Духтарон-занон Архив

Ошиқӣ ва зиндагӣ

Сухан мастона мегӯям, Вале ҳушёр мегардам. На завқи ошиқӣ дорам, На гарди ёр мегардам.

МАРДИ ЗИНДАГӢ

Эҳдо ба ҳамсарам Муҳаммадрасул Эй марди зиндагӣ, Эй ҳамнасиби ман. Эй меҳри ҷовидон, Ишқи наҷиби ман. Роҳи вафо дилам Ҷӯяд барои ту. Чашмони ман

Агар он турки Шерозӣ

Агар он турки шерозӣ ба даст орад дили моро. Ба холи ҳиндуяш бахшам Самарқанду Бухороро. Бидеҳ соқӣ, майи боқӣ, ки дар ҷаннат нахоҳи ёфт,

ҲУСН

Як буттаи гул будӣ, сар то қадамат гул буд, Фасли гули ҳуснат буд, он вақт ҷавон будӣ. Ҳар печухами мӯят сад лонагаҳи дил буд,

Ишқи аввал дар кудаки

Ишқи аввал – ғӯраи сармозада, Норасида мефитад аз шохсор. Реша гар дар об дорад нахли умр, Боз орад бор дар дигар баҳор, Эй дили

МОҲИИ ТИЛЛО

Оби Ому як замон мерехт дар баҳри Хазар, Як замон аз назди ҳавлии ту мекардам гузар. Ман ҷавони сода будам, Бо ту ман дил

МАН ҶАВОНАМ…

Ман давоми рӯзгори рафтагонам, Ман нишони одамони бенишонам. Ман ба ҳар як аскари азёдрафта Ёдгори бегазанди ҷовидонам. Ман ҷавонам, ман ҷавонам, ман ҷавонам! Рӯҳбахши

Шеърҳои ошиқӣ аз Лоиқ Шералӣ

Бимон, то дар дили покат дили ман ошён монад, Бимон, дар чашмҳои ту ҷавониям ҷавон монад. Ту бо он ҳусни оламгир аз олам чӣ

ТОҶИ АРӮСӢ

Ба сарат тоҷи арӯсӣ шаби тӯй, Пеши пою қадамат гул мерехт. Қул-қули шишаи май бар гӯшат Гӯиё чаҳ-чаҳи булбул мерехт. Байни ҳавлӣ чу шарори

ДУХТАРИ РУС (РУСТОӢ)

Нарафтӣ ҷанг мисли духтари рус, Набастӣ захмҳои аскаронро. Накардӣ сила бо дастони нармат Сари аз тир маҷрӯҳи ҷавонро. Валекин андаруни номаи худ Фиристодӣ ба

ҲАСАД

Мебарам доим ҳасад бар он ҷавоне, ки туро Бастаи ишқаш намуда, дилнавозӣ мекунад. Мебарам доим ҳасад бар он ҷавоне, ки ба меҳр Назди ту

Ишқи нокоми ман

Орзуям буд, дилро дар ҳаёт Пеш аз он ки ба хокаш биспурам, Аз раҳи расму русуму эътиқод Дар вафои ишқи покаш биспурам. Не, нашуд,

ЗАВҚИ ДИДОР

Ба рӯи ман ҷаҳон хандид, боғу бӯстон хандид, Зи тарфи раҳ гули оташ чу тифли навзабон хандид, Хутути дури тақдирам шуда бар ман аён,

Рафти зи умри ман

Рафтӣ, рафтӣ, дилбари оташнигаҳ, Рафтию бурдӣ ту ороми маро. Рафтию бераҳбарам дар ними раҳ, Рафтию бурдӣ саранҷоми маро. Рафтию мумкин намебинам дигар, Лек мехоҳам

МАЪШУҚА

Дасти худ пайванд бо дастат кунад, Бо нигоҳи оташин мастат кунад. Сар ба рӯи синааш монӣ даме Бо ҷаҳони бахт пайвастат кунад. Як нафас

Калиди майхури

Гар май хури бо хирадмандон хур, Ё бо санами лоласурхи хандон хур, Бисёр махур, ринд макун, фош масоз, Гаҳ-гаҳ хуру, кам –кам хуру, пинҳон

МЕҲР ВА ЗАР

Доништалабам, на каси нодор, на доро, Танҳо паи мақсуд ба уммед равонам. Аз он чи муяссар шуда аз давлати дунё, Дар даст маро ҳаст

ХАНДАИ ҶОНОНА

Хандаҳои дилкаши мастонаи ҷононаро Кӯҳҳо бишнида, хандиданд бо акси садо. Бод оҳиста вазида бо навозиш сӯи дашт, Майсаҳои кӯҳро алвонҷ дода мегузашт. Обҳо ҷорӣ