АЛОМАТИ МАРДИ АҲМАҚ
Се аломат дон, ки дар аҳмақ бувад,
Аввалан ғофил зи ёди ҳақ бувад.
Гуфтани бисёр одаташ бошадаш,
Коҳили андар ибодат бошадаш.
Эй писар, чун аҳмақу ҷоҳил мабош,
Як дам зи ёди худо ғофил мабош.
Ҳар кӣ ӯ аз ёди ҳақ ғофил бувад,
Аз ҳамоқат дар раҳи ботил бувад.
Ҳеҷ аз фармонӣ ҳақ гардан матоб,
То намонӣ рӯзи маҳшар дар азоб.
Ботилеро, эй писар, гардан манеҳ,
Нақди мардонро ба ҳар гардан манеҳ.
Дар қазои осмонӣ дам мазан
Ҳар касеро беши бешу кам мазан.
Дасти худро сӯи номаҳрам маёр,
Ҷониби моли ятимон ҳам маёр.
То тавонӣ роз бо ҳамдам магӯ,
Гар ту бошӣ низ бо худ ҳам магӯ.
То шаваӣ озоду мақбул, эй азиз,
Бе тамаъ мебош, гар дорӣ тамиз.
Шарҳи худро нависед
