ДАР ҶАНГАЛИСТОН
Яке қоматхамида,
Дигаре мавзуну хушқомат,
Яке дар тан варам дорад,
Яке бегурму тансиҳҳат.
Яке тоқа, дигар қӯша,
Яке танҳо, дигар ҷуфт аст.
Яке мағруру озода,
Дигар бемояву зуфт аст.
Яке аз дур бинмояд басо солору босавлат,
Ба мисли одамони хомфарбеҳ зӯру боҳайбат,
Валекин чун зи наздикаш бубинӣ хуб санҷида –
Дарун ковоку пӯсида…
Яке чун беҳунар ҷӯяд ҳамеша муттакои хеш,
Ниҳад бар гардани ёрон ҳама бори гуноҳи хеш,
Зи ҳамнавъон чӣ ӯро эътибор аст?
Чаро бар гардани онон савор аст?
Бубинӣ калдарахтеро,
Ки на шоху на баргаш ҳаст.
Валекин бо ҳама афсурдаҳолӣ
На бок аз ҳукми маргаш ҳаст.
Зи бехи кундаҳои пудае
Таҳҷастҳо руста
Ту гӯӣ бар мазори модари худ зор мегирянд,
Зи ашки модару
Аз ашки чашми хеш месабзанд пайваста.
Бубинӣ навдарахтеро,
Ки дар тан захмҳои ишқ дорад:
Ду ошиқ омада рӯзе ба зери чатри шохи ӯ,
Нишаста уқдаи дилро кушуданд.
Басо аз ишқу паймону вафодорӣ
Ба ҳам афсона гуфтанду шунуданд.
Кашида дар тани ӯ сурати дилро,
Ба теғи тез канда номи худ А ҷамъи Б1
Аз ёдгори ошиқишон розӣ рафтанд.
… Ҳанӯз аз ҷои захми номи онҳо
мечакад зардоб,
Ту гӯӣ ҳамчу ашки номуродӣ мечакад бар хок.
Куҷо рафтанд он ду ошиқи бебок?
Магар дар ёдашон мондаст он қавли вафодорӣ,
Магар дар ёдашон монда суханҳое
Ки дар пои дарахти безабон гуфтанд?
Чӣ ҷои пурсишу ковиш?
Ҳама дар ин ҷаҳон дар синаи худ захмҳо доранд.
Аҷаб набвад, ки он ду ошиқи хушком ҳам
Имрӯз нокоманд,
Ва андар синаи худ решҳои бедаво доранд.
Даруни ҷангалистон як нафас биншастаму
дидам,
Ба зоҳир ҷумла ҳамнавъанд,
Ҳамранганд,
Ҳамроҳанд.
Ба зоҳир ҷумла аз ҳоли дили якдигар огоҳанд.
Вале афсӯс,
Рӯзи воқеа –
Вақте ки бояд тарк гуфт ин дори дунёро,
Миёни ҷумла ҳамнавъон
Ҳама танҳо бимиранд.
Дарахтони дигар, то реша андар хоки тар
доранд,
Насиби хеш аз дунё бигиранд…
* * *
Ҳар чӣ мебинам ба олам шоирона
Дилфиребу дилнишин аст.
Ҳар чӣ мебинам, бароям чун насиба
Аввалин аст, охирин аст.
Бингарам бар беди маҷнуни лаби ҷӯ –
Кокулонашро кушодаст.
Бар сари дӯши тавора гӯӣ бар дӯши бародар
Шонаашро такя додаст.
Бингарам дар ду дарахти кунҷи ҳота
Чун ду ёри меҳрпайванд.
Ин ба он печидаву он низ бар ин,
Шохаҳо гардан ба гардан.
Бингарам бар кӯдаки хуспида ширин
Баъди бозӣ орамида –
Дар канораш тонку шамшеру ба дасташ
Пораи нони газида.
Бингарам бар пирамарде: ғаддаеро1
Зер карду монд ҳайрон.
Оҳ, меларзад саропои вуҷудаш
Чун пули борику ларзон.
Бингарам масте равон аст аз биёбон
Дилгазон аз макру туҳмат.
Муштро бардошта то осмонҳо
Бо касе дорад қиёмат…
Бингарам бар осмони пурситора –
Рамзи умру рӯзи шоир.
Бингарам бар гулхани чӯпонӣ дар кӯҳ
Чун дили хушсӯзи шоир.
Бингарам бар хештан, бар хилқати худ
Нотамому норасидаст.
Бингарам бар рӯи бархе ҳамзамонон –
Ҳам сиёҳу ҳам сафед аст.
Дар ҳама ҷо, дар ҳама кас, дар ҳама чиз
Зиндагӣ басту шикаст аст.
Дар ҳама дил, дар ҳама рӯ, дар ҳама чашм
Зиндагӣ дасти ба даст аст.
Ҳар куҷо ҳам солхурда, ҳам ҷавона
Орзуманди ҷавонист.
Он чӣ дар пиру ҷавон пирӣ надорад,
Орзуи зиндагонист.
Лек ҳастии мусалсал то бипояд,
Баҳри ҳар кас вопасин аст,
Ҳар чӣ мебинам, бароям зери гардун
Аввалин аст, охирин аст…
* * *
Ин ҷаҳони чорунсур аз азал
Бо тарокумҳои бебоконааш
Чошнигирӣ биёмухтам басо
Аз ҳақиқатҳои ҷовидонааш.
Дар канори баҳри нопайдоканор
Оби шӯраш хурда, гаштам ташнатар.
Пар кушодам ҳар қадар сӯи уфуқ,
Он қадар дидам, надорам болу пар.
Солҳо киштам, дурудам солҳо,
Боз ҳам ин кишт новарзида монд.
Сад ҳазорон бӯсааш кардам, вале
Боз ҳам ин ёр нобӯсида монд.
Ҳар қадар дидам ҷамоли зиндагӣ,
Он қадар дидам, ки аъмоям ҳанӯз.
Ҳар қадар бо дилбарон ошиқ шудам,
Он қадар дидам, ки танҳоям ҳанӯз.
Гӯиё ман дар лаби як обгир
Акси худро дидаму роҳӣ шудам.
Гӯиё чун гумраҳе аз гумраҳе
Самти раҳ пурсидаму роҳӣ шудам.
То бидонистам, ки дунёи ғариб
Бо шукӯҳи рафтаву бозомада
Чун китоби Рӯдакии шоир аст –
Пур зи доғи шеърҳои гумшуда…
1979
