Гумон
Гумон дорӣ, ки баъди бо ту будан,
Пас аз бо ту нишастан, роз гуфтан,
Сари зулфи туро бозӣ намудан,
Бувад чизе кирои боз гуфтан?
Ҷавонӣ буду ту будию будам,
Ҷавонӣ рафту ту рафтию рафтам.
Дареғ аз роздориҳои шабҳо,
Ки пӯшонданд ҳар розе, ки гуфтам.
Ту пинҳон аз падар, аз модари худ
Шукуфтӣ аз висолу завқи дидор.
Ту аз савдои ҳастӣ будӣ масъуд,
Ҷаҳонат буд танҳо чеҳраи ёр.
Ту бар тақдир тан додию рафтӣ,
Зи худ ман бехабар будам ба ёдат.
Гулеро дида гуфтам он баҳор аст –
Биҷустам аз тасодуфҳо саодат.
Куллиёти ашъор 39
Маломатҳои мардум рафт аз ёд –
Ману ту гӯиё бо ҳам набудем.
Нагуфтему набишнидем розе,
Ба ҳам ғамошно, ҳамдам набудем.
Чӣ суд аз нолаҳои талху ҷонкоҳ,
Чӣ суд аз ёди айёми гузашта,
Чӣ суд аз дарду андӯҳу ғаму оҳ,
Ки хокистар зи нав оташ нагашта.
Кунун андӯҳи худ, шодии худро
Ба ёди ту, ба ёди ту бигӯям.
Ба ҳар ҷое равам, ҳар ҷо нишинам –
Нишонатро зи дигарҳо биҷӯям…
23.7.1964
Муаллиф: Лоиқ Шералӣ
