Ошиқона Архив

ЭЙ ТОЗАБАҲОРИ ЗИНДАГОНӢ, В — ЭЙ ДИЛБАРИ ЁРУ ЁРИ ҶОНӢ БУРДАНД ТУРО БА СӮЙИ АҒЁР, КУШТАНД ИЁРИ ЗИНДАГОНӢ. ЭЙ БЕ ТУ ҶАҲОН БА ЧАШМ

Умеди ман аз ишқи ту шуд барбод

Аз оинаи чашмам тасвири ҳаёт уфтод, Вақте, ки умеди ман аз ишқи ту шуд барбод. Аз коргаҳи гавҳар як силсила ашки ман, Шуд ҳуҷҷати

Биё

Чашмҳоям ташнаи дидор шуд охир биё, Рӯз шому соати гуфтор шуд охир биё. Ошиқатро ташналаб бо танаҷони мондаӣ, Дар раҳи ту дидаҳо хуншор  шуд

Лаҳзаҳои ҷудоӣ

Лаҳзаҳои ҷудои Расид умрамон ба поён , Надорад дигар ин умр давом. Мактаб тамом шид ҷураҷон , Мо мешавем пароканда То вақте ҳастм зинда

Oшиқ бача

Ёри ман аз ҷони ман ширинтар аст, Қадди ӯ аз барги гул нозуктар аст. Барги гул ҳарчанд дорад нозуки, Хотири ёрам аз он нозуктар

Ман туро дӯст дорам

Ҷони ширин як нигоҳат мекунам Ҳамчу тӯҳфа пушту паноҳат мекунам Гар нафаҳми бо нигоҳу бо сухан Баргашта рута сиёҳ мекунам

Бача ошиқ шудаст

Ёри ман  аз ҷони ман ширинтар аст, Қадди ӯ аз барги гул нозуктар аст. Барги гул ҳарчанд дорад нозуки, Хотири ёрам аз он нозуктар

Зулфи парешон ошиқам 

Ман ба он зулфи парешон ошиқам Ман ба он гесӯи афшон ошиқам То ки ҳасту то ки ҳастам дар ҷаҳон То ба охир ошиқам

Ишқи духтару писар

Бие эй ер умидворам, гули  қалбам шикасте шуд. Аз ишқи ту ғаме парвоз, дар дилу ҷон нишасте гул. Касе нест чун сарафрози, халос ёбад

Шеърҳои нави ошиқӣ аз Ноилҷон Мирзоев

Аз доғи ту дам ба дам дилам месузад, Аз бахти пиёдаам дилам месузад Лек чашми маро намекушоди дар ишқ, Аз чашми кушодаам дилам месузад.

Ошиқӣ ва зиндагӣ

Сухан мастона мегӯям, Вале ҳушёр мегардам. На завқи ошиқӣ дорам, На гарди ёр мегардам.

Нигоҳат мекунам

Ҷони  ширин  як  нигоҳат  мекунам, Ҳамчу  туҳфа пушту  паноҳат мекунам. Гар  нафаҳми бо  нигоҳу  бо  сухан, Баргашта   рута  сиёҳ мекунам.

Баъд аз ин ишқ

Баъд аз ин ишқ, ба ҳар ишқи ҷаҳон механдам, Ҳар кӣ орад сухан аз ишқ ба он механдам Рӯзе аз ишқ дилам сӯхт, ки

ДИЛ МЕБАРӢ

Афтод ба чашмам рӯи ту, Ҳам қомати дилҷӯи ту. Олам шуда хушбӯ ҳама. Аз ҳалқаҳои мӯи ту. Мемонд маҳи серӯзаро, Дилбар ҳамон абрӯи ту.

Ошиқ-Маъшуқ

Сад ғусса зи ҳиҷрони ту дорад  дили ошиқ, Аз кӯи ту дур нест ҳамон манзили ошиқ. Аз меҳру муҳаббат, ки ба ӯ нома фиристӣ,

САБЗҚАБОПӮШ

Дил бурда зи ман ҳамон бару душ, Ду чашми сияҳ ҳамон баногӯш. Аз чор тараф наззора кардам, Дар байни ҳама хушхиромон, Мерафт канор аз

Дили ошиқам бар ту гум мезанад

Мерасӣ бар ёди ман ҳар гаҳ, дилам гум мезанад, В — ар зи ёдам меравӣ ногаҳ, дилам гум мезанад. Ман ба ҷои ҷони худ

ОТАШИ ИШҚ

Ба гумонам, ки ҷадди ман Зардушт, На ба ҳар оташе садоқат дошт, Оташи ишқро парастиш кард К-у ба дил нури зиндагӣ мекошт!   Шояд

Дили беқарор

Боз чун ҳар субҳдам биншастаам Рӯи санге, бар лаби Баҳри Сиёҳ. То шавад ором дил, дил бастаам Ман ба ин бахри азиму мавҷҳо…  

Рашк бинмуда

Рашк бинмуда ман аз ҳоли лабаш пурсидам: Ки бигӯй, эй хинду Посбони шакарӣ? ё ки тороҷгари лаъли лабаш? Е ҳарду? Холи лаб фахркунон,— Гуфт:

Гули магнолия

Ба вақти хайрухуш дар соҳили баҳр Гули магнолия дода ба дастам, Табассум карда, рафтӣ. Он чӣ сир буд, Ки бо як ишваат додӣ шикастам,

Ишқу амал

Фасли хуби баҳор, Соҳили Вахш, Сабзаю лола буду боди саҳар… Менишастем ҳар ду дар гулзор Бе маю бе пиёлаю соғар. Масти дидори якдигар гашта

Бишнав чӣ мегуям туро

Сабр кун, Бишнав чӣ мегуям туро, Ин қадар беҳуда ашкатро марез. Рафта будам дар сафар, боз омадам, Хат накардам гар, сабаб дорад, азиз. Хат

Ширин, ширин

(Суруд) Ширин, ширин, Ширинтарӣ аз ҷони ширин. Ширин, ширин, Ширинакам ба паҳлуям шин.   Ба дил ҷо шав, ки ғам аз дил барояд, Табассум

Моҳи Шуғнониям

(Суруд) Эй моҳи шуғнониям, Лаъли бадахшониям, Эй ҷон, Эй ҷонам, Ба ту қурбонам, Ёраки кӯҳистонам.   Ман садқаи чашмонат, Афтодаам дар домат, Ҳайҳот! Ай

Рухи хуби туро

Додаанд оро рухи хуби туро: Бахти хуш, Сидқу вафо, Шарму ҳаё!

Ҷаҳони мову ту

Ҷаҳони мову ту аз ҳар ҷаҳон беҳ, Замони мову ту, аз ҳар замон беҳ, Барон халқи кишвар ҳар чӣ хуб аст, Барои мову ту,

Гули сурх

Гули сурхе, ки ҳамранги рухи туст, Тамошо кун, ниҳолаш бар лаби ҷӯст Ниҳолашро дар он ҷо ман шинондам, Зи ҳар гул бештар медорамаш дӯст.

Маҷнун бисозад маро…

Азизам! Табиат туро Аз он дилбарӯ дилрабо офарид, Ки Маҷнун бисозад маро. Бароям туро офарид. Вале чун нигоҳаш ба рӯят фитод Ба якбора ҳушаш

Туро мепарастам

На бутро мепарастам, не худоро, Туро танҳо, азизам, мепарастам. Ба уммеде ба кӯят сар ниҳодам, Дилам бигзошта бар рӯи дастам. Бигир аз дастам онро,

Дар дилат ҷӯям паноҳе

Агар бигзаштааст аз ман гуноҳе, Бибахшоям, азизам, бо нигоҳе, Факат дар назди ту хастам гунахгор, Факат дар дидаат чуям панохе,

Намепурсӣ…

Миёни ҳар ду абрӯи ту ҳол аст. Ба наздат омадан амри маҳол аст. Намеоӣ ба наздам гоҳ-гоҳе, Намепурсӣ, ки шоир дар чӣ ҳол аст.

Туро доду накӯ дод

Табиат қадди барноро ба ту дод, н о чашми шӯху шаҳлоро ба ту дод, Лаби гулгун, рӯхи зебо ба ту дод, Ба ман танҳо

Чашмҳои ту

Чашмҳоят сиёҳу зебоянд, Мисли ҳусни ту оламороянд, Аз нигоҳат аён, ки чашмонат Чашм не, нури чашми дунёянд. Метавон дид бо чунин чашмон Ин чаҳонро

Оташи ишқ

Ба гумонам, ки ҷадди ман Зардушт, На ба ҳар оташе садоқат дошт, Оташи ишқро парастиш кард К-у ба дил нури зиндагӣ мекошт!   Шояд

Номаи ошикона

Ба шамъи базм имшаб арз кардам хомаи худро, Ба бозуи пари парвона бастам номаи худро. Чу гул дар қулзуми хун зад маро савдои урёнӣ,

Биё Гулсанам

Дар дили мо гар намеойӣ, ба чашми мо биё! Аз муҳит андеша дорӣ, бар лаби дарё биё! Хок дар чашмам занад наззора ҳамчун гирдбод.

Шеъри Шабнам

Эй фарши бӯйи сунбули зулфат димоғҳо, Помоли шабнами гули рӯйи то боғҳо. Имшаб биё ба кулбаам, эй рашки бӯстон, К-аз равғани гул аст лаболаб

Тамошо тҷ

Баски дилгир аз тамошои гулистон гаштаам, Ҳамчу бӯйи гул даруни ғунча пинҳон гаштаам. Як табассум кардам, аҷзои худ пошидаам, Чун димоғи гул зи хандидан

Омадӣ — рафтӣ ай духтари Нозанин

Ба сӯйи кулбаам, эй нозанин, дӯш омадӣ, рафтӣ, Зи аҳволам напурсидиву хомӯш омадӣ, рафтӣ. Сухан ногуфта биншастӣ, харобат ман, кабобат ман, Зи ҷоми ҳусн

Хуш омадӣ

Эй шамъ, бар сари мани гирён хуш омадӣ, Чашму чароғи шоми ғарибон хуш омадӣ. Чун барги лола доғи маро тоза сохтӣ, Эй шохи гул,

Рафти ту бо дигар

Маро дар баҳри ғам чун мавҷи об андохтӣ, рафтӣ, Ба ҷисми лоғари ман печутоб андохтӣ, рафтӣ. Шитоболуд вақти субҳидам рахти сафар бастӣ, Ба ҷонам

Чу оҳу меранҷӣ

Қадат дар чашми худ ҷо кардаам, эй дӯст, меранҷӣ? Ниҳолат гуфтаам сарви лаби ин ҷуст, меранҷӣ? Шуд аз наззораи рухсори ту гулдаста мижгонам, Нигоҳам

Сунбулам хуш омадӣ

Бар кӯчабоғи дилам, эй гул, хуш омадӣ! Ҷӯши баҳори хонаи булбул хуш омадӣ! Ҷон медиҳему нимнигоҳе намекунӣ, Бар каф гирифта теғи тағофул хуш омадӣ!

Тиру камон меойӣ

Аз кадомин чаман эй сарви равон меойӣ? Ҳамчу гул барзада доман ба миён меойӣ. Чин ба абрӯ задаӣ, чашм лаболаб зи ғазаб, Таркиши ноз

БАХТ

Бахти ман дунёи зебои ман аст, Бахти ман ҳусни фиребои ман аст. Бахти ман ишқу фурӯзони дилам Дар вуҷуди ношикебои ман аст. Бахти ман

ИШҚИ СИНАСӮЗ

Бе ту набуд ранге Дар гулшани баҳорам. Бе ту набуд барге Дар боғи рӯзгорам. Хуш омадӣ ба сина, Эй ишқи синасӯзам. Сӯзат зиёдатар бод

ОШИҚАМЕ

Ҳар куҷое биравам, Рӯи ӯ дар назарам. Гар равам аз дари ӯ, Дар ҷаҳон дарбадарам. Дил ҷудо, ақл ҷудо, дида ҷудо ошиқаме, Бахудо, ошиқаме,

Зулфи чун занҷир

Манам аз зулфи чун занҷири ёре Парешонтолеъе девонаворе. Ба ғайр аз ошикиву майпарастӣ, Зи дастам барнаёяд хеҷ коре. Нагардад гирди ӯ ғам, хар кӣ

Лабаш мебӯсаму дармекашам май

Лабаш мебӯсаму дармекашам май, Ба оби зиндагонӣ бурдаам пай. На розаш метавонам гуфт бо кас На касро метавонам дид бо вай. Лабаш мебӯсаду хун

Гулбуни айш медамад

Гулбуни айш медамад, соқии гулъузор ку? Боди баҳор мевазад, бодаи хушгувор ку? Ҳар гули нав зи гулрухе ёд ҳамекунад, вале Гӯши суханшунав куҷо, дидаи

Чу гул ҳар дам ба бӯят ҷома бар тан

Чу гул ҳар дам ба бӯят ҷома бар тан, Кунам чок аз гиребон то ба доман. Танатро дид гул, гӯйи, ки дар боғ, Чу

Санам

Санамо бо ғами ишки ту чӣ тадбир кунам, То ба кай дар ғами ту нолаи шабгир кунам. Дили девона аз он шуд, ки насиҳат

Ман на он риндам, ки тарки шоҳиду соғар кунам

Ман на он риндам, ки тарки шоҳиду соғар кунам, Мӯхтасиб донад, ки ман ин корҳо камтар кунам. Ман, кн айби тавбакорон карда бошам борҳо.

Салсабил

Эй рухаш чун хулду лаълат салсабил, Салсабилат карда ҷону дил сабил. Сабзпӯшони хатат бар гирди лаб, Ҳамчу мӯҳронанд гирди Салсабил. Новаки чашми ту дар

Бибурд тоқату ҳуш

Бибурд аз ман қарору тоқату ҳуш, Бути сангиндили симинбаногуш. Нигоре, чобуке, шанге, кулаҳдор, Зарифе, маҳваше, турке, қабопӯш. Зи тоби оташи савдои ишқаш Ба сони

Таманнои лабат комам ҳанӯз

Барнаёбад аз таманнои лабат комам ҳанӯз, Бар умеди ҷоми лаълат дурдошомам ҳанӯз. Рӯзи аввал рафт динам дар сари зулфайни ту, То чӣ хоҳад шуд

Ёри азиз

Эй сабо, накҳате аз хоки раҳи ёр биёр, Бибар андӯҳи дилу муждаи дилдор биёр! Нуктаи рӯҳфазо аз даҳани дӯст бигӯ, Номаи хушхабар аз олами

Ҳаргиз аз ёди ман наравад

Ҳаргизам нақши ту аз лавҳи дилу чон наравад, Ҳаргиз аз ёди ман он сарви хиромон наравад. Аз димоғи мани саргашга хаёли рухи дӯст, Ба

Ҳар киро хоки сари кӯйи ту маскан бошад

Ҳар киро хоки сари кӯйи ту маскан бошад, Пеши ӯ гулшани фирдавс чу гулхан бошад. Гар ҷаҳон равшанӣ аз партави Хуршед гирифт, Чашми ушшоқба

Дилам бе ҷамолат сафое надорад

Дилам бе ҷамолат сафое надорад, Чу бегонае, к-ошное надорад. Матоъи дили поки ушшоқи мискин, Ба бозори ҳуснат баҳое надорад. Дило, ҷоми соқии гулрух талаб

Дили мо ба даври рӯят зи чаман фароғ дорад

Дили мо ба даври рӯят зи чаман фароғ дорад, Ки чу сарв пойбанд асту чу лола доғ дорад. Сари мо фурӯ наёяд ба камони

Ҷамолат офтоби ҳар назар бод

Ҷамолат офтоби ҳар назар бод! Зи хубӣ рӯйи хубат хубтар бод! Ҳумои зулфи шоҳиншаҳпаратро, Дили шоҳони олам зери пар бод! Касе к-ӯ бастаи зулфат

Чашмони афсонави

Мудомам маст медорад насими ҷаъди гесӯят, Харобам мекунад ҳар дам фиреби чашми ҷодуят. Пас аз чандин шикебоӣ шабе, ё Раб, тавон дидан, Ки шамъи

Бирафт

Шарбате аз лаби лаълаш начашидему бирафт, Рӯйи маҳпайкари ӯ сер надидему бирафт. Гӯйи аз сӯҳбати мо нек ба танг омада буд, Бор бар басту

Дарди ишқ

Хоби он наргиси фаттони ту бе чизе нест, Тоби он зулфи парешони ту бе чизе нест. Аз лабат шир равон буд,  ки ман мегуфтам,

Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест

Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест, Дили саргаштаи мо ғайри туро зокир нест. Ашкам эҳроми тавофи ҳарамат мебандад, Гарчи аз хуни дили

Моҳрӯй

Ё Раб, ин шамъи дилафрӯз зи кошонаи кист? Ҷони мо сӯхт, бипурсед, ки ҷононаи кист? Ҳолиё хонабарандози дилу дини ман аст, То дар оғуши

Хами зулфи ту доми куфри дин аст

Хами зулфи ту доми куфри дин аст, Зи користони ӯ як шамма ин аст. Ҷамолат мӯъҷизи ҳусн аст, лекин, Ҳадиси ғамзаат сехри мубин аст.

Сухбат

Гуфтам: «Ғами ту дорам», Гуфто: «Ғамат сар ояд». Гуфгам, ки: «Моҳи ман шав!» Гуфто: «Агар барояд». Гуфтам: «Зи меҳрварзон расми вафо биомӯз!» Гуфто: «Зи

Орзуи рӯйи ту буд

Дӯш лар ҳалқаи мо қиссаи гесӯйи ту буд, То дили шаб сухан аз силсилаи мӯйи ту буд. Дил, ки аз новаки мижгони ту дар

Ҳусни ту ҳамеша дар фузун бод

Ҳусни ту ҳамеша дар фузун бод! Рӯят ҳамасола лолагун бод! Андар сари ман хаёли ишқат, Ҳар рӯз, ки бод, дар фузун бод! Ҳар сарв,