ЭҲТИРОЗ  АЗ  ДУШМАНОН 

Аз  ду  кас  парҳез  кун,  эй  ҳушёр,

То  набинӣ  накбате  аз  рӯзгор.

Аввал  аз  душман,  ки  ӯ  истезарӯст,

В-он  гаҳе  аз  сӯҳбати  нодони  дӯст.

Хешро  аз  назди  душман  дур  дор,

Ёри  нодонро  зи  худ  маҳҷур  дор.

Эй   писар  кам  гӯй,  бо  мардум  дурушт,

В-ар  бигӯй,  аз  ту  гардонанд  пушт.

Беҳтарин  хислат  агар  донӣ  кирост,

Он  ки  дод  инсофу  инсофаш  нахост.

Чун  ҳадиси  хуб  гӯй  бо  фақир,

Беҳ  бувад  з-онаш  ки  пӯшонӣ  ҳарир.

Хашм  хурдан  пешаи  ҳар  сарвар  аст,

Талх  бошад  в-аз  шакар  ширинтар  аст.

Ҳар  кӣ  бо  мардум   насозад  дар  ҷаҳон,

Зиндагонӣ  талх  дорад,  бегумон.

Он  кӣ  шӯх  асту  надорад  шарм  низ,

Дон,  кӣ  ӯ  нопокзодаст,  алазиз.

Аз  маломат  то  бимонӣ  дар  амон,

Бош  доим  ҳамнишини  зиракон.

Муаллиф: Чаҳор Китоб (Чоркитоб 4)

---

---