Куҳистон ва даври кӯдакӣ
Аз куҳистонӣ, зи фасли кӯдакӣ
Кӯҳро дар синаят ҷо додаӣ.
Дар сари сад қуллаҳо по мондаӣ,
Дил ба рози кӯҳҳо бикшодаӣ.
Рӯй дар оби мусаффо шустаӣ,
Дар сари сарчашма бозӣ кардаӣ.
Дар булӯри об дида акси худ,
Шеърхонӣ, шеърсозӣ кардаӣ.
Аз куҳистонӣ, дар он ҷо баҳр нест,
Ту суруди баҳрро нашнидаӣ.
Ту фақат дар чашмаҳои пурхурӯш
Саршавии баҳрҳоро дидаӣ.
Бо суруди кӯҳсори сарбаланд
Хотири дӯшизагон болондаӣ.
Сангро бо шеър, бо хуни ҷигар
Ҳамчунон гулбарги тар сабзондаӣ.
Шеърпардозӣ ба васфи кӯҳҳо
Хуб! Баски он хушомадгӯӣ нест
Чист охир пурсахотар ғайри кӯҳ,
Пойбасти қаср ғайри кӯҳ чист?
Кӯҳҳо дар чашми тифлонанд тифл,
Кӯҳҳо дар чашми пиронанд пир.
Кӯҳҳо дар чашми шоир доимо
Рози пинҳонанд дар умқи замир.
Гӯӣ васфи кӯҳҳоро боз ҳам,
То туро гӯянд мардум кӯҳзод.
Гӯӣ бо сӯзи дигар, сабки дигар,
То гувоҳи ҳастият сад рӯҳ бод!
Гӯӣ васфи кӯҳҳоро боз ҳам
Гӯӣ, то ки кӯҳ ҳам гӯё шавад.
Гӯӣ, то аз гармии шеъру суруд
Мӯмиё дар сангҳо пайдо шавад.
Он гули ёбоии куҳсорро
Хонагӣ кун, деҳ нишон бар мардумон,
То ки бошад зебу орои наве
Дар дами тирезаи ҳар хонадон.
Кӯҳҳоро дар суруди худ намо
Ҳамнавои қаҳ-қаҳи кабки дарӣ.
Зарраи фӯлод гир аз резасанг,
Теғ кун, охир худат оҳангарӣ!
Ё садо шав дар суруди кӯҳҳо,
Ҳамд бинмо кӯҳҳоро дар суруд.
Бо забони безабониҳои кӯҳ
Гӯй бо фардои нурафшон дуруд!
2.2.1963
Муаллиф: Лоиқ Шералӣ