Зиндагонӣ Архив

Замоне ишқи ту бахти дилам буд

Сабуксорй мизоҷи мо набудаст, Сабукбори ривоҷи мо набудаст. Ба ҷуз шсърс, ки дилвб аст чун ишқ, Нибзу эқтиёҷи мо набудаст. Забонвар қаҳт шуд, алкан

Ба ними ҷонашон ҷонон биҷӯянд

Яки мову сади мо бигзарад боз, Ҳама неку бади мо бигзарад боз. Замоне ҳаққи навбат буд моро, Замоне навбати мо бигзарад боз. Яке гӯяд.

Гарам он ёр дар паҳлӯ нишинад

Биё, дил дар табу тоб аст, эй ёр, Биё, ин лаҳза ноёб аст, эӣ ёр. Биёю вонамо моҳи рухатро, Ки имшаб кӯрмаҳтоб аст, эй

Якеро аз барои бахти нася

Ҷавонию ҷавонию ҷавонӣ, Фарозу шеби дунёро надонӣ. Дилатро хун кунӣ, чун дил шавад пир, Биёмӯзӣ тариқи дилситонӣ. Замоне роҳу манзил доштам ман, Ба мисли

Чи кӯтаҳзиндагонӣ будай ту

Тую ман ҳам ҷавон будем вақте, Фидоии замон будем вақте. Нишони мо пас аз мурдан кӣ бошад? Нишони мурдагон будем вақте. Яке афсӯсу дигар

Ба мастиҳо нафаҳмидем

Дили мо ҳамчу кони нокушода, Сари мо дар раҳи савдо фитода. Тани моро талоши зиндагонӣ Миёни кӯраи оташ ниҳода. Диле гар ҳаст, умеди дилбаре

Агарчанде ки будй ҷони ширин

Сӯзам хама дам чу ошиқони шайдо Аз бахри сурури дӯсгони якто. Монанди чамин баланду пастам эй дӯст. Аммо на чу ғай ба неку бад

Имрӯз муқими хонаи гӯр шудем

Мо фарри каён наҷуста фарту т шудем, Аз хонаи гаҳвора ба тобут шудем. Бар олами лохут набурдем раҳе, Нобуд дар ин олами носут шу

Ман дар дили дӯстон баҳор овардам

Ёрони ҷавониям, куҷоец, куҷо? Ин қадр зи ҳам дур чароед, чаро? Аввал ҳама ҷамъ мисли дарё будем, Имрӯз чу шохоба ҷудоец, ҷудо. Ҳамбистари ёру

Дар синаи ман мақбараи ҷовидон

Хонед ба базми ошиқӣ номаи ман, Пӯшед ба қомати сиҳӣ ҷомаи ман. Сар пои сутуни ростӣ буда маро, Созед сутуни хонае хомаи ман! Рӯзе,

ҶОМИ ХАЙЁМ Рубоиёт

Онон, ки забонй офаринам хонанд, Барчоши такаллуф ба сарам афшонанд, Дар зиндагиям ба ҷои гул хор диҳанд, Чун даргузарам, ба гури ман гул монанд.

Ишқи мунаввари ту дидор дар қиёмат

Рафтам ман аз бари ту, дидор дар қиёмат! Рафтам ман аз сари ту, дидор дар қиёмат! Эй паршикастаи ман, мисли уқоб бигзашт Ҳамболу ҳампари1

Гарчи сад захми паёпай хӯрдаӣ аз рӯзгор

Зинда бош, эй дил. ки бо ман созгорастӣ ҳанӯз, Лолае андар миёни шӯразорастӣ ҳанӯз. Гарчи сад захми паёпай хӯрдаӣ аз рӯзгор, Марҳаме бар захмҳои

Зиндаги

Сарбузурги боғи нурмева дарахти бед шуд, Шамъи мурда ҳокими манзумаи хуршед шуд. Зиндагон бар мурдареги зинда1ӣ жӯлидаанд, Зиндагй аз зиндагонӣ буданаш навмед шуд. Зиндагию

Аз тару тозагият шеъри тарам месӯзад

Чу кушой дари ман, бому дарам месӯзад, Рӯ ба рӯям бинишинӣ, ҷигарам месӯзад. Ту тару тозатар аз шеъри таболудаи ман, Аз тару тозагият шеъри

Ман ошиқи ками туам

Ман ошики дили туам, на ошиқи ҷамоли ту, Ман ошиқи ками туам, на ошиқи камоли ту. Маро ғами ту мехурад,«ами маро намохури, Вафои ман

Ишқи бекарони ман дар канори ёре мурд

Ман ҷаҳони ҷонамро раҳни ин ҷаҳон кардам. Ман замини рӯҳамро роҳи раҳравон кардам. Омадам дар ин дунё, рафтаму надонистам, Ки ҳама вуҷудамро сарфи ину

Фасли бесамар омад эй дил эй дили ошиқ

Ошиқӣ ба сар омад, эй дил, эй дили ошиқ! Хорият ба сар омад, эй дил, эй дили ошиқ! Гунаи ҷавоният гунаи хазонӣ шуд, Фасли

Аз базми ошиқӣ ҷоме намондааст

Дигар зи сӯзи дил номе намондааст, Аз базми ошиқӣ ҷоме намондааст. 3-он оташи баланд аз ишқи дилписанд Ҷуз чанд мисраи хоме намондааст. 3-он беқарориҳо,

Ишк мурду зиндагиям мурдагист

Ёр рафту интизораш мондаам, Умр рафту дар шумораш мондаам. Ишк мурду зиндагиям мурдагист, Устухоне — ёдгораш мондаам. Оташи дил мурд андар синаам, Ман чу

То даме будем бо ҳам ҷон ба ҷону дил ба дил

Як замон то доштам дил, дилситонат будаам, Як замон то доштам ҷон, ҷонфишонат будаам. То даме будем бо ҳам ҷон ба ҷону дил ба

То ба мадфан расиданам кофист

Фанди офоқ диданам кофист, Заҳри дунё чашиданам кофист. То ба маскан намерасам, пайдос г, То ба мадфан расиданам кофист. Дил зи ишқе наметапад дигар,

Охир мани шӯридадил бо як садо ошиқ шудам

«Вовайли он миссе, ки ӯ бо кимиё ошиқ нашуд». Шамси Табрезӣ Охир мани шӯридадил бо як садо ошиқ шудам, Бо камбаҳоиям туро, эй бебаҳо,

Ҳарчанд ки рӯзгори афсона гузашт

Лек хеш рамидае бузург аз ман нест, Нодидаи дидае бузург аз ман нест. Ҳарчанд ки рӯзгори афсона гузашт, Афсонашунидае бузург аз ман нест. Гар

Замоне бӯсаборон буд ҳаққи мову гулборон

Ту, эй беахду бепаймон, маро бигзоштӣ, рафтӣ, Ту, эй бемеҳру беимон, маро бигзоштӣ, рафтӣ. Балогардони ҷон будӣ, балои ҷон шудӣ охир, Ба зери чархи

Дорам туро то дар бағал, ганҷинаам, ганҷинаам

Ман ошиқам, ман ошиқам, ман ошиқи деринаам, Ман ошиқи он соиду он ғабғабу он синаам. Гар ман надорам симу зар, гар ман надорам баҳру

Наёбӣ дар ҷаҳони бевафо содиқтаре аз ман. Наёбӣ дар муҳити беғамон мушфиқтаре аз ман. Дар он маврид, ки лофи ишқ гӯянду раҳат гиранд, Наёбӣ

Баъд аз он рӯзи сиёҳи хеш бишморам туро

Ишқи ман, ҳар ҷо равӣ, бо хеш пиндорам туро, Бо ҳама ин дасткӯтоҳӣ ба даст орам туро. Кокулони майдабофатро шумурдам бо нигоҳ, Баъд аз

Аз ишқи камназире, аз ҳусни дилпазире

Бо ҳусну бо малоҳат кори шумо набошад! Бо лутфу бо назокат кори шумо набошад! Аз ишқи камназире, аз ҳусни дилпазире Дорад дилам қиёмат, кори

Ҳар гаҳе бе ман бимонӣ, дар ғами ман гиря кун! Бо ҳазорон нолаю фарёду шеван гиря кун! Дар сари санге нишеман доштем, эй тахти

Дил ба дарё бизанам. то дили дарёе ҳаст, Сар ба савдо бизанам, то сару савдое ҳаст. Бори ишқе бикашам, то рамақ аз ҷон дорам,

Шишаи мо санги хоро бишканад, Хомии мо пухтаҳоро бишканад. Ончунон сангинмизоҷу муҳкамем, Кӯзаи мо санги дарё бишканад. Он қадар соғар шикастем аз алам, То

То ҷовидон равонаӣ, роҳат сафед бод

Ҳар қадар аз ту шудам дур, қаринам будӣ, Гар ба афлок паридам, ту заминам будӣ. Сар ба сад дар бизадам, як дари дил боз

Ҳар кӣ қасди тирагии барқи рухсорат кунад

Одамизодам, барои одамин ҷон меканам, Канда шуд гар риштаи ҷоне зи кин, ҷон меканам. Ахтаре гар канда шуд аз осмон, тақсир нест, Гар умеде

Як сафҳаи замонаро пур аз ғазал кунам

Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст, Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст. Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон

Шикваи ахди ҳунар мешунавам

Медавам дар кӯчаҳои зиндагӣ Рӯзу шабҳо аз қафои зиндагӣ. Ҳар чӣ меёбам ба сад ранҷу алам, Мефишонам пеши пои зиндагӣ. Мехурам гамҳои қисматкардааш, Мекашам

Шабравсни зиндагӣ роҳи сафсд

Заминат осмон шуд, ишқ омад. Раҳат чун Каҳкашон шуд, ишқ омад. Ту бо пирӣ агар тан дода будӣ, Дили пират ҷавон шуд, ишқ омад.

Сари ҳар мастии саршор маро ёд кунед

Зиндагӣ боқист, ёрон мераванд, Дар шумори бешуморон мераванд. Номдоре то бипояд дертар, Аз ҷаҳон бас номдорон мераванд. То гуле хандад ба рӯи ошиқе 3-ин

Сӯзҳое кардаам, то созҳое кардаам.

Агар тирам ба сар борад, туро ман дӯст медорам, Агар чархам биозорад, туро ман дӯст медорам. Ту яктои манӣ, эй гул, тасаллои манӣ. эй

Як тасалло дошт, к-аз чашмони ту бӯсида буд.

Як замон андар дили ман ишқи ту шӯрида буд, Гӯӣ кӯҳи пайкарам аз зилзила ларзида буд. Он қадар будам гирифтори ҷамоли равшанат, К-аз хурӯҷи

Ман конун аз шароб метарсам

Набуд гар хонаи чашми ту, ман бехона мемурдам, Агар бегонадил мебудӣ, ман бегона мемурдам. Лаб ишқат намеомӯхт расми дардмандиям, Яқин беҷарду доғи ишқ бедардона

ФИРДАВСӢ ВА ТЕМУР

Масти хун бо савлату боди бурут Чун суи Эронзамин лашкар кашид, Ланг-лангон Темури бедодгар Бар мазори поки Фирдавсӣ расид. Бар сари хоки гиромӣ по

АРВОҲИ ДОМАНГИР

Мепарад рӯҳи Рустами Дастон Ҷониби мулки умри ҷовидон. Рӯҳи Таҳмина — рӯҳи домангир Мепарад аз қафош бо таъхир. Аз миёни ғубори умри абад Акси

ОХИРИН ҶАНГИ РУСТАМ

Гурз тобон дар офтоби саҳар, Зсри рои Рахши барқҷавлон аст. Мешиносед? Рустами дастон Бар набарди раво шитобон аст. Рӯҳи номурдании Фирдавсӣ Аз куҷое ҳамедиҳад

ЧАШМОНИ ОЛИМПУР

Дош г дар оинаи чашмони худ Аксҳои гунагуни гунаи мову шуморо. Аксхои зиндагии рӯсиёро, К-андар ӯ мезист навъе бо мудоро. Дошт андар дурбини дидагонаш

ЗАБОНГУМКАРДА

Ҳар кӣ дорад дар ҷаҳон гумкардае, Дар замину дар замон гумкардае. Ин нишон гумкардаеву дигарс Хештанро бенишон гумкардае. Ин яке бахти ҷавон гум кардааст,

БАХТИ САФЕД

Шеъри ман бӯи ту дорад, Атри гесӯи ту дорад. Мисраи пайвастаи ман Ёди абрӯи ту дорад. Ошиқи чашми туям, эй ҷони ҷони ҷони ман,

ГУЛМАҲТОБ

Гулрези баҳоре буд, Ишқеву хуморе буд. Андар лаби дарёе Лаб бар лаби ёре буд. Ӯ бахти ҷавонам буд, Гӯё ки ҷаҳонам буд. Дар қолии

ТАҚЛИДИ МАВЛАВӢ

Ман ошиқи дарёстам, Пуршӯру пурсавдостам. То навбати дунё марост, Дунёстам, дунёстам. Ман лоиқи номи худам. Фарзанди айёми худам. Бо ҳусни оғозе, ки буд, Ман

ИФТИХОР

Дар миёни кӯҳсорон сахтҷонам зодаанд, Дар раҳи куҳсор баҳри имтиҳонам зодаанд, Волидайни бенишонам чун нишонам зодаанд, Дар диёри камзамине бекаронам зодаанд. Гарчи мегуфтанд аз

МУБОРАКБОДИ ИШҚ

Дар тобу табат бинам, бехоби шабат бинам, Ҳар лаҳзаву ҳар соат ҳоли аҷабат бинам, Доро шудаӣ, эй дил, ғамҳот муборак бод! Аз санг шарар

МАН НАМЕМИРАМ

То нагирам хунбаҳои ҷумлаи қурбониёнро, То набахшам умри озоде ҳама зиндониёнро, То наёбам роҳи дилҳои тамоми зиндагонро, То набардорам ба дӯшам дӯшбори ин замонро,

Чун дар гузарам

Чун дар гузарам, ба бода шўед маро, Талқин зи шароби ноб гўед маро, Хоҳед ба рўзи ҳашар ёбед маро, Аз хоки дари маёкада ҷўед

Офият

Офиятро гар бихоҳй, эй азиз! Метавонй ёфтан дар чор чиз: Эминиву неъмат андар хонадон, Тандурустиву фароа баъд аз он. Чунки бо неъмат амонӣ бошадат,

Дар баёни накуҳиши нафси аммора

Оқил он бошад, ки ӯ шокир бувад, В-он гаҳе бар нафси худ коҳир бувад. Ҳар ки хашми худ фуру хурд, эй ҷавон, Бошад ӯ

Сиёвуши Касроӣ

Ман он абрам, ки меоям зи дарё, Равонам дар ба дар, саҳро ба саҳро. Нишони киштзори ташнае к-у, Ки боронам, ки боронам саропо. Парастуи

500 Шеъри гулбазмӣ (гулчини навтарин)

Эй дилдодагон, ба саҳна бо назм оед, Бо дастаи гул ба пайки гулбазм оед. Шоад чу гул ханда кунад бахти шумо, Дунёи ҷавониро зи

ЭЙ ТОЗАБАҲОРИ ЗИНДАГОНӢ, В — ЭЙ ДИЛБАРИ ЁРУ ЁРИ ҶОНӢ БУРДАНД ТУРО БА СӮЙИ АҒЁР, КУШТАНД ИЁРИ ЗИНДАГОНӢ. ЭЙ БЕ ТУ ҶАҲОН БА ЧАШМ

Султон Раҳмонали

Маро чун ғунча пинҳон кун ки метарсам зи боронат Бар зери барг пинҳонам, метарсам зи шохонат Чун оби чашма софу беғашам пинҳон ба зери хок Тараҳум кун ки дарёию метарсам зи туфонат На шавқи ғайбате дорам на саъйу кушиши ғаддор Вале аз чашми ноаҳлон метарсам зи ёронат Гаҳе озурда хотирам аз ин чархи пур аз ғавғо Ки сахт шармам ҳаме ояд аз ин ёрони нолонат Ғариқи ишқи дарёи вуҷуди нози бе мислат Дилам як умр метарсад зи бобобву зи момонат Маро ҳар дам барад аз худ сари зулфи парешонат Куҷо оям метарсам зи ҳукму адли Султонат Тариқи васли ёр хоҳи чу Султон бош бо тақво Ки бе тақво дар ин дунё метарсам зи халқонат

Қадри умри мову ту дар замони имруза

Умри одам қадр надорад дар замони мову ту, Як ду танга болост аз умру ҷони мову ту. Меҳри инсонро надонад ёраки зебо санам, Аз

Иди Рамазон муборак ! Шеъри табрикоти

Рамазон, эй маҳи бахшишу ато, Моҳи фархундаи ёрони Худо. Мо, ки дорем умед аз ту зиёд, Аз ҷаҳон бар ҳамаи дарду бало. Рафтанат бори

Шеъри Рамазон муборак

Рамазон моҳи хубу хоси Худост, Рамазон соати махсуси саност. Тавбаи моҳи шарифи Рамазон, Дастгири ҳама дар рӯзи ҷазост. Рамазон моҳи муборакқадам аст, Рамазон лаҳзаи

ЗАНГИ ОХИРИН

Як нафас боз сабр бинмоед, Чеҳраҳотон ба ёди худ гирам, Дӯстон, дӯстони ҳамдарсам, Пас равам ҷустуҷӯи тақдирам. Ёдҳо, чеҳраҳою хислатҳо, Ҳазлу шӯхӣ, латифагӯиҳо –

ЗАНГӮЛА

Дӯстон рафтанд ҳар сӯ дар талоши зиндагӣ, Аз барои ризқи пошида ба ҳар самти ҷаҳон. Он яке ошиқ шуду рафт аз қафои духтаре, Дигаре

Модарам гиря макун бар мани ғариб

Модарам ашке марез, ҷонам ба қурбони ту аст. Ҷони ман қурбони он дастони ларзони ту аст. Меравам суи ғарибӣ Модарам ғамгин машав. Дар ғарибӣ

Замона

Замона   шоире  аз   шоирон  аст, Замона ошиқи гулдухтарон   аст. Замона  умри инсон   шона  созад, Замона  мулке  дар хонадон  аст. Агар хоҳи боши оқилу доно,

Дилпазирам

Яке  шоху дигар   таъбаш  вазир аст, Дигар  шохин  дигар  у  як  хачир  аст. Яке  нолад  аз  ишк  то  фаластин, Дигар  нушад, ки   у як 

Бар замин охиста пой мон ки касон хобидаанд,

Бар замин оҳиста пой мон ки касон хобидаанд, Одаму ҳавою ҳам пайғамбарон хобидаанд, Аҳли илму маърифат як-як бирафтанд аз ҷаҳон, Орифону шоирону, ҳофизон хобидаанд,

Шеър Навруз

Пирони ҷаҳондида, Сад фасли хазон дида, Умре зи нишон дида, Тире зи камон дида. «Навруз муборак бод!» «Наврӯз муборак бод!» Нӯрони ҳарду дида, Бо

АТОИ ҲАҚ ТАЪОЛО

Чор  чизат  аз  атоҳои  карим, Бо  ту  гӯям,  ёдгираш,  эй  салим. Фарзи  ҳақ  аввал  ба  ҷо  овардан  аст, Волидайн  аз  хеш  розӣ  кардан  аст.

БОИСИ ЗАВОЛИ САЛТАНАТ

Чор  чиз  омад  фасоди  подшоҳ, Бо  ту  мегӯям,  вале  дораш  нигоҳ. Аввал  андар  мамлакат  ҷаври  амир Дигар  он  ғафлат  ки  бошад  дар  вазир. Ранҷи 

ОБРӮРО  БИЯФЗОЯД

Мефизояд  обрӯ  аз  панҷ  чиз, Бо  ту  гӯям,  бишнав,  эй  аҳли  тамиз. Дар  саховат  кӯш,  агар  дорӣ  ғано, То  физоят  обрӯят  аз  сахо Бурдборию