ИСТ ЯК ДАМ
Ист як дам, як ду ҳарфи гуфтанӣ дорам ба ту,
Ҳарфи меҳролуд аз мағзи дили бетоқатам.
Гӯш кун ҳарфи муҳаббат аз дили н-олудае,
Аз дили сӯзони дар ёдат шуда нороҳатам.
Ман нагардидам таваллуд баҳри озори касе,
Халқ гаштам баҳри он ки ҷой бошам дар диле.
Халқ гаштам, ки намирам дар суруди ошиқӣ,
Сӯзаму созам паи корею ҳусни манзиле.
Кофтам чун зиндагиро бо умеди зиндагӣ,
Бо талошу бо муроду мақсади беинтиҳо.
Зиндагонӣ гуфт: бе он нозанини дӯстрӯ
Ҳеҷ гоҳе, ҳеҷ гоҳе ту намеёбӣ маро!
Ман ҷавонам, бе ту роҳи зиндагӣ гум кардаам,
Хандае ё шодие аз ҳолатам бегона шуд.
Мерасад ҳар гаҳ ба гӯшам аз рафиқон ин сухан:
Ҳайф шуд, ки ин ҷавони дӯстрӯ девона шуд.
Чист, гар мирам ман аз дасти ту беному нишон,
Дар сари тобути ман чашме набошад хунфишон.
Кистам ман, чистам ман бе ту дар айёми нек,
Шодии дил охир аз ишқ аст, аммо нест он!
Ман фақат аз ишқи ҷӯшон шодии дил хостам
Баҳри ту, ҳам баҳри худ, ҷононаи хушқоматам.
Ист як дам, як ду ҳарфи гуфтанӣ дорам ба ту,
Ҳарфи меҳролуд аз мағзи дили бетоқатам…
21.9.1962
Муаллиф: Лоиқ Шералӣ
