Душанбе Архив

Чашмаҳоят — чашмаи шеъру суруд, Қуллаҳоят — садри пайғому дуруд, Хоки покат — сохати буду набуд — Тоҷикистон, кишвари ман, Модари ман, модари ҷонпарвари

Аз Душанбе кӯҳан имрӯз фақат афсона монд, Чанд чинори сӯхта ҷое, ҳам ду –се дар хона монд. Аз гузашти шаҳр пурсидам зи пири гӯзгор,

Аз шаҳри ман ба ғайри сафедии пахтааш, Дар ёди ман сафедии дигар намондааст. Ҳар одамаш мусаввадаи одам асту бас, Як одами сафед ба хотир

Душанбе шаҳри мо, гаҳвораи мост, Дар ин ҷо зиндагии мост дилкаш, Бад-он шарте ҳавояш тоза бошад, Набошад дуди ин симонзаводаш. Бувад ҳар шаҳрро овозаю

Шукри ин шаҳр мекунам умре, Ки дар оғӯши худ паноҳам дод. Сарпаноҳи умедҳоям шуд, Ҳар чӣ мехостам, фароҳам дод. Шукри ҳар кӯчаи чанористон, Шукри

Ифтихорам зи номат, эй Ватан аст, Парчамат ҳусни бомат, эй Вата наст. Ҳамчунон ҷоми ошиқ аз майн ноб, Аз майни ишқ ҷомат, эй Вата

Дилам хоҳад барои ёдгорӣ Нависам дар тани деворҳоят Ду-се байте чу арзи меҳру савганд Барои ту, барои наслҳоят. Ду-се байте, ки ҷӯшад аз дили

Зиҳӣ, эй шаҳри нӯронӣ, Душанбе, Муҳаббатхонаи ҷонӣ, Душанбе. Нависам баҳри ту Шаҳномаи ишқ, Чу девори Хуросонӣ, Душанбе. Ҷудо аз ман Самарқанду Бухорост, Ба дарди

Ба асри Шӯро биёфт равнақ, Тамаддуну илм низ ирфон. Бигашт обод мамлакатҳо, Баланд шуд хоҷагии деҳқон. Замини вайрона-обёрӣ, Ба дашту саҳрост-об ҷорӣ. Ривоҷ ҳам

Ҷавҳари чун бирасидам ба ҳамин шаҳри бузург, Олами дидаму шуд хотири ман хурраму шод. Даҳр чун доира ин шаҳр бувад маркази нур. Ё худ