Зиндагонӣ Архив

ОБРӮРО  БИЯФЗОЯД

Мефизояд  обрӯ  аз  панҷ  чиз, Бо  ту  гӯям,  бишнав,  эй  аҳли  тамиз. Дар  саховат  кӯш,  агар  дорӣ  ғано, То  физоят  обрӯят  аз  сахо Бурдборию 

ТАРИҚИ  ЗИНДАГОНӢ

Нохушӣ  дар  зиндагонӣ,  эй  валид, Мардро  аз  хӯи  бад  гардад  падид. Он  ки  набвад  мардро  феъли  накӯ, Мурда  медонаш,  ки  набвад  зинда  ӯ. Ҳар 

НАСИҲАТ  ВА  ХАЙРАНДЕШӢ

Ҳар  киро  дар  кор  одат  бошадаш, Дар  ҷаҳон  бахту  саодат  бошадаш. Аввалан  гар  бинад  ӯ  айби  касон, Дар  маломат  ҳеҷ  накшояд  забон Ҳар  киро 

ФАВОИДИ ХИДМАТИ НЕКОН

То  тавонӣ,  эй  писар,  хидмат  гузин, То  шавад  аспи  муродат  зери  зин. Банда  чун  хидмат  бари  мардон  кунад, Хидмати ӯ  гунбазӣ  гардон  кунад. Баҳри 

ҶАҲОНИ  ФОНӣ

Дар  ҷаҳон  донӣ  кӣ  бошад  мӯътабар, Он  кӣ  ӯро  бок  набвад  аз  хатар. Кам  кунад  бо  кас  вафо  ин  рӯзгор, Ҷавр  дорад,  несташ  бо 

ТАҶРИД  ВА ТАФРИД

Гар   сафо  мебоядат  таҷрид  шав, В-ар  хабар  дорӣ ,  эй  аҳли  дид  шав. Тарки  даъвӣ   ҳаст  таҷрид,  эй  писар, Фаҳм  кун маънии  тафрид,  эй 

Одами Бахил

Се  аломат  зоҳир  омад  дар  бахил, Бо  ту  гӯям  ёд  гираш,  эй  халил. Аввало  аз  соилон  тарсон  бувад, В-аз  балои  ҷуъ  ҳам  ларзон  бувад.

ФАЗИЛАТИ  САДАҚА

То  амон  бошӣ  зӣ  қаҳри  кирдигор, Садақа  мадеҳ  дар  ниҳону  ошкор. Садқа  деҳ  ҳар  бомдоду  ҳар  пагоҳ, То  балоҳо  аз  ту  гардонад  алло Ҳар 

АЛОМАТИ  МАРДИ  ФОСИҚ

Ҳаст  фосиқро  се  хислат  дар  ниҳод: Бошад  аввал  дар  дилаш  ҳубби  фассод. Хислаташ  озурдани  халқи  худост, Дур  дорад  хешро  аз  роҳи  рост.

ФОИДАИ СИЛЛАИ РАҲМ 

Рав  ба  пурсидан  бари  хешони  хеш, То  кӣ  гардад  муддати  умри  ту  беш. Ҳар  кӣ  гардонад  зи  хешованд  рӯй, Бегумон,  нуқсон  пазирад  умри  ӯй.

Хонанд Уро

Қурон, ки меҳин калом хонанд уро, Гаҳ-гоҳ, на бардавом, хонанд, уро. Бар гирди пиёла ояте равшан, ҳаст, К-андар ҳама ҷо мудом хонанд уро.

АЛОМАТИ  МАРДИ ШАҚӢ

Ҳаст  зоҳир  се  аломат  дар  шақӣ, Мехӯрад  доим  ҳаром  аз  аҳмақӣ Бетаҳорат  бошаду  бегоҳхез, Ҳам  зи  аҳли  умум  бошад  дар  гурез  . Эй  писар, 

ДАР  ДУНЁ  АЗ  ОН  ХУШ  НАБОЯД  БУД

Шодии  дунё   саросар  ғам  бувад, Сури  ӯро  дар  ақиб  мотам  бувад. Наҳи  “ло  тафраҳ”  зи  дунё  гӯш  дор, Ҷои   шодӣ   нест  дунё,  ҳуш  дор.

АЛОМАТИ  МАРДИ   АҲМАҚ  

Се  аломат  дон,  ки  дар  аҳмақ  бувад, Аввалан  ғофил  зи  ёди  ҳақ  бувад. Гуфтани  бисёр  одаташ  бошадаш, Коҳили  андар  ибодат  бошадаш. Эй  писар,  чун 

ҲАДАҲА

Рамазон омаду мулло ҳадаҳа, Шикамаш чун дафи гӯё ҳадаҳа. Дараке ёбад аз ифторе агар, Бидавад бесару  бепо, ҳадаҳа. Мо зи муллову гапаш дар ҳазарем,

ЧАҲОР  ЧИЗ  АЗ  ЧАҲОР  ЧИЗ  КАМОЛ  ЁБАД

Чор  чиз  аз  чори  дигар  шуд  тамом, Чун  шунидӣ,  ёд  медор,  эй  ғулом. Дониши  мард  аз  хирад  гирад  камол, Аз  амал  динат  ҳамеёбад  ҷамол.

Умеди ман аз ишқи ту шуд барбод

Аз оинаи чашмам тасвири ҳаёт уфтод, Вақте, ки умеди ман аз ишқи ту шуд барбод. Аз коргаҳи гавҳар як силсила ашки ман, Шуд ҳуҷҷати

Кайфи зиндагӣ нест

Шамолу шаб, шамолу шаб, сафо нест, Ситора дар навори кибриё нест. Дили ман орзуманди надорад. Дилам дигар ба дунё ошно нест. Ғараз ҳам нест,

ФАЗИЛАТИ ЗИКРИ ОЛЛОҲ 

Бо  доим ,  эй  писар,  бо  ёди  ҳақ, Гар  хабар  дорӣ  зи  адлу  доди  ҳақ. Зинда  дор  аз  зикр  субҳу  шомро, Дар  тағофул  магзарон 

БОЗГАРДОНИДАНИ ОН МУҲОЛ АСТ

Чор  чиз  аст,  он  ки  баъд  аз  рафтанаш, Аз   муҳол   аст   бозоварданаш. Чун  ҳадисе  рафт  ногаҳ  бар  забон, Ё  ки  тире  ҷаст  берун  аз 

ОДОБИ ПАНДУ НАСИҲАТ

Чун  туро  омад  мақоме  созгор, Бар  набандӣ  рахт  з-он  ҷо  зинҳор. Дар  насиҳат  он  ки  напазирад  сухан, Бо  чунин  кас   панди  худ  зоеъ  макун.

АЛОМАТИ  МУДБИРОН

Чор  чиз  омад  нишони  мудбирӣ, Ёдгираш  гар  ту  равшанхотирӣ. Мудбирӣ  бошад  ба  аблаҳ  машварат, Пас  ба  ҷоҳил  додани  симу  зарат. Ҳар  кӣ  панди  дӯстон 

КИ БО МАРДУМ ХОРӢ ОВАРАД 

Ҳашт  хислат  оварад  ҳори  бар   ӯй, Бо  ту  гӯям,  гар  ҳамехоҳӣ  бигӯй. Аввал он  бошад,  ки  монанди  магас, Марди  нохонда  шавад  меҳмони  кас. Ҳар 

ФАЗИЛАТИ  ФУТУВВАТ

Чист  мардӣ?  Эй  писар,  некӯ  бидон, Аввалан  тарсидан  аз  ҳақ  дар  ниҳон. Узр  хоҳад  мард  пеш  аз  маъсият, Бошадаш  тоъат  беш  аз  маъсият. Он 

БИСМИЛЛОҲИР РАҲМОНИР РАҲИМ

Ҳамди  беҳад  маар  худои  покро, Он  ки  ҷон  бахшид  мушти  хокро. Он  ки  дар  одам  дамид  ӯ  рӯҳро, Дод  аз   тӯфон  наҷот  ӯ  Нӯҳро.

ПАНДУ  НАСИҲАТ

Хоб  кам  кун  авали  рӯз,  эй  писар, Нафсро  бадхӯ  маёмӯз,  эй  писар. Охири  рӯзат  накӯ  набвад  маном, Пештар  аз  шом  хоб  омад  ҳаром. Аҳли 

ҒАНИМАТ  ДОНИСТАНИ  УМР

Умрро  медон  ғанимат  ҳар  нафас, Чун  равад,  дигар  наёяд  бозпас. Ҳеҷ  кас   аз  худ   қазоро  рад  накард, Ҳар  кӣ  розӣ  аз  қазо  шуд  бад 

Инсон мешави?

Беранҷу ҷафо соҳиби унвон нашавӣ, Бар тахт расӣ, вале Сулаймон нашавӣ. Дар асл агар нест, Худо дар дили ту, Сад бор ба Ҳаҷ равӣ,

Мухаммад САВ — НАЗМ

САРИ МАН ХОКИ ПОЯТ Ё МУҲАММАД. МЕМИРАМ МАН БАРОЯТ Ё МУҲАММАД. БА ДАРДИ МАНИ БЕ БЕЧОРА ДАВО КУН. КИ ТАНҲО ТУИ ДАРМОНАМ Ё МУҲАММАД.

Худовандо мададам кун

Ё Раб ту маро саркашу мастам накунӣ. Дар кори худат кутоҳдастам накунӣ. Сабру тоқатам деҳ дар рузӣ сахтӣ. Муҳтоҷ ба мардумони пастам накунӣ.

ЗИНДАГОНӢ БО ХУШӢ 

Дар   ҷаҳон  шаш  чиз  меояд  ба кор: Аввалин  ёру  таоми  хушгувор. Хуш  бувад  ёри  мувофиқ  дар  ҷаҳон, Боз  махдуме  ки  бошад  меҳрубон. Ҳар  сухан, 

Худоё

Шудам ошиқ ба Қурьонат Худоё. Шудам ошиқ ба Гуфторат Худоё. Шудам ошиқ ба он Дунё Худоё. Шудам ошиқ ба Дидорат Худоё.

Намозу рузаи қазоӣ

Чаҳорсола намози қазоӣ дорам ман, Чаҳорсола намози қазоӣ дар гардан. Чаҳорсола намози қазоии худро Ба рӯи хирмани испеди пахта мехонам, Ба пахтазори сафеди шукуфта

Интихоби ғафлат

Аз  худои  хештан  ғофил  мабош, Ғофилона  дар  раҳи  ботил  мабош. Ҷои  гиряст  ин  ҷаҳон  дар  вай  маханд, Чашми  ибрат  баркушою  лаб  бубанд. Ҳамчу  мӯр 

Сабақ

Сабақ гирифт эи ӯстои зиндагӣ шогирд: —Зи баҳри он ки ҳама умр одамат хонанд — Ғами замона, ғами рӯзгору ёру диёр, Ки сарҳурӯфи алифбои

Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим

Ибтидо  мекунам  ба номи  Худо, К-аз  ду  ҳарф  офарид  арзу  само. Номи  ҳақ бар забон  ҳамеронам, Ки  ба  ҷону  дилаш  ҳамехонам. Молику  сониъу  қадиму

Шеър дар бораи 9-уми май Рӯзи ғалаба

Ба хок гардонад

Чун лола ба навруз қадаҳ гир ба даст, Бо лоларухе агар туро фурсат аст. Май нуш ба хуррами, ки ин чархи кабуд Ногоҳ туро

ДАРЁИ ДӮСТӢ

Аз қатра пуроб гашта ҷӯбор, Ҷӯбор ба рӯд рафта пайваст. Гар қатра ба ҳамдигар наёмехт, Сад сол зи банди кӯҳ намераст. Ин аст, ки

Ба ёди Падар

Хуни дилам рехти падар аз дидаи гирёни ман, Бар ҷойи об мечакад хун аз сари миҷгони ман. Бо ёди номат зиндаам доим ба хобам

Биё

Чашмҳоям ташнаи дидор шуд охир биё, Рӯз шому соати гуфтор шуд охир биё. Ошиқатро ташналаб бо танаҷони мондаӣ, Дар раҳи ту дидаҳо хуншор  шуд

Лаҳзаҳои ҷудоӣ

Лаҳзаҳои ҷудои Расид умрамон ба поён , Надорад дигар ин умр давом. Мактаб тамом шид ҷураҷон , Мо мешавем пароканда То вақте ҳастм зинда

Ҷавоби Тарскаки

Се шабу се рӯз шуд, ки нест аз Рустам дарак. Рафт ин овоза мисли бол гӯши фалак, Мардум андар ҷустуҷӯи вай шуда дар дав-давак,

ҲУКМИ РӮБОҲ

Боре рӯбоҳи маккор, Сардори ҷонварон шуд. Ҷайраи бечораро, Ҷангу маломат намуд. Ҷайра гунаҳгор будаст: Ҷомааш хордор будаст. Ба пушти серхори вай. Чих ел савор

Oшиқ бача

Ёри ман аз ҷони ман ширинтар аст, Қадди ӯ аз барги гул нозуктар аст. Барги гул ҳарчанд дорад нозуки, Хотири ёрам аз он нозуктар

Ман туро дӯст дорам

Ҷони ширин як нигоҳат мекунам Ҳамчу тӯҳфа пушту паноҳат мекунам Гар нафаҳми бо нигоҳу бо сухан Баргашта рута сиёҳ мекунам

Бача ошиқ шудаст

Ёри ман  аз ҷони ман ширинтар аст, Қадди ӯ аз барги гул нозуктар аст. Барги гул ҳарчанд дорад нозуки, Хотири ёрам аз он нозуктар

Зулфи парешон ошиқам 

Ман ба он зулфи парешон ошиқам Ман ба он гесӯи афшон ошиқам То ки ҳасту то ки ҳастам дар ҷаҳон То ба охир ошиқам

Ишқи духтару писар

Бие эй ер умидворам, гули  қалбам шикасте шуд. Аз ишқи ту ғаме парвоз, дар дилу ҷон нишасте гул. Касе нест чун сарафрози, халос ёбад

Аз барои Падар

Писар баҳри падар ҷонат фидо кун, Кафи пояш бибӯс нарм нарм садо кун. Ба вақти зиндагияш меҳрубон бош, Ки фардо дер шавад имрӯз нидо

Руҷуъ ба Ҳофиз аз Абдуқаюм Мамадҷонов

Нисбати рўят агар бо Моҳи Парвин кардаанд, Сурати нодида ташбеҳи ба тахмин кардаанд. Чунки ту не моҳ бошиву на дар Парвин ахтарӣ, Бо чароғи

Шеърҳои нави ошиқӣ аз Ноилҷон Мирзоев

Аз доғи ту дам ба дам дилам месузад, Аз бахти пиёдаам дилам месузад Лек чашми маро намекушоди дар ишқ, Аз чашми кушодаам дилам месузад.

Ошиқӣ ва зиндагӣ

Сухан мастона мегӯям, Вале ҳушёр мегардам. На завқи ошиқӣ дорам, На гарди ёр мегардам.

Қадри зиндагӣ

Бар чархи фалак маноз, ки қоматшикан аст, Бар ранги либос маноз, ки охир кафан аст. Мағрур машав ки зиндагӣ чанд рӯз аст, Дар зери замин

Замони кудаки

Тифлию шашсолагӣ дар ёди ман. Чашм пушам волидон дар хоби ман. Шаш соли умри ман шодона буд. Чунки модар падарам дар хона буд. Шаш

Нигоҳат мекунам

Ҷони  ширин  як  нигоҳат  мекунам, Ҳамчу  туҳфа пушту  паноҳат мекунам. Гар  нафаҳми бо  нигоҳу  бо  сухан, Баргашта   рута  сиёҳ мекунам.

Гаҳ  шеъри  маро  касе  хумор  шуд

Гаҳ  шеъри  маро  касе  хумор  шуд, Гаҳ  бар гардани  касе  тумор   шуд. Гаҳ  бод  бибурд   ба  суй   саҳро, Тӯфон  бишуд    соҳили   баҳрҳо, Ё 

На  ҳама 

На  ҳама   шеъри   касе   мехонад, На  ҳама    қадри   касе   медонад. На  ҳама    сузу  гудозе   дорад, На  ҳама    сузи    касе   

Моҳи Рамазон

Нуре ба ҷаҳон омад , Бар дидаву ҷон омад . Бар пиру ҷавон омад , Чун шодирасон омад, Моҳи Рамазон омад . Бо марҳамати

Интернет қиммат шудаст!

Боло рафтай очаҷон Нархи интернети мо, Ин приёма дар ҷаҳон, Ҳаргиз касе накардаст. Ман китоби гинесро, Даъват кунам биёянд, Ин рекордро сабт кунанд Дар

Меҳмон — Меҳмонхона

Меҳмон омад – хуш омад, Бар манзили мо омад, Қадри ў бошад воло, Худо кардаст, ўро ато. Меҳмон аст зеби хона, Ё дар даргоҳи

САД ҶОН ФИДОИ ДӮСТ

Бархез, то ниҳем сари худ ба пои дӯст, Ҷонро фидо кунем, ки сад ҷон фидои дӯст. Дар дӯстй мулоҳизаи маргу зист нест, Душман беҳ

Баъд аз ин ишқ

Баъд аз ин ишқ, ба ҳар ишқи ҷаҳон механдам, Ҳар кӣ орад сухан аз ишқ ба он механдам Рӯзе аз ишқ дилам сӯхт, ки

ШӮХӢ БА ШӮХӢ

Шӯхам ба шӯхӣ-шӯхӣ, Бар ман бипошид духи. Гуфто: Дигар махӯр ғам, Хушбӯтар аз кулӯхӣ.

ДУШМАНОН

Вақте рафтам он расул мегуфт доим: Уматӣ, Дар ҷаҳон аз дасти душман ӯ надида роҳате. Баъди чордаҳ қарн имрӯз душманон, Ҳамла карданд, ин ба

ДИЛ МЕБАРӢ

Афтод ба чашмам рӯи ту, Ҳам қомати дилҷӯи ту. Олам шуда хушбӯ ҳама. Аз ҳалқаҳои мӯи ту. Мемонд маҳи серӯзаро, Дилбар ҳамон абрӯи ту.

УМРИ ГУЗАРОН

Эй дӯст биё, зи мо ту ҳеҷ рӯй матоб, Аз дурии ту дилам кабоб аст, кабоб. Рӯзе,ки зи мо ту дур ҷудо афтодӣ, Ҳар

Ошиқ-Маъшуқ

Сад ғусса зи ҳиҷрони ту дорад  дили ошиқ, Аз кӯи ту дур нест ҳамон манзили ошиқ. Аз меҳру муҳаббат, ки ба ӯ нома фиристӣ,

САБЗҚАБОПӮШ

Дил бурда зи ман ҳамон бару душ, Ду чашми сияҳ ҳамон баногӯш. Аз чор тараф наззора кардам, Дар байни ҳама хушхиромон, Мерафт канор аз

ХАЙРХОҲ

 БА ҲОҶӢ АБДУЛҲАКИМИ  АЪЛАМШОҲ ВА ШОДӢ РАҲИМЗОДА Зинда бошад ҳар кӣ бошад хайрхоҳ, Хайрхоҳи мекунад ӯ гоҳ-гоҳ. Хайрхоҳро мешиносанд одамон, Нур дорад рӯи вай

Рузи Артиши миллӣ (23 феврал)

Ту афсри ҳамватан, Бародари сарбаланд, Дар дифои сарзамин, Аз душман намои эмин,   Ман аз ту фахр намоям, Ба дустонам бигӯям, Ки Шумо ҳастед

Дили ошиқам бар ту гум мезанад

Мерасӣ бар ёди ман ҳар гаҳ, дилам гум мезанад, В — ар зи ёдам меравӣ ногаҳ, дилам гум мезанад. Ман ба ҷои ҷони худ