Ватан Архив

НАҒЗАКАК ХОНЕД

Ба чагони азизи кишвари ман. Тозагулҳои ин гулистонед! Соли таҳсилатон муборак бод Шод бошеду нағзакак хонед! Донишу илм нури дидаи мост, Ҳар киро нест

КУРТАИ ЧАКАН

Куртаи чакани ман Куртаи чакани ман Дар куртаам шукуфта Гул ҳои ватани ман Ҳар ҷо ки сафар кардам Чакан дро ба бар кардам Сайри

ТОҶИКИСТОН

Тоҷикистон фазли ту ганҷинаам, Маърифат аз меҳри ту синаам. Лаҳзае пеш ояндам гар зулмате, Руйи хуршеддии ту оинаам. Мисли гул ҳасти ба чашмам субҳидам,

ДИЁРИ ВАҲДАТ

Гулхандаи мо баҳори Ваҳдат бошад, Лабхандаи мо нисори Ваҳдат бошад. Моем, ки дӯстдору ҳаст пешаи мо, Ин шева зи ифтихори Ваҳдат бошад. Дардест агар

Санои истиқлол

Хумоюн бод итиқлоли тоҷик, Дили аз фахр молмоли тоҷик. Паёми сабз орад кафтари ишқ, Ба гӯши миллати хушфоли тоҷик. Ҷаҳони тоҷикон ранг дар ранг,

ВАСЛИ ВАТАН

Самои софи пурситора хоҳам, Дили гарме чу оташпора хоҳам. Ғазал абрешимӣ гӯям Ватанро, Сутунашро зи санги хора хоҳам. Зи хуршеди Ватан анвор чидам, Шабашро

Дуруд

Эй ҳамватанон, ҷони ману ҷони шумо, Дасти талаби ман асту домони шумо. Наврӯзи нигоҳатон баҳорам орад, Рӯяд гули меҳр аз шабистони шумо. То омадани

ДАР ВАСФИ ШАҲРИ ДУШАНБЕ

Ҷавҳари чун бирасидам ба ҳамин шаҳри бузург, Олами дидаму шуд хотири ман хурраму шод. Даҳр чун доира ин шаҳр бувад маркази нур. Ё худ

САЙДИ МОҲӢ

Аз барои халқ асло накардам кори соз, Шуғл варзам дар лаби Кофарниҳон соли дароз. Тӯри афғонӣ ба китфам сайди моҳӣ мекунам. Меравам бо шавқи

МАНСАБТАЛОШ

Соҳиби колхози мо Даврон шудаст, Хонаҳои гарми мо яхдон шудаст. Мо нишаста бо умеди оби ҷӯш, Дар миёни хонаҳомон ҷомапӯш. Ларза дорем аз дами

ТОҶИК

Сар бар фалак бисоям аз ифтихори тоҷик, Шодам, аз он ки ҳастам ман аз табори тоҷик. Эъҷоди субҳ орам бар ин дили шикаста, То

ЗАМИНИ БОРИ АВВАЛ КИШТ ГАРДИДА

Замини бори аввал кишт гардида, Ба дунё чашм медӯзад ба мисли кӯдаки навзод. Туро, эй марди деҳқон, бар сари гаҳворааш дида, Гаҳе механдаду гаҳ

НЕСТ БОД ҶАНГ

Дирӯз омад муждае Аз шаҳри Порижи қашанг: “Сулҳи ҷаҳон ёбад зафар, Гирем пеши роҳи ҷанг!” “Ҷанги ҷаҳон нест бод!”- Бишнид гӯши осмон, Асло намехоҳем

МО ҶАВОНИИ ҶАҲОНЕМ

Ҷумла як тан гашта мо бархостем, Баҳри ҳифзи навҷавони ҷаҳон. Ҷумла як тан гашта, мо бархостем, То намонад ҷангро ному нишон. Дӯст медорем ом

ХОҲАМАТ РӮЗИИ ПАРОКАНДА

Хоҳамат бахт, бахти поянда, Қисмати бобарору рангине. Хоҳамат ризқи бас пароканда, Ки варо ҷӯиву ҷаҳон бинӣ. Хоҳамат бахтбони бономус, Ҳамчу худ ғамшарику созанда. Хоҳамат

ЗАРАФШОН МЕРАВАД СӮИ БУХОРО

Зарафшон меравад сӯи Бухоро Зи кӯҳи Панҷрӯд, аз чашмасорон. Ба роҳаш ёдгорӣ монда ҷорист, Ба нафъи халқ зар афшонда ҷорист. Ҳаме ҷорист монанди ҷавонӣ,

БАРФАК

Барфак борид шабона, Дар дашту боми хона. То саҳари, во аҷаб! Барфак борид ду ваҷаб. Рӯи ҳавлӣ сафед шуд, Сафед навдаи бед шуд. Зебо

СУХАНИ МАРДУМОНИ ОДДӢ

Ҷаҳонгирон боз ҳам ҷанг мехоҳанд, Аз шараф безоранд, нанг мехоҳанд. Мушти ҳамдастӣ маҳкамтар, ёрон! Ин сангҳои ваҳшӣ санг мехоҳанд.   Мо ҳама дорем ишқи

ВАТАН АСТ

Шаҳҷоизаи ягонаи ман Ватан аст, Шаҳномаи пурфасонаи ман Вата наст. Дар боғи ҷаҳон ҳазору як гул рӯяд, Садбарги пур аз ҷавонаи ман Вата наст.

МУҲАБАТНОМА

Зиҳӣ, эй мардуми озодаву хуршедзоди ман, Чароғи шомгоҳу нур андар бомдоди ман. Ҳазору сад тараннум наваҳорон  аз дилам хезад, Гули васли шумо бикшуфта дар

ВАТАН

Дар мағзи ҷону тан, Андар вуҷуди ман, Чун рӯди мавҷзан, Меҷӯшад ин сухан Ватан, Ватан, Ватан!   Хоку ҳавои ту, Обу самои ту, Сидқу

ВАТАНИ СОВЕТӢ

Маҳбуби  ҳама халқи ҷаҳон шуд Ватани мо, Уммеди ҳама беватанон шуд Ватани мо,   Чун сар нафарозему тафохур нанамоем? Шаъну шарафи одамиён шуд Ватани

БА ХИЗБИ РАХНАМОИ МО

Зи қалби поку рӯҳи пурҷилои мо, Дуруди мо ба ҳизби раҳнамои мо – Ба ҳизби коммунизм, ҳизби пурхирад Ки ақлаш оварад зафар барои мо.

БА РУХИ ПОКИ ВАТАН ДИЛБАНДАМ

Ман ба ин хоки Ватан дилбандам, Ба рухи поки Ватан дилбандам, Ба ҳамин рӯз, ки ин дам дорам, Сари таъзим фурӯ меорам. Дар замири

САНАДИ СУЛҲРО ИМЗО МЕКУНЕМ!

Мо пайравони афкори Ленин, Халқи шӯравӣ, халқи боидрок, Чун замини Сталинградро Аз бадхоҳи нопок мекардем пок, Он дам к-аз хуррам диёри Ленин Хасмро мерӯфтем

ЧАРОҒ

Рӯйи  ҷӯ, Сари кӯча, Боло дари кӯча, Сӯйи соҳил Сӯйи  боғ, Монд акоямм чароғ. Кӯчаи пур-пури  санг, Кӯчаи торику танг, Кӯчаи  пурчангу дуд, Нӯрони 

АРЧА

Бар арча нигар,  ситода  масрур Дар теғаи  кӯҳӣ осмонрас, Чун   мӯрии    боми хонаи аз дур Тобад  ҳама дам ба дида касс.   Ба қатраи

ДЕҲИ МО ҶОЙИ КОР АСТ

Деҳа надорад ором Аз  субҳ  то дари шом. Кори деҳа бисур аст, Дасти  ҳама бакор  аст: Яке  сӯйи пуштаҳо Рамара  барад чаро; Об яке 

ЗАРАФШОН

Ман умри азизу самари ишқу умедам Бе обу насими ту тасаввур нанамоям. Саҳмест зи оби ту ба таркиби вуҷудам, Кайфест аҷаб атри насими ту

ХОНАҲОИ ДЕҲИ МО

Бо хондаи офтоб Деҳа мехезад аз  хоб. Дарҳояш    чун  шавад  боз, Пур  мешавад    аз овоз. Дар  синаи   танги  кӯҳ бинӣ дунё  шӯкуҳ. Хонаҳо  пасту 

МУШКИЛ БУВАД?

Худ  аст,  агар  чӯпони  шавӣ, Пайванди  кӯҳистон шавӣ. Аз пуштае   бар   бар пуштае Пушти рама  гардон  шавӣ. Дар  соҳиле,   дар   теғаи Шаб  монию  меҳмон 

ДӯСТӣ

Обу  ҳовову  хоку  дон Ҳастанд ба хама  меҳрубон, Варни зи  хоки  нам чӣ  сон Дон ба ҳавас сар мекашад? Шӯре  наяндозад агар Меҳри замин, 

АЗ ОНИ ТУСТ, АЗ ОНИ МАН

Мову  ту  чун   ду  марди ток Парвардаи  ин   обу  хок. Ин оби  соф,    ин   хоки  пок, Аз  они туст, аз  они  ту   мат, Ҷони 

ШЕЪРИ УЗБЕКИ «ҚАРДОШ  ЭЛЛАР» 

Оламда бор шодликлару завку сафо дӯстликдан, Ҳаёт ширин, баланд иқбол, гӯзал дунё дӯстликдан. Дӯсти – шоди, дӯсти – ривоҷ, дӯсти – хотирҷамъи аст, Шуълаафшон