ДУШМАНОН
Вақте рафтам он расул мегуфт доим: Уматӣ,
Дар ҷаҳон аз дасти душман ӯ надида роҳате.
Баъди чордаҳ қарн имрӯз душманон,
Ҳамла карданд, ин ба онҳо одате.
Хасм, ки бадбинанд ба дини ор расул,
Машаванд аз равнақи ислом малул.
Рашк доранд душманони бетамиз,
Дини моро мекунанд мардум қабул.
***
Фитнаҳо доранд аёну гаҳ ниҳон,
Иттиҳод бояд барои бафъи он.
Душманон ҷамъанд доранд фитнаҳо,
Пеши онон мо набошем нотавон.
***
Дар мамолики ҷаҳон аз шарқу ғарб,
Душманон бо мо кунанд боим ҳарб.
Даст кӯтоҳ кай кунанд аз душманӣ,
Мушти обдоре занем бояд ба зарб.
Шарҳи худро нависед
