Шӯхӣ — ханда Архив

ҲУКМИ РӮБОҲ

Боре рӯбоҳи маккор, Сардори ҷонварон шуд. Ҷайраи бечораро, Ҷангу маломат намуд. Ҷайра гунаҳгор будаст: Ҷомааш хордор будаст. Ба пушти серхори вай. Чих ел савор

Нигоҳат мекунам

Ҷони  ширин  як  нигоҳат  мекунам, Ҳамчу  туҳфа пушту  паноҳат мекунам. Гар  нафаҳми бо  нигоҳу  бо  сухан, Баргашта   рута  сиёҳ мекунам.

Интернет қиммат шудаст!

Боло рафтай очаҷон Нархи интернети мо, Ин приёма дар ҷаҳон, Ҳаргиз касе накардаст. Ман китоби гинесро, Даъват кунам биёянд, Ин рекордро сабт кунанд Дар

ШӮХӢ БА ШӮХӢ

Шӯхам ба шӯхӣ-шӯхӣ, Бар ман бипошид духи. Гуфто: Дигар махӯр ғам, Хушбӯтар аз кулӯхӣ.

Чаро?

Танам дарде надорад, Дастаму поям баҷо, Мехоҳам, коре кунам, Наметавонам, чаро?   Ҳавлиро бояд рӯбам, Шӯям фарши хонаро, Аммо наметаонам, Хушам  наояд,   чаро?  

УЛАНГИ ДАНГ МОШОБА

Мудир омад аз бозор Бар «Волга»-и нав савор. Аз паи дафъи хумор, Уланги данг мошоба.   Таги чанор ҷои ӯ, Ба кор ӯро хушаш

САЙДИ МОҲӢ

Аз барои халқ асло накардам кори соз, Шуғл варзам дар лаби Кофарниҳон соли дароз. Тӯри афғонӣ ба китфам сайди моҳӣ мекунам. Меравам бо шавқи

ПОРАХӮР

Нағмаи бисёр дорӣ, порахӯр, Ростӣ, чун аждаҳорӣ, порахур. Ҳар касе гӯяд салом аз эҳтиром, Аз кафаш умедворӣ, орахӯр.   Дасти худро гар барад сӯи

МАНСАБТАЛОШ

Соҳиби колхози мо Даврон шудаст, Хонаҳои гарми мо яхдон шудаст. Мо нишаста бо умеди оби ҷӯш, Дар миёни хонаҳомон ҷомапӯш. Ларза дорем аз дами

РАВ КУНУН ДОРУ БИЁР

«Монтиёри номӣ» — и қишлоқи мо, Менамояд ҳар гаҳе хоҳад мақом. Ӯ ба ҷои хизмату кори накӯ. Месарояд ин сурудашро мудом:   «Монтиёрам, монтиёрам,

ВАЪДА

Сардори мо ба минбар, Баромад бо карру фар. Халтаи гапро кушод Ваъдаи бисёре дод: — Мо барои бачагон Созем боғи калон, Ҷояш ҳамворӣ бошад,

Моҷарои ҳаққи шир

Як пагоҳи бар сари домоди худ, Модари келин паи ҷанҷол бишуд: — Зодаам як духтари озодарӯ, Бе  қалину мол манн додам ба шӯ. Духтарамро

Шодмонии ман аст

Имруз, ки мавсими ҷавонии ман аст, Май хоҳам, аз он ки шодмонии ман аст, Айбам макунед, агарчи талхаст, хуш аст, Талх аст, аз он

ҲОЛАШ ТАБОҲ

Порахӯре кард одат, Ба хӯрдани молу пул. Ҳар касе, ки «ма» гӯяд, Менамуд онро қабул.   Аз «те» мудом қимоб буд, Шунидам ҳам намехост.