Аввал Архив

Харобӣ

Боз ову бубин, хоҷа, ки мо хона надорем, Лутфу карам аз хешу зи бегона надорем. Хар касс, ки занад санг, гуҳар пеш биёрем, Мо

Имшаб ту омадӣ…

Имшаб ту омадӣ… Имшаб ту омадӣ, Имшаб ту омадӣ ба раҳи рӯшани хаёл, Имшаб ту омадӣ ба навои ҳазини дил, Имшаб ту омадӣ ба

Модар ва Падар

Ба пири хидмати модару падар кун, Ҷавонию чунун аз сар бадар кун. Мазан таъна бар эшон аз дили сер, Ки гар ёби замон гарди

Гар ба ҷустан

Гар ба ҷустан ёфт гашти ёри мо, Ғайри Ҷуёи набуди кори мо. Гар шуди дидори у дидан ба хоб, Хоб ҷусти дидаи бедори мо.

Парчам

Парчами ту Тоҷикистон , ҷилвагар дар оли Сомон Рангҳои хушнамудаш хар куҷо бошад парафшон Чун фидои ҷони тоҷик , чун навои софи тоҷик Чун

Модар

Аё Модар ҷавониям бароят, Тамоми ҳастагиям аз бароят. Агар аз ман хатое рафта бошад, Бубахшо то ҷони ман осон барояд.

Ғам агар таркам кунад

Ғам агар таркам кунад Танҳои танзо мешавам Дуст агар ёрдам кунад Султони дунё ҳ мешавам

Бош

Бемори туам биё парасторам бош. Як бор давои дили беморам бош. Дар ҷустуҷӯи ту ёр ҷаҳонро кофтам. Биё ёрам бош ёрам бош ёрам бош

Машав ғамгин

Машав ғамгин бош ту сабрбардор Ҳамеша ин дили худро кави дор Машав маъюсу бечора ба ҳар кор Ки маъюсу бечора ҳаст нодор

Марав бар роҳи бад

Марав бар роҳи бад эй банда дар боло Худо дори Машав ба ҳар касе уммат Муҳаммад Мустафо дори Бикун шукронаву асло фикри хиёнатро Бихон

Фарзанд

Фарзанди дилбанду ширини модар, Садафу марвариди қалби модар. Нури чашму макон бар пиллики модар, Меваи қалбу меҳраш бар дилу ҷони модар. Модар меҳраш ба

Уст

Кӯҳу чаману дашту даман саннати Уст, Шабро ба саҳар давр задан саннати Уст. Ғофил ту чаро дар ин саро бехабари, Ҳар дӯстро ба дӯст

Ё Раб

Ё Раб, ғазабам накуни мабодо, Гар дар раҳи ишқ рафта бошам. Машғули хаёли ёр буда, Аз ёди Ту фориғ шуда бошам.

Табиб

Табиб, дармонбахши мардумони, Табиб, армонбахши ин ҷаҳони. Бишав пайрав ба Синои бузургвор, Ҳамеша шод мони , шод мони.

Мухаммад

Ассало эй бандаи поки Худо Эй Худо бар номи ту ҷонам фидо Ё Мухаммад Мустафо ҷонам расул Ин саломи бандаро бинмо қабул

Афғон

Мо бар сари минбар динар ҳеҷ ки надоштем Мо дусти худу бачата худро нашинохтем, Мо нон надоштем ҳеҷ коре надоштем, Меьмори раҳу хонаву ошное

Китоб

Он яке қадри китоб гумкардае , Дигаре боғу чаман гумкардае . Аз китоӣ гумкарда лек , Мерасад рузе забон гумкардае .

Модари Ман

Модари ман як зани тоҷик буд, Модари ман буду аз Лоиқ ҳам, Ҳамчу ҷоне дар тани тоҷик бу,д Баҳри ҳар тоҷик азизу муҳтара,м Хатти

Тоҷикистон

Тоҷикистон, Тоҷикистон, Хонаи дил, умри моён. Сурмаи чашмони ман ту, Зодгоҳи меҳри ман ту. Тоҷикистон,Тоҷикистон, Сарзамини бахтиёрон.

Даврони кӯдакии духтарии ман

Тифлию шашсолаги дар ёди ман. Чашм пушам волидон дар хоби ман. Шаш соли умри ман шодона буд. Чунки модар падарам дар хона буд. Шаш

Ба ҷони касон зинҳор махуред

Махур, гар туро ҳаст ҷон ҳушёр, Ба молу ба ҷони касе зинҳор, Ки зинҳорхора бувад тирарой, Накўҳида наздики халқи Худой! Ҳар он, к-ў ба

Ризои падару модар биҷўед

Бигардон зи беҳашматӣ рою рўй, Ризои падар в-они модар биҷўй! Бувад бар ту-бар ҳаққи эшон басе, Набошад чу эшон туро ҳар касе! Агарчӣ Худойи

Забуни занон мабошед

Рухи худ зи андуҳ зарирӣ макун, Ба дасти зан – андар асирӣ макун! Ҳар он, к-ў асири зани хеш гашт, Ҳама ҳашмату ҷоҳи худ

Бар мардуми сифла ранҷ мабаред

Мабар дил ба ишва ба чуну магар, Абар мардуми сифла ранҷат мабар. Ки сифла бувад беҳифозу сафиҳ, Наёбӣ хисолеву ло ҳусна фиҳ ! Бувад

Забуни занон мабошед

Рухи худ зи андуҳ зарирӣ макун, Ба дасти зан – андар асирӣ макун! Ҳар он, к-ў асири зани хеш гашт, Ҳама ҳашмату ҷоҳи худ

Бар занон эмин мабошед

Зи дасти занон чун хурӣ обу нон, Ҳазар кун, ки кажж аст ройи занон! Занонро набошад ба як зарра бок, На аз оташи тезу

Пирзанонро ба хона магузоред

Чу хоҳӣ, ки бебок бошад-т дил, Зани пир ҳаргиз ба хона маҳил, Ки аз пирзан кас набинад фараҳ, Ҷавон бо ҷавон, пир бо пир

Бо занон машварат макунед

Агар ташна бошӣ, ба фармони зан Махур обу бар оташат об зан! Ҳар он, к-ў занонро мусаххар шавад , Зи маѓзи харон маѓз чун

Ватанам

Ширинии ҳарфи даҳанам ҷон ватанам. Атри нафаси ҳар суханам ҷон ватанам. Номи ту бас аст агар радифи шеърам. То гирди фалак ноз кунам ҷон

Ошиқи

Саломи оташин аз ҷони ошиқ Барои духтарони шухи тоҷик Бимонад ҷовидон ин ошиқиҳо Борои ёри худ бошен содиқ

Ёрат

Ёрат ширин аст дар зиндагони роҳат кун, Гар заҳри бадан мезанад токат кун. Замбури асал ғайр асал заҳр дорад, Хурди асалаш ба заҳрашам тоқат

Ибтидо

Ибтидои зиндагонӣ модар аст, Сархати фазлу маон модар аст, Ҳомии сулҳу амонӣ модар аст, Ҳайкале дар ҷовидонӣ модар аст.

Ба тадбири кўдакон кор макунед

Агар бо дили ту хирад ҳаст ёр, Ба тадбири кўдак макун ҳеч кор! Дил аз ройи ҳар пиру кўдак битоб, Хато ҳам хато, гарчи

Нони худ хуред, сухани бад магўед

Чу дар хони худ нон хурӣ, бад магўй, Касеро ба айбе, ки бошад, маҷўй! Бувад нокасӣ гуфтани бад зи кас, Набошад писандида бар ҳеч

Зердастонро чўб мазанед

Зердастонро чўб мазанед Ба рух ҳар ки шуд пеши ту ҷойрўб, Нашояд бар ў захм кардан ба чўб! Дили зердастон маёзор ҳеҷ, Ки озор

Нон танҳо махуред

Нон танҳо махуред Чу Эзад диҳад мар туро нону ном, Махур, то тавонӣ, ту танҳо таъом! Бидиҳ нон ба мардум, бахилӣ биҳил, Ки нонгар

Девонаву аблаҳро панд мадиҳед

Ба оқил диҳӣ панд, бошад-т биҳ, Ба девонаву масту аблаҳ мадиҳ, К-аз ин ҳар се кас дур бошад хирад, Дили бехирад пандро нангарад! Ба

Аблаҳи модарзодро дору мадиҳед

Касе, к-аблаҳ аз модари хеш зод, Нашояд ба доруйи ў сим дод! На кори Худованд корест хурд, Қазои набишта нашояд сутурд! Ба гуфтори устоди

Бо бандагон ҷангу бозӣ макунед

Макун бозию ҷанг бо бандагон, Бипурс, ар надонӣ, зи донандагон, Ки банда фурўмояву дун бувад, Набошад чу озода, ҳарчун бувад! Касеро, ки аз нафси

Касе, ки хештанро нашояд, аз ў бипарҳезед

Касе, к-ў нашояд ба худ, чун сазад, Ки шояд ба ту, чун нашояд ба х(в)ад?! Писар, к-он нашояд ба фаррух падар, Набинад падар хуррамӣ

Аз ѓаммозон вафо маҷўед

Бувад дархури сад ҳазорон ҷафо, Ҳар он, к-ў зи ѓаммоз ҷўяд вафо! Ҷуҳуде, ки бошад варо зишт рўй, Бувад биҳтар аз мардуми ѓамзгўй !

Дар замини шўра тухм макоред

Замине, ки бумаш бувад шўразор, Дар ў тухм корӣ, наёяд ба кор! Ба тухму ба шўразамин бингарад, Касе, к-ў бар ин тар сухан раҳ

Бо газофгўён маншинед

Касе, к-ў занад лофу гўяд газоф , Макун гирди ў, то тавонӣ, тавоф, Ки аз лофзан кас набинад вафо, Баланд аст мар лофзанро қафо!

Бе ҳамроҳ ба роҳ маравед

Чу орӣ ба рафтан суви роҳ рўй, Аз аввал яке нек ҳамроҳ ҷўй, Ки ҳамроҳ бошад туро дастгир, Чу коре ба пеш оядат ногузир!

Ба ҳамсоягии подшоҳ хона магиред

Чу бошад хирад мар туро дастгир, Ба ҳамсояи мир хона магир, Ки мир арчи бошад ба ту некрой, Чу бадрой гардад, надорӣ ту пой!

Ба дуздон ошнойӣ мадиҳед

Ба дуздон магард, ошнойӣ мадиҳ, Ба колои эшон гувойӣ мадиҳ! Ба дуздон биёмехтан рой нест, Ки колои дуздон дилорой нест! Касеро, ки дуздӣ бувад

Дар хонаи туҳматзадагон машавед

Чу хоҳӣ, ки ҳаргиз набошӣ дижам , Манеҳ пой дар хонаи муттаҳам! Бари он, ки бадном бошад, мапўй, Ки олуда гардӣ ба монанди ўй!

Чашму забону даст нигаҳ доред

Чу хоҳӣ, ки шаккар хурӣ бекабаст , Нигаҳ дор чашму забону ду даст! Чу ин ҳар се бошад ба фармони ту, Бувад раста аз

Аввал ниҳол бишнонед, он гаҳ дарахт барканед

Аз аввал дарахти ҷавона бикор , Пас он гаҳ куҳанро ҳаме бар зи кор! Яке нонишонда, яке барканӣ, Бувад, бегумон, хештандушманӣ! Бад-ин ҳасбу ин

Ба худнониҳода тамаъ макунед

Ба чизе, ки ту ҷой нанҳодайӣ, Макун тамъ, агар марди озодайӣ! Накўҳида бошад бари халқ дузд , Бувад куштани дузд бар халқ музд! Ба

Харҷ ба андозаи дахл кунед

Чу дахлат бувад кам, макун харҷ беш, Ба андозаи дахл кун харҷи хеш! Макун харҷ даҳ-даҳ, чу дахлат нуҳест, Ки аз «нест» андар ҷаҳон

Ҷанги касонро ба хештан махаред

Ба худ боз ҳаргиз махар ҷанги кас, Бипардоз дилро зи кому ҳавас! Фариза набошад зи баҳри касон Ба худ баркушодан касонро забон! Касе, к-ў

Пой ба андозаи гилем кашед

Аз андоза бартар маниҳ пойи хеш, Хирадро нигаҳ дор бар ҷои хеш! Чу бархезӣ аз хобгаҳ бомдод, Ба худ дарнигар, то чи-т ояд ба

Фарзандонро пешаи некў биёмўзед

Биёмўз пеша ту фарзандро, Ба ҷон бозхар ин накў пандро! Гузида бикун пеша аз пешаҳо, Дилатро барӣ кун зи андешаҳо! Чу гўяндат, он гаҳ

Бо касе ситезаву лаҷоҷ макунед

Лаҷуҷӣ писандидаву наѓз нест, Лаҷуҷӣ ба ҷуз кори бемаѓз нест! Макун бо касон, то тавонӣ, лаҷоҷ Фузунтар макун пойи худ аз давоҷ ! Лаҷоҷ

Дар корҳо мудоро кунед

Мудоро ба ҳар кор кардан накўст, Чи бо зишт душман, чи бо хуб дўст! Чу ҳангоми тезӣ мудоро кунӣ, Зи хоки сияҳ мушки соро

Аз балои касон ибрат гиред

Салоҳи ҷаҳон гарчи пайванди туст, Балои касон ибратафканди туст! Балои касонро ба ибрат бибин, Сипоси Ҷаҳонофарин баргузин! Дилу сар тиҳӣ кун зи боди ҳавас,

Бар рехтаву сўхта ѓам махўред

Чу чизат шавад рехта, сўхта, Макун дидаро боз бар дўхта! Бувад чиз ҳар гаҳ, ки хоҳӣ ту низ, Чи суд аст ѓам хўрдан аз

Ба андўҳи касон шод машавед

Чу бинӣ касе баста дар банди ѓам, Макаш бар дили худ зи шодӣ рақам. Ба андўҳи ў шодмона машав, Ки пеш оядат ончунон нав

Ҷурагиам

Ҷурагиам бо сару сомон гузашт, Бо дусти неку меҳрубон гузашт. Дар ҷаҳон бисёр дидам дуст лек, Ҳеҷ як дустам набуд мислаш нек. Ин дустам

Газал

Ҳоҷати ман дар ду олам дидани руи ту аст, Як назар бар чеҳраи зебову дилҷуи ту аст. Ҳасрати дурӣ зи пешат зинда дар гурам

Тоҷикистон ба пеш(!)

Мо насли хушбахти замон обод созем ин Ватан, Бошем ҳамеша пешсаф дар маҳфилу дар анҷуман. Дар пешрафти мамлакат ҳастем бо ҳам дар канор, Дорем

Дунёро ба нодонӣ магзаронед

Ба нодонӣ – андар мапаймой роҳ, Ба бедонишӣ зиндагонӣ махоҳ! Мадиҳ умр бар бод, агар огаҳӣ, Ба хорию нодонию аблаҳӣ! Туро зиндагонӣ Худованди дод

Маргро фаромўш накунед

Чу манзил шинос ин ҷаҳони каҳун , Чунон дон, ки ҳар соъат ояд ба бун ! Ба сони яке корвонгоҳ дон, Бар ў ҷумлагӣ

Бар бало сабр кунед

Балое, ки пеш орадат чархи пир, Ба ҷуз сабр кардан набошад гузир ! Бувад баста бо ҳар ѓаме нозбоз, Ки баста-ст бо ҳар нишебӣ

Хурсандӣ пеша гиред

Ба чизе, ки додат Ҷаҳонкирдигор, Дилатро бад-он дода хурсанд дор! Зи бешӣ бувад ҷони мардум фигор, Чӣ биҳтар зи хурсандӣ, ай хуб ёр?! Зи

Мерафт

Ҳамегуфт ин калому пеш мерафт Ки аз ҳарвақта гуйӣ беш мерафт. Валекин гар риёкоре ҳамедид Зи нав бар захми ӯ як неш мерафт. Ватандорӣ

Ба ҷавонон

Ба худ ва ҳамсолон Ало, эй наслҳои тозаайём, Хитобе бар шумоён дорам имрӯз. Аё фарзандҳои давру даврон, Саволе дар миён бигзорам имрӯз. Хитоби ман:

Ман дур

Ман аз ту дураму дур. Ёди ҷудои меорам ба зур, Манам гунаҳкори зору зур. Пас чаро туи зи Ман дур,

Зиндаги

Зиндаги бо як дам мегузарад. Дамхо аз пайи хам мегузарад, Эй бехабар зи хоб бедор шав. В агар на Ин дамхо бе Самар мегузарад,

Хештанро ба ростӣ маъруф кунед

Чу аз ростӣ номи ту шуд баланд, Ду пойи дурўѓ андаровар ба банд! Ба ҷуз ростӣ, то тавонӣ маҷўй, Ки раста шавад мардуми ростгўй!

Камозориву бурдборӣ пеша кун

Чу равшан шавад ҷонат аз доду дин, Камозориву бурдборӣ гузин ! Камозор мардум бувад камзиён, Бувад шодмона ба ҳар ду ҷаҳон! Аз озори мардум