Аввал Архив

Санги таърихгир

Чу Ансорӣ ба рӯи тахтасанге Навиштам чанд байти сӯзноке. На баҳри шӯҳратею ёдгорӣ, Фақат бар хотири як номи поке. Навиштам номи поки дилбареро, Пас

Аз хок аст

Хоке, ки ба зери пои ҳар ҳайвонест, Каффи санамеву чеҳраи чононест. Ҳар хишт, ки бар кунгураи айвонест, Ангушти вазир ё сари султонест.

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ

КАТИБАЕ ДАР ПУШТИ  ВОПАСИН АКСИ МОДАРАМ, КИ МУҲИДДИН ОЛИМПУР БАРДОШТААСТ Қиблагоҳам! Модари олампаноҳам! Дастҳо дар пеши бар дар пеши дар истодастӣ ҳанӯз. Аз дару

ДУРУДИ СУБҲ

Эй азизон, дар саҳаргоҳи умед, Бод равшан суятон роҳи умед. Бод Ҷоми Ҷам субӯҳии шумо, Баски аз авлоди Доруву Ҷамшед. Мардуми дунёст афзун дар

Умари Хайём — Рубоиёт — 3

139 Ҳар сабза, ки бар канори чуе будааст, Гуй, ки хати фариштахуе будаст. То бар сари сабза по ба хори наниҳи. К-он сабз зи

Умари Хайём — Рубоиёт-1

Дунё на мақоместу на чои чишаст, Фарзона дар у хароб авлотару маст, Бар оташи ғам зи бода обе мезан, З-он пеш, ки дар хок

ЗИНДАГӢ, БИНМО БА МАН РОҲИ САФЕД!

Духтаре рӯзе ба ман мактуб дод, Буд мактубаш муҳаббатномае. Буд арзи ишқи софе, эътиқод Бо забони коғазею хомае. Шарм карду рафт пас аз назди

ОШХОНАИ ВАЙРОНАЕ

Дар лаби оби равон, Дар қади роҳи калон, Дар маҳалаи Гулистон. Ҳаст як ошхонае,   Обаш лою ҷӯй ифлос, Рӯи катҳо бепалос. Ҷуммаки ҳар

ТАҚ-ТАҚИ ДАРВОЗА ШУД

Ногаҳон шаб тақ-тақи дарвоза шуд, Рӯ ба рӯям мошине, шуд. Мошини хушранги «Зил»-и наппа нав. Хонаи мо з-он пури харбуза шуд.   Ҳар гаҳе

СУХАНИ МАРДУМОНИ ОДДӢ

Ҷаҳонгирон боз ҳам ҷанг мехоҳанд, Аз шараф безоранд, нанг мехоҳанд. Мушти ҳамдастӣ маҳкамтар, ёрон! Ин сангҳои ваҳшӣ санг мехоҳанд.   Мо ҳама дорем ишқи

БУЛБУЛИ ХОНИШ

Сад барг хандон шудааст, Булбул ғазалхон гаштааст, Олам гулистон шудааст   Гулғунча чашмаш боз кард, Сад шеваю сад ноз кард, Аёми нек оғоз кард.

ВАТАН АСТ

Шаҳҷоизаи ягонаи ман Ватан аст, Шаҳномаи пурфасонаи ман Вата наст. Дар боғи ҷаҳон ҳазору як гул рӯяд, Садбарги пур аз ҷавонаи ман Вата наст.

Анори дона – дона

  (суруди чинакчиён)   Як дона гул ду дона, Анори дона дона. Мо омадем ба саҳро, Бригадир дар туйхона.   Дар боғи мо шафтолу,

МУРҒОБӢ

Эй мурғи нағзи обӣ, Дар обҳо чӣ кобӣ? Ман мурғи об ҳастам, Ба ҷон варо парастам.   Бистари гармам об аст, Болини нармам об

Хасту нест

Чун ҳаст зи ҳар чи ҳаст бод андар даст, Чун нест зи ҳар чи нест нуқсону шикаст. Ангор, ки ҳар чи ҳаст дар олам

Дарёб, ки умри рафтаро натавон ёфт

Чун булбули маст роҳ дар бустон ёфт, Руи гулу чоми бодаро хандон ёфт, Омад ба забони хол, дар гушам гуфт: «Дарёб, ки умри рафтаро

ТУӢ,  ТУ!

Дар байни нозанинон моҳи замон туӣ, ту, Дар олами муҳаббат меҳри ҷаҳон туӣ, ту.   Равшан намояд ин дар дилро фурӯғи ҳуснат, Ҳам нури

ВАТАН

Дар мағзи ҷону тан, Андар вуҷуди ман, Чун рӯди мавҷзан, Меҷӯшад ин сухан Ватан, Ватан, Ватан!   Хоку ҳавои ту, Обу самои ту, Сидқу

Умари Хайём — Рубоиёт 4

173 Аз ранч кашидаи одами хур гардад, Қатра чу қадаш ҳабси садаф, дур гардад. Гар мол намонд, сар бимонод ба чой, Паймона чу шуд

Ишку мухаббат чист?

Эй ишқ, эй тараннуми номат таронаҳо, Маъшуқи ошнои ҳама ошиқонаҳо, Эй маъни ҷамол ба ҳар сурате ки ҳаст Мазмуну муҳтавои тамоми таронаҳо Бо ҳар

ҲАФТОДУ ПАНҶ СОЛ ЗИ УМРИ МУБОРАКАШ

Ҳафтоду панҷ сол зи умри муборакаш Бигзашту боз ҳуши ҷавон аст ҳуши ӯ. Ҳафтоду панҷ чӯби ситам хӯрду хам нашуд, Пеши амири хоин мардона

ВОДАРЕҒ

Фасли гармӣ рафту боз омад зимистон, водареғ, Бедаву  силос н-овардам, водареғ. Ҳар куҷо буд сояи салқин бед он ҷо шудам, Коҳи хирманро наовардам ба

ВАРЗИШ

Яку дую сею чор, Дилҳои мо беқарор. Ба варзиши навбатӣ, Саф бастему тайёр.   Субҳидам хеста аз хоб, Худро диҳем обут об. Варзиш ба

ҲАҚҚИ МОДАРӢ

Эй дарахте, ки ман зи шохаи ту Гоҳу бегоҳ мевае хӯрдам, Ҳам зи чӯби туву зи сояи ту Баҳри ҳоҷот баҳрае бурдам, Пеши ман

Модарномаи Лоик Шерали

То ту будӣ, модарам, Хона пур буд. Сад ҷаҳон аз ҳикмати пирона пур буд. То ту будӣ, модарам, Мурғи диламро Ошёни меҳр з-обу дона

ҶАВҲАРИ ҲАСТӢ

Аз сари пистони ту сар мешавад шӯри ҳама, Аз сари дастони ту пайроҳаи дури ҳама. Аз дили ту сар шавад дарёдилӣ, Қобили сурат шавад

ИДИ ҲАҚИҚӢ

Дидам ба умри худ ман бисёр идҳоро, Ҷашни ҷулуси шоҳон, милоди анбиёро. З-он ҷашнҳо валекин як даста боз розӣ: Дорои кону фабрик, сармояву арозӣ.

ДОМОНИ МОДАР

Вақти тифлӣ, вақти роҳ омӯхтан, То наафтад, дошт ӯ аз домани ту. То намонад дасту пойи баста дар гаҳвора танҳо, Дошт ӯ аз домани

ВАЪДА

Сардори мо ба минбар, Баромад бо карру фар. Халтаи гапро кушод Ваъдаи бисёре дод: — Мо барои бачагон Созем боғи калон, Ҷояш ҳамворӣ бошад,

НАТОИҶИ  САХОВАТ

То  биёбӣ  аз  паси  шиддат  раҳо. Бош  пайваста  ҷамонмард,  эй  ахӣ, З-он  кӣ  набвад  дузахӣ  мардӣ  сахӣ. Дар  руҳи  марди  сахӣ  нури  сафост, З-он 

ЁДИ ЯК ҲАМСАБАҚИ МАРҲУМАМ

Ёд дорам, ки ба ангушти ишорат рӯзе Духтареро ба қади роҳ нишонам дода, Гуфтӣ: ваҳ, ошиқи ӯям, хабараш нест аз ин Меҳраш андар дилу

Моҷарои ҳаққи шир

Як пагоҳи бар сари домоди худ, Модари келин паи ҷанҷол бишуд: — Зодаам як духтари озодарӯ, Бе  қалину мол манн додам ба шӯ. Духтарамро

ФАҚИРИ БАРАҲНА

Ҳасти мову ту ҳама Хиркаи кӯҳна дар назар, Нақш ба нақш кардамаш Ҷумла зи пораи ҷигар. Нақше зи пораи ҳазин, Нақше зи ашку оҳи

Одати Ғалатӣ

Рӯзе хаёл карда, Рафтам ба сӯи Горгаз, Чун асбоби даркорӣ, Гирифтам печкаи газ Баҳри шинондани он Як моҳакак давидам, Як балони газашро Хеле гарон

ЧОРДАРД

Яке дарди бимонӣ зинда ё на, Яке дарди чӣ пеш ояд сари зо. Яке дарди чӣ хоҳад буд имрӯз, Яке дарди чӣ хоҳад буд

МАН ШУМОРО ЁД КАРДАМ, ДӮСТОН!

Хонаам холист, наздам дӯст нест, Дӯстон рафтанд дӯш аз назди ман. Ин шабам танҳо, надорам сӯҳбате Бо ягон ёру рафиқи хештан. Хонаам гӯр аст

АЛЛА

Хоб рав, нури ду чашмон, Хобидаст олам, Сабза, инсону ҳайвон, Мурғу моҳи ҳам.   Танҳо ҷуйҳо равонанд, Онҳо ширинзабонанд, То фарзандам бихобад, Алла! мехонанд.

КӮЛИ КӮҲӢ

Дода ҳарорат ба замин офтоб, Мекунад азбаски ҳамеша шитоб, Ташна зи ҳад монда гаҳе нисфи рӯз, Чашм кунад чор ба як коса об.  

БА МУНОСИБАТИ ШАСТСОЛАГИИ  ПАВЛО ТИЧИНА

То шунидам созашро тор ба тор, Ҷон гирифтам чун аз бӯи баҳор. Аз он дам хондам, такрор дар такрор, Бо завқ, байтҳои равонпарвараш.  

ОВОЗИ ОЗАРБОЙҶОН

Боз меояд ба гуш овози Озарбойҷон, Шодӣ орад нағмаи мумтози Озарбойҷон. Қудрати ҳизби Ленин бахшидаш ин имкон ки шуд, Кори Озарбойҷон эъҷози Озарбойҷон. Дасти

БА МӮСАФЕДОНИ ШАҲР ВА КОЛХОЗҲОИ ЛЕНИНОБОД

  Имрӯз дар ҳузури ҷавонони мӯсафед, Чандон хушам, ки ҳар нафасам ҳаст рӯзи ид. Шод он ки пешашон қадаре рози дил бигуфт, Хушбахт он

ВАТАНИ СОВЕТӢ

Маҳбуби  ҳама халқи ҷаҳон шуд Ватани мо, Уммеди ҳама беватанон шуд Ватани мо,   Чун сар нафарозему тафохур нанамоем? Шаъну шарафи одамиён шуд Ватани

БА ХИЗБИ РАХНАМОИ МО

Зи қалби поку рӯҳи пурҷилои мо, Дуруди мо ба ҳизби раҳнамои мо – Ба ҳизби коммунизм, ҳизби пурхирад Ки ақлаш оварад зафар барои мо.

Маро

Чу аз модар ба дунё омадам ман, Маро дар гоҳвора баста буданд. Сари гаҳвораам биншаста ёрон, Бароям номи лоиқ ҷуста буданд. Ду дасту пойи

ГУНБАДИ САБЗИ МАЗОРИ МОДАРАМ

Дар баҳорон бо ҳазорон мавҷи сабз – Гунбади сабзи мазори модарам, Зери боми гунбади ҳафт осмон Ҳар куҷо бошам, туро ёд оварам. Ёд орад

САНАДИ СУЛҲРО ИМЗО МЕКУНЕМ!

Мо пайравони афкори Ленин, Халқи шӯравӣ, халқи боидрок, Чун замини Сталинградро Аз бадхоҳи нопок мекардем пок, Он дам к-аз хуррам диёри Ленин Хасмро мерӯфтем

Киссаи Нух чу хамехони

. Мову маю маъшуқу сабуҳ, эй соқи, Аз мо н-ояд тавба (и) Насуҳ, эй соқи. То кай хони киссаи Нуҳ, эй соқи, Пеш ор

Рубаи Хаяма

333 Мурғе дидам нишаста бар бораи Тус, Дар пеш ниҳода каллаи Кайковус, Бо кала ҳамегуфт, ки афсус, афсус, Ку бонги чарасҳову чи шуд нолаи

Умари Хайёом — шеъру рубоиёт

207 Чонам ба фидои он, ки у ахл бувад, Сар дар кадамаш агар нихи, сахл бувад. Хохи, ки бидони ба якин дузахро, Дузах ба

Чистон №2

Кист он, ки рӯз то бегаҳ давид, Ошу нон баҳри шумо тайёр кард, То шумо дар мактаб омӯзед илм, Ҷумла кори хонаву бозор кард,

РАҲРАВИ ЗИНДАГӢ

Раҳрави роҳи басе дуру дароз, Раҳрави роҳи пур аз шебу фароз, Меравӣ ҷониби фардо нигарон, Хосиятхоҳ зи умри гузарон. Роҳи ту – роҳ суи

Чингилак му дори

Ин шимми васеъ дар тани ту танг афтод, Пӯшидани мӯди мо ба тани ту нанг афтод. Ҷингилак мӯ дорӣ, Мӯи хушрӯ дорӣ, Дар пушти

МАНУ ҶУРАҲОИ МАН

Мону   ҷураҳои ман Як деҳа  пур астем, Ману  ҷураҳои манн Хурдони  чирадастем.   Ҷое,   ки ҷойи  ёрист, Ҷойи мо бошад  он ҷо, Хурд магӯ,  

СУРУДИ МОДАР

Тифли гирёнам, калон шав, Дар ҷаҳон аз ман нишон шав, Достон шав! Достон шав! Ганҷи шаҳворам ту бошӣ, Бахти бедорам ту бошӣ, Дар ҷаҳони

МОДАР

Бӯйи ҷону бӯйи нону бӯйи пистон, Бӯйи гулҳои баҳори баччагӣ, Бӯйи шири гарми навдӯшида меояд зи дастони ту, модар. Дар рухат ожангҳо чун сатри

ЧАРОҒ

Рӯйи  ҷӯ, Сари кӯча, Боло дари кӯча, Сӯйи соҳил Сӯйи  боғ, Монд акоямм чароғ. Кӯчаи пур-пури  санг, Кӯчаи торику танг, Кӯчаи  пурчангу дуд, Нӯрони 

АРЧА

Бар арча нигар,  ситода  масрур Дар теғаи  кӯҳӣ осмонрас, Чун   мӯрии    боми хонаи аз дур Тобад  ҳама дам ба дида касс.   Ба қатраи

ДЕҲИ МО ҶОЙИ КОР АСТ

Деҳа надорад ором Аз  субҳ  то дари шом. Кори деҳа бисур аст, Дасти  ҳама бакор  аст: Яке  сӯйи пуштаҳо Рамара  барад чаро; Об яке 

Рафт

Чун кор на бар муроди мо хоҳад рафт, Андешаву чаҳди мо кучо хоҳад рафт? Пайваста нишастаем дар ҳасрати он-к, Дер омадему зуд мебояд рафт.

Бахти сахт

Чун мегузарад кор, чи осону чи сахт, Дар якдама орият, чи идбору чи бахт, Чун чои дигар ниҳодаме бояд рахт, Наздики хирадманд чи тобуту

Деву Пари

Чун диву пареру пору перор гузашт, Шодиву ғаму меҳнати бисёр гузашт. Имруз бад-он чи мерасад, хушдил бош, Ин низ чунончи омад, анор гузашт.

Дашту нагашт

Чун чарх ба коми як хирадманд нагашт, Ту хоҳ фалак ҳафт шумар, хоҳи ҳашт, Чун бояд мурду орзуҳо ҳама ҳишт, Чи мур хурад ба

Дуруст бишуст

Чун абр ба навруз руҳи лола бишуст, Бархезу ба чоми бода кун аҳд дуруст, К-ин сабза, ки имруз тамошогаҳи туст, Фардо ҳама аз хоки

Рузи нахуст

Чун омаданам ба ман набуд рузи нахуст В-ин рафтани бемурод азмест дуруст. Бархезу миён бибанд, эй соқии чуст, К-андуҳи чаҳон ба май фуру бояд

Гузашту нагзашт

Чун об ба чуйбору чун бод ба дашт, Рузе дигар аз навбати умрам бигузашт. Ҳаргиз ғами ду руз маро ёд нагашт, Рузе, ки наймадасту

Дунё чист

Чандин ғами молу ҳасрати дунё чист? Ҳаргиз диди кассе, ки човид бизист? Ин чанд нафас дар тани ту ориятист, Бо орияти орияти бояд бизист.

Дамест

Таркиби табоеъ чу ба коми ту дамест, Рав, шод бизи, агарчи ба ту ситамест. Бо аҳли хирад бош, ки асли тани ту Гардеву насимеву

Пиёла шикаст

Таркиби пиёларо, ки дар май пайваст, Бишкастани он раво намедорад маст. Чандин сару пои нозанинони чаҳон Аз меҳри ки пайвасту ба кини ки шикаст

Тараб бо зиндагони

То ҳушёрам, тараб зи ман пинҳон аст, Чун маст шавам, дар хирадам нуқсон аст. Ҳолест миёни мастиву ҳушёри, Ман бандаи он, ки зиндагони он

Дасту ба даст

То боз шинохтам ман ин пой зи даст, Ин чархи фурумоя маро даст бибаст. Афсус, ки дар ҳисоб хоҳанд ниҳод Умре, ки маро бе

Навишт рузи азал

То кай чароғи масчиду дуди куништ ? То чанд зиёни дузаху суди биҳишт ? Рав бар сари лавҳ бин, ки устоди казо Рузи азал

Хаём дузахи меган

То чанд занам ба руи дарёҳо хишт ? Безор шудам зи будпарастони киништ. Хайём, ки гуфт дузахи хоҳад буд ? Ки рафт ба дузаху