Ошиқона Архив

Висоли ёр бошад гӯри ошиқ

Биё, рақси равонӣ кун, гули ман, Бинои «Хусравонӣ» кун, гули ман. Дилам хун гашта дар ёди ҷавонӣ, Биё, рақси ҷавонӣ кун, гули ман. Биё,

Замоне ишқи ту бахти дилам буд

Сабуксорй мизоҷи мо набудаст, Сабукбори ривоҷи мо набудаст. Ба ҷуз шсърс, ки дилвб аст чун ишқ, Нибзу эқтиёҷи мо набудаст. Забонвар қаҳт шуд, алкан

Ба ними ҷонашон ҷонон биҷӯянд

Яки мову сади мо бигзарад боз, Ҳама неку бади мо бигзарад боз. Замоне ҳаққи навбат буд моро, Замоне навбати мо бигзарад боз. Яке гӯяд.

Гарам он ёр дар паҳлӯ нишинад

Биё, дил дар табу тоб аст, эй ёр, Биё, ин лаҳза ноёб аст, эӣ ёр. Биёю вонамо моҳи рухатро, Ки имшаб кӯрмаҳтоб аст, эй

Якеро аз барои бахти нася

Ҷавонию ҷавонию ҷавонӣ, Фарозу шеби дунёро надонӣ. Дилатро хун кунӣ, чун дил шавад пир, Биёмӯзӣ тариқи дилситонӣ. Замоне роҳу манзил доштам ман, Ба мисли

Чи кӯтаҳзиндагонӣ будай ту

Тую ман ҳам ҷавон будем вақте, Фидоии замон будем вақте. Нишони мо пас аз мурдан кӣ бошад? Нишони мурдагон будем вақте. Яке афсӯсу дигар

Агарчанде ки будй ҷони ширин

Сӯзам хама дам чу ошиқони шайдо Аз бахри сурури дӯсгони якто. Монанди чамин баланду пастам эй дӯст. Аммо на чу ғай ба неку бад

Имрӯз муқими хонаи гӯр шудем

Мо фарри каён наҷуста фарту т шудем, Аз хонаи гаҳвора ба тобут шудем. Бар олами лохут набурдем раҳе, Нобуд дар ин олами носут шу

Ман дар дили дӯстон баҳор овардам

Ёрони ҷавониям, куҷоец, куҷо? Ин қадр зи ҳам дур чароед, чаро? Аввал ҳама ҷамъ мисли дарё будем, Имрӯз чу шохоба ҷудоец, ҷудо. Ҳамбистари ёру

ҶОМИ ХАЙЁМ Рубоиёт

Онон, ки забонй офаринам хонанд, Барчоши такаллуф ба сарам афшонанд, Дар зиндагиям ба ҷои гул хор диҳанд, Чун даргузарам, ба гури ман гул монанд.

Ишқи мунаввари ту дидор дар қиёмат

Рафтам ман аз бари ту, дидор дар қиёмат! Рафтам ман аз сари ту, дидор дар қиёмат! Эй паршикастаи ман, мисли уқоб бигзашт Ҳамболу ҳампари1

Аз тару тозагият шеъри тарам месӯзад

Чу кушой дари ман, бому дарам месӯзад, Рӯ ба рӯям бинишинӣ, ҷигарам месӯзад. Ту тару тозатар аз шеъри таболудаи ман, Аз тару тозагият шеъри

Ман ошиқи ками туам

Ман ошики дили туам, на ошиқи ҷамоли ту, Ман ошиқи ками туам, на ошиқи камоли ту. Маро ғами ту мехурад,«ами маро намохури, Вафои ман

Ишқи бекарони ман дар канори ёре мурд

Ман ҷаҳони ҷонамро раҳни ин ҷаҳон кардам. Ман замини рӯҳамро роҳи раҳравон кардам. Омадам дар ин дунё, рафтаму надонистам, Ки ҳама вуҷудамро сарфи ину

Фасли бесамар омад эй дил эй дили ошиқ

Ошиқӣ ба сар омад, эй дил, эй дили ошиқ! Хорият ба сар омад, эй дил, эй дили ошиқ! Гунаи ҷавоният гунаи хазонӣ шуд, Фасли

Аз базми ошиқӣ ҷоме намондааст

Дигар зи сӯзи дил номе намондааст, Аз базми ошиқӣ ҷоме намондааст. 3-он оташи баланд аз ишқи дилписанд Ҷуз чанд мисраи хоме намондааст. 3-он беқарориҳо,

Ишк мурду зиндагиям мурдагист

Ёр рафту интизораш мондаам, Умр рафту дар шумораш мондаам. Ишк мурду зиндагиям мурдагист, Устухоне — ёдгораш мондаам. Оташи дил мурд андар синаам, Ман чу

То даме будем бо ҳам ҷон ба ҷону дил ба дил

Як замон то доштам дил, дилситонат будаам, Як замон то доштам ҷон, ҷонфишонат будаам. То даме будем бо ҳам ҷон ба ҷону дил ба

То ба мадфан расиданам кофист

Фанди офоқ диданам кофист, Заҳри дунё чашиданам кофист. То ба маскан намерасам, пайдос г, То ба мадфан расиданам кофист. Дил зи ишқе наметапад дигар,

Охир мани шӯридадил бо як садо ошиқ шудам

«Вовайли он миссе, ки ӯ бо кимиё ошиқ нашуд». Шамси Табрезӣ Охир мани шӯридадил бо як садо ошиқ шудам, Бо камбаҳоиям туро, эй бебаҳо,

Ҳарчанд ки рӯзгори афсона гузашт

Лек хеш рамидае бузург аз ман нест, Нодидаи дидае бузург аз ман нест. Ҳарчанд ки рӯзгори афсона гузашт, Афсонашунидае бузург аз ман нест. Гар

Замоне бӯсаборон буд ҳаққи мову гулборон

Ту, эй беахду бепаймон, маро бигзоштӣ, рафтӣ, Ту, эй бемеҳру беимон, маро бигзоштӣ, рафтӣ. Балогардони ҷон будӣ, балои ҷон шудӣ охир, Ба зери чархи

Дорам туро то дар бағал, ганҷинаам, ганҷинаам

Ман ошиқам, ман ошиқам, ман ошиқи деринаам, Ман ошиқи он соиду он ғабғабу он синаам. Гар ман надорам симу зар, гар ман надорам баҳру

Наёбӣ дар ҷаҳони бевафо содиқтаре аз ман. Наёбӣ дар муҳити беғамон мушфиқтаре аз ман. Дар он маврид, ки лофи ишқ гӯянду раҳат гиранд, Наёбӣ

Баъд аз он рӯзи сиёҳи хеш бишморам туро

Ишқи ман, ҳар ҷо равӣ, бо хеш пиндорам туро, Бо ҳама ин дасткӯтоҳӣ ба даст орам туро. Кокулони майдабофатро шумурдам бо нигоҳ, Баъд аз

Аз ишқи камназире, аз ҳусни дилпазире

Бо ҳусну бо малоҳат кори шумо набошад! Бо лутфу бо назокат кори шумо набошад! Аз ишқи камназире, аз ҳусни дилпазире Дорад дилам қиёмат, кори

Ҳар гаҳе бе ман бимонӣ, дар ғами ман гиря кун! Бо ҳазорон нолаю фарёду шеван гиря кун! Дар сари санге нишеман доштем, эй тахти

Дил ба дарё бизанам. то дили дарёе ҳаст, Сар ба савдо бизанам, то сару савдое ҳаст. Бори ишқе бикашам, то рамақ аз ҷон дорам,

Шишаи мо санги хоро бишканад, Хомии мо пухтаҳоро бишканад. Ончунон сангинмизоҷу муҳкамем, Кӯзаи мо санги дарё бишканад. Он қадар соғар шикастем аз алам, То

Ҳар кӣ қасди тирагии барқи рухсорат кунад

Одамизодам, барои одамин ҷон меканам, Канда шуд гар риштаи ҷоне зи кин, ҷон меканам. Ахтаре гар канда шуд аз осмон, тақсир нест, Гар умеде

Як сафҳаи замонаро пур аз ғазал кунам

Дару девори ҷаҳон худ дару девори зан аст, Кори дунё ҳама дар пайравии кори зан аст. Нест ҷуз бори хас он бор, ки мардон

Сӯзҳое кардаам, то созҳое кардаам.

Агар тирам ба сар борад, туро ман дӯст медорам, Агар чархам биозорад, туро ман дӯст медорам. Ту яктои манӣ, эй гул, тасаллои манӣ. эй

Як тасалло дошт, к-аз чашмони ту бӯсида буд.

Як замон андар дили ман ишқи ту шӯрида буд, Гӯӣ кӯҳи пайкарам аз зилзила ларзида буд. Он қадар будам гирифтори ҷамоли равшанат, К-аз хурӯҷи

Ман конун аз шароб метарсам

Набуд гар хонаи чашми ту, ман бехона мемурдам, Агар бегонадил мебудӣ, ман бегона мемурдам. Лаб ишқат намеомӯхт расми дардмандиям, Яқин беҷарду доғи ишқ бедардона

АРВОҲИ ДОМАНГИР

Мепарад рӯҳи Рустами Дастон Ҷониби мулки умри ҷовидон. Рӯҳи Таҳмина — рӯҳи домангир Мепарад аз қафош бо таъхир. Аз миёни ғубори умри абад Акси

БАХТИ САФЕД

Шеъри ман бӯи ту дорад, Атри гесӯи ту дорад. Мисраи пайвастаи ман Ёди абрӯи ту дорад. Ошиқи чашми туям, эй ҷони ҷони ҷони ман,

ГУЛМАҲТОБ

Гулрези баҳоре буд, Ишқеву хуморе буд. Андар лаби дарёе Лаб бар лаби ёре буд. Ӯ бахти ҷавонам буд, Гӯё ки ҷаҳонам буд. Дар қолии

ТАҚЛИДИ МАВЛАВӢ

Ман ошиқи дарёстам, Пуршӯру пурсавдостам. То навбати дунё марост, Дунёстам, дунёстам. Ман лоиқи номи худам. Фарзанди айёми худам. Бо ҳусни оғозе, ки буд, Ман

МУБОРАКБОДИ ИШҚ

Дар тобу табат бинам, бехоби шабат бинам, Ҳар лаҳзаву ҳар соат ҳоли аҷабат бинам, Доро шудаӣ, эй дил, ғамҳот муборак бод! Аз санг шарар

ЭЙ ТОЗАБАҲОРИ ЗИНДАГОНӢ, В — ЭЙ ДИЛБАРИ ЁРУ ЁРИ ҶОНӢ БУРДАНД ТУРО БА СӮЙИ АҒЁР, КУШТАНД ИЁРИ ЗИНДАГОНӢ. ЭЙ БЕ ТУ ҶАҲОН БА ЧАШМ

Умеди ман аз ишқи ту шуд барбод

Аз оинаи чашмам тасвири ҳаёт уфтод, Вақте, ки умеди ман аз ишқи ту шуд барбод. Аз коргаҳи гавҳар як силсила ашки ман, Шуд ҳуҷҷати

Биё

Чашмҳоям ташнаи дидор шуд охир биё, Рӯз шому соати гуфтор шуд охир биё. Ошиқатро ташналаб бо танаҷони мондаӣ, Дар раҳи ту дидаҳо хуншор  шуд

Лаҳзаҳои ҷудоӣ

Лаҳзаҳои ҷудои Расид умрамон ба поён , Надорад дигар ин умр давом. Мактаб тамом шид ҷураҷон , Мо мешавем пароканда То вақте ҳастм зинда

Oшиқ бача

Ёри ман аз ҷони ман ширинтар аст, Қадди ӯ аз барги гул нозуктар аст. Барги гул ҳарчанд дорад нозуки, Хотири ёрам аз он нозуктар

Ман туро дӯст дорам

Ҷони ширин як нигоҳат мекунам Ҳамчу тӯҳфа пушту паноҳат мекунам Гар нафаҳми бо нигоҳу бо сухан Баргашта рута сиёҳ мекунам

Бача ошиқ шудаст

Ёри ман  аз ҷони ман ширинтар аст, Қадди ӯ аз барги гул нозуктар аст. Барги гул ҳарчанд дорад нозуки, Хотири ёрам аз он нозуктар

Зулфи парешон ошиқам 

Ман ба он зулфи парешон ошиқам Ман ба он гесӯи афшон ошиқам То ки ҳасту то ки ҳастам дар ҷаҳон То ба охир ошиқам

Ишқи духтару писар

Бие эй ер умидворам, гули  қалбам шикасте шуд. Аз ишқи ту ғаме парвоз, дар дилу ҷон нишасте гул. Касе нест чун сарафрози, халос ёбад

Шеърҳои нави ошиқӣ аз Ноилҷон Мирзоев

Аз доғи ту дам ба дам дилам месузад, Аз бахти пиёдаам дилам месузад Лек чашми маро намекушоди дар ишқ, Аз чашми кушодаам дилам месузад.

Ошиқӣ ва зиндагӣ

Сухан мастона мегӯям, Вале ҳушёр мегардам. На завқи ошиқӣ дорам, На гарди ёр мегардам.

Нигоҳат мекунам

Ҷони  ширин  як  нигоҳат  мекунам, Ҳамчу  туҳфа пушту  паноҳат мекунам. Гар  нафаҳми бо  нигоҳу  бо  сухан, Баргашта   рута  сиёҳ мекунам.

Баъд аз ин ишқ

Баъд аз ин ишқ, ба ҳар ишқи ҷаҳон механдам, Ҳар кӣ орад сухан аз ишқ ба он механдам Рӯзе аз ишқ дилам сӯхт, ки

ДИЛ МЕБАРӢ

Афтод ба чашмам рӯи ту, Ҳам қомати дилҷӯи ту. Олам шуда хушбӯ ҳама. Аз ҳалқаҳои мӯи ту. Мемонд маҳи серӯзаро, Дилбар ҳамон абрӯи ту.

Ошиқ-Маъшуқ

Сад ғусса зи ҳиҷрони ту дорад  дили ошиқ, Аз кӯи ту дур нест ҳамон манзили ошиқ. Аз меҳру муҳаббат, ки ба ӯ нома фиристӣ,

САБЗҚАБОПӮШ

Дил бурда зи ман ҳамон бару душ, Ду чашми сияҳ ҳамон баногӯш. Аз чор тараф наззора кардам, Дар байни ҳама хушхиромон, Мерафт канор аз

Дили ошиқам бар ту гум мезанад

Мерасӣ бар ёди ман ҳар гаҳ, дилам гум мезанад, В — ар зи ёдам меравӣ ногаҳ, дилам гум мезанад. Ман ба ҷои ҷони худ

ОТАШИ ИШҚ

Ба гумонам, ки ҷадди ман Зардушт, На ба ҳар оташе садоқат дошт, Оташи ишқро парастиш кард К-у ба дил нури зиндагӣ мекошт!   Шояд

Дили беқарор

Боз чун ҳар субҳдам биншастаам Рӯи санге, бар лаби Баҳри Сиёҳ. То шавад ором дил, дил бастаам Ман ба ин бахри азиму мавҷҳо…  

Рашк бинмуда

Рашк бинмуда ман аз ҳоли лабаш пурсидам: Ки бигӯй, эй хинду Посбони шакарӣ? ё ки тороҷгари лаъли лабаш? Е ҳарду? Холи лаб фахркунон,— Гуфт:

Гули магнолия

Ба вақти хайрухуш дар соҳили баҳр Гули магнолия дода ба дастам, Табассум карда, рафтӣ. Он чӣ сир буд, Ки бо як ишваат додӣ шикастам,

Ишқу амал

Фасли хуби баҳор, Соҳили Вахш, Сабзаю лола буду боди саҳар… Менишастем ҳар ду дар гулзор Бе маю бе пиёлаю соғар. Масти дидори якдигар гашта

Бишнав чӣ мегуям туро

Сабр кун, Бишнав чӣ мегуям туро, Ин қадар беҳуда ашкатро марез. Рафта будам дар сафар, боз омадам, Хат накардам гар, сабаб дорад, азиз. Хат

Ширин, ширин

(Суруд) Ширин, ширин, Ширинтарӣ аз ҷони ширин. Ширин, ширин, Ширинакам ба паҳлуям шин.   Ба дил ҷо шав, ки ғам аз дил барояд, Табассум

Моҳи Шуғнониям

(Суруд) Эй моҳи шуғнониям, Лаъли бадахшониям, Эй ҷон, Эй ҷонам, Ба ту қурбонам, Ёраки кӯҳистонам.   Ман садқаи чашмонат, Афтодаам дар домат, Ҳайҳот! Ай

Рухи хуби туро

Додаанд оро рухи хуби туро: Бахти хуш, Сидқу вафо, Шарму ҳаё!

Ҷаҳони мову ту

Ҷаҳони мову ту аз ҳар ҷаҳон беҳ, Замони мову ту, аз ҳар замон беҳ, Барон халқи кишвар ҳар чӣ хуб аст, Барои мову ту,

Гули сурх

Гули сурхе, ки ҳамранги рухи туст, Тамошо кун, ниҳолаш бар лаби ҷӯст Ниҳолашро дар он ҷо ман шинондам, Зи ҳар гул бештар медорамаш дӯст.

Маҷнун бисозад маро…

Азизам! Табиат туро Аз он дилбарӯ дилрабо офарид, Ки Маҷнун бисозад маро. Бароям туро офарид. Вале чун нигоҳаш ба рӯят фитод Ба якбора ҳушаш

Туро мепарастам

На бутро мепарастам, не худоро, Туро танҳо, азизам, мепарастам. Ба уммеде ба кӯят сар ниҳодам, Дилам бигзошта бар рӯи дастам. Бигир аз дастам онро,

Дар дилат ҷӯям паноҳе

Агар бигзаштааст аз ман гуноҳе, Бибахшоям, азизам, бо нигоҳе, Факат дар назди ту хастам гунахгор, Факат дар дидаат чуям панохе,

Намепурсӣ…

Миёни ҳар ду абрӯи ту ҳол аст. Ба наздат омадан амри маҳол аст. Намеоӣ ба наздам гоҳ-гоҳе, Намепурсӣ, ки шоир дар чӣ ҳол аст.

Туро доду накӯ дод

Табиат қадди барноро ба ту дод, н о чашми шӯху шаҳлоро ба ту дод, Лаби гулгун, рӯхи зебо ба ту дод, Ба ман танҳо