Қишлоқ — Деҳа Архив

Норак

Аё Роғун, Ту нури зурбахши ҳастии мои, Ту нури рушанисози бехин ҳамдастии мои, Ту рушансози дилпайвастии мои. Бибахшо бар мани наздикбини хеш, Бибахшо бар

ХОКРӮБ

Дар кӯчаҳои шаҳр Ҳар субхдам нигар — гири хамидае, Меҳнаткашидае Ҷорӯб мезанад Дар мижжаҳои ӯ Хобида гардҳост. Дар кӯзапушти ӯ Зардоби дардҳост. Мурдасту зинда

ГУЛҲОИ ТОҶИКИСТОН

Дар кӯҳу пуштаи мо, Дар боғу киштаи мо Гул бируяд беҳисоб Бо рангу буйи ноёб. Номҳои зебо доранд, Қимати дунё доранд. Бояд онҳоро донем,

Ду додарак – Ду бодбарак

Ду додарак, Ду бодбарак, Ду болбарак, Тори сарак, Боло барад, Зебо парад, Ду орзу, Аз сӯ ба сӯ, То осмон, Бар ҷовидон

Ёрӣ

Яке борон шуд Сели калон шуд Дар деҳи хомӯш Доду фиғон шуд: “Бузғоларо бурд” “Гусоларо бурд” Аз чор ҷониб “Баргиру мон” шуд Рафтам ба

Таби сурх

То хонаи ман масофаи бисёр аст, Расмам ба ду чашми чор дар девор аст. Аз рӯи ман оинаи ман сер нашуд, Оинаи ман мунтазири

ДЕҲИ КӮЧИДА

Бодхурда сари ҳар деворе, Бомҳо рехтаву чӯкида. Тарҳи деҳ гарчи ба ҷо монда, вале Зиндагӣ ҷои дигар кӯчида. Зиндагӣ рахт бар он водӣ баст,

РӮДҲОИ КӮҲИСТОН

Рӯдҳо чун кӯдакони бепаноҳ Бемураббӣ ҳар куҷо сарсон буданд. Чун ятимон, чун ғарибон кӯ ба кӯ Дар талоши бахт саргардон буданд. Сар ба сангу

ҲАМДАРДИ КӮҲИСТОН

Ба хотираи Акашариф Ҷӯраев Ту мехондию мешуд об ҳар як санги кӯҳистон, Фарохо мешуду паҳно ҷаҳони танги кӯҳистон, Ту мехондию метобид андар дидаи мардум

ЁДИ ЗОДГОҲ

Арчаҳои сабз – қадди хоҳарам, Сабзаҳояш – хатти сабзи додарам. Кӯчаҳои тангу беному рақам – Роҳҳои саргузашти модарам. Кӯчаҳоро номи зебо додаанд, Хонаҳоро зебу

ДЕҲҚОНИ ХОКПОШ

Ба омоче, ки мероси худоист, Замини бандагиро карда шудгор, Гузашт ӯ сарҳади бечорагиро, Ба бахту бо замин шуд ҷовидон ёр. Зи даст омочро ҳаргиз

ФАРЗАНДИ КӮҲСОР

Шудам пазмони оби чашмасорон, Равам, дар кӯҳсорон хона созам. Шавам як лаҳза беқайду сабукрӯҳ, Ба худ як олами афсона созам. Бисозам чанбар аз гулҳои

ХОНИ ЕҲСОН

Бо ханада рӯйи худ тофт Хуршеди   тирамоҳон, Тасфири дигаре ёфт Маҳбуб тоҷикистон.   Русхора шуст дар нур Себу анори хушбӯ, Рӯ тоза кард бодом

ОБМОН

Сар лучу даст луч, Беле ба каф дорад гузар, Ташти сар андар тори сар Аз санг бар санге сабуг Ҳамчун ғизоле мепарад, Ҷуйи ба

ТУРО МО ЁД КАРДЕМ

Тути  балххи рӯйи раҳ пӯхт, Зарбандан дашту даман шуд, Ранги худ олу бадал карб, Сурх ҳамчун бадани ман  шуд. Гандуму ҷав шд тилой, Пуштаву

Чаро?

Танам дарде надорад, Дастаму поям баҷо, Мехоҳам, коре кунам, Наметавонам, чаро?   Ҳавлиро бояд рӯбам, Шӯям фарши хонаро, Аммо наметаонам, Хушам  наояд,   чаро?  

МАГАР МАН КАЛОН ШУДАМ А?

Дирӯз руйи  роҳам? Ҳарон чӣ буд,  дигар буд, Имрӯз дар нигоҳам Чаро ҳама дигар шуд? Чаро саҳар ин қадар Тозау тар аст имрӯз? Саҳаре

ТУРНАҲО

Он турнахои хушсафи паҳнои осмон, Пайваста меҳр бо ҳаму аз чӣ садо диҳанд? Доғе ба рӯи сафҳаи дил аз чӣ карда ҷо, Майли сафар

САЙДИ МОҲӢ

Аз барои халқ асло накардам кори соз, Шуғл варзам дар лаби Кофарниҳон соли дароз. Тӯри афғонӣ ба китфам сайди моҳӣ мекунам. Меравам бо шавқи

МАНСАБТАЛОШ

Соҳиби колхози мо Даврон шудаст, Хонаҳои гарми мо яхдон шудаст. Мо нишаста бо умеди оби ҷӯш, Дар миёни хонаҳомон ҷомапӯш. Ларза дорем аз дами

ЗАМИНИ БОРИ АВВАЛ КИШТ ГАРДИДА

Замини бори аввал кишт гардида, Ба дунё чашм медӯзад ба мисли кӯдаки навзод. Туро, эй марди деҳқон, бар сари гаҳворааш дида, Гаҳе механдаду гаҳ

БАРФАК

Барфак борид шабона, Дар дашту боми хона. То саҳари, во аҷаб! Барфак борид ду ваҷаб. Рӯи ҳавлӣ сафед шуд, Сафед навдаи бед шуд. Зебо

ЧАРОҒ

Рӯйи  ҷӯ, Сари кӯча, Боло дари кӯча, Сӯйи соҳил Сӯйи  боғ, Монд акоямм чароғ. Кӯчаи пур-пури  санг, Кӯчаи торику танг, Кӯчаи  пурчангу дуд, Нӯрони 

ДЕҲИ МО ҶОЙИ КОР АСТ

Деҳа надорад ором Аз  субҳ  то дари шом. Кори деҳа бисур аст, Дасти  ҳама бакор  аст: Яке  сӯйи пуштаҳо Рамара  барад чаро; Об яке 

ЗАРАФШОН

Ман умри азизу самари ишқу умедам Бе обу насими ту тасаввур нанамоям. Саҳмест зи оби ту ба таркиби вуҷудам, Кайфест аҷаб атри насими ту

ХОНАҲОИ ДЕҲИ МО

Бо хондаи офтоб Деҳа мехезад аз  хоб. Дарҳояш    чун  шавад  боз, Пур  мешавад    аз овоз. Дар  синаи   танги  кӯҳ бинӣ дунё  шӯкуҳ. Хонаҳо  пасту 

МУШКИЛ БУВАД?

Худ  аст,  агар  чӯпони  шавӣ, Пайванди  кӯҳистон шавӣ. Аз пуштае   бар   бар пуштае Пушти рама  гардон  шавӣ. Дар  соҳиле,   дар   теғаи Шаб  монию  меҳмон