Зиндагонӣ Архив

Дар дилат ҷӯям паноҳе

Агар бигзаштааст аз ман гуноҳе, Бибахшоям, азизам, бо нигоҳе, Факат дар назди ту хастам гунахгор, Факат дар дидаат чуям панохе,

Намепурсӣ…

Миёни ҳар ду абрӯи ту ҳол аст. Ба наздат омадан амри маҳол аст. Намеоӣ ба наздам гоҳ-гоҳе, Намепурсӣ, ки шоир дар чӣ ҳол аст.

Баҳор омад

Ҷаҳон гулпӯш аз файзи баҳор аст, Баҳори ошиқон дидори ёр аст. Биё, бо ҳам равему гул бичинем, Ки бе рӯи ту гул дар чашм

Туро доду накӯ дод

Табиат қадди барноро ба ту дод, н о чашми шӯху шаҳлоро ба ту дод, Лаби гулгун, рӯхи зебо ба ту дод, Ба ман танҳо

Чашмҳои ту

Чашмҳоят сиёҳу зебоянд, Мисли ҳусни ту оламороянд, Аз нигоҳат аён, ки чашмонат Чашм не, нури чашми дунёянд. Метавон дид бо чунин чашмон Ин чаҳонро

Оташи ишқ

Ба гумонам, ки ҷадди ман Зардушт, На ба ҳар оташе садоқат дошт, Оташи ишқро парастиш кард К-у ба дил нури зиндагӣ мекошт!   Шояд

Гул дар ямани

Дар гулшане, ки мақдами он гул расидааст, Аз рӯйи боғ ранг чу шабнам паридааст. Наққош дасту бозуи худ бӯса мезанад, Гӯё камони абрӯйи ӯро

Чашми дил

Эй ки хун карди дили моро, зи чашми мо мапурс! Мешавӣ ғарқгашта, аз гирдоби ин дарё мапурс! Бо тунукзарфон ҳадиси бодаи гулгун магӯй! Пеши

Номаи ошикона

Ба шамъи базм имшаб арз кардам хомаи худро, Ба бозуи пари парвона бастам номаи худро. Чу гул дар қулзуми хун зад маро савдои урёнӣ,

Лайли Мачнун

Хоки Маҷнун дод то бар бод оҳи сарди мо, Хоҳад омад хонахез акнун ба саҳро гарди но. Каҳрабо дар дасти мо кай метавонад об

Биё Гулсанам

Дар дили мо гар намеойӣ, ба чашми мо биё! Аз муҳит андеша дорӣ, бар лаби дарё биё! Хок дар чашмам занад наззора ҳамчун гирдбод.

Хуни одам — хуни дил

Зи хуни дил шуда рангин ду дидаи тари мо, Баҳори лолаи мо гул кунад зи соғари мо. Чаро чу шамъ ба болини мо намеойӣ?

Сабади истеъмоли

Рӯят гули сари сабади лолазорҳо, Хаттат матои қофилаи навбаҳорҳо. Дар бӯстон зи ҳасрати побӯси сарви ту Хамёза мекашанд лаби ҷӯйборҳо. Рафтори ту гирифта сари

Калиди асрор

Хонабардӯшам калиди ризқ по бошад маро, Гирдбодам гардиши сар осмон бошад маро… Хайма барпо кардаам ба рӯйи дарё чун хубоб, Рӯзии ҳаррӯза аз мавҷи

Мохи хоса

Моҳи ман, масти шароби ноб мебинам туро, Лаб ба лаб бар соғари Маҳтоб мебинам туро. Аз миёни булҳавас ҳаргиз намеойӣ бурун. Киштии афтода дар

Бехабар Озодбек

Зи ғунчаи дили мо бехабар бувад гули мо, Даруни байза хазон шуд баҳори булбули мо. Садо баланд накардем аз тиҳидастӣ, Зи санги сурма бувад

Шеъри Шабнам

Эй фарши бӯйи сунбули зулфат димоғҳо, Помоли шабнами гули рӯйи то боғҳо. Имшаб биё ба кулбаам, эй рашки бӯстон, К-аз равғани гул аст лаболаб

Гулшан чист?

Ба гулшан чун барафрӯзад маҳи рухсори чун гулро, Кунад фаввораи хун ғунчаву минқори булбулро. Ба гесӯи абирафшон агар дар гулситон ояд: Ба рагҳои Замин

Метавон гуфтан

Ба дарё кардаам хӯ, мавҷи обам метавон гуфтан, Ба каф дорам сари бе тан, ҳубобам метавон гуфтан. Ба шохи шуъла дорам ошён монанди парвона,

Чист он

Ин чӣ рангу рухсор аст, гулшани ҷамол аст ин, Ин чӣ қадду рафтор аст, ғояти камол аст ин. Пеши рӯйи тобонат, ҷилваи таҷаллӣ чист?

Сунбул

Меравам дар боғу сар дар пойи сунбул мекунам, Умрро чун шона сарфи зулфу кокул мекунам. Менависам аз чаман бо он гули рӯ номае, Хомаи

Хоби роҳат

Ёди он шабҳо, ки дар базмат фароғат доштам, Сар ба сар монанди абрӯ хоби роҳат доштам. Дар ҳаримат карда будам по сутун монанди шамъ,

Нишаста

Чун гул тамом доғаму хуррам нишастаам, Бар рӯйи захми хеш чу марҳам нишастаам, Умрест аз ҳавову ҳавас чашм бастаам, Чун ғунча фориғ аз ғами

Фарҳод

Афлокро гудохт дили сабрпешаам, Мегирад интиқоми худ аз санг шишаам. Аз марги ҳамдамон дили кас об мешавад, Хун мехӯрад ба мотами Фарҳод, тешаам. Бар

Кӯчагардӣ

Равам аз ҷой бо андак насиме, гардро монам, Бинои бемадорам, муҳраҳои нардро монам. Нашуд ҷуз сӯхтан аз кӯчагардӣ ҳосили умрам, Ба шаҳри тирабахтӣ машъали

Шишаи бовари шикаст

Баски хӯ кардаст бо кулфат дили ғампешаам, Санг мегардад, агар резанд май дар шишаам. Барқаму бар хирмани аҳли ситам дорам гузар, Ҳар куҷо хори

Лутфи хомуш

Хабар мегӯяд аз рози дарун лабҳои хомӯшам, Занад паҳлу ба рӯйи ҳалқаи дар ҳалқаи гӯшам. Шудам пайрав намеояд бурун гаҳвора аз ёдам, Қадам дар

Тамошо тҷ

Баски дилгир аз тамошои гулистон гаштаам, Ҳамчу бӯйи гул даруни ғунча пинҳон гаштаам. Як табассум кардам, аҷзои худ пошидаам, Чун димоғи гул зи хандидан

Омадӣ — рафтӣ ай духтари Нозанин

Ба сӯйи кулбаам, эй нозанин, дӯш омадӣ, рафтӣ, Зи аҳволам напурсидиву хомӯш омадӣ, рафтӣ. Сухан ногуфта биншастӣ, харобат ман, кабобат ман, Зи ҷоми ҳусн

ЗИНДАЁД

Ба ёди устоди равоншод Ашӯр Сафар Шоиро, дар шеъри худ дар рӯзгорон зиндаӣ, Чун суруди обшори кӯҳсорон зиндаӣ. Бо умеди рӯзи фардо зиндагонӣ доштӣ,

Хуш омадӣ

Эй шамъ, бар сари мани гирён хуш омадӣ, Чашму чароғи шоми ғарибон хуш омадӣ. Чун барги лола доғи маро тоза сохтӣ, Эй шохи гул,

Нолаи ишқ

Фарҳод нола мекунад аз тешаам ҳанӯз Ояд садо зи турбати ҳампешаам ҳанӯз. Паймонаҳо ба муҳтасибон ошно шуданд, Пинҳон даруни санг бувад шишаам ҳанӯз. Гулҳо

РУБОИЁТ

Наврӯз, биё, ки бахти фирӯзи манӣ, Армони муҳаббати дилафрӯзи манӣ. Чун гулхани ту забона дорад ишқам, Дилсӯхтаам ману ту дилсӯзи манӣ. * * *

Рафти ту бо дигар

Маро дар баҳри ғам чун мавҷи об андохтӣ, рафтӣ, Ба ҷисми лоғари ман печутоб андохтӣ, рафтӣ. Шитоболуд вақти субҳидам рахти сафар бастӣ, Ба ҷонам

Чу оҳу меранҷӣ

Қадат дар чашми худ ҷо кардаам, эй дӯст, меранҷӣ? Ниҳолат гуфтаам сарви лаби ин ҷуст, меранҷӣ? Шуд аз наззораи рухсори ту гулдаста мижгонам, Нигоҳам

Сунбулам хуш омадӣ

Бар кӯчабоғи дилам, эй гул, хуш омадӣ! Ҷӯши баҳори хонаи булбул хуш омадӣ! Ҷон медиҳему нимнигоҳе намекунӣ, Бар каф гирифта теғи тағофул хуш омадӣ!

Тиру камон меойӣ

Аз кадомин чаман эй сарви равон меойӣ? Ҳамчу гул барзада доман ба миён меойӣ. Чин ба абрӯ задаӣ, чашм лаболаб зи ғазаб, Таркиши ноз

Анҷуман гардид мотамхонае,

То ту рафтӣ анҷуман гардид мотамхонае, Шамъ афтодаст ҳамчун мурдаи парвонае. Рафтию базми маро яксар парешон сохтӣ, Не суроҳӣ пеши соқӣ, ҷобаҷо паймонае. Омадам

Рустаму Сӯҳроб

Нигаҳи масти ту хуни дили аҳбоб хӯрад, Теғи бедоди ту аз фарқи аҷал об хӯрад. Аз ҷаҳон гум шуда меҳри падару фарзандӣ, Варна Рустам

Насиҳат

Фалақ ба қомати пири хамида мемонад, Ҷаҳон ба деҳаи тороҷдида мемонад. Ниҳоли гул ба назар найзаест хунолуд, Ба боғ сарв ба тири хазина мемонад.

Чашми сиёҳ дорӣ

Чашми сиёҳ дорӣ қурбонат шавам ман, Хона куҷо дорӣ, меҳмонат шавам ман. Чашми сиёҳ дорӣ? қурбонат шавам ман, Хона куҷо дорӣ?, меҳмонат шавам ман.

Чашми Хира

Кабобам карда бепарвохироме, чашми майнӯше, Қаландармашрабе, як шаҳр ошӯб хонабардӯше, Мурассаъостин, гулдаргиребон, нозукандоме, Мунаққашҷомае, зарринкамарбанде, кӯлаҳпӯше, Сияҳ бе сурма мижгоне, лаби бебода рангине, Нигаҳ

Рашк чист?

Зи рашки кулбаи ман каъбаву бутхона месӯзад, Ту дар як хона оташ мезанӣ, сад хона месӯзад. Ту май бо ғайр менӯшиву мегардам кабобат ман,

Оташи Хижрон

Кӯҳро афғонам оташ дар ҷигар меафганад, Баҳрро ашкам ба гирдоби хатар меафганад. Ҷуди найсонро чи бошад обрӯ пеши садаф, Дар иваз ҳар қатраи ӯро

Дили шикаста

Аз дили дунёпарастон завқи суҳбат бурдаанд, Рушноӣ аз чароғи аҳли давлат бурдаанд. Нест дар олам асар аз файзи олиҳимматон, Аз ҳаво гармиву аз оташ

Мечакад

Дар гулистон бе ту ашк аз чашми булбул мечакад, Рангубӯ мегардаду об аз рухи гул мечакад. Мурғи дилро куштаӣ имрӯз пинҳон кардаӣ, Хуни ин

Ҳотами Той

Хум тиҳӣ шуд аз маю даври қадаҳ аз по фитод, Базм охир гашту тоқӣ аз сари мино фитод. Беадаб худро ба андак фурсате созад

Асар намонад

Дар аҳди мо ривоҷ ба аҳди ҳунар намонд, Имрӯз обрӯй ба лаълу гуҳар намонд. Парвона рафт, нашъа париду қадаҳ шикаст, Аз шамъ ёдгор ба

Маънои зиндаги чист?

Дидаи чарх ба золим нигарон хоҳад буд, Тирро гӯшаи абрӯ зи камон хоҳад буд. Қисмати беҳудагӯ дар ҳама ҷо рӯзравост, Аз сафар суди ҷарас

Соқӣ кист?

Соқӣ, бидеҳ он май, ки зи дил шур барояд, Мастона табассум зи лаби ҳур барояд. Чандон зи пайи донаи холи ту давидам, Акнун нафасам

Ёди зиндагӣ

Мурғи беболу паре дидам, дилам омад ба ёд, Нолаи чуғзе шунидам, манзилам омад ба ёд. Аз фиребу аҳдҳои ӯ шудам розӣ ба марг, Шаб,

ЭЙ ШЕЪРИ МАН

Эй шеъри нонавиштаи ман, сарнавишти ман. Бинҳуфтаи дар оташи поки сиришти ман. Умре ба сар хаёли туро паваридаам, Дар дил ғами висоли туро парваридаам.

МАРДИ ЗИНДАГӢ

Эҳдо ба ҳамсарам Муҳаммадрасул Эй марди зиндагӣ, Эй ҳамнасиби ман. Эй меҳри ҷовидон, Ишқи наҷиби ман. Роҳи вафо дилам Ҷӯяд барои ту. Чашмони ман

ХУШДОМАН

Дидори Шумо ҳамеша гарму ширин, Гуфтори Шумо ҳамеша нарму ширин. Дилсӯзи манеду меҳрубони дерин, Хушдомани хушзабони ман, хуш бошед! Ҳастии Шумо ба хона орад

ХАЗОНРЕЗ

Ба сӯи киштаҳои зард акнун Парешон мевазад боди хазонрез, Ба сӯи пуштаҳои зард акнун Парешон мехазад боди хазонрез. Ғубор афтода дар ҳусни гулистон, Ҳавои

БАХТ

Бахти ман дунёи зебои ман аст, Бахти ман ҳусни фиребои ман аст. Бахти ман ишқу фурӯзони дилам Дар вуҷуди ношикебои ман аст. Бахти ман

Фаришта

Фаришта, эй фаришта, эй фаришта, Дилам дар сина мекӯбад думушта. Диламро карда ишқат бесаришта, Саришга рафта аз дастам чу ришта. Фаришта, эй фаришта, эй

Ришнома

Рӯзе “Чароғи рӯз» агар рӯзнома буд, Аз ришвахорӣ он оқибат ришнома шуд. Дар ҳар саҳифа менигарӣ риш, риш, риш, Ришу қавоқи хандахарише чу Тухтамиш.*

Ҷунбиши гаҳвораи сабзаш — ҷунбишн набзаш

Ҳар дам чаро ҷаноза бихонем? Ҳар дам чаро кабӯд бипушем? Ҳар дам чаро бародари худро Хунинкафан ба хок супорем? Дасту бағал кушода биёед Аз

Чашмҳои дурбинҳо кӯр бодо!

Аз ҳавои Тоҷикистон мезанад ҳар дам ҳавоӣ, Ҷола-ҷола, ҷола-ҷола, чола-чола ҷолаи тир. Дар миёни қоши духтарҳои тоҷик мешукуфад Лола-лола,лола-лола, лола-лола лолаи тир. Дар ҷигар

Ҳамватанҳоям ватанро бурдаанд…

Ахтарон дар шишаи ҳафт осмони Точикистон, Ҳар яке аз тири Сангак як шикоф аст; Дар заминаш шишаи поки дили кӯдак шикоф аст. Гар дар

Як нафар ман мондаам

Дар чавонӣ будаам дар зери барфи рӯсафедӣ, Рӯзи пири мондаам дар зери барфи мӯсафедӣ. Баста рӯи чашмаҳои чашмҳоямро яхайнак, Интизори сактаи дил, сактаи магзам

Дар ҷилди сурх

— Кист он? Дар ҷилди сурхи коммунистӣ кист? — Пантуркист! Пантуркист! — Чист аз дандони ӯ ҷорист? — Хуни ноҳақ, Хунги тоҷик — Дар

Аз тирашаб баромаду дар хун нишасту рафт

Насли ҷавони мардуми ман як дарахт буд, Аз беху бун ба вақти шукуфтан шикасту рафт. Насли ҷавони мардуми ман як сапеда буд, Аз тирашаб

Дев

Деви девонро ба афсуну азоим Андаруни кӯзае ҷо карда буданд. Деви девон — дев буд ҳам аз бурун, ҳам аз дарун, Дев буд аз

Майдони Озодӣ

(Ба мухолифони демократия) Шумо ҷазираед, Ки хуни шаҳидони баҳманмоҳ, Ҷазираатон карда, Ҷазираи нафрат, Ҷазираатон карда. Шумо сазоворед Ба сангсори ҳақорат, Ба мушти “истеъфо”. Шумо

Майдони шаҳидон

Майдони шаҳидон, ки бувад ҷои муборак, Оҳиста ниҳад халқ, ба он пои муборак. Ёрон, ки дар ин ҷо ба азо гирди ҳам оянд, Арвоҳи

ЗИНДАГӢ

Ман туро бахшам ҷавонӣ, Ту ба пириям кашонӣ. Ман ба ту меҳри дил орам, Ту ба ман – номеҳрубонӣ. Ман барои ту баҳорам, Ту

Нидои Ҷунунӣ

Нигоро ёру дилдорам ту бошӣ, Мурод аз сайри гулзорам ту бошӣ, Зи душман заррае боке надорам. Ба ҳар ҳоле мададгорам ту бошӣ, Чаро тарсам

Мо дар ду ҷаҳон ғайри Худо ёр надорем!

Мо дар ду ҷаҳон ғайри Худо ёр надорем, Мо ҷуз ғами у ҳеҷ, дигар кор надорем. Мискину фақирем, ба кошонаи дунё Бар неку бади

ИШҚИ СИНАСӮЗ

Бе ту набуд ранге Дар гулшани баҳорам. Бе ту набуд барге Дар боғи рӯзгорам. Хуш омадӣ ба сина, Эй ишқи синасӯзам. Сӯзат зиёдатар бод

ОШИҚАМЕ

Ҳар куҷое биравам, Рӯи ӯ дар назарам. Гар равам аз дари ӯ, Дар ҷаҳон дарбадарам. Дил ҷудо, ақл ҷудо, дида ҷудо ошиқаме, Бахудо, ошиқаме,