ДАР НАЗДИ ҲАЙКАЛИ ШОИР
Бале,
Ҳарчанд, ки сар хам намудан
Ба ман одат нагардидааст, аммо
Ба наздат мефарорам сар ба таъзим, —
Туӣ шоир,
Сурудат фахри дунё!
Ба шахс, ки суруди ӯ ба дилҳо
Чу меҳри модарӣ бахшад ҳарорат,
Ба шахсе, ки дили ӯ шуд дили халқ
На танҳо ман,
Ҷаҳон сар мефарорад!
Азизу меҳрубони ҳар забонӣ
Ту дар ин хонадони аъзами мо.
Нахоҳад гашт хомӯшу фаромӯш, —
Садои Кобзари халқи тавоно.
Ба халқи тоҷики хушбахти ман низ
Чу номи Рӯдакӣ номат азиз аст.
Иҷозат деҳ, ки ин гулдастаҳоро
Бубахшам бар ту аз он халқи гулдаст.
Шарҳи худро нависед
