Файласуфӣ Архив

Чун дар гузарам

Чун дар гузарам, ба бода шўед маро, Талқин зи шароби ноб гўед маро, Хоҳед ба рўзи ҳашар ёбед маро, Аз хоки дари маёкада ҷўед

Офият

Офиятро гар бихоҳй, эй азиз! Метавонй ёфтан дар чор чиз: Эминиву неъмат андар хонадон, Тандурустиву фароа баъд аз он. Чунки бо неъмат амонӣ бошадат,

Дар баёни накуҳиши нафси аммора

Оқил он бошад, ки ӯ шокир бувад, В-он гаҳе бар нафси худ коҳир бувад. Ҳар ки хашми худ фуру хурд, эй ҷавон, Бошад ӯ

Султон Раҳмонали

Маро чун ғунча пинҳон кун ки метарсам зи боронат Бар зери барг пинҳонам, метарсам зи шохонат Чун оби чашма софу беғашам пинҳон ба зери хок Тараҳум кун ки дарёию метарсам зи туфонат На шавқи ғайбате дорам на саъйу кушиши ғаддор Вале аз чашми ноаҳлон метарсам зи ёронат Гаҳе озурда хотирам аз ин чархи пур аз ғавғо Ки сахт шармам ҳаме ояд аз ин ёрони нолонат Ғариқи ишқи дарёи вуҷуди нози бе мислат Дилам як умр метарсад зи бобобву зи момонат Маро ҳар дам барад аз худ сари зулфи парешонат Куҷо оям метарсам зи ҳукму адли Султонат Тариқи васли ёр хоҳи чу Султон бош бо тақво Ки бе тақво дар ин дунё метарсам зи халқонат

Қадри умри мову ту дар замони имруза

Умри одам қадр надорад дар замони мову ту, Як ду танга болост аз умру ҷони мову ту. Меҳри инсонро надонад ёраки зебо санам, Аз

Замона

Замона   шоире  аз   шоирон  аст, Замона ошиқи гулдухтарон   аст. Замона  умри инсон   шона  созад, Замона  мулке  дар хонадон  аст. Агар хоҳи боши оқилу доно,

Дилпазирам

Яке  шоху дигар   таъбаш  вазир аст, Дигар  шохин  дигар  у  як  хачир  аст. Яке  нолад  аз  ишк  то  фаластин, Дигар  нушад, ки   у як 

Бар замин охиста пой мон ки касон хобидаанд,

Бар замин оҳиста пой мон ки касон хобидаанд, Одаму ҳавою ҳам пайғамбарон хобидаанд, Аҳли илму маърифат як-як бирафтанд аз ҷаҳон, Орифону шоирону, ҳофизон хобидаанд,

ҶАҲОНИ  ФОНӣ

Дар  ҷаҳон  донӣ  кӣ  бошад  мӯътабар, Он  кӣ  ӯро  бок  набвад  аз  хатар. Кам  кунад  бо  кас  вафо  ин  рӯзгор, Ҷавр  дорад,  несташ  бо 

Хонанд Уро

Қурон, ки меҳин калом хонанд уро, Гаҳ-гоҳ, на бардавом, хонанд, уро. Бар гирди пиёла ояте равшан, ҳаст, К-андар ҳама ҷо мудом хонанд уро.

ФАЗИЛАТИ ЗИКРИ ОЛЛОҲ 

Бо  доим ,  эй  писар,  бо  ёди  ҳақ, Гар  хабар  дорӣ  зи  адлу  доди  ҳақ. Зинда  дор  аз  зикр  субҳу  шомро, Дар  тағофул  магзарон 

ҒАНИМАТ  ДОНИСТАНИ  УМР

Умрро  медон  ғанимат  ҳар  нафас, Чун  равад,  дигар  наёяд  бозпас. Ҳеҷ  кас   аз  худ   қазоро  рад  накард, Ҳар  кӣ  розӣ  аз  қазо  шуд  бад 

Инсон мешави?

Беранҷу ҷафо соҳиби унвон нашавӣ, Бар тахт расӣ, вале Сулаймон нашавӣ. Дар асл агар нест, Худо дар дили ту, Сад бор ба Ҳаҷ равӣ,

Мухаммад САВ — НАЗМ

САРИ МАН ХОКИ ПОЯТ Ё МУҲАММАД. МЕМИРАМ МАН БАРОЯТ Ё МУҲАММАД. БА ДАРДИ МАНИ БЕ БЕЧОРА ДАВО КУН. КИ ТАНҲО ТУИ ДАРМОНАМ Ё МУҲАММАД.

ЗИНДАГОНӢ БО ХУШӢ 

Дар   ҷаҳон  шаш  чиз  меояд  ба кор: Аввалин  ёру  таоми  хушгувор. Хуш  бувад  ёри  мувофиқ  дар  ҷаҳон, Боз  махдуме  ки  бошад  меҳрубон. Ҳар  сухан, 

Худоё

Шудам ошиқ ба Қурьонат Худоё. Шудам ошиқ ба Гуфторат Худоё. Шудам ошиқ ба он Дунё Худоё. Шудам ошиқ ба Дидорат Худоё.

Интихоби ғафлат

Аз  худои  хештан  ғофил  мабош, Ғофилона  дар  раҳи  ботил  мабош. Ҷои  гиряст  ин  ҷаҳон  дар  вай  маханд, Чашми  ибрат  баркушою  лаб  бубанд. Ҳамчу  мӯр 

Ба хок гардонад

Чун лола ба навруз қадаҳ гир ба даст, Бо лоларухе агар туро фурсат аст. Май нуш ба хуррами, ки ин чархи кабуд Ногоҳ туро

Моҳи Рамазон

Нуре ба ҷаҳон омад , Бар дидаву ҷон омад . Бар пиру ҷавон омад , Чун шодирасон омад, Моҳи Рамазон омад . Бо марҳамати

Баъд аз ин ишқ

Баъд аз ин ишқ, ба ҳар ишқи ҷаҳон механдам, Ҳар кӣ орад сухан аз ишқ ба он механдам Рӯзе аз ишқ дилам сӯхт, ки

Орзуву ишқу умед

Зиндагӣ ранҷ дораду рохат, Зиндагӣ бебаҳотарин гуҳарест, Лек бе орзуву ишқу умед Зиндагӣ чун дарахти бесамарест.

Дил ҷаҳони орзуст

Дил намемирад… Пас аз ман ҳам намемирад дилам. Зиндаи ҷовид ӯст, Дар фазоӣ зиндагӣ хуршед ӯст, Андаруни синаи соҳибдилон Хонаи уммед ӯст.   Розгоҳи

Мағрур наям

Эй ғарра ба ин ки даҳр фармонбари туст, В-ин моҳу ситораву фалак чокари туст. Тарсам, ки туро чокари худ пиндоранд Он мурчагон, ки ризқашон

Ба осмон пардохтам ман

Ту кори Заминро накӯ сохтӣ, Ки бо осмон низ пардохтӣ?                            

Бо нидои ту

Ин хақиқат бувад, ки кураи арз Гирди хуршед бе ту ҳам мегашт, Бе ту ҳам баҳр буду дарё буд, Ҷангалу лолазору кӯҳу дашт…  

Инсон

Асрҳо боз ҷустуҷӯйкунон Рӯ ба хуршед дар сафар ҳастам. То шавад мушкилоти раҳ осон, Мекунам, ҳар чӣ ояд аз дастам. Раҳи хуршеди бахт ноҳамвор,

Одам

Одами оддиям! Шунав, Одам, Баҳри бахту саодатат шабу рӯз, Ҳар чӣ омад зи дасти ман, кардам… Пир гаштам. Намехурам афсӯс, Ки ҷавонии хеш бахшидам

Қисмати осмон ба дасти мост

Шуд куҳан қиссае, ки мегуфтанд: «Қисмати хокиён ба дасти самост» Баъд аз ин фахр карда, бояд гуфт: — Қисмати осмон ба дасти мост!

Замин сайёра аст

Рӯзу шаб бедор ҳастам, Дар дилам, Шамъи ишқу орзу афрӯхта, Ҷониби сайёраҳову коинот Асрҳо шуд, ки нигоҳам дӯхта. Лек медонам, ки дар сайёрае Баҳри

Чаро чун шамъ сӯзй?

Чаро чун шамъ сӯзй? Бебақо ӯст, Ки андар оташаш маргаш ниҳон аст. Ту аз Хуршед омӯз ин ҳунарро, Ки месӯзад валекин ҷовидон аст!

Гузашта ва оянда

Гирам падари ту буд, фозил Аз фазли падар туро чӣ ҳосил?                          

Фасли гул

Ҳама ҷо сабзу хурраму гулпӯш, Гарми ракс аст лола дар саҳро. Гарчи пирам, нарафтааст аз дил Оташи ишқу орзую вафо. Мекунад ханда бар лаби

Офаридам туро

Эй бут, эй сояи хаёлотам, Офаридам туро, ки дар шаби тор Шамъи роҳам шавӣ, Вале, ҳайҳот Садди роҳам шудӣ ту дар ҳар кор. Ман

Чи кор кунам?

Бо аҳли ҷоҳ нохуни зоғу паланг бош! Дар коми шер арраи пушти наҳанг бош! Дар маҷлисе, ки нест мурувват дар ӯ марав, Дар шишае,

Сунбул

Меравам дар боғу сар дар пойи сунбул мекунам, Умрро чун шона сарфи зулфу кокул мекунам. Менависам аз чаман бо он гули рӯ номае, Хомаи

Шишаи бовари шикаст

Баски хӯ кардаст бо кулфат дили ғампешаам, Санг мегардад, агар резанд май дар шишаам. Барқаму бар хирмани аҳли ситам дорам гузар, Ҳар куҷо хори

Лутфи хомуш

Хабар мегӯяд аз рози дарун лабҳои хомӯшам, Занад паҳлу ба рӯйи ҳалқаи дар ҳалқаи гӯшам. Шудам пайрав намеояд бурун гаҳвора аз ёдам, Қадам дар

Нолаи ишқ

Фарҳод нола мекунад аз тешаам ҳанӯз Ояд садо зи турбати ҳампешаам ҳанӯз. Паймонаҳо ба муҳтасибон ошно шуданд, Пинҳон даруни санг бувад шишаам ҳанӯз. Гулҳо

Анҷуман гардид мотамхонае,

То ту рафтӣ анҷуман гардид мотамхонае, Шамъ афтодаст ҳамчун мурдаи парвонае. Рафтию базми маро яксар парешон сохтӣ, Не суроҳӣ пеши соқӣ, ҷобаҷо паймонае. Омадам

Рустаму Сӯҳроб

Нигаҳи масти ту хуни дили аҳбоб хӯрад, Теғи бедоди ту аз фарқи аҷал об хӯрад. Аз ҷаҳон гум шуда меҳри падару фарзандӣ, Варна Рустам

Чашми Хира

Кабобам карда бепарвохироме, чашми майнӯше, Қаландармашрабе, як шаҳр ошӯб хонабардӯше, Мурассаъостин, гулдаргиребон, нозукандоме, Мунаққашҷомае, зарринкамарбанде, кӯлаҳпӯше, Сияҳ бе сурма мижгоне, лаби бебода рангине, Нигаҳ

Рашк чист?

Зи рашки кулбаи ман каъбаву бутхона месӯзад, Ту дар як хона оташ мезанӣ, сад хона месӯзад. Ту май бо ғайр менӯшиву мегардам кабобат ман,

Дили шикаста

Аз дили дунёпарастон завқи суҳбат бурдаанд, Рушноӣ аз чароғи аҳли давлат бурдаанд. Нест дар олам асар аз файзи олиҳимматон, Аз ҳаво гармиву аз оташ

Ҳотами Той

Хум тиҳӣ шуд аз маю даври қадаҳ аз по фитод, Базм охир гашту тоқӣ аз сари мино фитод. Беадаб худро ба андак фурсате созад

Маънои зиндаги чист?

Дидаи чарх ба золим нигарон хоҳад буд, Тирро гӯшаи абрӯ зи камон хоҳад буд. Қисмати беҳудагӯ дар ҳама ҷо рӯзравост, Аз сафар суди ҷарас

Нидои Ҷунунӣ

Нигоро ёру дилдорам ту бошӣ, Мурод аз сайри гулзорам ту бошӣ, Зи душман заррае боке надорам. Ба ҳар ҳоле мададгорам ту бошӣ, Чаро тарсам

Мо дар ду ҷаҳон ғайри Худо ёр надорем!

Мо дар ду ҷаҳон ғайри Худо ёр надорем, Мо ҷуз ғами у ҳеҷ, дигар кор надорем. Мискину фақирем, ба кошонаи дунё Бар неку бади

Эй бод, насими ёр дорӣ

Эй бод, насими ёр дорӣ. 3-ои нафҳаи мушкбор дорӣ. Зинҳор макун дароздастӣ. Бо гурраи ӯ чӣ кор дорӣ? Эй гул, ту куҷову рӯии зебош?

Бигрифт кори ҳуснат, чун ишки ман камоле

Бигрифт кори ҳуснат, чун ишки ман камоле, Хуш бош з-он, ки набвад ин хар дуро заволе. Дар ваҳм менагунҷад, к-андар тасаввури ақл, Ояд ба

Падид омад русуми бевафоӣ

Падид омад русуми бевафоӣ, Намонд аз кас нишони ошноӣ. Баранд аз фоқаназди ҳар хасисе Кунун аҳли ҳунар дасти гадоӣ. Касе, к-ӯ фозил аст имрӯз

Биё бо мо маварз ин кинадорӣ

Биё бо мо маварз ин кинадорӣ, Ки ҳаққи сӯҳбати дерина дорӣ. Насиҳат гӯш кун, к-ин дур басе беҳ, Аз он гавҳар, ки дар ганҷина

Бо силсилаи зулфи дароз омадаӣ

Эй, ки бо силсилаи зулфи дароз омадаӣ, Фурсатат бод, ки девонанавоз омадаӣ. Соъате ноз мафармову бигардон одат, Чун ба пурсидани арбоби ниёз омадаӣ. Пеши

Эй зи шарми оразат гул карда хай

Эй зи шарми оразат гул карда хай, Пурарак пеши ақиқат ҷоми май. Жола бар лоласт ё бар гул гулоб, Ё бар оташ об ё

Висоли ӯ зи умри човидон беҳ

Висоли ӯ зи умри човидон беҳ, Худовандо, маро он деҳ, ки он беҳ! Ба шамшерам заду бо кас нагуфтам, Ки рози дӯст аз душман

Гулбуни айш медамад

Гулбуни айш медамад, соқии гулъузор ку? Боди баҳор мевазад, бодаи хушгувор ку? Ҳар гули нав зи гулрухе ёд ҳамекунад, вале Гӯши суханшунав куҷо, дидаи

Тоби бунафша медиҳад турраи мушксои ту

Тоби бунафша медиҳад турраи мушксои ту, Пардаи ғунча медарад хандаи дилкушои ту. Эй гули хушнасими ман, булбули хешро масӯз, К-аз сари сидқ мекунад шаб

Эй кабои подшоҳӣ рост бар болои ту

Эй кабои подшоҳӣ рост бар болои ту, Зинати тоҷу нигин аз гавҳари волои ту. Офтоби фатҳро ҳар дам тулӯъе медиҳад Аз кулохи хусравӣ рухсори

Мазраъи сабзи фалак

Мазраъи сабзи фалак дидаму доси маҳи нав. Ёдам аз киштаи хеш омаду ҳангоми дарав. Гуфтам: «Эй бахт, бихуспидиву Хуршед дамид.» Гуфт: «Бо ин ҳама

Ба кӯйи мо гузар кун

Эй шом, ба кӯйи мо гузар кун! Эй субҳ, ба ҳоли мо назар кун! Дар зулмати шаб танам бифарсуд, Ё Раб, шаби зулматам саҳар

Донӣ, ки чист давлат?

Донӣ, ки чист давлат? Дидори ёр дидан, Дар кӯйи ӯ гадоӣ бар хусравӣ гузидан. Аз ҷон тамаъ буридан осон бувад, валекин Аз дӯстони чонӣ

Чандон, ки гуфтам ғам бо табибон

Чандон, ки гуфтам ғам бо табибон, Дармон накарданд мискин ғарибон. Он гул, ки ҳар дам дар дасти бод аст, Гӯ, шарм бодат аз андалебон.

Биё, то гул барафшонему май дар соғар андозем

Биё, то гул барафшонему май дар соғар андозем, Фалакро сақф бишкофему тарҳе нав дарандозем. Ману соқӣ ба ҳам созему бунёдаш барандозем. Шароби арғавониро гулоб

Мо зи ёрон чашми ёрӣ доштем

Мо зи ёрон чашми ёрӣ доштем, Худ ғалат буд, он чӣ мо пиндоштем. То дарахти дӯстӣ кай бар диҳад? Ҳолиё рафтему тухме коштем Гуфтугӯ

Ман тарки ишқи шоҳиду соғар намекунам

Ман тарки ишқи шоҳиду соғар намекунам, Сад бор тавба кардаму дигар намекунам. Боғи биҳишту сояи тубиву қасри ҳур, Бо хоки кӯйи дӯст баробар намекунам.

Ман на он риндам, ки тарки шоҳиду соғар кунам

Ман на он риндам, ки тарки шоҳиду соғар кунам, Мӯхтасиб донад, ки ман ин корҳо камтар кунам. Ман, кн айби тавбакорон карда бошам борҳо.

Мазан бар дил зи нӯки ғамза тирам

Мазан бар дил зи нӯки ғамза тирам, Ки пеши чашми беморат бимирам! Нисоби ҳусн дар ҳадди камол аст, Закотам деҳ, ки мискину фақирам. Чу

Ба теғам гар кушад

Ба теғам гар кушад, дасташ нагирам, В-агар тирам занад, миннатпазирам. Камони абрӯятро, гӯ бизан тир, Ки пеши дасту бозуят бимирам! Ғами гетӣ гар аз

Дилатро гар ҳаҷар гуфтем

Дилатро гар ҳаҷар гуфтем, гуфтем, Кадатро гар шаҷар гуфтем, гуфтем. Хататро мушк агар хондем, хондем, Қадатро сарв агар гуфтем, гуфтем. Бигуфтемат, ки дорӣ то

Зи дасти кӯтаҳи худ зери борам

Зи дасти кӯтаҳи худ зери борам, Ки аз болобаландон шармсорам. Магар занҷири мӯе гирадам даст, Вагарна сар ба шайдоӣ барорам. Зи чашми ман бипурс

Фош мегӯяму аз гуфтаи худ дилшодам

Фош мегӯяму аз гуфтаи худ дилшодам, Бандаи ишқаму аз ҳарду ҷаҳон озодам. Тоири гулшани қудсам, чӣ диҳам шарҳи фироқ, Ки дар ин домгаҳи ҳодиса

Зулф бар бод мадеҳ

Зулф бар бод мадеҳ, то надиҳӣ барбодам, Ноз бунёд макун, то наканӣ бунёдам. Май махӯр бо ҳама кас, то нахӯрам хуни ҷигар, Сар макаш,

Толеъ агар мадад кунад

Толеъ агар мадад кунад, доманаш оварам ба каф, Гар бикашам, зиҳӣ тараб, в-ар бикушад, зиҳишараф! Тарфи карам зи кас набаст ин дили пурумеди ман,