Файласуфӣ Архив
Корест мушкил бо дили хеш
Маро корест мушкил бо дили хеш, Ки гуфтан менаёрам мушкили хеш. Хаёлат донаду ҷони ман аз ғам, Ки ҳар шаб дар чӣ корам бо
Хушо Шерозу вазъи бемисолаш
Хушо Шерозу вазъи бемисолаш, Худовандо, нигаҳ дор аз заволаш. Зи Рукнободи мо сад лавҳашаллоҳ Ки умри Хизр мебахшад зулолаш. Миёни Ҷаъфарободу Мусалло, Абиромез меояд
Шароби талх мехоҳам
Шароби талх мехоҳам, ки мардафган бувад зӯраш, Ки то як дам биёсоям зи дунёву шару шӯраш. Симоти даҳри дунпарвар надорад шаҳди осоиш, Мазоки ҳирсу
Гулъузоре зи гулистони ҷаҳон
Гулъузоре зи гулистони ҷаҳон моро бас, 3-ин чаман сояи он сарви равон моро бас. Ману ҳамсӯҳбатии аҳли риё? Дурам бод! Аз гаронони ҷаҳон ратли
Хезу дар косаи зар оби тарабнок андоз
Хезу дар косаи зар оби тарабнок андоз, Пештар з-он, ки шавад косаи сар хокандоз. Оқибат манзили мо водии хомӯшон аст, Ҳолиё ғулғула дар гунбади
Ғам махӯр
Юсуфи гумгашга боз ояд ба Канъон, ғам махӯр Кулбаи эҳзон шавад рӯзе гулистон, ғам махӯр! Эй дили ғамдида ҳолат беҳ шавад, дил бад макун,
Даст аз талаб надорам
Даст аз талаб надорам, то коми ман барояд, Ё тан расад ба ҷонон ё ҷон зи тан барояд. Бикшой турбатамро баъд аз вафоту бингар,
Мусулмонон маро вақте диле буд
Мусулмонон маро вақте диле буд, Ки бо вай гуфтаме, гар мушкиле буд. Ба гирдобе чу меафтодам аз ғам. Ба тадбираш умеди соҳиле бул. Диле
Корам зи даври чарх ба сомон намерасад
Корам зи даври чарх ба сомон намерасад, Хун шуд дилам зи дарду ба дармон намерасад. Бо хоки роҳ рост шудам, лек ҳамчунон То обрӯ
Щоҳидон
Щоҳидон гар дилбарӣ з—ин сон кунанд, Зоҳидонро рахна дар имон кунанд. Ҳар куҷо он шохи наргис бишкуфад, Гулрухонаш дида наргисдон кунанд. Эй ҷавони сарвқад,
Онон
Онон. ки хокро ба назар кимиё кунанд, Оё бувад. ки гӯшае чашме ба мо кунанд? Дардам нуҳуфта беҳ зи табибоне муддаъӣ. Бошад, ки аз
Он май, ки дӯш соқии мо дар пиёла кард
Он май, ки дӯш соқии мо дар пиёла кард, Тадбири зӯҳди зоҳиди ҳафтодсола кард. Бо ҷони ташнагони ғамат бодаи сабӯҳ, Кард он чи дӯш
Аз ғуса наҷотам доданд
Дӯш вақти саҳар аз ғуса наҷотам доданд, В-андар он зулмати шаб оби ҳаётам доданд. Бехуд аз шаъшаъаи партави зотам карданд, Бода аз ҷоми таҷаллӣ
Саҳарам давлати бедор ба болин омад
Саҳарам давлати бедор ба болин омад, Гуфт: «Бархез, ки он Хусрави Ширин омад. Қадаҳе даркашу сархуш ба тамошо бихиром, То бибинӣ, ки нигорат ба
Хуш омад
Хуш омад гул в-аз он хуштар набошад, Ки дар дастат ба ҷуз соғар набошад. Замони хушдилӣ дарёбу дур ёб, Ки доим дар садаф гавҳар
Хотир, ки ҳазин бошад
Кай шеъри тар ангезад, хотир, ки ҳазин бошад, Як нукта дар ин маънӣ гуфтему ҳамин бошад. Аз лаъли ту гар ёбам ангуштарии зинҳор, Сад
Ҳар киро хоки сари кӯйи ту маскан бошад
Ҳар киро хоки сари кӯйи ту маскан бошад, Пеши ӯ гулшани фирдавс чу гулхан бошад. Гар ҷаҳон равшанӣ аз партави Хуршед гирифт, Чашми ушшоқба
Ёрам
Ёрам чу қадаҳ ба даст гирад, Бозори бутон шикаст гирад. Ҳар кас, ки бидид чашми ӯ, гуфт: “Ки мӯҳтасибе,ки маст гирад ?” Дар баҳр
Дил аз ман бурд
Дил аз ман бурду руй аз ман ниҳон кард, Худоро, бо кӣ ин бозӣ тавон кард? Шаби танҳоиям дар қасди ҷон буд, Хаёлаш лутфҳои
Биё, ки турки фалак хони рӯза ғорат кард
Биё, ки турки фалак хони рӯза ғорат кард, Ҳилоли ид ба даври қадаҳ ишорат кард. Савоби рӯзаву ҳаҷҷи қабул он кас бурд, Ки хоки
Саҳар булбул ҳикоят бо сабо кард
Саҳар булбул ҳикоят бо сабо кард, Ки ишқи рӯйи гул бо мо чиҳо кард? Аз он ранги рухам хун дар дил афтод, В-аз ин
Ҷон бе ҷамоли ҷонон майли ҷахон надорад
Ҷон бе ҷамоли ҷонон майли ҷахон надорад, Ҳар кас, ки ин надорад, ҳаққо, ки он надорад. Бо ҳеҷ кас нишоне з-он дилситон надидам, Ё
Шоҳид он нест, ки
Шоҳид он нест, ки мӯеву миёне дорад, Бандаи талъати он бош, ки оне дорад. Шеваи ҳуру парӣ гарчи латиф аст, вале, Хубӣ он асту
Он, ки аз сунбули ӯ ғолия тобе дорад
Он, ки аз сунбули ӯ ғолия тобе дорад, Боз бо дил шудагон нозу итобе дорад. Аз сари куштаи худ мегузарад ҳамчун бод, Чӣ тавон
Дили мо ба даври рӯят зи чаман фароғ дорад
Дили мо ба даври рӯят зи чаман фароғ дорад, Ки чу сарв пойбанд асту чу лола доғ дорад. Сари мо фурӯ наёяд ба камони
Ҳумои авҷи саъодат ба доми мо афтад
Ҳумои авҷи саъодат ба доми мо афтад, Агар туро гузаре бар макоми мо афтад. Ҳубобвор барандозам аз нишот кулоҳ, Агар зи рӯйи ту аксе
Хат нафиристод
Дерест, ки дилдор паёме нафиристод, Нанвишт саломеву каломе нафиристод. Сад нома фиристодаму он шоҳи саворон, Пайке надавониду саломе нафиристод. Сӯйи мани ваҳшисифати ақлрамида, Оҳуравише,
Бирафт
Шарбате аз лаби лаълаш начашидему бирафт, Рӯйи маҳпайкари ӯ сер надидему бирафт. Гӯйи аз сӯҳбати мо нек ба танг омада буд, Бор бар басту
Он турки паричеҳра
Он турки паричеҳра, ки дӯш аз бари мо рафт, Оё чӣ хато дид, ки аз роҳи хато рафт? То рафт маро аз назар он
Мурғ ва гул
Субҳдам мурғи чаман бо гули навхоста гуфт: «Ноз кам кун, ки дар ин боғ басе чун ту шукуфт!» Гул бихандид, ки: «Аз рост наранҷем,
Айби риндон макун
Айби риндон макун, эй зоҳиди покизасиришт, Ки гуноҳи дигарон бар ту нахоҳанд навишт. Ман агар некам, агар бад, ту бирав, худро бош, Ҳар касе
Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест
Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест, Дили саргаштаи мо ғайри туро зокир нест. Ашкам эҳроми тавофи ҳарамат мебандад, Гарчи аз хуни дили
Дарвешон аст
Равзаи хулди барин хилвати дарвешон аст, Мояи мӯҳташамӣ хидмати дарвешон аст. Ганҷи узлат, ки тилисмоти аҷоиб дорад, Фатҳи он дар назари раҳмати дарвешон аст.
Сӯфӣ аз партави май рози ниҳонӣ донист
Сӯфӣ аз партави май рози ниҳонӣ донист, Гавҳари ҳар кас аз ин лаъл тавонӣ донист. Қадри маҷмӯъаи гул мурғи саҳар донаду бас, Ки на
Гул дар бару май дар кафу маъшуқ
Гул дар бару май дар кафу маъшуқ ба ком аст, Султони ҷаҳонам ба чунин рӯз ғулом аст. Гӯ, шамъ маёред дар ин чамъ, ки
Хуш набошад
Гул бе рухи ёр хуш набошад, Бе бода баҳор хуш набошад. Тарфи чаману тавофи бӯстон, Бе лолаъузор хуш набошад. Рақсидани сарву ҳолати гул, Бе
Ёр намепурсад ҳеҷ
Аз мани дилшуда он ёр намепурсад ҳеҷ, Хабаре з-ин дили афгор намепурсад ҳеҷ. Дӣ ба сарманзили ман омаду аҳвол бидид, Гуфт: — Чун аст
Боғи маро чӣ ҳоҷати сарву санавбар аст?
Боғи маро чӣ ҳоҷати сарву санавбар аст? Шамшоди хонапарвари мо аз кӣ камтар аст? Эй нозанин санам, ту чӣ мазҳаб гирифтаӣ, К-ат хуни мо
Ё Раб
Эй шоҳиди қудсӣ, кӣ кашад банди ниқобат, В-эй мурғи биҳиштӣ, кӣ диҳад донаву обат ? Хобам бешуд аз дида, дар ин фикри ҷигарсӯз, К-оғуши
Мутриб
Шаб аз мутриб, ки дил хуш бод вайрон, Шунидам нолаи ҷонсӯзи найро. Чунон дар ҷоми ман сӯзаш асар кард, Ки бериққат надидам хеҷ шайро.
ҚИТЪА
Биё сӯям, баман боре назар кун, Ки мо худ меҳмони ин ҷаҳонем. Ту худ донӣ, ки мо аз як таборе, Чар обо ҳамдигоар номеҳрубонем?
Беҳтарин пандҳои тоҷикӣ
| Февраль 20, 2017
Рубрика Зиндагонӣ, Панду насиҳат, Файласуфӣ
Чу паймони озодагон бишканӣ, Нишони бузургӣ ба хок афканӣ. Надонӣ, ки мардони паймоншикан, Сутуда набошанд дар анҷуман. Аз имрӯз коре ба фардо мамон, Чӣ
Хирад ва хирадмандӣ
| Февраль 20, 2017
Рубрика Аввал, Барои Кудакон, Зиндагонӣ, Панду насиҳат, Файласуфӣ
Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи човидони шинос, Хирад мояи зиндагони шинос. Хирадманд мардум туро дӯст гашт, Чунон дон, кибо
Панду Хикмат аз Фирдавси
| Февраль 20, 2017
Рубрика Аввал, Зиндагонӣ, Панду насиҳат, Файласуфӣ
Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи ҷовидонӣ шинос, Хирад мояи зиндагонӣ шинос. Ки бар анҷуман марди бисьёргӯй, Бикоҳад зи гуфтори
ОРЗӮИ АДОЛАТ (Умед)
Касе дар асл бовиҷдон агар содир гуноҳе кард, Давоми ҷумлаи умр аз надомат оҳу воҳе кард. Аз ин боис зи озурдан ҳаловатхона меҷӯяд, Адолатро
Фалсафаи Зиндагӣ
Чархи каҷрафтор дорад хислате: Бар яке гар лутфу эҳсон мекунад, Дигареро монда зери бори ғам Қоматашро хам ба даврон мекунад. Дида ин номеҳрубонӣ
ОДАМИЗОД
Ин муҳит аст қафас баҳри ту, эй одамзод, Натавон рафт бурун аз дари он, зан фарёд. Кӯхи умрат бихӯрад тешаи соат кам-кам, Мехӯрӣ обаки
Чи бояд кард дар зиндагӣ
Ҳар куҷо рафтӣ ба коре, Ғун шавад ҳоҷатбарор, Бингарад пешу пасашро, Чор чашмонаш тамаъ. Ҳар кӣ дар роҳи худо Дасте занад баҳри савоб, Ёфтан
Байтҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ
Сарфарозам, фуруд орам сар, Чашми миннатпазир бар рӯят Гул ниҳам пояи муқаддаси ту, Зарби дил шуд баробари дили ту. Гули сурхам рамузи хуни ту
МАРСИЯИ ХУРШЕД
| Январь 3, 2017
Рубрика Аввал, Зиндагонӣ, Намуди Назм, Файласуфӣ, Ҳархела
На он тақлид ин тақлид, На он хуршед ин хуршед. Зи баъди чанд милён сол мемирӣ ту, эй Хуршед! Ҷавоби он қадар дарвозаҳои субҳро
ҚАДРИ ШОИР
Рӯзе, ки ошиқон аз ҳам ҷудо шаванд, Рӯзе, ки зӯрҳо бемуттако шаванд, Рӯзе, ки одамон беошно шаванд, Бар қадри шоирон он вақт мерасанд. Шоме,
БОНГИ ОЖИР
(Бар асари рӯйдодҳои Чили) Эй шумо бозичаҳои симу зар, Эй ҳавасбозони савдои худӣ, Бо чӣ миқдоре зи дунёи ҳама То кунун ҷӯед дунёи худӣ!?
Зиндаги чист
Мо ҳама дар чорсӯи зиндагӣ, Гоҳ гумроҳему гоҳо раҳбарем. Гоҳ бо сар медавему гаҳ ба по, Гоҳ саргардону гоҳо сарварем, Эй дили дарёи ман,
Мардӣ
Касе бо ту ғами дилро нагӯяд, Касе бо ту раҳи фардо наҷӯяд. Чи бадгавҳар, чи нимодам, чи зиштӣ, Ки кас бо ту гули хоре
Чи тавр дуруст зиндагӣ кард?
Рӯзҳо мегузаранд, Рӯзҳо аз сари мо, Аз дили мо мегузаранд Хабари лаҳзаи дидору ҷудоӣ бар лаб, Аз раҳи манзили мо мегузаранд. Ба назар Мо
Шеъри Лоик — Зиндаги
Бинам, ки дар мағозаю бозорҳои шаҳр Беназмию ҳаёҳую ҳангомаҳо бувад, Парвози фикрашон фақат то нархи ину он, Маънии зиндагияшон нарху наво бувад. З-ин варта
Диле дил
Ман аз ин қофияпардозиҳо бисёр дилгирам. Дилам шеъру суруди бетавофутро набипзирад. Суруде хоҳаму шеъре, Ки мадду ҷазри дарёи дили моро фаро гирад. Суруде хоҳаму
Ало шодоб соҳилҳо
Ало, шодоб соҳилҳо, Ба қадри обҳои ҷорӣ мебояд расид имрӯз, Ки рӯзе хушк хоҳад шуд. Ало, зебои маҳфилҳо, Ба қадри ҳар чароғи давра мебояд
Қадди баланд
Қадди одам ба лаҳзаи мурдан Гашта гӯё зи буда норозӣ, Боз, гӯянд, қадре меёзад Дар талошу набарди ҷонбозӣ. Лаҳзаи разми зиндагию марг Одамизод бо
АҚРАБАКҲОИ СОАТ
Ақрабакҳои соати дастат Соате баъд рӯ ба рӯ оянд. Баъди саргаштагии кӯтоҳе Боз оянду роз бикшоянд. Ақрабакҳо чу рӯи ҳам оянд, Аз ҳасад гӯӣ
ЗАХМҲО
Мечакад об – Мечакад хун То ҳанӯз аз захми тири душманон, Аз тану аз шохҳои нахлҳои безабон. Барг сабзу навда сабз, Шохсорон шоду шодобанд
ТОРҲОИ НОНАВОХТА
Ҷавонӣ, масти ҳусну обутобӣ, Ба рӯи ганҷи Қорун менишинӣ. Агарчӣ нестӣ Лайлӣ, валекин Ба истиқболи Маҷнун менишинӣ. Ту мехоҳӣ, ки дар афсонаи ишқ Ҷавон
ҶАВОНӢ МЕРАВАД…
Ҷавонӣ меравад аз ман, ҷавонӣ меравад охир, Нахоҳам рафтанашро, лек аз ман меравад, ором. Дурахши чеҳраву мӯи сияҳ, чашмони бодомӣ – Ҳама хоҳанд шуд
ВО ҶАВОНӢ!
Ба рӯи раҳ гули пажмурда дидам, Лагадмол асту менолад ниҳонӣ: Замоне зеби кокул будам, акнун… Ҷавонӣ, во ҷавонӣ, во ҷавонӣ. Бидидам нонпар аз боли
ХАЙР, ЭЙ РӮЗИ ГУЗАШТА
Хайр, эй рӯзи гузашта, хайр, хайр Дафтари шеъру суруди гумшуда. Хайр, эй як зарраи нури басар, Рафтию аммо нарафтӣ беҳуда. Рафтӣ аз ман –
ИСТ ЯК ДАМ
| Декабрь 18, 2016
Рубрика Аввал, Намуди Назм, Файласуфӣ, Ҳархела, Шеър
Ист як дам, як ду ҳарфи гуфтанӣ дорам ба ту, Ҳарфи меҳролуд аз мағзи дили бетоқатам. Гӯш кун ҳарфи муҳаббат аз дили н-олудае, Аз
ЛАҲЗАИ ПАДРУД
Хира буд моҳ ба саҳни гардун, Шаб ба поён бирасид, субҳ дамид. Офтоб аз паси кӯҳ чеҳра намуд, Шабнам аз рӯи гулу сабза парид.
Шаби торик
Эй мояи хирад, чаро хомӯш мешавӣ, Бе ту ба ман навозиши даврон намерасад. Рӯзе, ки ту зи хонаи дил дур меравӣ, Як лутфи бедареғ
РОЗҲО
Пардаҳои тиреза парафшон, Чашмҳоят ба сӯи ман бозанд. Ҳалқаи ҷашмҳои ҷодуят В-он нигаҳҳо барои ман розанд. Хона ором, чеҳраат ором, Ман надонам, чӣ розҳо
Ҳикмати зиндагӣ
Чунин беқайду бепарво шудӣ ту? Дареғ аз ҷӯшу туғёни ҷавонӣ! Чунин дилсарду беандеша гаштӣ? Дареғ аз раъду барқи ногаҳонӣ! Чӣ шуд дар субҳи хуршедии
Калиди майхури
| Май 17, 2016
Рубрика Духтарон-занон, Рубоӣ, Байт, Мисра, Файласуфӣ
Гар май хури бо хирадмандон хур, Ё бо санами лоласурхи хандон хур, Бисёр махур, ринд макун, фош масоз, Гаҳ-гаҳ хуру, кам –кам хуру, пинҳон
Умри инсон
Нишоти умр бошад то ба 30 сол. Ба 40 ои фурун резад пару бол. Ба 50 гар равви ёби ту сустӣ. Ба 60 оина