Зиндагонӣ Архив

Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест

Мардуми дидаи мо чуз ба рухат нозир нест, Дили саргаштаи мо ғайри туро зокир нест. Ашкам эҳроми тавофи ҳарамат мебандад, Гарчи аз хуни дили

Моҳрӯй

Ё Раб, ин шамъи дилафрӯз зи кошонаи кист? Ҷони мо сӯхт, бипурсед, ки ҷононаи кист? Ҳолиё хонабарандози дилу дини ман аст, То дар оғуши

Хами зулфи ту доми куфри дин аст

Хами зулфи ту доми куфри дин аст, Зи користони ӯ як шамма ин аст. Ҷамолат мӯъҷизи ҳусн аст, лекин, Ҳадиси ғамзаат сехри мубин аст.

Дарвешон аст

Равзаи хулди барин хилвати дарвешон аст, Мояи мӯҳташамӣ хидмати дарвешон аст. Ганҷи узлат, ки тилисмоти аҷоиб дорад, Фатҳи он дар назари раҳмати дарвешон аст.

Сӯфӣ аз партави май рози ниҳонӣ донист

Сӯфӣ аз партави май рози ниҳонӣ донист, Гавҳари ҳар кас аз ин лаъл тавонӣ донист. Қадри маҷмӯъаи гул мурғи саҳар донаду бас, Ки на

Гул дар бару май дар кафу маъшуқ

Гул дар бару май дар кафу маъшуқ ба ком аст, Султони ҷаҳонам ба чунин рӯз ғулом аст. Гӯ, шамъ маёред дар ин чамъ, ки

Сухбат

Гуфтам: «Ғами ту дорам», Гуфто: «Ғамат сар ояд». Гуфгам, ки: «Моҳи ман шав!» Гуфто: «Агар барояд». Гуфтам: «Зи меҳрварзон расми вафо биомӯз!» Гуфто: «Зи

Орзуи рӯйи ту буд

Дӯш лар ҳалқаи мо қиссаи гесӯйи ту буд, То дили шаб сухан аз силсилаи мӯйи ту буд. Дил, ки аз новаки мижгони ту дар

Ёд бод он, ки…

Ёд бод он, ки ниҳонат назаре бо мо буд, Рақами меҳри ту бар чеҳраи мо пайдо буд. Ёд бод он, ки чу чашмат ба

Ба ёд омад

Дар намозам хами абрӯи ту бо ёд омад, Ҳолате рафт, ки меҳроб ба фарёд омад. Аз ман акнун тамаъи сабру дилу хуш мадор, К-он

Хуш набошад

Гул бе рухи ёр хуш набошад, Бе бода баҳор хуш набошад. Тарфи чаману тавофи бӯстон, Бе лолаъузор хуш набошад. Рақсидани сарву ҳолати гул, Бе

Ҳусни ту ҳамеша дар фузун бод

Ҳусни ту ҳамеша дар фузун бод! Рӯят ҳамасола лолагун бод! Андар сари ман хаёли ишқат, Ҳар рӯз, ки бод, дар фузун бод! Ҳар сарв,

Ёд бод

Рӯзи васли дӯстдорон ёд бод, Ёд бод, он рӯзгорон ёд бод! Комам аз талхии ғам чун заҳр гашт, Бонги нӯши шодхорон ёд бод! Гарчи

Ёр намепурсад ҳеҷ

Аз мани дилшуда он ёр намепурсад ҳеҷ, Хабаре з-ин дили афгор намепурсад ҳеҷ. Дӣ ба сарманзили ман омаду аҳвол бидид, Гуфт: — Чун аст

Дӯст

Мархабо, эй пайки муштоқон, бидеҳ  пайғоми дӯст, То кунам ҷон аз сари рағбат фидои номи дӯст. Волаву шайдост доим ҳамчу булбул дар кафас, Тӯтии

Аз ман аст

Рӯзгорест, ки савдои бутон дини ман аст, Ғами ин кор нишоти дили ғамгини ман аст. Дидани рӯйи туро дидаи ҷонбин бояд В-ин куҷо мартабаи

Боғи маро чӣ ҳоҷати сарву санавбар аст?

Боғи маро чӣ ҳоҷати сарву санавбар аст? Шамшоди хонапарвари мо аз кӣ камтар аст? Эй нозанин санам, ту чӣ мазҳаб гирифтаӣ, К-ат хуни мо

Зебосанам духтар

То сари зулфи ту дар дасти насим афтодаст, Дили савдозада аз ғусса дуним афтодаст. Чашми ҷодуи ту худ айни саводи сеҳр аст, Лекин ин

ЗИНДАГӢ (4)

Зиндагӣ хуршед дар боми ман аст, Зиндагӣ маҳтоб дар шоми ман аст. Зиндагӣ ёри гуландоми ман аст, Зиндагӣ Хайёми айёми ман аст. Гар набошад

НАФРИН

Лаънати халқ бод бар он кас, Ки зи дунҳиммативу беорӣ Хурда шири сафеди модарро Даст ёзад ба ҳар сияҳкорӣ! Лаънати ду ҷаҳон бар он

Ҳаёти Ҳофиз

Моро зи хаёли ту чӣ парвои шароб аст? Хум, гу, сари худ гир, ки хумхона хароб аст. Гар хамри биҳишт аст, бирезед, ки бедӯст,

Ё Раб

Эй шоҳиди қудсӣ, кӣ кашад банди ниқобат, В-эй мурғи биҳиштӣ, кӣ диҳад донаву обат ? Хобам бешуд аз дида, дар ин фикри ҷигарсӯз, К-оғуши

Дилдода

Таъолуллоҳ чӣ давлат дорам им шаб, Ки омад ногаҳон дилдорам им шаб. Чу дидам рӯйи хубаш, саҷда кардам, Биҳамдиллоҳ накӯкирдорам имшаб. Ниҳоли сабрам аз

Мутриб

Шаб аз мутриб, ки дил хуш бод вайрон, Шунидам нолаи ҷонсӯзи найро. Чунон дар ҷоми ман сӯзаш асар кард, Ки бериққат надидам хеҷ шайро.

Гирдоби зиндаги

Чӣ сабаб, ки шӯхи мастам бари мо надида бигзашт, Нанишасту нолаи мо даме ношунида бигзашт. Дилу ҷону дин рабуда, рухи шармгин намуда, Гираҳи ҷабин

ЗИНДАГӢ (3)

Хостам муддате зиям бедоғ, Бехато, бегуноҳ, белағзиш. Хостам муддате зиям ором, Бетараф, барканор, беларзиш. Лек ҳайҳот! Зиндагонӣ гуфт: Бехато зиндагӣ хато бошад. Ҳар кӣ

ТАЪРИХ ГУВОҲ АСТ…

Таърих гувоҳ аст, ки дар ҳеҷ замоне Тоҷик ба хоки дигаре аз сари кина Бо ҳамҳамаю дамдама лашкар накашидаст. Таърих гувоҳ аст, ки дар

БАХТИ САФЕД

Ҳар баҳорон бар замин бобои деҳқон Чун бипошад ба ҳавас пундонаро, Гӯӣ тухми орзуи халқро пошад ба хок… Ҳар баҳорон майсаҳо Аз замин чун

Сокиё бар хезу дардех чомро

Соқиё, бар хезу дардеҳ ҷомро Хок бар сар кун ғами айёмро! Соғари май дар кафам неҳ, то зи сар Баркашам ин далқи азрақфомро. Гарчи

ВАРАҚИ ИШҚ

То ҳалка садои ишқ дар гӯшам щуд, Гӯё ҳама ганҷи кул фаромӯшам шуд. То як ҷон рамақ аз ишқи ту пайдо кардам, Бар ҷон

ҚИТЪА

Биё сӯям, баман боре назар кун, Ки мо худ меҳмони ин ҷаҳонем. Ту худ донӣ, ки мо аз як таборе, Чар обо ҳамдигоар номеҳрубонем?

ГУЛБАДАН

Дӯст медорам ман гулбадан, Гулбадан, бошем бо ҳам танбатан. Лаззати меҳру вафо бошад чунин, Гулбадан, бошам ғазалхони ту ман. Гулбадан, як шаб туро меҳмон

РУБОИИ ОШИКИ

Ҷонона, биё, биё, ки ман пазмунам, Банди дилат кушо, ки ман Маҷнунам. Ман чашму лабу рӯи туро мафтунам, Ҷаъи ҳама гуфтаҳо буфад мазмунам. Гуфтам

Агар он турки Шерозӣ

Агар он турки шерозӣ ба даст орад дили моро. Ба холи ҳиндуяш бахшам Самарқанду Бухороро. Бидеҳ соқӣ, майи боқӣ, ки дар ҷаннат нахоҳи ёфт,

Шеърхои Исломи

Шеърҳои Исломӣ ба забони тоҷикӣ дар саҳифаи мазкур гирд оварда шудаанд, ки дар он суханҳои мусалмонӣ (мусулмони) аз суханҳои Паёмбар Муҳаммад (САВ), Имоми Аъзам,

СМСхои ошикона SMS скачать

Шеърхои зеринро барои истифода чун СМС барои маъшуки — ошики худ ройгон истифода баред. Мархамат. SMS-хои ошикона барои нафарони дилдодаву дилбаста омода шудааст. ГУЛГУНҚАБО

Суханхои ошикона, ширин ва гуворо

Бо ту будам як шабе танҳо ба танҳо то саҳар, Бо ту будам як шабе дар боғи гулҳо то саҳар. Як шабе зуд аз

Шеърхои ошики

Ҳамин ишқ аст, ки месузад сару пои вуҷуди ман Сару пои вуҷуди ман, тамоми тору пуди ман, На дилам дар канор ояд, На сабру

ГУЛГУНҚАБО

Нозукниҳоли моӣ, Эй ҷони мо, куҷоӣ? Мо дӯстдорад астем Гулгунқакбо, куҷоӣ? Зулфи батоб дорӣ, Чашми бахоб дорӣ. Раҳме ба мо надорӣ, Гулгунақабо, куҷоӣ? Чун

CАД ПАНДИ ФИРДАВСӢ

Зи ҳар донише чун сухан бишнавӣ, Зи омӯхтан як замон нағнавӣ. Хирад раҳнамою хирад дилкушой, Хирад даст гирад ба хар ду сарой… Касе к-ӯ

Беҳтарин пандҳои тоҷикӣ

Чу паймони озодагон бишканӣ, Нишони бузургӣ ба хок афканӣ. Надонӣ, ки мардони паймоншикан, Сутуда набошанд дар анҷуман. Аз имрӯз коре ба фардо мамон, Чӣ

Насихат аз бузургон

Ҳама гӯшу дил сӯи дарвеш дор, Ғами кори ӯ чун ғами хеш дор. Чу аз хештан номвар дод дод, Ҷаҳон гашт аз –ӯ шоду

Фарҳанги маърифат

Зи доно бипурсид пас додгар, Ки фарҳанг беҳтар бувад ё гуҳар? Чунин дод посух бад –ӯ раҳнамун, Ки фарҳанг бошад зи гавҳар фузун. Ки

Омузгор

Агар гум кунад роҳи омӯзгор, Сазад гар ғафо бинад аз рӯзгор… Чу фармонпазиранда бошад писар, Навозанда бояд ки бошад падар. Зи бадгавҳарон бад набошад

Касб — Хунар

Куҷо коҳилӣ тирабахтӣ бувад, Ба ӯ бар ҳаме ранҷу сахтӣ бувад. Ки чун коҳилӣ пеша гирад ҷавон, Бимонад манишпасту тираравон. Ҳунар беш бинӣ зи

Марди точик

Ба мардӣ набояд шудан дар гумон, Ки бар ту дароз аст дасти замон Ҳаме то тавонӣ ба некӣ гарой, Ситоиш кун ӯро, ки шуд

Хирад ва хирадмандӣ

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи човидони шинос, Хирад мояи зиндагони шинос. Хирадманд мардум туро дӯст гашт, Чунон дон, кибо

Суханхои бехтарин — панду насихат

Чу хоҳи, ки озод боши зи ранҷ, Беозору оганда, беранҷу ганҷ. Беозории зердастон гузин, Ки ёби зи ҳар касс ба дод офарин. Набояд, ки

Панду Хикмат аз Фирдавси

Хирад афсари шаҳриёрон бувад, Хирад зевари номдорон бувад. Хирад зиндаи ҷовидонӣ шинос, Хирад мояи зиндагонӣ шинос. Ки бар анҷуман марди бисьёргӯй, Бикоҳад зи гуфтори

КИТОБИ ЗИНДАГӢ

Ман китоби зиндагии хешро Аз сари ёрӣ бароят додам. Бо мӯҳаббатҳои беандозаам. Баҳри ту, эй ҳамсафар, дар зиндагӣ Ҳар чӣ мехоҳӣ, кунун омодаам. Ростӣ

ЯК НИГОҲ

Бо шумо бахшем ҷонро, баҳри мо бас як нигоҳ, Бо яке наззора бинмоед моро истилоҳ. Бар даме з –ин марҳамат маҳрум мехоҳед кард, Не

ОРЗӮИ АДОЛАТ (Умед)

Касе дар асл бовиҷдон агар содир гуноҳе кард, Давоми ҷумлаи умр аз надомат оҳу воҳе кард. Аз ин боис зи озурдан ҳаловатхона меҷӯяд, Адолатро

ХАСАД (ҲАСАД)

Ҳар дилеро баҳри худ созад агар маъво ҳасад, Ҳукмрони соҳиби он дил шавад танҳо ҳасад. Кору бору эҳтиёҷи худ пазонад нобакор, То қабеҳ гардонданат

ИШҚИ ТУ

Бе суҳбати ту ҷаҳон нахоҳам, Яъне, ки дигар ҷон нахоҳам. Гар ҳастии ман ту мебихоҳӣ, Бе номи ту ман амон нахоҳам. Ҷонро бидиҳам ба

Фалсафаи Зиндагӣ

Чархи каҷрафтор дорад хислате: Бар яке гар лутфу эҳсон мекунад, Дигареро монда зери бори ғам Қоматашро хам ба даврон мекунад.   Дида ин номеҳрубонӣ

Анбори гандум — ғалла

Ҳосил омад бекарон, Шуд пуру паймон ватан, Хурраму хандон ватан. Ҳаркуҷо анбор буд, Ё тиҳӣ як ғор буд,- Шуд пуропур аз мавод. Тӯй сар

ОДАМИЗОД

Ин муҳит аст қафас баҳри ту, эй одамзод, Натавон рафт бурун аз дари он, зан фарёд. Кӯхи умрат бихӯрад тешаи соат кам-кам, Мехӯрӣ обаки

ОЛЛОҲ ГУВОҲ ДОРЕМ МО

Одамон, донед, як хуршеду маҳ дорем мо, Як замин, як хона, як гардун – панаҳ дорем мо. Тахти мулку ҷоҳи мо рӯи кафи ҳамдастӣ

ИСТИҚБОЛ

Оламу одам бувад фобастаи иқбол, бин, Гар яке ҳоли забун, войи дигар аҳвол, бин. Дар миёни ҷангу тӯфон мекунад олам фиғон, Одаму маймун шуда

НАМЕФОРАД СУХАН

Шеър дар васфи замони солҳои аввалини истиқлолияти кишвар (Тоҷикистон) 1992-1994. Бемадор аз кор оӣ, Дар баданат нест ҷон, Рост истодан набитвонӣ ба навбат, Нест

Чи бояд кард дар зиндагӣ

Ҳар куҷо рафтӣ ба коре, Ғун шавад ҳоҷатбарор, Бингарад пешу пасашро, Чор чашмонаш тамаъ. Ҳар кӣ дар роҳи худо Дасте занад баҳри савоб, Ёфтан

МӮ ОРОӢ

Ман туро ёд кунам, ёраки манн, меоӣ, Лутф фармову биё, эй ки маро дунёӣ. Ёдам омад ҳама он лаҳза, ки бо ҳам будем, Ошиқи

ТАМАЪ

Мекунад аҳли башарро Сер аз ҷонаш тамаъ, Ҳам ҷудо созад мусулмонро Зи имонаш тамаъ. Бегараз одам надидам Ман ба дунёи ғараз, Модар аз духтар,

САРВАТ

Сарвати ноёби инсон, дӯстон, виҷдон бувад, Молики ин сарвати ноёб асил инсон бувад. Бор ёбад ҳар кӣ аз кирдори худ дар рӯзгор, Зарб аз

ДАРДҲО

Гар вуҷудат ранч дид аз дарди ҷон, Андар ӯ пайдост аз дарди ҷахон. Мешавад дунёи ту ториктар, Низ дунёи бадан он ҷо ниҳон. Не

НЕКРО АҒЁР БЕШ

 Некуён, дар даҳр аз чӣ некуро ағёр беш, Гул, ки бехоре набошад, ин гулеро хор беш?!   Ҳар кассе бар дарди давронаш, ки марҳамҷу

БОЗСОЗӢ

Бозсозӣ гуфтанӣ гап Баҳри инсон шуд завол, Беҷавоб аз баҳри мардум Гӯё омад савол. Маънии озодии Қонунфаромуш дар амал, Дуздию каззобӣ, Ноинсофӣ дар авҷи

Байтҳо аз Абулқосим Фирдавсӣ

Сарфарозам, фуруд орам сар, Чашми миннатпазир бар рӯят Гул ниҳам пояи муқаддаси ту, Зарби дил шуд баробари дили ту. Гули сурхам рамузи хуни ту

МУМТОЗИ ҲУНАР

Одам базаковат буда, мумтози ҳунар ӯст, Назди ҳамаи давру замон соҳиби зар ӯст. Сарчашмаи илҳоми саодат, ки ҳаёт аст, Гулгун Ватане дораду бо аҳли

БА ХИЛВАТГОҲИ ЗУЛФ

Ту медонӣ, туро манн мепарастам, Биё, акнун бидеҳ дастат ба дастам. Ба зулфони сиёҳат аҳд бастам, Аҷоиб риштае омад ба дастам. Бибин, соқӣ маро

ВАФОИ ИШҚ

Корам набувад ҳасса бафардои қиёмат, К-он доди Худо буд, ки афрохта қомат. Дар ишқу вафо чора ба ҷуз додани ҷон нест, Гӯям ба ту,

АЗ ЗИНДАГӢ ЗАКОВАТ

Афтода дар чӣ кӯе, халқам, кунун ҳаётат, Дар хеш мехӯрӣ тоб, бишкаста ду қанотат. З – осудагӣ тани ту афтода дурр, эй воҳ, Дар