Худ
Худ содаю хоксору сархам буданд.
Онҳо, ки ба мо дарси шараф ёд диҳанд,
То ваъда ба мо ҷаҳони обод диҳанд.
Хоҳанд зи мо шикастанафсӣ имрӯз,
Чун даргузарем, пас мукофот диҳанд.
Эй дида ҷаҳон, ҷаҳон надидаст туро,
Гул чидӣ, вале гуле начидаст туро.
Ин қадр ба шуҳрати хато шод мабош,
Наққоши замон хато кашидаст туро.
Он, к-ӯ шикам аз музди сухан сер кунад,
Дар гуфтани шеъри вақт таъхир кунад.
Аз баъди қарори маҷлису кунгураҳо
Пайваста ду-се калимаро, шеър кунад.
Шарҳи худро нависед
