Аввал Архив

Пеш аз ману ту

Пеш аз ману ту лайлу наҳоре будаст, Гарданда фалақ низ ба коре будаст. Зинҳор қадам ба хок оҳиста ниҳи, К-он мардумаки чашми нигоре будаст.

Умр бо хуш-хуш гузашт

Бисёр бигаштем ба гирди дару дашт, Аз гаштани мо кори чаҳон нек нагашт. Хурсандам аз он, ки умри ман бо ҳама ранч, Гар хуш

Бодаи ишрат маст

Бар каф ман лаълу зулфи дилдор ба даст, Бар тарфи чаман кунам ба иқбол нишаст. Май нушаму аз даври фалақ нандешам, То он ки

Бода бидех

Бархезу бидеҳ бода, чи чои сухан аст, К-имшаб даҳани танги ту рузии ман аст. Моро чу руҳи хеш ман гулгун деҳ, К-ин тавбаи ман

Хуш аст ва нест

Бар чеҳраи гул насими навруз хуш аст, Дар саҳни чаман дилафруз хуш аст. Аз дай, ки гузашт, ҳар чи гуй, хуш нест, Хуш бошу

Нахуст

Бартар зи сипеҳр хотирам рузи нахуст Лавҳу қаламу биҳишту дузах мечуст, Пас гуфт маро муаллим аз рузи нахуст «Лавҳу қаламу биҳишту дузах бо туст»

Гар ҳаст

Ба мутрибу май хурсириште гар хаст , Бо оби равону лаби киште гар ҳаст. Беҳ з-ин матлаб, дузахи беҳуда матоб , Ҳаққо, ки чуз

Ману туст

Ин мазрааи гул, ки куништи ману туст, Рузе ду-се дузаху биҳишти ману туст. Он куза, ки имруз бад он хурди об, Якчанди дигар қолаби

Дили дастурест

Ҳар косаи май, ки бар кафи махмурест, Рухсораи мастеву лаби мастурест. Ҳар қуза, ки обхурдаи муздурест, Аз дидаи шошохеву дили дастурест.

Будааст

Ин куза чу ман ошиқи зор будааст, В-андар талаби руи нигоре будааст. Ин даста, ки дар гардани у мебинӣ, Дастест, ки бар гардани ёре

Дунё аст

Ин куҳна работро, ки олам, ном аст, Оромгаҳи аблақи субҳу шом аст. Базмест ки вомонандаи сад ҷамшед аст, Қасрест, ки такягоҳи сад Баҳром аст.

САБЗАИ БАҲОР

Ихтиёри ту ба дасти мани дилбохта нест, Дили ту, дилбари ман, байти худам сохта нест, Алами бахти ту бо дасти ман афрохта нест, З-ин

Нафас ва Хавас

Ей марди хирад, ҳадиси фардо ҳавас аст, Дар даҳр задан лофи суханҳо ҳавас аст, Имруз чунин ҳар, ки хирадманд кас аст, Донад, ки ҳама

Ба даст

Ей май, лаби лаъли ёр медор ба даст, З-он руй, ки шигафт дорӣ ин кор ба даст. З-он шуд зи лаби ёр қадаҳ бархурдор,

Тақдир ва қиёмат

Езид чу гили вуҷуди меорост. Донист зи фели мо чи бархоҳад хост, Бе ҳукмаш нест ҳар гуноҳе, ки марост, Пас сухтани рузи қисмат зи

Арча

Дар кӯҳ варо на боғбон биншондаст, На об ба вай додаю на парвардаст. Ҳайрат бибарад маро ҳамеша, ёрон: Ин гуна чӣ қувва бехазонаш кардаст?

Лахзаи гамнок

Ей дил, чу замона мекунад ғамнокат, Ногоҳ биравад зи тан равони покат. Бар сабза нишин ба коми дил рузе чанд, З-он пеш, ки сабза

МЕҲР ВА ЗАР

Доништалабам, на каси нодор, на доро, Танҳо паи мақсуд ба уммед равонам. Аз он чи муяссар шуда аз давлати дунё, Дар даст маро ҳаст

Хама хеч аст!

Ей бехабар, ин шакли муҷассам, ҳеҷ аст, В-ин торуми нуҳ, сипеҳри акрам, ҳеҷ аст. Хуш бош, к-аз ин нишемани кану фасод, Вобастаи як дамем,

Надони кучо мебояд рафт

Эй омада дар олами руҳонӣ тафт, Ҳайрон шуда дар чаҳору панҷу шашу ҳафт. Май хур, чу надонӣ аз куҷо омадӣ, Хуш бош, надонӣ ба

Шодмонии ман аст

Имруз, ки мавсими ҷавонии ман аст, Май хоҳам, аз он ки шодмонии ман аст, Айбам макунед, агарчи талхаст, хуш аст, Талх аст, аз он

СУРУДИ СУЛҲ

Ошиқо, дар паҳлуи ҷонона биншин тангтар, Гӯш бар созу ба оҳанги рубоб андохта. Месарояд дил, дили саршори меҳри дӯстӣ, То нагардад ҳеҷ гоҳе хам

ТУРО ДИД ДИЛАМ…

Дили ман нест чу обе, ки ба ҳар ҷӯй давад, Дили ман нест насиме, ки ба ҳар сӯй давад. На чу овора ба ҳар

ХАНДАИ ҶОНОНА

Хандаҳои дилкаши мастонаи ҷононаро Кӯҳҳо бишнида, хандиданд бо акси садо. Бод оҳиста вазида бо навозиш сӯи дашт, Майсаҳои кӯҳро алвонҷ дода мегузашт. Обҳо ҷорӣ

ЗАРАФШОН

Ман умри азизу самари ишқу умедам Бе обу насими ту тасаввур нанамоям. Саҳмест зи оби ту ба таркиби вуҷудам, Кайфест аҷаб атри насими ту

ҚУФЛ (ҚУЛФ)

То надуздад молу мулки ҳеҷ касро ҳеҷ кас, Фикр карда мардумон, пас қуфлу дарбон ёфтанд. Хотири худ ҷамъ бинмуда, паи ишқу ҳавас В-аз паи

НОМ

Як ҷавон мехост шуҳрат ёбад андар байни халқ, Номи худро зинда гардонад ба олам ҷовидон. Фикр карду оқибат як чорае пайдо намуд: Канд номашро

Куза аз гили мо

Бархез, буто, бисёр баҳри дили мо, Ҳал кун ба ҷамоли хештаи мушкили мо, Як қуза шароб, то ба ҳам нуш кунем, З-он пеш, ки

Майхона

Омад саҳар ин нидо зи майхонаи мо, К-ей ринди хаработиву девонаи мо, Бархез, ки пур кунем паймона зи май, Зон пеши, ки пур кунад

То тавони маранчон!

То битвонӣ ранҷа магардон касро, Бар оташи хашми хеш маншон касро, Гар роҳати ҷовидон, масаъ дорӣ, Меранҷ ҳамешаву маранҷон касро.

Хама дай шуд

Афсус ки номаи ҷавонӣ тай шуд, В-он тозабаҳори зиндагонӣ дай шуд, Он мурғи тараб, ки номи  буд шабоб, Афсус надонам, ки кай омадау кай

Ба шодмони гузарон

Барзезу махур ғами ҷаҳон гузарон, Биншину даме бо шодмонӣ гузарон,Б Дар табъи замона гар вафое будӣ, Ҳаргиз ба ту навбат нашудӣ аз дигарон. 

Гуфт

Ин баҳри вуҷуд омада берун зи нуҳуфт, Кас нест, ки ин гавҳари таҳқиқ бисуфт, Ҳар кас сухане аз сари савдо гуфтанд. З-он руй, ки

ХОНАҲОИ ДЕҲИ МО

Бо хондаи офтоб Деҳа мехезад аз  хоб. Дарҳояш    чун  шавад  боз, Пур  мешавад    аз овоз. Дар  синаи   танги  кӯҳ бинӣ дунё  шӯкуҳ. Хонаҳо  пасту 

Ҳамин ишқ аст

Ҳамин ишқ аст, ки месузад сару пои вуҷуди ман Сару пои вуҷуди ман, тамоми тору пуди ман, На дилам дар канор ояд, На сабру

МУШКИЛ БУВАД?

Худ  аст,  агар  чӯпони  шавӣ, Пайванди  кӯҳистон шавӣ. Аз пуштае   бар   бар пуштае Пушти рама  гардон  шавӣ. Дар  соҳиле,   дар   теғаи Шаб  монию  меҳмон 

ДӯСТӣ

Обу  ҳовову  хоку  дон Ҳастанд ба хама  меҳрубон, Варни зи  хоки  нам чӣ  сон Дон ба ҳавас сар мекашад? Шӯре  наяндозад агар Меҳри замин, 

Рубоиёти Умари Хаём

Хайём, танат ба хаймае монад рост, Чун султоне, ки манзилаш дори бақост. Фарроши азал зи баҳри дигар манзил Ин хайма бияфканад, чу султон бархост.

Произведения Омара Хаяма

400 Ман бе маи ноб зистан натвонам, Бе чом кашид бори тан натвонам. Ман бандаи он дамам, ки гуяд соқи, « Як чоми дигар

Ишк ва мухаббат чист?

Хуршеди сипеҳри лоязоли, ишқ аст, Мурғи чамани хучастафоли ишқ аст. Ишқ он набувад, ки ҳамчу булбул ноли, Ҳар гаҳ, ки бимириву наноли — ишқ

МАРДИ  МУНОФИҚ

Дур  бош,  эй  хоҷа, аз   аҳли  нифоқ, Дар  ҷаҳаннам  дон  мунофиқ  то  висоқ. Се  аломат  дар  мунофиқ  зоҳир  аст, З-он  сабаб  мақҳури  қаҳри  қоҳир 

КАРОМАТИ  ҲАҚ  ТАЪОЛО

Чор  чиз  аст  аз  кароматҳои  ҳақ, Ёд  дораш  чун  зи  ман  гирӣ  сабақ: Аввало,  сидқи  забонат  дар  сухун, В-он  гаҳе  ҳифзи  амонат,  фаҳм  кун.

Дувоздаҳ  фарз (12)

Ҳар  ки  ӯ  толиби  латифа  бувад, Муқтадояш  Абӯ  Ҳанифа  бувад. Ӯ   дар  ислом  сӯфию  софӣ, Дар  шариат  вафию  ҳам  вофӣ. Бишнав  аз  ман  баёни 

Оғози  китоби  мустатоб  ва  эърози  мусанниф  раҳимаҳуллоҳ   

Ай  мусаллӣ ,  биё  таҳорат  кун, Хонаи  дини  худ  иморат кун. Чун  биёрӣ  таҳорати  зоҳир , Ботинат  низ  ҳақ  кунад  тоҳир. Он  таҳорат,  ки 

Туӣ модар

Замину осмони ман туӣ модар, туӣ модар, Ҷаҳони бекарони ман туӣ модар, туӣ модар. Дар ин дунё, ки бераҳмиву бемеҳрист бунёдаш, Ягона меҳрубони ман

СУОЛ АЗ МОДАРИ ТОҶИК

Модари тоҷики ман, Эй модари бисёрфазанд, Дар мақоми аввалӣ дар силки зодан, Дар мақоми аввалӣ ҳам низ дар фарзанд мурдан… Зоданат оё барои оҳу

БУЗҒОЛА

Бузғола бозӣ мекард, Ҳам даву тозе мекард. Гоҳ шир хӯрад, гаҳ алаф, Метозад ӯ ҳар тараф.   Бузғолаам балоча, Почаҳояш алоча, Нон мехура аз

Все рубаи Омара Хаяма на родном языке

350 То кай зи абад ҳадису то кай зи азал? Бигзашт зи андози ман илму амал. Ҳангоми тараб шаробро нест бадал, Ҳар мушкилро шароб

Умари Хайём — Рубоиёт — 2

105 Олам ҳама меҳнат асту айём ғам аст, Гардум ҳама офат асту гети ситам аст, Филчумла чу дар кори чаҳон менигарам, Осуда касе нест

ЧОЧАК

Аз саҳар то шом, Дорем мо мақом, Чочи резинӣ, Мондаем дар ком.   Дар ҷайби момо, Дар ҷайби додо, Чочаки бисёр, Аз барои мо.

РӮЗЕ МЕРАСАД

Ҳиллаи бисёр дорӣ, эй мудир. Роҳи пулро интизорӣ эй мудир. Зери тахта мениҳӣ моли фузун, Аз барои харчиворӣ, эй мудир.   Обро ту бо

ЯЛЛӢ

Ман ки мастам ялалӣ, Майхурӣ мастам, ялалӣ. Истакон дар қиссаву масти аластам, ялалӣ, Биргадир аз рӯи бекорӣ маошамро надод, Дасти манн бар доманаш то

ҲОЛАШ ТАБОҲ

Порахӯре кард одат, Ба хӯрдани молу пул. Ҳар касе, ки «ма» гӯяд, Менамуд онро қабул.   Аз «те» мудом қимоб буд, Шунидам ҳам намехост.

شبنم ثریا

شبنم ثریا یکی از هنرمندان معروف ترین تاجیک، محبوب است که به ویژه در میان جوانان. 1981 اکتبر 14 متولد شده در شهرستان کولاب.

ДОСТОНИ НОТАМОМ

Оҳ, ин хат хати як ҷононест, Ёфтам ногаҳаш аз байни китоб. Хондаму боз бихондам онро, Охираш буд «фиристед ҷавоб!» Буд вақте, ки нависандаи хат

Чархофалак

Чархи каҷрафтор дорад хислате: Бар яке гар лутфу эҳсон мекунад, Дигареро монда зери бори ғам Қоматашро хам ба даврон мекунад.   Дида ин номеҳрубонӣ

Бадкирдор

Дар деҳаи зебои мо, Дар байни одамҳои нағз Бо ҳулқу боа твори худ Ӯ пистаи пусидамағз.   Бошад мизоҷаш мисли дӯғ Гардад қатиқ бар

Париж — ШАҲРИ ШАҲРҲО

Як замон рафтам ба пойтахти Фаранг, Шаҳри сарафроз, Парижи қашанг. Рӯи Эйфел, бо гуруҳи дӯстон Даври ҳам будем мо сӯҳбаткунон. Як нафар аз мардуми

ҶӮИ НАВ

Дил ин ки табаҳ шуд ки шавад шоду нашуд – шуд, Хун шуд ки шавад аз қафас озоду нашуд – шуд. Гар халқ ҷигарсухта

ИЛТИҶО

Ту, ки атвори хушу чеҳраи зебо дорӣ, Қудрати тозанигаҳдории дунё дорӣ. Метавонӣ сабаби бахти ягон ёр шавӣ, Сабаби зиндагию шодии бисёр шавӣ. Ба дили

ВОЛОТАР АЗ ҲАМА

Як дами ҷон костани модарон Беҳ зи ҳама мӯъҷизи пайғамбарон. Як нигаҳи шӯълавари модарон Беҳ зи ҳама анҷумани ахтарон. Як сухани бонамаки модарон Беҳ

Умари Хаём -бехтаринрубоиёт

224 Дар дахл касе ба гулзоре нарасид, То бар дилаш аз замона хоре нарасид. Чун шона, ки то сараш ба сад шох нашуд, Дасташ

ХАЙР!

Хайр, бо ту тӯю иди ман тамом, Зиндагӣ бо ту насиби ман нашуд. Рафтию гуфтӣ аҷаб не дар дилат «Дар раҳи умрам ҳабиби ман

ШЕЪРИ УЗБЕКИ «ҚАРДОШ  ЭЛЛАР» 

Оламда бор шодликлару завку сафо дӯстликдан, Ҳаёт ширин, баланд иқбол, гӯзал дунё дӯстликдан. Дӯсти – шоди, дӯсти – ривоҷ, дӯсти – хотирҷамъи аст, Шуълаафшон

ЭҲТИРОЗ  АЗ  ДУШМАНОН 

Аз  ду  кас  парҳез  кун,  эй  ҳушёр, То  набинӣ  накбате  аз  рӯзгор. Аввал  аз  душман,  ки  ӯ  истезарӯст, В-он  гаҳе  аз  сӯҳбати  нодони  дӯст.

СЕВГИ ХАКИДА ШЕРЛАР

АЛЛОҲИМ АСРАСИН ҚАЛБИ ҚУРЛАРДАН! Дилингни оғритса бир нафс бандаси, Оламни титратса ғайир хандаси, У шайтон боласи, бахт кушандаси, Йироқ бўлгин дўстим, бағри қирлардан, АЛЛОҲим