МАЪРИФАТИ  ОЛЛОҲ  ТАЪОЛО  

Маърифат  ҳосил  кун,  эй  ҷонӣ  падар,

То  биёбӣ  аз  худои  худ  хабар.

Ҳакр  кӣ  ориф  шуд  худои  хешро,

Дар  фано  бинад  бақои  хешро.

Ҳар  кӣ  ӯ  ориф  набошад,  зинда  нест,

Қурбӣ  ҳақро  лоиқи  арзанда  нест.

Ҳар  кӣ  ӯро  маърифат  ҳосил  нашуд,

Ҳеҷ  бо  мақсуди  худ  восил  нашуд.

Нафси  худро  чун  бишносӣ,  дило,

Ҳақ  таъолоро  бидонӣ  бо  ато.

Ориф  он  бошад,  ки  бошад  ҳақшинос,

Ҳар  кӣ  ориф  нест,  гардад  носипос.

Ҳаст  орифро  ба  дил  меҳру  вафо,

Кори  ориф  ҷумла  бошад  босафо.

Ҳар  кӣ  ӯро  маърифат  бахшад  худой,

Ғайри  ҳақро  дар  дили  ӯ  нест  ҷой.

Назди  ориф  нест  дунёро  хатар,

Балки  бар  худ  несташ  ҳаргиз  назар.

Маърифат  фонӣ  шудан  дар  вай  бувад,

Ҳар  кӣ  фонӣ  нест,  ориф  кай  бувад.

Ориф  аз  дунё  уқбо  фориғ  аст,

З-он  чи  бошад  ғайри  мавло  фориғ  аст.

Ҳимматӣ  ориф  бақои  ҳақ  бувад,

З-он  кӣ   дар  ҳақ  фонии  мутлақ  бувад.

Муаллиф:

Шарҳи худро нависед