дашту боми хона. То саҳари, во аҷаб! Барфак борид ду ваҷаб. Рӯи ҳавлӣ сафед шуд, Сафед навдаи бед шуд. Зебо