ЛАҲЗАИ ПАДРУД
Хира буд моҳ ба саҳни гардун,
Шаб ба поён бирасид, субҳ дамид.
Офтоб аз паси кӯҳ чеҳра намуд,
Шабнам аз рӯи гулу сабза парид.
Гули афтобпарасти муштоқ
Нури хуршеди саҳаргаҳро дид.
Ёфта коми худ андар сари субҳ
Зи шикебоии худ меболид.
Субҳ шуд, лек барои ман не,
Гарчи он баҳри тамоми дунёст.
Субҳ шуд, лек дили ман ғамгин,
Субҳи хурсандии дил нопайдост.
Ман нахӯрдам ҳама шаб, синаи ман
Реш шуд, косаи хун шуд гӯё.
Субҳ шуд, меравам аз хона бурун,
Меравам боз канори дарё.
Ваъдагоҳи ману он дилбар буд
Соҳили дилкаши он рӯди равон.
Меравам боз ба он ҷо, шояд
Ҳаст он ҷо паи пои ҷонон.
Оҳ, ин рӯд чи пурасрорест,
Шоҳиди ишқи ҷавонии ман аст.
Омадам, шуд нигаҳи дил ҷӯё,
Ки куҷо он бути ширинсухан аст?
Мавҷ гаҳ буд чу марди бадхашм,
Гоҳ чун кӯдаки ғамноке буд.
Мехурӯшид зада фарёде,
Дасту по мезаду сокит мешуд.
Бозии шӯълаи худро бо мавҷ
Зи само меҳр тамошо мекард.
Мавҷ аз бозии худ бо хуршед
Буд мағруру таманно мекард.
Дӯхтам дида ба ин оби равон
То ки таскине биёбам дилро.
Ана, гардид намоён поезд
Ҳамраҳи мавҷ ба рӯи дарё.
Ҳамчунон мавҷ қатори поезд
Як-як аз пеши назар мегузарад.
Ёр аз оинаи он поезд
Даст афшонда, ба ман менигарад…
Ҷавонӣ гӯиё мисли суманбод
Саҳаргоҳе вазиду рафт аз ман,
Фақат як лаҳзаям бӯи хуше дод.
Кунун дар роҳи тӯфон истода
Нигаҳ дорам ба оянда ба уммед,
Гаҳе ларзида, гоҳе уфтода.
Ба ёдам мерасад вақти ҷавонӣ,
Ки шӯху бесару дилшод будам,
Дилам месӯхт дар ишқе ниҳонӣ…
Кунун ташвишҳои зиндагонӣ
Ба ман он гаҳ гуворо менамояд,
Ки созам ёди даврони ҷавонӣ.
Ту, тӯфон, сахттар шав, сахттар шав,
Ки то ёд оварам ман аз ҷавонӣ,
Вазад боди суманбӯ то ки аз нав,
Ки бо ёдаш зи ҷабри ту намирам,
Барои хотири рӯзи гузашта
Туро ман нек истиқбол гирам,
Чу умри одамӣ аз ёр нозест,
Ба роҳи орзуи талху ширин
Ҳамеша хайрбоду пешвозест.
Ҷавонӣ дода меҳратро харидам,
Умедам буд: меёбам саодат,
Вале аз ту вафодорӣ надидам.
Ба мисли сахтборон рехт гӯё
Ҷавониям ба рӯи роҳи мумӣ,
Даме рахшиду пас хушкид он ҷо.
Дар он ҷо як гули хушбӯ нарӯид,
Ки гӯям: ҳаст осори умедам,
Ки гӯям: дӯстон, инро бибӯед!
Макун ёдам, макун ёдам, аз ин пас,
Мапурс аз ҳоли ман дигар, ки дилро
Ҳамин бо нозҳо ранҷонданат бас.
Ҷавонӣ бемуҳаббат нест, дилбар,
Муҳаббат бе ҷавонӣ лек будаст:
Дилам шод аст бо уммеди дигар…
Ҷавонӣ дода, оромӣ надидам,
Ҷавонӣ дода, на ишқе, на меҳре –
Фақат ёде, фақат ёде харидам…
11.10.1962
