Гирдоби зиндаги
Чӣ сабаб, ки шӯхи мастам бари мо надида бигзашт,
Нанишасту нолаи мо даме ношунида бигзашт.
Дилу ҷону дин рабуда, рухи шармгин намуда,
Гираҳи ҷабин кушуда, ба миён расида бигзашт.
Чу ҳилол пайкари ман ба тавозӯи дари ӯ,
Ба умеди ҷабҳасойӣ ба қади хамида бигзашт.
Ба чаман, ба субҳгоҳе чу ғизоли ром омад,
Зи саводи дидаи ман чӣ қадар рамида бигзашт.
[Чӣ шавӣ дар имтиҳонам, ки мабод зинда монам,
Шуда оби дидагонам ба раҳат чакида бигзашт.]
Зи ғами фироқ, Ҳоҷӣ, ба фиғон чаро нанолам?!
Ки чу най зи найситонам, ҳама кас бурида бигзашт.
Шарҳи худро нависед
