БОД ГУЛЗЕР ШУД…
Бод гулрез шуду бар сари гул жола чакид,
Об дар ҷӯю зи пероҳани ҷӯ сабза дамид.
Гул зи рух пардаву наргис ба чаман чашм кушуд,
Сарву шамшод қаду мурғи чаман нола кашид.
Хуррам он дил, ки баҳорон пайи тартиби димоғ,
Бонги мурғи чаману бӯйи гули тоза шунид.
Бод сӯйи чаман омад, ки даҳад мужда, ки боз
Гул ба бӯстон ба гул меваи мақсуд расид.
Ҳар кӣ дид он қаду ораз зи чаман, оҳкунон
Аввал аз ҷону сар, он гаҳ зи гулу сарв бурид,
Бо ту гул дафтари худ хост, ки гирад ба ҳисоб,
Боғбон он варақу бод ба ӯ дарпечит.
Умр чун даври гул аз боди ҳаво рафт, Камол,
Доман аз дасту ба дамам гули мақсуд начид.
Шарҳи худро нависед
